merhaba kk üyeleri,
diger konularimda bahsetmistim. Nisan ayinda evlendim. Kayinvalidem ve annesiyle ugrastigimi falan..hepsini anlattim.
Son günlerde cok yorgunum.Yorgun derken öyle cok bir is yaptigimdan degil. Ruhum yorgun sanki.
Icimden sürekli aglamak geliyor. Boguluyorum. Evlilik, ayri ev ( insaat hala ), Calismak, Ev isine kosturmak, Ailelerin gönlünü hos tutmak...Hepsi bi arada cok zor. Esimle birbirimize ayiracak vakti zor buluyoruz.
Ya Annesi Ya babasi sürekli is cikariyor esime...Is cikarmazlarsada günlerimizi yiyorlar, Mesela Gecen günlerde rahatsizdim migdemden ise gidemedim. Gecmis olsuna gelmisler. Tamam sagolsunlar. Sükür etmeliyim, iyi bir ailesi var esimin ama hasta yatiyorum. Cok kötüydüm, geldiler cay demledim cerez cikardim,aksam oldu. Gitmeye niyetleri yok artik esime sordum yemek hazirlayimmi beraber yeriz diye. Sorduk, yok falan demediler. Kalktim hasta hasta yemek hazirladim. Sofrayi kurdum, sonra tekrar yenilenleri topla mutfagi topla o halde. Öglen 2de gelip aksam 9 da gittiler gecmis olsuna geliyoruz diyenler.....Onlar gitti benim ayakta duracak halim yoktu.
Hemen hemen her gün her hafta sonu birsey cikariyorlar. Illa bir Cumartesi yada Pazar günümüzü onlarla gecirmemizi istiyorlar. Hafta ici calisiyorum aksam 5-6 gibi geliyorum eve. Esimle bas basa anca Saat 9 gibi oluyoruz. Yorgun oluyorum zaten cok gecmiyor yatiyoruz. Bi cumartesi Pazari esimle gecirmemi cok görüyorlar sanki
Esimin ailesi degilse, bizim köyün iki genci, ev insaat diye geliyorlar aksam 9-10-11 bahcemizde.
Her gün isten bi umutla bir heyecanla cikiyorum, esimi görücem, evime gidicem diye. Hep hayal kirikligi....
Belki bazilariniz abartiyorsun diyecek ama Nisanlilik dönemindede esimle görüsemiyordum Dogru Düzgün. O zamanlarda Esim babasinin isini üstlenmisti, is cikisindada insaata gidiyordu.
( Babasi memlekete gitti Anne Babasinin yanina ) Dügünden bir kac hafta önce Döndü....
Doyamiyorumki esime, Inanin kiskanclik degil, özlüyorum ayni evde yasiyoruz, evliyiz ama ben esimi yinede özlüyorum.....
Her Allahin günü en az 2 kere Kayinvalidem ariyor. Sürekli bir bahane buluyor. Ev telefonunu acmazsam Cep telefonlarimizi ariyor, acana Kadar ariyor.
Ben Artik Sinir krizleri geciriyorum, bilmiyorum cok degistim. Abartma sakin ol gececek hepsi diyorum kendi kendime ama olmuyor. Aglamaya vurdu sinirim. Herseye agliyorum bagira bagira hickira hickira kendimden gecercesine. Kendimi taniyamiyorum..
Nasil atlaticam ne yapicam bilmiyorum ben
diger konularimda bahsetmistim. Nisan ayinda evlendim. Kayinvalidem ve annesiyle ugrastigimi falan..hepsini anlattim.
Son günlerde cok yorgunum.Yorgun derken öyle cok bir is yaptigimdan degil. Ruhum yorgun sanki.
Icimden sürekli aglamak geliyor. Boguluyorum. Evlilik, ayri ev ( insaat hala ), Calismak, Ev isine kosturmak, Ailelerin gönlünü hos tutmak...Hepsi bi arada cok zor. Esimle birbirimize ayiracak vakti zor buluyoruz.
Ya Annesi Ya babasi sürekli is cikariyor esime...Is cikarmazlarsada günlerimizi yiyorlar, Mesela Gecen günlerde rahatsizdim migdemden ise gidemedim. Gecmis olsuna gelmisler. Tamam sagolsunlar. Sükür etmeliyim, iyi bir ailesi var esimin ama hasta yatiyorum. Cok kötüydüm, geldiler cay demledim cerez cikardim,aksam oldu. Gitmeye niyetleri yok artik esime sordum yemek hazirlayimmi beraber yeriz diye. Sorduk, yok falan demediler. Kalktim hasta hasta yemek hazirladim. Sofrayi kurdum, sonra tekrar yenilenleri topla mutfagi topla o halde. Öglen 2de gelip aksam 9 da gittiler gecmis olsuna geliyoruz diyenler.....Onlar gitti benim ayakta duracak halim yoktu.
Hemen hemen her gün her hafta sonu birsey cikariyorlar. Illa bir Cumartesi yada Pazar günümüzü onlarla gecirmemizi istiyorlar. Hafta ici calisiyorum aksam 5-6 gibi geliyorum eve. Esimle bas basa anca Saat 9 gibi oluyoruz. Yorgun oluyorum zaten cok gecmiyor yatiyoruz. Bi cumartesi Pazari esimle gecirmemi cok görüyorlar sanki
Esimin ailesi degilse, bizim köyün iki genci, ev insaat diye geliyorlar aksam 9-10-11 bahcemizde.
Her gün isten bi umutla bir heyecanla cikiyorum, esimi görücem, evime gidicem diye. Hep hayal kirikligi....
Belki bazilariniz abartiyorsun diyecek ama Nisanlilik dönemindede esimle görüsemiyordum Dogru Düzgün. O zamanlarda Esim babasinin isini üstlenmisti, is cikisindada insaata gidiyordu.
( Babasi memlekete gitti Anne Babasinin yanina ) Dügünden bir kac hafta önce Döndü....
Doyamiyorumki esime, Inanin kiskanclik degil, özlüyorum ayni evde yasiyoruz, evliyiz ama ben esimi yinede özlüyorum.....
Her Allahin günü en az 2 kere Kayinvalidem ariyor. Sürekli bir bahane buluyor. Ev telefonunu acmazsam Cep telefonlarimizi ariyor, acana Kadar ariyor.
Ben Artik Sinir krizleri geciriyorum, bilmiyorum cok degistim. Abartma sakin ol gececek hepsi diyorum kendi kendime ama olmuyor. Aglamaya vurdu sinirim. Herseye agliyorum bagira bagira hickira hickira kendimden gecercesine. Kendimi taniyamiyorum..
Nasil atlaticam ne yapicam bilmiyorum ben