Yerli Malları Haftası 12-18 Aralık

Kurban Bayramının bitmesiyle başlayan Yerli Malları Haftanızı kutluyorum... İlkokul sıralarındayken Yerli Malları Haftasını kutlamayı çok severdim. Evden çeşit çeşit yiyecekler götürür paylaşımda bulunurduk. Oğlum anasınıfında Bayramında denk gelmesiyle Yerli Malları Haftasını Pazartesiden itibaren kutlayacaklar sınıfında 20 kişiler ve öğretmenleri haftanın 5 gününe 3'erli 4'erli günlere bölüştürmüş çocukları ve hepsini birer meyve vs yapmış mani göndermiş oğlumda NAR ve manisini ezberliyor kısmetse perşembe günü onun yiyeceklerini göndereceğim.
Sizler neler yapardınız bu haftayı kutlarken yada neler götürürsünüz. Şöyle eski günlere gidelim ne dersiniz ve şimdilerde çocuklarınız okullarında Yerli Malları Haftasını nasıl kutluyorlar.
Paylaşımda bulunursanız mutlu olurum... Hepinizi öpüyorum... Bol bereketli günler dilerim... a.s.

Yerli Malları Haftası...

İnsanların parasını, malını eşyalarını, zamanını ve sağlığını gerektirdiği gibi korumak ve kullanmasına tutumlu olmak denir. Tutumluluk hiçbir zaman cimrilik demek değildir.
Tutumlu insan eşyasını, malını düzenli ve temiz kullanır. Zamanını boşuna harcamaz. Kendisine ve çevresine yararlı işlerle geçirir gününü. Böylece kötü alışkanlıklardan da kurtulur. Mutlu ve güvenli olur.
Yalnızca kendimize ait olanı değil, elektriği, suyu, yiyecekleri, okulda kullanılan eşyaları, bize ait olmayan eşyaları kendimizinmiş gibi özenle korumalıyız. Topluma ve arkadaşlarımıza ait olan eşyalara zarar vermemeliyiz.
Tutum ve yatırım, ülkeler için de önemli bir konudur. Çünkü devletler de gelirleriyle giderlerini dengelemek zorundadır. Bir devlet eğer gelir ve giderlerini iyi ayarlarsa; gelir kaynaklarını iyi yatırımlarda kullanırsa kalkınır, zenginleşir ve hiçbir devlete bağımlı kalmaz.
Yurdumuz cumhuriyet döneminde yeni savaştan çıkmış bir ülke idi. Yurdumuzun her köşesi çok büyük zararlar görmüştü. Ellerinde bir şeyleri kalmayan halk yoksulluk içerisinde kıvranıyordu. Atatürk bu duruma çok üzülüyor ve bu durumdaki halka bir şeyler vermek istiyordu.
Atatürk 1923 yılında İzmir İktisat Kongresini topladı. Bu kongrede yurdun bağımsızlığının korunması, yerli mallar üretilmesi ve kullanılması kararlaştırıldı. Dönemin başbakanı İsmet İnönü 12 Aralık 1929 tarihinde T.B.M.M.’de bir konuşma yaptı. Konuşmasında ulusal ekonomi, yerli malı ve tutumlu olma konularını anlattı.
12 Aralığı kapsayan hafta “Tutum Yatırım ve Türk Malları Haftası” olarak kutlanmaktadır. Cumhuriyet döneminde temelleri atılan kendi kendine yeter bir toplum olmadaki ilk adım bugün de devam etmektedir.
Tutum ve yatırım alışkanlığı küçük yaşlarda kazanılır. Ders araçlarını, giysilerini, harçlığını tutumlu kullanan çocuk bu güzel alışkanlığı büyüyünce de devam ettirir. Küçükken boşa akan su musluğu, gereksiz yanan lambayı kapatan çocuk bu güzel alışkanlığı büyüyünce de devam ettirir. Okul çağlarında zamanı iyi değerlendirme alışkanlığı kazanan insan bu huyundan vazgeçmez. O nedenle çocukları küçük yaşlarda tutumlu olmaya özendirmeliyiz.
Tasarruf yapmak, milli kaynakların işletilmesi, yerli fabrikalar kurulması, paranın dış ülkelere gitmesini önlemek, temel tüketim maddelerini öz kaynaklardan karşılamak, ekonomimizi geliştirmek bu haftanın belli başlı amaçları içindedir.
Okullarımızda 12 – 18 Aralık tarihleri arasında kutlanan bu haftada tutum, yatırım ve Türk malları hakkında bilgi verilir. Şiirler okunur, konuşmalar yapılır, skeçler ve oyunlar oynanır. Yerli mallarımız tanıtılmaya çalışılır.
Şiirler aşağıda
MEYVELERİMİZ-YEMİŞLERİMİZ
Portakal
Portakal tatlı serin
Başıdır yemişlerin.
Onda güneşin rengi,
Parlar gibidir sanki.

