Yaşıtız, benim değil 1 yıllık 4 yıllık ilişkim var. Hayatımı ondan daha çok geçirmek isteyebileceğim bir insan yok ve bu 4 yıl boyunca bir an bile değişmedi. Buna rağmen ben evlilik meselesi geçtiğinde korkudan ölüyorum. Ailesi ile tanışmama çok kısa süre kaldı ve onun da aynı şekilde ama bunu ertelemek istiyorum mümkün olduğunca. Hazır değilim çünkü, anne baba evinde her ihtiyacım görülüyor, sorumluluğum okul dışında minimum, para hesabını tutmak aileyi çekip çevirmek gibi aslında kolay görünen ama aşırı büyük sorumluluklarım yok... Ergenliği yaşıtlarımın çoğundan erken bıraktığımı ve kendimin farkında olduğumu düşünüyorum, yani sevgilime karşı duygularımın değişmeyeceğini düşünüyorum. Evlilik hevesi dediğiniz ne bileyim serbest cinsellik, pembiş yeni gelin ev düzmesi, kurdeleli sunumlar, ne bileyim benim evim benim kurallarım durumuysa bence işin iç yüzü hiç öyle değildir. Düğünüm olsun gelinlik giyeyimse hiç hiç öyle değil ona eminim. Ha ben de isterim bir iki seneye sevdiğim insan ile nişanlanayım, niçin, ailelerin gözünde daha ciddi durumda olmak benimki gibi zor bir kız ailesinin durumu kabullenmesi için. Yoksa hemen nişan olsun düğün olsun modunda değilim, nitekim düğün meselesinden de hiç hoşlanmam. Erkek arkadaşıma 25ime kadar evlenmeyeceğimi söyledim ki onun yaşı da benden büyük ve benden sabırsız bu konuda... Bu durumu göz önüne alınca, bizim gibi evlenmesi daha olanaklar dahilinde bir çift bu kadar sakin ilerleyebiliyorken siz neden yapamayasınız ki? Sabrın sonu selamet. Yaşınız gerçekten küçük evlenmek için... İçten içe bu konfordan ve ailenizin küçük kızı olmaktan vazgeçemiyor ve bu yüzden korkuyor olabilir misiniz? Pişman olacak bir şey yapmazsınız umarım aceleye getirerek.
