Yetişkin hayatında arkadaşlık ilişkileri

Herkese selam.
Benim sanırım yaşlandıkça kimseye tahammülüm kalmıyor zira bu arkadaşlık olaylarını hiç beceremiyorum artık :) önceden çevremde az ama öz insan olurdu yakın olduğum, şimdi fark ediyorum da o kişiler bile yok artık. Belki de yurtdışında taşınmamla birlikte araya giren fiziksel mesafe ya da herkesin kendine aile kurması, kariyer çabaları vs arkadaşlara ayrılan vakti mecburen azaltıyor.
Üniversiteden çok yakın olduğum bir arkadaşıma yazdım geçenlerde ve artık bu arkadaşlığı devam ettirmeyeceğimi bildirdim zira son 1 yıldır sürekli “arayacağım” diyip asla aramayan, aramalarıma dönmeyen, hayatımla ilgili hiçbir detaya hakim olmayıp sadece kendisi konuşmaya ihtiyaç duyduğunda iletişime geçen ve sürekli mesleğini ve meşgullüğünü bahane eden birine dönüşmüştü.
Bugün de başka bir arkadaşımla aynı sebepten tartıştık, ama bu sefer tartışan o, çünkü çok enerjik bir kız ve sürekli buluşmak bir şeyler yapmak istiyor ben ise 15 günde bir kahve içip catch up yapalım istiyorum. Ona vakit ayıramadığım, başkasıyla buluştuğum, ya da geç cevap yazdığım anlarda sürekli trip yiyorum ve darlanıyorum arkadaş.
Sanırım tam ortası yok bunun.

Siz iş hayatına atıldıktan sonra böyle sorunlar yaşadınız mı, nasıl yaklaşmalıyım bu tarz ilişkilerde yolumu kaybettim diyebilirim. Dertleşmek istedim.

Aaaa aynı ben hiç cazip gelmiyor artık arkadaş ortamları kadın muhabbetleri yıllardır aynı konular dönüp duruyor
Varsa yoksa ailem benim için gerisi arada bir olsa da olur olmasa da
İnan kimseyi çekmeye değer görmüyorum

Trouvaille .!.:

Anlattığınız arkadaşlardan biri samimiyetsiz diğeri biraz abartı. İstemediğiniz şeyleri yapmak zorunda değilsiniz neticesinde. Size iyi gelenle konuşun görüşün.

Genişletmek için tıkla...

Bana iyi gelen biri yok gariptir ki. Herkesin bi tarafı illaki gözüme batıyor. Bulunduğum ülkede karşılaştığım bütün türkler çok ama çok salaktı gerçekten. İnsan ana dilinde konuşup dertleşeceği birini istiyor. Yabancılar ise zaten çok zor onlarla arkadaş olmak.

Sizin küstüğünüz arkadaşınızdan talep ettiğiniz şeyi diğer arkadaşınız yapmak istediğinde tartışmışsınız. Arkadaşlık karşılıklı bir şey ve iki tarafın da beklentileri önemli. 15 gün de bir buluştuğum kişiler yakın arkadaşım olmaz sanırım ya. 3-4 gün görmesem bir yüzlerini göresim gelir.

xkadarbilinmeyen .!.:

Sizin küstüğünüz arkadaşınızdan talep ettiğiniz şeyi diğer arkadaşınız yapmak istediğinde tartışmışsınız. Arkadaşlık karşılıklı bir şey ve iki tarafın da beklentileri önemli. 15 gün de bir buluştuğum kişiler yakın arkadaşım olmaz sanırım ya. 3-4 gün görmesem bir yüzlerini göresim gelir.

Genişletmek için tıkla...

Aslında benim küstüğüm arkadaşımdan talebim sürekli iletişim değildi. Dediğim gibi son 1 yıldır inanılmaz kopuk görüşüyoruz. Valla keşke 15 günde bir olsa öpüp başıma koyarım. En son 5 ay önce falan sesini duymuşumdur belki.

Bir de ben benimle tartışan kıza aslında gayet vakit ayırıyorum, derdini dinliyorum, ama iletişim dilimiz uymuyor. Trip mrip atıyor çok darlanıyorum ben. Sevgilim gibi sanki.

çok az arkadaşım var 30lu yaşlarımın başındayım bekarım
gerçekten karakterini sevdiğim bana değer verdiğim arkadaşlarım söz konusu olduğunda
ufak tefek detaylara takılmıyorum çok büyük bi yanlış yapmamışsa eğer
umursamıyorum yani örnek vereyim
bi arkadaşım var ayda 2 kez falan anca iletişime geçeriz o da genelde buluşma ayarlamak için
buluşma zamanı asla ekmeyiz planımıza sadık kalırız
buluşunca da aynı sıcaklıkta kaldığımız yerden devam ederiz
aramızda asla aramadın sormadın yazmadın ona zaman ayırdın bana niye ayırmadın tribi olmaz
şunu bilirim bi derdim olduğunda arasam dinler o da bilir derdi olduğunda arasa daima dinlerim
ama mesela ne zaman buluşsak şuraya gidelim şunu yapalım bunu edelim planları konuşuruz
ama uygulamaya geçirmeyiz mesela en son sinemaya gidelim dedi
olur dedim haberleşiriz ama 2 hafta oldu ses çıkmadı
bu gibi şeylere takılmam yani her insanın kusuru olabilir çünkü
yani ben hiç senin gibi az görüşüyoruz çok kopuğuz tarzı düşüncelere girip onu hayatımdan çıkarmıyorum

