B
busra_tuna
Ziyaretçi
- Konu Sahibi busra_tuna
- #1
Aşka adanmış bir ömürden geliyorum
Bu kez yitiklerin kayıpların ve viran olmuş gönüllerin şehri İSTANBUL’ DAN sesleniyorum sana! Gece zifiri karanlık sokaklar alabildiğine ıslak,yıldızlara dokunsam sanki avuçlarıma dökülecekler.Çoluk, çocuk,herkes keşfedemedikleri bir dünyaya dalmışlar bile! Saat bilmem kaçı kaç geçiyor,akrep ile yelkovan neden düşmanlar bana bilmiyorum? Gün ise, sahi bugün günlerden ney? Pazartesi,Çarşamba,Cuma,ne farkederki onlarda unuttular beni, tıpkı senin gibi! Sanki zamanın içinde kaybolmuş tarihten gelen bir masal perisiyim,sonbaharda dökülen yapraklar gibi oradan oraya savruluyorum dört mevsimi sensiz yaşıyorum şimdi! Yüzüm hazan mevsimini andırıyor adeta,zamanın içine zamana sığamıyorum, yağmurlar vuruyor pencereme, gönül kıyılarımda dolaşıyorlar,geceyle yağmur dans ediyor inadına,sensiz odamda sana sesleniyorum yine,zamanda kavramını yitirdi gözümde,ötelerden ve uzaklardan gelen bir ses bozuyor yürek iklimimi,birazdan zaman duracak,saat 12 ‘ yi vuracak ve bu rüya sona erecek! Aslında bir masal bu,hiç yaşanmamış! Ama bu masalın sonu ne pamuk prenses ve yedi cüceler gibi bitiyor,nede külkedisi gibi,bu masalın sonu her yol gibi sana çıkıyor,her yol diyorum çünkü mutlu olmak için hangi yola girsem devrilmez bir sütun olarak çıkıyorsun karşıma,hayalimi sükuta uğratıyorsun adeta! Gözlerine bakıyorum bakmaya bile kıyamadığım o gözlerine! Usulca sesleniyorum yine, Ey sevgili! Ölü toprağımı serpildi yüreğine,işitmezmi oldu feryadımı kulakların duymazmı oldu? ya gözlerin görmezmi oldu? Sonra yine sessizliğe bürünüyorsun,bu sessizlik bir gün benide sevdamıda uzaklara götürücek biliyorum.Susuyorsun! ! EY SEVGİLİ ! yaşarken ölmek buysa sensiz doğan günde ben her gün ölüyorum,güller bile avuçlarımda solmuyor artık,sevdam ölüm sessizliğini çağrıştırıyor ruhumda,gemiler bile senelik seferlerine çıktılar sensiz limanda! Umut treni yolcularını yeni sevdalara yelken açmak üzere çoktan yol aldı bile,ve yeni bir gün doğuyor yine! Sonra sana sesleniyorum! Ey yeni doğan gün,sevdaların bitmesine izin verme! Vermeki,parçalanmış ümitlerimden kalan son bir ümit kırıntısıyla geleyim sana,yollarına güller seremesemde pelinlerle, ve erguvanlarla, geliyorum sana! İzin ver ! EY SEVGİLİ! Yıldızlara dokunamasam da ,sana layık yıldızlar getirip bırakayım avuçlarına.....
Bu kez yitiklerin kayıpların ve viran olmuş gönüllerin şehri İSTANBUL’ DAN sesleniyorum sana! Gece zifiri karanlık sokaklar alabildiğine ıslak,yıldızlara dokunsam sanki avuçlarıma dökülecekler.Çoluk, çocuk,herkes keşfedemedikleri bir dünyaya dalmışlar bile! Saat bilmem kaçı kaç geçiyor,akrep ile yelkovan neden düşmanlar bana bilmiyorum? Gün ise, sahi bugün günlerden ney? Pazartesi,Çarşamba,Cuma,ne farkederki onlarda unuttular beni, tıpkı senin gibi! Sanki zamanın içinde kaybolmuş tarihten gelen bir masal perisiyim,sonbaharda dökülen yapraklar gibi oradan oraya savruluyorum dört mevsimi sensiz yaşıyorum şimdi! Yüzüm hazan mevsimini andırıyor adeta,zamanın içine zamana sığamıyorum, yağmurlar vuruyor pencereme, gönül kıyılarımda dolaşıyorlar,geceyle yağmur dans ediyor inadına,sensiz odamda sana sesleniyorum yine,zamanda kavramını yitirdi gözümde,ötelerden ve uzaklardan gelen bir ses bozuyor yürek iklimimi,birazdan zaman duracak,saat 12 ‘ yi vuracak ve bu rüya sona erecek! Aslında bir masal bu,hiç yaşanmamış! Ama bu masalın sonu ne pamuk prenses ve yedi cüceler gibi bitiyor,nede külkedisi gibi,bu masalın sonu her yol gibi sana çıkıyor,her yol diyorum çünkü mutlu olmak için hangi yola girsem devrilmez bir sütun olarak çıkıyorsun karşıma,hayalimi sükuta uğratıyorsun adeta! Gözlerine bakıyorum bakmaya bile kıyamadığım o gözlerine! Usulca sesleniyorum yine, Ey sevgili! Ölü toprağımı serpildi yüreğine,işitmezmi oldu feryadımı kulakların duymazmı oldu? ya gözlerin görmezmi oldu? Sonra yine sessizliğe bürünüyorsun,bu sessizlik bir gün benide sevdamıda uzaklara götürücek biliyorum.Susuyorsun! ! EY SEVGİLİ ! yaşarken ölmek buysa sensiz doğan günde ben her gün ölüyorum,güller bile avuçlarımda solmuyor artık,sevdam ölüm sessizliğini çağrıştırıyor ruhumda,gemiler bile senelik seferlerine çıktılar sensiz limanda! Umut treni yolcularını yeni sevdalara yelken açmak üzere çoktan yol aldı bile,ve yeni bir gün doğuyor yine! Sonra sana sesleniyorum! Ey yeni doğan gün,sevdaların bitmesine izin verme! Vermeki,parçalanmış ümitlerimden kalan son bir ümit kırıntısıyla geleyim sana,yollarına güller seremesemde pelinlerle, ve erguvanlarla, geliyorum sana! İzin ver ! EY SEVGİLİ! Yıldızlara dokunamasam da ,sana layık yıldızlar getirip bırakayım avuçlarına.....
