sevdiklerimizin actiklari yaralarda o gülün actigi yara gibi ince ve derin... ama yarimiz o yarayi acmadan önce biz sükretmistik, kokusunu sinemize cekmis, bakmaya kiyamamistik...dikenini unutmusmuyduk... unutmustuk tabi... ama biz gülümsemeliyiz yaraya... belki süzülen iki damla kanada... gülümsemeliyiz iste.... cünkü o yarayi acmadan önce biz onu kalbimize koymustuk ve sevmistik....
Maalesef oyle olmuyor yıllarca cok guzel gıden evlılık bıtınce ..tum guzel şeyler unutuluyor başlıyor karşılıklı hatalar....
Sevgılerımızı cabuk olduruyoruz ve sonrada sevgımız yerını nefrete bırakıyor...
.gulu sevdıgımızde dıkenı oldugunuda hatırlayarak sevsek kor olmadan oldugu gıbı sevsek..
Acıtıncada gulun kokusunu hatırlasak..