ELMA...
Elmayı bilmeyen kim?
Odur, en çok sevdiğim.
Rengi alev kırmızı,
Açar iştahımızı.

ARMUT...
Armudu unutmayın,
Onu da baştan sayın.
Ne güzeldir kokusu,
İçi dolu ballı su.

ÜZÜM - İNCİR...
Üzümle incir ikiz,
Onlardan vazgeçemeyiz,
Yaz güneşinde olmuş,
İçine şeker dolmuş.

FINDIK - BADEM - CEVİZ...
Fındıkla badem, ceviz,
Severek yediğimiz.
Üç arkadaş yemiştir,
Her tadan özlemiştir.

KESTANE...
Hoş değil mi kestane?
Alırsın tane tane.
Sırtlarını çizersin,
Kızgın küle dizesin.
Pişsin tatlı tatlı ye,
En güzel besin diye.
Bütün meyveler
Bu güzelim meyveler,
Bu güzelim yemişler,
Yurdumuzun malıdır,
Her yiyen kuvvet alır.

Çocuklar
Tutum haftası geldi,
Bizlere neşe verdi.
Yerli yemişlerimiz,
Hep birden dile geldi.

ELMA...
Amasya elmasıyım,
Meyvelerin başıyım.
Al sarı yanağım var,
Beni yersen kan yapar.

ARMUT...
Ankara memleketim,
Koyu sarıdır rengim,
Isırınca pek yarar,
Yiyenlere can katar.

ÜZÜM...
İzmir’in üzümleri,
Sevilmez mi arkadaş?
İnsanlara pek yarar,
Kurusu var yaşı var.

İNCİR...
Tatlı Aydın inciri,
Pek güzel iri iri.
Hurma alma, incir al,
Ağzına aksın bal.
Fındık
Giresun zengin olsun,
Cebiniz fındık dolsun.
Kırılır çıtır çıtır,
Hem besler, hem ısıtır.

CEVİZ...
Cevizi de unutma,
Beslenmek zorundasın.
Pestiline sar da ye,
Kuvvet versin diyorsan.

PORTAKAL...
Portakal sulu sulu,
İçi vitamin dolu.
Adana, kozan, dörtyol,
Git ağaçtan ye bol bol.

MANDALİNA...
Adımdır mandalina,
Sağlık veririm sana.
Pek sevimli meyveyim,
Bol bol yiyin bakalım.

NAR...
Çiçek olur açılırım,
Mercan gibi saçılırım.
Hastaya nar sorulmaz,
Şurubuna doyulmaz.

KESTANE...
Kestaneyi istersen,
Kavurup da yersin sen,
İstersen suda haşla,
Onun tadı da başka.

KAYISI...
Malatya kayısısı,
Yemişlerin nazlısı
Pestili de yapılır,
Yiyenler pek bayılır.

ŞEFTALİ...
Bursa’nın şeftalisi,
Kilodur bir tanesi.
Şeftaliyi kim sevmez,
Tadına doyum olmaz.

AYVA...
Sarı sarı rengim var,
Ne güzel de kokarım.
İstersen reçel yap ye,
İstersen kompostomu.

Çocuklar
Kutlu olsun hafta bize,
Meyveler geldi dile.
Hepinizi seveceğiz,
Güzel güzel besleneceğiz.