bi başka arkadaşım ne zaman evine gidecek olsam sen x noktaya kadar gel ben seni arabayla alıcam der
ben evine yaklaştığımda ya 2 kadeh içtim arabayla çıkamıyorum şuan kusura bakma bilmem ne ayağı yapar
ilk zamanlar bozulsamda zamanla alıştım ve benle alakalı olmadığını anladım
içmeyi seviyor çoğu zaman alkol kullandığını unutup başkalarına da seni arabayla şuraya bırakırım bilmem ne diyor
sonra hatırlıyor alkol aldığını ve yok bırakamam diyor
hatta bi keresinde evindeyken banada dedi ben seni götürürüm dedi. dedim bira içtin nereye götürüyorsun
aa doğru dedi ben deyince hatırladı
ondan bu beklentimi tamamen çekerek dengeyi sağladım mesela
artık ona güvenmediğim için ben kendim ulaşım sağlıyorum sorunda yaşamıyorum

iş hayatından ise zaten arkadaşımda yok dostumda yok olmaz da

Papatya129 .!.:

Herkese selam.
Benim sanırım yaşlandıkça kimseye tahammülüm kalmıyor zira bu arkadaşlık olaylarını hiç beceremiyorum artık :) önceden çevremde az ama öz insan olurdu yakın olduğum, şimdi fark ediyorum da o kişiler bile yok artık. Belki de yurtdışında taşınmamla birlikte araya giren fiziksel mesafe ya da herkesin kendine aile kurması, kariyer çabaları vs arkadaşlara ayrılan vakti mecburen azaltıyor.
Üniversiteden çok yakın olduğum bir arkadaşıma yazdım geçenlerde ve artık bu arkadaşlığı devam ettirmeyeceğimi bildirdim zira son 1 yıldır sürekli “arayacağım” diyip asla aramayan, aramalarıma dönmeyen, hayatımla ilgili hiçbir detaya hakim olmayıp sadece kendisi konuşmaya ihtiyaç duyduğunda iletişime geçen ve sürekli mesleğini ve meşgullüğünü bahane eden birine dönüşmüştü.
Bugün de başka bir arkadaşımla aynı sebepten tartıştık, ama bu sefer tartışan o, çünkü çok enerjik bir kız ve sürekli buluşmak bir şeyler yapmak istiyor ben ise 15 günde bir kahve içip catch up yapalım istiyorum. Ona vakit ayıramadığım, başkasıyla buluştuğum, ya da geç cevap yazdığım anlarda sürekli trip yiyorum ve darlanıyorum arkadaş.
Sanırım tam ortası yok bunun.

Siz iş hayatına atıldıktan sonra böyle sorunlar yaşadınız mı, nasıl yaklaşmalıyım bu tarz ilişkilerde yolumu kaybettim diyebilirim. Dertleşmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Benim tercihim 1 sene de görüşemesek, araya mesefeler de girse, fırsat bulduğumuz zaman aynı samimiyet ile sarılıp, hasret giderdiğim ve konuşamadık veya görüşemedik diye trip atmayan insanlar. Günümüz şartlarında herkesin bir koşturmacası var,evi,eşi,çocuğu,işi bilmem ne. Fırsat bulunca da kimsenin tribiyle uğraşmaya niyetim yok. Ne güzel vakit bulmuşum az güzel bir şeyler konuşalım, dertleşeceksek dertleşelim. Ama ne yani çocuk gibi gerçeklikle yüzleşemeyen, yalnız kendi isteklerini gören kişilerle arkadaşlık olmaz. Olmasın daha iyi. Iki gıdım enerjimi de günün sonunda biri sömürsün diye harcamak istemem.

Üniversite yıllarında çok arkadaşım vardı 3 4 yıl oldu üniversite biteli ve sadece 1 arkadaşımla görüşüyorum. Bence önemli olan kalabalık değil sen arkadaşının kötü gününde yanında misin, o senin kötü günlerinde yanında oluyor mu bu çok önemli. O yıllarda ki çokluk üzerime yükmüş meğerse ben onların kötü günlerinde yanlarında oldum ama onlar olmadı. Evlendikten sonra komsularimla hemen kaynasamadim ama şuan kapi komşumla çok iyiyim, o benim kötü günümde yanımda olunca gerçekten şaşırmıştım bana değer veriyor beni bir yere koymuş demek ki, bende onun kötü gününde yanında olmaya çalışıyorum. Önemli olan birbirinize destek çıkabilmek