Yurumeyen evliligim.

7 senelik evliyim. Saglik personeliyim. Esim de kamu da memur. Evlendikten snra universite okudum tekrar. Bitirdim de. Bu sure icinde uzak kaldik birbirimizden. Ama topladik yine de. Okulum il disindaydi cunku.
Okul biteli 2 sene oldu. Tam gezelim tozalim derken pandemi cikti. O yurtdisi , yurtici gezi hayalleri, dogaya acilma hayalleri yalan oldu. Evde tikilip kaldik. Saglik personeli olmanin dezavantajini zaten yasiyrm. Yorgunluk, tukenmislik, caresizlik, insanlarin umursamazligi derken panik atak ve obsesif oldm iyice.herseye pis ve kirli gozuyle bakiyrm. Esimle bu konuda kavga ediyrz surekli.
Ocak ayinda hamile kaldm ve guzel gidiyor simdilik. Oglum olacak insallah. Bu obsesyon yuzunden esimle surekli kavga ediyrz. (bu kadar takintili olmamin bir diger nedeni gecen sene 20 haftalik kizimi kaybetmem). Ama son zamanlarda eften puften seylere kavga etmeye basladik. Gecen cok guzel yemek yapmsm. Pilavi da iftara yakin yapayim ki sicak sicak yesin dedim.e malum hamilelikten ve is yorgunlugundan dolayi sizmisim. Iftara yarim saat var. Neden beni uyandirmadin dedim. O da bana kizmaya basladi iftar vakti uyuyani da sende gordum diye. Ben ona kiyamazken bagirdi bana. Bi küstü. Tam 1 hafta konusmadi. Hadi baristik. Dun yine kavga ettik. Bazlama yapmistim, piserken kabarmadi nedense. Annesine anlatirken guzel olmadigini, kabarmadigini falan anlatiyor. Ben de kizdim buna . benim eksi yonlerimi neden anlatiyorsun diye.
Kayinvalidem yazin ki bi konusmamizda ciddi ciddi " annen sana hicbisey ogretmedi mi, neden beceremiyorsun hicbiseyi" demisti. Buna istinaden anlatmasina kizmistim dunku meselede. O bana bagirdi, ben de ona. Son cumlesi " sen annemin 10 da biri olamazsin" oldu. E yine konusmuyoruz. Ben bunaldim artik. Hamileyim. Baskasi olsa el ustunde tutar esini, cocugunu. Ama yok. Bana acimiyor, ondan gectim karnimdaki etkilenir diye de dusunmuyor.
Kac aydir canim karpuz cekiyor. Kis gunu asere asere karpuz aserdim. Binbir nazla aldi.

Sanirim bunaldim artik. Hormonlar mi, yoksa gidisattan midir nedir hic mutlu degilim. Bebegim de etkileniyor. Ne yapmam gerek bilmiyrm. Bana bir akil verin nolur?

Çift terapisine gitseniz iyi olur, ikinizin de uzman desteğine ihtiyacı var bence

Bidahakine ben hamileyim güzelini sen yap da ben yiyim diyin, canınızı da sıkmayın, şuan önemli olan bebeğin sağlığı
Annesi mutluysa o da mutlu olur

Zaten pandemi olmasa da gezip tozamayacaktınız aynı şehirde yaşadığınız gibi hamile kalmışsınız çünkü. Artık olan olmuş şu an için size önerim önce kendinizi düşünün. Kötü müsünüz yorgun musunuz uykunuz mu var niye uğraşıyorsunuz? Önceliğiniz kendiniz dolayısıyla bebeğiniz olmalı. Pilav yapmak atla deve değil koca adam bir zahmet karnını doyurmayı bilsin. Her şeyi sizden beklemesin. Sizinki de can hatta iki can hem ev işi hem yemek hem dışarıda çalışma ohoo bu tempoya nasıl dayanacaksınız. Bırakın her şey dört dörtlük olmayıversin

Valla sizin yaşadıklarınız gayet normal hem ev isi hem kendi işiniz birde hamilesiniz tabi yoruluyorsunuz uyuyakalmişsiniz birde azar işitmişsiniz.Annesine anlatması çok yanlış hele annesinin size öyle demesini yorumlamayacağım ikisinede gıcık oldum yapıcı seyler söylemek adına siz haklısınız esinizin hödüklugu bırakması gerekiyor.
Guzellikle konusun hele birde bebisinizi kaybetmissiniz bu durumda olmaniz normal ama psikolojik yardımda alabilirsiniz obsesifliginizden dolayı.Esinizin ekstra ekstra anlayışlı olması gerekiyor sizlik bir sey yok onun düzelmesi gerek nedenlerini sorgulayin adam akıllı bi konuşmanızı öneririm

