Yuz körlüğü mü? O ne kiz senden duyuyoruz valla. Simdiye coktan bulmustun google dan ha
Unutkanlık sadece yüzlerle mi sınırlı??
Daha önce duymuştum böyle bir şey. Bir dizide konusu geçmişti ancak çevremde kimsede yok. Biraz örnek verebilir misiniz yaşadığınız sıkıntılara? Böyle bir hastalığa sahip olduğunuzu düşündürtecek ne yaşadınız?
Mesele aslında gugıl'lamak değil, okuyorum bişeyler de, mesele burada sahip olan biri varsa dîrekt onunla konuşabilmek, kendimî kıyaslamak açısından.
Ya şöyle ki, bende 'x' var diyemîez insan kesin olarak, g.tünden tanı koyamaz, koymamalı da. Fakat lakin bu tarz bî sıkıntım olduğuna neredeyse emin gîbiyim, bi tedavisi varsa da benim içîn takdire şayan olurdu.
Kendi gözlemlediğim kadarımla, olay 'unutmak' mı bilmiyorum. Yani yüzü hafızaya alıp unutmak gibi değil sanırım. Daha çok o yüzü hiç alamamak gibi.
Normalde de miyopum falan var da, miyopluk bi mesele değil.
Yani, sokakta yürürken yanımdan geçip giden ve ertesi gün 'neden selam vermedin' diyen tonla insan oluyor. Dalgınlık desem, sanmıyorum. Bir değil iki değil, o kadar dalgınlıkla hayatta kalamazdım herhalde. Bi de sadece yüzlere mi dalgınlık? Her türlü ayrıntıya deli gözlerle bakarım halbuki, sokaklar, evler, yaşadığım mahallelerde sokaklardaki tümsek ve çukurlar ezberimdedir.
Lisede okulumun müdürü bi kadın vardı, bi gün sokakta yanından geçmişim. Yüzüne, hatta gözünün içine bakmışım, selamsız kafamı öte tarafa çevirmişim. Kadın diploma almaya gittiğimde öyle bi trip attı ki diplomayı vermeyecek sandım. Lan görmedim diyorum, gözümün içine baktın evladım saf mı kandırıyon diyor idi. Kadın haklı yani.
Ciddi anlamda görmemiştim ama. Dalgınlık diyerek açıklamaya çalıştım, ama göz göze geldiğimiz için kadın inanmadı.
Bi kere de sevgülümlen gezerken çarşının ortasında dedemlere yakalanmıştım lise birde asdasf.
Aramızda bir metre kalaya kadar tanımadım, on metredir net görüşümde olduğu halde. Konuştuğunda sesini duyup da irkilmiştim.
Bunlar birkaç anı sadece.
Kulaklarım çok iyi duyar, insanları seslerinden daha çok ayırt ettiğimi ve kapıyı açtığımda misal, kişi konuşmazsa biraz zorlandığımı fark ettim. Sadece ses değil tabiiy, yüzün bütünü değil de, atıyorum sadece burnu, sadece saç şekli veya yüzünde ayırt edici bir şey varsa, dudağın kenarında ben falan. Bunları hafızaya alıp bunların birkaçını birleştirip öyle tanıyorum sanırım.
Bir de, alakası var mıdır bilmiyorum ama, resmin bütününü görememe diye bişey var mı? Parça parça algılayıp da tamamının ne olduğunu anlamadığım çok resim oluyor. Burada, bazı avatarlar filan da dahil. Hani evirip çevirip şöyle bi uzaklaştırıp algılamaya çalışmaca falan.
athenenoctua
nın önceki avatarının kulakları çınlasın asdasf.
Bunları kendimde gözlemlemem yıllar sürdü tabii, 10-15 yıllık gözlem diyebilirim bu arada.