Yoruldum ve giderek agresifleşiyorum :((

SiBeL .!.:

merhaba arkadaşlar,
benim problemim her şeye kızıp sinirlenmek ve bunu da etrafımdakilere yansıtmak..
oğlum 11 aylık olmak üzere..çok yaramaz bir bebek değil ama bu aralar malum sıcaklar ve diş çıkarma durumları yüzünden hem iştahsız hem de sürekli kusan bir bebek..uyku düzeni de birkaç gündür biraz bozuldu..tüm bunlar değil tabiki problem.ben doğum yapmadan önce çalışıyordum oğluma bakmak için işten ayrıldım.daha önce hiç evde oturmamıştım.şimdi oğlumla zaman geçiriyoruz ona bakıyorum çokta mutluyum kendim büyütebildiğim için fakat biraz bunaldım..zaman zaman çalışmayı çok özlüyorum dönsemmi diyorum ama oğlumu bırakamam hem de annem uzak çevremde yakınımda kimsem yok annemde kayınvalidemde ailemdeki herkes gibi bana yakın değil malesef..arkadaşlarımla da eskisi gibi görüşemiyoruz.eşim oğlum ve ben ne yaparsak birlikte yapıyoruz..biraz hayatımda tekdüzelik oldu..tüm gün aynı işlerle uğraşmakmı yoksa sabahtan akşama kadar evde yorulmakmı beni bu hale sokuyor anlayamıyorum..bu aralar içimden hiç bir şey gelmiyor..en ufak şeylere sinirleniyorum..buda eşime ve oğluma yansıyor..sonra çok üzülüyorum oğluma karşı kendimi suçlu hissediyorum ona sesimi yükselttiğim için..ama o bana yine gülücükler atıyor daha da kötü hissediyorum..
ne yapmam lazım bilmiyorum ama kendimi sakinleştiremiyorum..sizlerde bu gibi durumlar yaşadınız mı ya da yaşıyor musunuz?ne olur bana birşeyler söyleyin bilmiyorumkismile

Genişletmek için tıkla...

nakredusa .!.:

ben tam 8 aya yakın bi süre dışarı sadece bebeğimin doktoru için ya da çok kısa süreliğine işimi halletmek için çıktım ki daha öncesinde doğru düzgün evde oturmazdım şimdi oğlum 14 aylık oldu çok şükür çıkabiliyoruz ama eskisi gibi olmuyo hiçbirşey ev hayatında da böyle tam 14 aydır oğlumun odasında uyuyorum geceleri saat başı ayaktayız bende düzeleceğimiz zamanı dört gözle bekliyorum şükrediyorum Allahım hastalık vermesin sağlıklı olsun diyorum ama benden çok şey gitti bu sürede etrafımdaki insanlarıda çok iyi anlamış oldum böylelikle kimseye gereğinden fazla değer vermeyeceksin herkese kulağını açmayacaksın zaten çok hassas olduğun bu dönemi sanki koz bilip güzel kullanabiliyo insanlar bu durum ne zaman nasıl geçer bilmiyorum ama insanı delip geçiyo orası kesin Allah hepimize kolaylık sabır versin

Genişletmek için tıkla...

nakredusa .!.:

doğumumun ilk günlerinde 16 gün boyunca 2 şer saatlik uykuyla duruyodum zaten benim için zor bi doğum olmuştu çok toparlanamamıştım iyi değildim yani hala da çok iyi olduğum söylenemez neyse malum ziyaretler oluyodu eşimin ailesi geldi ayağa kalkamadım inanılmaz başım dönüyodu kusura bakmayın dedim haliyle yüzümde gülmüyodu görümcem önceden abla dediğim abla bildiğim insan ne kadar zamandır uykusuzsun dedi 16 gün dedim dua et uykusuzluğuna veriyoruz dedi bu cevap ve tavır ömür boyu aklımdan çıkmayacak aramız şimdi kötü değil ama ben onlar bana böyle yapmamış gibi davranıp eşimin çocuğumun hatrına sustuğum için bu sadece bi örnek bu arada

Genişletmek için tıkla...