Eses1009 .!.:

7 senelik evliyim. Saglik personeliyim. Esim de kamu da memur. Evlendikten snra universite okudum tekrar. Bitirdim de. Bu sure icinde uzak kaldik birbirimizden. Ama topladik yine de. Okulum il disindaydi cunku.
Okul biteli 2 sene oldu. Tam gezelim tozalim derken pandemi cikti. O yurtdisi , yurtici gezi hayalleri, dogaya acilma hayalleri yalan oldu. Evde tikilip kaldik. Saglik personeli olmanin dezavantajini zaten yasiyrm. Yorgunluk, tukenmislik, caresizlik, insanlarin umursamazligi derken panik atak ve obsesif oldm iyice.herseye pis ve kirli gozuyle bakiyrm. Esimle bu konuda kavga ediyrz surekli.
Ocak ayinda hamile kaldm ve guzel gidiyor simdilik. Oglum olacak insallah. Bu obsesyon yuzunden esimle surekli kavga ediyrz. (bu kadar takintili olmamin bir diger nedeni gecen sene 20 haftalik kizimi kaybetmem). Ama son zamanlarda eften puften seylere kavga etmeye basladik. Gecen cok guzel yemek yapmsm. Pilavi da iftara yakin yapayim ki sicak sicak yesin dedim.e malum hamilelikten ve is yorgunlugundan dolayi sizmisim. Iftara yarim saat var. Neden beni uyandirmadin dedim. O da bana kizmaya basladi iftar vakti uyuyani da sende gordum diye. Ben ona kiyamazken bagirdi bana. Bi küstü. Tam 1 hafta konusmadi. Hadi baristik. Dun yine kavga ettik. Bazlama yapmistim, piserken kabarmadi nedense. Annesine anlatirken guzel olmadigini, kabarmadigini falan anlatiyor. Ben de kizdim buna . benim eksi yonlerimi neden anlatiyorsun diye.
Kayinvalidem yazin ki bi konusmamizda ciddi ciddi " annen sana hicbisey ogretmedi mi, neden beceremiyorsun hicbiseyi" demisti. Buna istinaden anlatmasina kizmistim dunku meselede. O bana bagirdi, ben de ona. E yine konusmuyoruz. Ben bunaldim artik. Hamileyim. Baskasi olsa el ustunde tutar esini, cocugunu. Ama yok. Bana acimiyor, ondan gectim karnimdaki etkilenir diye de dusunmuyor.
Kac aydir canim karpuz cekiyor. Kis gunu asere asere karpuz aserdim. Binbir nazla aldi.

Sanirim bunaldim artik. Hormonlar mi, yoksa gidisattan midir nedir hic mutlu degilim. Bebegim de etkileniyor. Ne yapmam gerek bilmiyrm. Bana bir akil verin nolur?

Genişletmek için tıkla...

İletişim sorununuz var.
Önce onu mu cozseniz.
Eşiniz de her şeyi annesine anlatmasın bir zahmet.

Eses1009 .!.:

7 senelik evliyim. Saglik personeliyim. Esim de kamu da memur. Evlendikten snra universite okudum tekrar. Bitirdim de. Bu sure icinde uzak kaldik birbirimizden. Ama topladik yine de. Okulum il disindaydi cunku.
Okul biteli 2 sene oldu. Tam gezelim tozalim derken pandemi cikti. O yurtdisi , yurtici gezi hayalleri, dogaya acilma hayalleri yalan oldu. Evde tikilip kaldik. Saglik personeli olmanin dezavantajini zaten yasiyrm. Yorgunluk, tukenmislik, caresizlik, insanlarin umursamazligi derken panik atak ve obsesif oldm iyice.herseye pis ve kirli gozuyle bakiyrm. Esimle bu konuda kavga ediyrz surekli.
Ocak ayinda hamile kaldm ve guzel gidiyor simdilik. Oglum olacak insallah. Bu obsesyon yuzunden esimle surekli kavga ediyrz. (bu kadar takintili olmamin bir diger nedeni gecen sene 20 haftalik kizimi kaybetmem). Ama son zamanlarda eften puften seylere kavga etmeye basladik. Gecen cok guzel yemek yapmsm. Pilavi da iftara yakin yapayim ki sicak sicak yesin dedim.e malum hamilelikten ve is yorgunlugundan dolayi sizmisim. Iftara yarim saat var. Neden beni uyandirmadin dedim. O da bana kizmaya basladi iftar vakti uyuyani da sende gordum diye. Ben ona kiyamazken bagirdi bana. Bi küstü. Tam 1 hafta konusmadi. Hadi baristik. Dun yine kavga ettik. Bazlama yapmistim, piserken kabarmadi nedense. Annesine anlatirken guzel olmadigini, kabarmadigini falan anlatiyor. Ben de kizdim buna . benim eksi yonlerimi neden anlatiyorsun diye.
Kayinvalidem yazin ki bi konusmamizda ciddi ciddi " annen sana hicbisey ogretmedi mi, neden beceremiyorsun hicbiseyi" demisti. Buna istinaden anlatmasina kizmistim dunku meselede. O bana bagirdi, ben de ona. E yine konusmuyoruz. Ben bunaldim artik. Hamileyim. Baskasi olsa el ustunde tutar esini, cocugunu. Ama yok. Bana acimiyor, ondan gectim karnimdaki etkilenir diye de dusunmuyor.
Kac aydir canim karpuz cekiyor. Kis gunu asere asere karpuz aserdim. Binbir nazla aldi.

