sabırla okuyanlara sonsuz şükranlarımı iletiyorum öncelikle..ben 25 yaşında 1,5yıllık evli bir bayanım..evlendikten kısa bir süre sonra çok isteyerek hamile kaldım.ilk başlarda düşük tehlikem vardı ve daha sonra altıbuçuk aylıkken ani doğum yaptım.kızım bir ay küvezde kaldı..taburcu oldu çok şükür.yaklaşık 2 ay sütümü elektrikli süt sağma makinesiyle üşenmeden uyku demeden 2 saate bir sağdım kızıma gözüm gibi baktım yedi ay oldu sürekli hastanelerde kontroller vs derken bugüne gelebildik.kızımda hemanjiom var göğsünde iyi huylu tümörde denebiliyor kanamaması lazım sürekli dikkat ediyoruz..bu süre zarfında şeker hastası oldum 15 kilo aldım 7 aydır evden dışarı çıkmıyorum çıktığımdada enfeksiyon riskimize karşı tedbirli olmak zorunda kalıyorum.7 aydır uykusuz ve yorgunum toplamda 4 saat uyumuyorum bölükpörçük parça parça annelik zor sabır gerektiriyor evet ama benim kızım geriden geliyor akranları oturup emeklemeye başlarken benim kzıım boynunu bile tutamıyor kendimi çok yorgun ve bitkin hisseiyorum tahammülüm yok bazı şeylere hevesim yok enerjim yok birşey yemeye telefonla konuşmaya hiçbişeye halim yok zaman durdu sanki beynimin uyuştuğunu hissediyorum bazen herşeyden nefret ediyorum sürekli birşeylere merak salıyorum 2gün sonra sıkılıyorum dudaklarımı yiyorum ayaklarımın altını yoluyorum psikiyatrise gittiğimde benidinledi ve tek bir cümle yaşadıkların zor sana ilaç veriyorum !!!dedi ve gönderdi bu nessaçmalık..pili bitmiş bebek gibiyim yazmak istedim kızım bana aşırı bağlı kollarımda uyuyor kokumu alıyor işimi bırakmak zorunda kaldım malum bi kaç saatliğine bile bırakamıyorum annem diyaliz hastası kayınvalidem uzak zaten bikaç saat bıraksam hemen arıyorlar durmuyor gel diye evde hiç birşey yapamıyorum kendime zaman ayıramıyorum neyse inanın yazarken bile yorulduğumu hissediyorum okuduğunuziçin tekrar teşekkürler..