Yorgunum..

sabırla okuyanlara sonsuz şükranlarımı iletiyorum öncelikle..ben 25 yaşında 1,5yıllık evli bir bayanım..evlendikten kısa bir süre sonra çok isteyerek hamile kaldım.ilk başlarda düşük tehlikem vardı ve daha sonra altıbuçuk aylıkken ani doğum yaptım.kızım bir ay küvezde kaldı..taburcu oldu çok şükür.yaklaşık 2 ay sütümü elektrikli süt sağma makinesiyle üşenmeden uyku demeden 2 saate bir sağdım kızıma gözüm gibi baktım yedi ay oldu sürekli hastanelerde kontroller vs derken bugüne gelebildik.kızımda hemanjiom var göğsünde iyi huylu tümörde denebiliyor kanamaması lazım sürekli dikkat ediyoruz..bu süre zarfında şeker hastası oldum 15 kilo aldım 7 aydır evden dışarı çıkmıyorum çıktığımdada enfeksiyon riskimize karşı tedbirli olmak zorunda kalıyorum.7 aydır uykusuz ve yorgunum toplamda 4 saat uyumuyorum bölükpörçük parça parça annelik zor sabır gerektiriyor evet ama benim kızım geriden geliyor akranları oturup emeklemeye başlarken benim kzıım boynunu bile tutamıyor kendimi çok yorgun ve bitkin hisseiyorum tahammülüm yok bazı şeylere hevesim yok enerjim yok birşey yemeye telefonla konuşmaya hiçbişeye halim yok zaman durdu sanki beynimin uyuştuğunu hissediyorum bazen herşeyden nefret ediyorum sürekli birşeylere merak salıyorum 2gün sonra sıkılıyorum dudaklarımı yiyorum ayaklarımın altını yoluyorum psikiyatrise gittiğimde benidinledi ve tek bir cümle yaşadıkların zor sana ilaç veriyorum !!!dedi ve gönderdi bu nessaçmalık..pili bitmiş bebek gibiyim yazmak istedim kızım bana aşırı bağlı kollarımda uyuyor kokumu alıyor işimi bırakmak zorunda kaldım malum bi kaç saatliğine bile bırakamıyorum annem diyaliz hastası kayınvalidem uzak zaten bikaç saat bıraksam hemen arıyorlar durmuyor gel diye evde hiç birşey yapamıyorum kendime zaman ayıramıyorum neyse inanın yazarken bile yorulduğumu hissediyorum okuduğunuziçin tekrar teşekkürler..

Allah yardımcınız olsun. annesiniz bebeğin için savaş kötü günleri düşünme canım. hatta iyi günlerin geleceğini biliyormuşsun gibi savaş.

allah hem sizin hemde bebeginizin yardımcısı olsun...

allah sabırlar versin okurken bile yasadıklarını hissetmek cok zordu ilacını kullanmalısın bu gunlerınde gececek oldugunu unutma lütfen

çok teşekkür ederim..burda yazarak biraz olsun rahatladığımı farkettim ben ilaç kullanmak istemiyorum daha doğrusu kullanacaksam bile hekim beni ikna etmeli benim gittiğim konuşmadı bile belki konuşarak terapiyle hallolucak bir durumdur depresan haplarının uyku yaptığını biliyorum ama benim uyumak gibi bir lüksüm yok bebeğime kim bakacak ayrıca şeker hastalığımdan dolayı kilo vermek zorundayım ki bazı bu tip hapların kilo yaptığınıda duymuştum.ayrıca şekerden dolayı kullandığım bir ilaç varken bunuda kullanmak istemiyorum şimdi psikolog araştırıyorum sizce iyi gelirmi? psikiyatrismi psikologmu bilemedim

canım allah şifa versin bebeğinede sanada: (
sakın yılma kızınla mükemmell günleriniz olcak
psikologa git istersen muhabbet şeklinde paylaşabilirsin bu konuyu ilaçtan belki daha ii gelecektir
bu arada kızının haricinde birşeyle daha ugras kitap oku resim yap incik boncuk al takı yap evde spor yap umarım bu günleri kolayca atlatırsın

işe geri dönmeye karar verdim bu hepimiz için çok iyi olacak diye düşünüyorum bakalım gelişmeleri merak ediyorum ve bekliyorum yinede çok şükrediyorum ve hepinize tekrar tekrar teşekkür ediyorum

seylagazi .!.:

işe geri dönmeye karar verdim bu hepimiz için çok iyi olacak diye düşünüyorum bakalım gelişmeleri merak ediyorum ve bekliyorum yinede çok şükrediyorum ve hepinize tekrar tekrar teşekkür ediyorum

Genişletmek için tıkla...

yaşadıkların zor,allah yardımcın olsun.madem biliçaltında ilacı bu kadar reddediyorsun bence psikoloğa gidin ve her şeyi apaçık anlatın.
biliyorsunuz onların gizlilik ilkeleri var,için rahat olsun.maalesef,benim çevremden bir kaç kişi psikoloğa gitti ve kendilerini psikoloğa çok farklı tanıttılar.
dolayısıyla fayda sağlayamadılar.gidin ve içinizi rahatça açın,hatta en yakınınız olan eşinize anlatamadıklarınızı bile anlatın.öncelikle iyi bir araştırma yapın
kolay gelsin.