Sanirim bunaldim artik. Hormonlar mi, yoksa gidisattan midir nedir hic mutlu degilim. Bebegim de etkileniyor. Ne yapmam gerek bilmiyrm. Bana bir akil verin nolur?

Genişletmek için tıkla...

Pandemi,stres ve ilk cocugunuz ise ne yapacagini bilememe hali olabilir.Esler surekli calismaya alismissa birden bu ikisini 7-24 ayni evde tutmak zor oluyor.Biraz aliskanliktan kaynakliyor.Kv' denszilik etmis.Annem en azindan bana sizin gibi langur lungur konusmamayi ogretti diyebilirdiniz.İcinizden tabi :)
Benim burda okudugum konularda cogunlulukla hamilelik doneminde esler bu stresin altinda eziliyor.
Birde sizinkisi biraz cocuksu gerci cogu (hepsi degil) cocuksu ama sizinkisi bir tik daha fazla.Bir bazlama sismedigi icin annesine gidip anlatan yemegin dibi tutsa sizimi bosayacakti :)
Ama uzulmeyin bence sizinkisi yogun stres ve alisik degilsiniz surekli burun buruna olmaya..Duzelecektir,konusmayi deneyin.

Eşinizle aranızda birşeyler ya eksik ya ayrı kaldığınızda kopmuş. Eğer düzgünce oturup konuşma sonucu toparlanabilirse ne ala yok derseniz terapisti bende öneririm.

Biraz yıpranmışsınız, tahammül seviyeniz azalmış karşıklı birbirinize. Çok normal, kayıp yaşamışsınız allah tekrarını göstermesin, e sizin işiniz zaten yoğun.. Öncesi de varmış. Bana çok aşılamayacak meseleler gibi gelmedi. Biz de 7/24 bir arada olduğumuz için çok basit nedenlerle birbirimize girebiliyoruz. Yok neden bi şeyi 2 kere söyledin yok neden azarlar gibi konuştun falan filan bi bakmışsın onda surat bi karış bende bi karış. Şu bazlama meselesini bence hiç büyütmeyin, eksi yönüm demişsiniz yemek yapamamak eksi yönümüz değil, yapamayabiliriz. Kayınvalideniz çok kaba bir laf etmiş sinirinizi eşinizden çıkarmayın, erkekler bizi rezil etme amacıyla söylemiyor böyle şeyleri. Siz gereken cevabı kayınvalideye verin böyle patavatsızlık ettiği zaman. Yemeği ev işlerini tek başınıza yüklenmeyin sonra sizin göreviniz oluyor. Siz ana yemeği yaptıysanız eşiniz de siz uzanırken pilavı yapsın. Bu kadar her şeye tek başınıza yetişmeye çalışmayın. Bıraksam benim eşim de yapmaz ama ben sabahtan başlıyorum şu iş sende bu iş bende diye. Dün ben temizlik yaptım yemek işi sende dedim siparişimi verdim çekildim. Onun keyfini bekleyecek olsam çok bekler sinir stres sahibi olurum. Yani destek isteyin. Siz kendinize acımazsanız kimse acımaz.. Ben ay yorgunum ay ölüyorum ay serçe parmağım acıyor hiç yemek yapamam ki diye diye dolanıyorum tutuşuyor.