SiBeL .!.:

merhaba arkadaşlar,
benim problemim her şeye kızıp sinirlenmek ve bunu da etrafımdakilere yansıtmak..
oğlum 11 aylık olmak üzere..çok yaramaz bir bebek değil ama bu aralar malum sıcaklar ve diş çıkarma durumları yüzünden hem iştahsız hem de sürekli kusan bir bebek..uyku düzeni de birkaç gündür biraz bozuldu..tüm bunlar değil tabiki problem.ben doğum yapmadan önce çalışıyordum oğluma bakmak için işten ayrıldım.daha önce hiç evde oturmamıştım.şimdi oğlumla zaman geçiriyoruz ona bakıyorum çokta mutluyum kendim büyütebildiğim için fakat biraz bunaldım..zaman zaman çalışmayı çok özlüyorum dönsemmi diyorum ama oğlumu bırakamam hem de annem uzak çevremde yakınımda kimsem yok annemde kayınvalidemde ailemdeki herkes gibi bana yakın değil malesef..arkadaşlarımla da eskisi gibi görüşemiyoruz.eşim oğlum ve ben ne yaparsak birlikte yapıyoruz..biraz hayatımda tekdüzelik oldu..tüm gün aynı işlerle uğraşmakmı yoksa sabahtan akşama kadar evde yorulmakmı beni bu hale sokuyor anlayamıyorum..bu aralar içimden hiç bir şey gelmiyor..en ufak şeylere sinirleniyorum..buda eşime ve oğluma yansıyor..sonra çok üzülüyorum oğluma karşı kendimi suçlu hissediyorum ona sesimi yükselttiğim için..ama o bana yine gülücükler atıyor daha da kötü hissediyorum..
ne yapmam lazım bilmiyorum ama kendimi sakinleştiremiyorum..sizlerde bu gibi durumlar yaşadınız mı ya da yaşıyor musunuz?ne olur bana birşeyler söyleyin bilmiyorumkismile

Genişletmek için tıkla...

smile6081 .!.:

yaa bende bebeğile eve kapanmış gibiyim sıcaklar var diye gunduzleri dışarı çıkamıyoruz. aksamlarıda ynı yerlere gidip geliyoruz. sıkıldım 3 gundur ara ara ağlıyorum bunalıyorum sanki .
oğlum huysuz bi arkasa gitmk imkansız gidip geldiğimdende bişi anlamıyorum.

sanırım biraz kendimize zamn ayırmalıyız. yoksa dahada kötü olucaz.....

Genişletmek için tıkla...

zeynepercan .!.:

ben de ayni sorunlar oldu hala da oluyor ben gurbetteyim ailemden kimse yok. ben baktim kizima 3 yasinda simdi ikincide geliyor biraz strese girdim ikisine nasil yeticem die

Genişletmek için tıkla...

biricik_tuana .!.:

sizler yine epeyce bir yol kat etmişsiniz, bizim kızımız daha 68 günlük, şükür koliği yok ama kolik 3-4. aydan sonra da çıkabiliyormuş... ama benim yaş 33 ve bu yaşıma kadar hiç bu kadar uzun süre evde kalmamıştım. özellikle ilk 40 gün hem emzirip hem ağlıyordum, annem yanımda olduğu halde. ki hamileliğe de tamam artık hazırım şimdi bebek yapalım gibi bir moralle başladığım halde bu durumdayım :) iki haftadır annem yok yanımda. eşim akşam geliyor, yardımcı oluyor elinden geldiğince ama bu yaşıma kadar heralde çok fazla zora gelmemişim, rahata alışmışım, şu iki gündür özellikle bunaltı geldi. kızım biraz huzursuz ve bu bana da yansıyor.

bir de hamilelikten dolayı kalçalarımda kemik iliği ödemi oluşmuş durumda, yürüyüşümü etkiliyor. neden oluştuğu bilinmiyor, tedavisi yok, ödem kendiliğinden 6 ile 12 ay arasında geçiyormuş, o süre içinde ağrıları çekeceğim. emzirdiğim için ağrı kesici de çok fazla alamıyorum. bu da bir sinir bozucu etken. yani dışarı çıkıp gezmek istesem de bacaklarımın ağrısından dolayı çok kolay olmuyor.

uykuyu ve gezmeyi seven biriyim. sürekli uykum var, sürekli gezesim var ve ikisini de yapamıyorum :)) süper yani.

