Yol

orel

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Temmuz 2006
39
0
Budist bir rahibenin yazdigi siir

YOL

Bir yoldan yürüyordum,
Kaldırımda büyük bir delik gördüm,
İçine düştüm.
Benim suçum değildi,
İçinden çıkmak çok uzun sürdü.

Bir yoldan yürüyordum,
Kaldırımda büyük bir delik gördüm,
İçine düştüm.
Yine aynı deliğe düştüğüme inanamıyordum.
Benim seçim değildi.
İçinden çıkmak çok uzun sürdü.

Bir yoldan yürüyordum,
Kaldırımda büyük bir delik gördüm,
İçine düştüm.
Alışkanlık olmuştu,
Benim suçumdu,
Hemen çıktım.

Bir yoldan yürüyordum,
Kaldırımda büyük bir delik gördüm.
Etrafından geçtim,
İçine düşmedim.

Başka yoldan yürüdüm.

Bu şiirde "Yol" hangi ortam içinde olduğuna bakılmaksızın yaşamımızı ifade ediyor. Delik ise, kişiliğimizdeki negatif savunma kalıplarımızı simgeliyor. "Başka bir yoldan yürüdüm" cümlesi, yeni bir yaşamı değil, bu yaşam içinde yaratıtğımız yeni insanı gösteriyor.

Şiirin üç bölümünde aynı deliğe düşen kişinin her seferinde "benim suçum değildi" demesi, başkalarını suçlayıp sorumluluğu reddettiğini anlatıyor. Dördüncü bölümde verilen benzer tepkilerin içinde artık kendi sorumluluğunu gören ve hatada kendi payını da kabul eden kişinin bir başka seferde aynı tepkiyi göstermediğinde dönüşebildiğini görüyoruz.
 
''Bazen bilgi en büyük tuzaktır. Basitlik yolun en kısa olanıdır.Sevginin ve niyetin saflığı yolu kısaltır''.

gerçekten harikaydı
teşekkürlera.s.