Olayların bu kadar büyümesi hoş olmamış. İletişim sorununuz var baya. Hormanlar da tavan zaten

mylovebiglove .!.:

Ben yemek yapmayı hic bilmem, ogrenmeye vaktim olmadi. Arada bir tarife 100 kere bakarak yaparim, ozel yemek canim isterse.. o yuzden yemek yapmayi bilmek, guzel yemek yapmak bana göre bir maharet değil.
Bu nedenle, guzel olmamismi dedi uzulmeyin
kendisi yapsin guzelini.
Kayinvalidenize, bir daha ki sefere, daha yararli seyler ogrendigim icin yemege temizlige vakit ayiramadim diyin. Onlarin tek becerileri bu oldugundan bununla övünüyorlar ve bilmeyenlere kucumseyerek bakiyorlar:)

Genişletmek için tıkla...

35 yaşındayım ben de hiç güzel yemek yapamıyorum. Hiç eksiklik gibi hissetmedim vallahi. Annem de öğretmedi evet. Gerçekten 2 kız kardeşiz mutfağa sokmazdı annem, gidin dersinizi çalışın gidin gezin ilerde nasıl olsa öğreneceksiniz derdi. Eşimin aile tarafı yemeğe geldi ise yemekleri eşim yapar hiç gocunmaz, ben salata falan yapar yamaklık yaparım. Ki eşim doğulu ailesinde yemek yapmayı bırak mutfaga giren erkek yok, ama bazı kodları kırmak gerekiyor. E kabarmayan bazlama da bazlamanın sorunu, kabarsaymış allaalla =)) Biraz geniş olmak lazım. Çok takmamak lazım şu eş ailesinin gözünde nasılız, hamarat mıyız falan gibi şeyleri. Buyuz işte, bu kadar.

Isin tuhaf kismi, kadin gibi trip yapiyor bir de. Ben yapmiyrm onun yaptigini.
Valla cok bunaldim. Az once sinirler esyalarimi topladm zaten. Seytan diyor al basini git.

Pek Muhterem Kadin .!.:

35 yaşındayım ben de hiç güzel yemek yapamıyorum. Hiç eksiklik gibi hissetmedim vallahi. Annem de öğretmedi evet. Gerçekten 2 kız kardeşiz mutfağa sokmazdı annem, gidin dersinizi çalışın gidin gezin ilerde nasıl olsa öğreneceksiniz derdi. Eşimin aile tarafı yemeğe geldi ise yemekleri eşim yapar hiç gocunmaz, ben salata falan yapar yamaklık yaparım. Ki eşim doğulu ailesinde yemek yapmayı bırak mutfaga giren erkek yok, ama bazı kodları kırmak gerekiyor. E kabarmayan bazlama da bazlamanın sorunu, kabarsaymış allaalla =)) Biraz geniş olmak lazım. Çok takmamak lazım şu eş ailesinin gözünde nasılız, hamarat mıyız falan gibi şeyleri. Buyuz işte, bu kadar.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle. Annemde beni sokmazdi mutfaga hic. Karpuz gibi büyüdükO yuzden esimin yemek yapması ilk sartimdi.o yapiyor ben yiyorum.
Kimin ne dedigi umrumda bile değil

Hic hormonlarin suçu yok esinin kabaligi var sadece.
Bu zamanda cok stresli ve yorucu bi meslek grubunda calisiyorsun hamilesinn evinle ilgileniyorsun bi de bazlamalar pilavlarla ugrasiyosun yaranamiyosun. Saka mi ?
Gayet acik ben burdayim diyor çözüm.
Yapmayacaksin. Esin seni basinin ustunde tasimasi gerekirken haksizken triplere giriyor cok yuz vermissin cunku.

Kendini yipratma yemekle vs ugrasma. Eslik zor zamanda birbirine yardimci olmaktir. Burda zor zaman geciren daha cok sensin. Kendi kiymetini bil sadece hamileliginin keyfini yasamaya calis biraz bencil ol. O zaman normale doner hersey.

Bencede iletişim sorununuz var. Oturup karşılıklı konuşmalısınız

Fazla şımartmışsınız. Hem hamilesiniz, hem bazlamalar pilavlar hem de sağlık personeli olarak mesai. Üstüne trip. Fazla “paşa oğluş” olarak büyümüş heralde. Ben olsam bu muameleyi keserdim bir an önce.

Hepsini anladim da kendisi neden kalkıp pilavi yapmiyor da sizin yapmanızı bekliyor?
Veya pilav olmaz makarna yapar siz olmasanız ne olacak iftar yapmayacak mı?

allah vicdansız erkeklerin hepsini bir adaya toplasın orda kalsınlar

bu fikirde nereden geldiyse aklıma

çift terapistinden çok fayda gören var , bir deneyin istersen