önümüzdeki hafta da iznim bitiyor göreve başlamam lazım. bakalım bu hastalıktan dolayı rapor alabilirsem alacağım. alamazsam ücretsiz izne ayrılacağım, ama sürekli evde bebekle tek başıma ne kadar sabrederim bilmiyorum. yani çok karışık bir şeymiş anne olmak. annem yanımdayken eşimle dışarda alışverişe gittiğimizde, aklım sürekli evde bebekte kalıyordu. ama şimdi de böyle napıcağımı şaşırıyorum. hiçbir şey yapasım gelmiyor.[/QUOT

ilk aylar zor olur, uykusuz ve yorgunluk hiç geçmez ama zaman öyle çabuk geçecekki inanamayacaksın..bebeğin muhtemelen sıcaklardan dolayı huzursuzdur..oğlumda öyle çünkü.

ödem için çok geçmiş olsun..umarım ağrıların en hafif şekilde geçer..en kısa zamanda iyileşmeni dilerim..

aslında sadece gezmekte değil sorun..tatile gittik geldik yine kaldığım yerden devam ediyorum..dışarı çıkıyorum eve gelince yine aynı durumlar..yaşananlar tekdüzelikten kaynaklanıyor..sanırım evde oturmaya alışık olmadığımızdan kaynaklanıyor..
izin içinde inşallah rapor alabilirsin..

Genişletmek için tıkla...

biricik_tuana .!.:

oğlunu da al, annenin yanına git 1 hafta kal... hem oğlun 11 aylık olmuş kendine zaman ayırabilirsin rahatlıkla bence... bu da sana iyi gelecektir. yani benim annem yanımdayken de nerdeyse her işi ben yapıyordum ama evde konuşacak birisinin olması insanı rahatlatıyor. yani o anlamsız karşılıklar verse de bebeğimle de konuşuyorum, ona hikayeler okuyorum, ama konuş konuş nereye kadar :)))

göreve başlamakla ilgili işlerimi hallettikten sonra yine annemin yanına gideceğim. hani hiçbir yer kendi evin gibi olmuyor ama değişiklik iyi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

nakredusa .!.:

ben tam 8 aya yakın bi süre dışarı sadece bebeğimin doktoru için ya da çok kısa süreliğine işimi halletmek için çıktım ki daha öncesinde doğru düzgün evde oturmazdım şimdi oğlum 14 aylık oldu çok şükür çıkabiliyoruz ama eskisi gibi olmuyo hiçbirşey ev hayatında da böyle tam 14 aydır oğlumun odasında uyuyorum geceleri saat başı ayaktayız bende düzeleceğimiz zamanı dört gözle bekliyorum şükrediyorum Allahım hastalık vermesin sağlıklı olsun diyorum ama benden çok şey gitti bu sürede etrafımdaki insanlarıda çok iyi anlamış oldum böylelikle kimseye gereğinden fazla değer vermeyeceksin herkese kulağını açmayacaksın zaten çok hassas olduğun bu dönemi sanki koz bilip güzel kullanabiliyo insanlar bu durum ne zaman nasıl geçer bilmiyorum ama insanı delip geçiyo orası kesin Allah hepimize kolaylık sabır versin

Genişletmek için tıkla...

irmako77 .!.:

Bakıcı teyze bulduk, ona bırakıcam gerçekten zor. Şimdiden ağlamaya başladım. Çünkü bizim oğlan yeni yeni huylar edinmeye başladı. Bugün fark ettim anneannesinin kucağında bile durmuyor, ağlıyor. Ben odadan çıkarken arkamdan bakıyor.

Kızımda hiç zorlanmamıştık. Karşı komşumda bile dururdu ama oğlum anaya düşkün mü olacak ne

İnşallah o da ben de alışırız.

Genişletmek için tıkla...