GÜZEL SÖZLER...

· Ak akçe kara gün içindir.

· Ayağını yorganına göre uzat.

· Damlaya damlaya göl olur.

· Har vurup, harman savurma.

· İşten artmaz, dişten artar.

· Sakla samanı, gelir zamanı.

· Ekmek olmayınca, yemek olmaz.

· Gençlikte taş taşı, ihtiyarlıkta ye aşı.

. Yerli malı Türk’ün malı, her Türk onu kullanmalı.

whiterose .!.:

özellikle küresel kriz yaşadığımız şu günlerde yerli ürünleri kullanmamızın ne kadar önemli olduğunun bilincini çocuklara vermeliyiza.s

Genişletmek için tıkla...

Bende size katılıyorum... Doktorumuzdan öğrendiğime göre yurtdışından gelen bazı sebze ve meyveler bizim yaşam biçimimize tersmiş. Bunu iklim şartlarımıza görede değiştiğini ve vücudumuzun bu yüzden tepki vereceğini anlatmıştı. Güneydeki bir insana , yada Karadenizdeki bir insana vs meyvesi yada sebzesi verilirse vücut tepki verirmiş... (hangileriydi şu an unuttum fakat sıcaklığa vs göre yediklerimiz değişiklik gösteriyormuş).

Okuldayken ne güzeldi..
nasıl heyecanlanırdım yerli malı haftasında..
o zaman bana göre satılan herşey türk malıydı .
bilmiyorum tabi o zaman adım attığın yer parsellenmiş , giydiğin kot yerli malıysa sana daha mahsun gözle bakıyolar yada kıro muamelesı yapıyorlar , misal zavallı leke ..
adı yabancı olsaydı yada fahiş fiyatla satılysadı çok kabadayı olurdu..
tıffany .. bilrsiniz hepiniz..
ve sanıyorum bi çok kişi yabancı marka olduğunu düşüyor..
tıffany yerli sermayedir ve leke ile aynı kaderi paylaşmamak için yabancı bir adı seçmiştir..
en azından kurulduğu dönem bu şekildeydi son hali nedir bilmiyorum..
tüm bunlara inat , mavi jeans bizim gururumuz..
dünyada , devler ile yarışıyor ve türk olarak türkçe ile..
velhasıl..ben artık çok dikkat ediyorum türk malını tüketmeye..mümkünse türk malı olsun , param yurdumda kalsın istiyorum..
barkotta 869 varsa , türk malıdır , bizimdir..
o para yine bişekilde bize döner..
fayda ile , zarar ile değil..
kutlu olsun yerli malı haftası..

YERLİ MALI HAFTASI VE AB SÜRECİNDE TARIMIMIZIN İÇİNE DÜŞTÜĞÜ ÇIKMAZ
Prof. Dr. İbrahim ORTAŞ, Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi 12.12.2008

İlkokulda öğretmen “yerli malı haftası” çerçevesinde okula baklagil, kuru yemiş, varsa meyve getirmemizi isterdi. Her şey yerli, dışarıdan alacak paramız yok, neden öğretmen bizden yerli malı getirmemizi istiyor diye kendi kendime hep sordum. Ancak bu çelişkiyi ve anlayışın perde arkasını çok sonraları kavrayabildim. Bir tarım toplumu olan Osmanlıdan, Cumhuriyet yönetimine geçen ülkemiz 80 yıllık süreçte halen nüfusunun %35–40 arası tarımda çalışmakta, yarısına yakını da geçimini kısman de olsa tarımdan sağlamaktadır. Buna rağmen Cumhuriyetin ilk yıllarında Osmanlıdan kalma borçlar bir yana hayatın her alanında gelişerek çağdaş bir toplum olma yolunda ilerleyen o dönemin yöneticileri bağımsızlığın önemini iyi kavramış olmalılar ki dışa bağımlılıktan uzak durmayı, bunun için kendi ayakları üzerinde durmayı birinci hedef edinmişlerdir. Birinci Dünya Savaşı, sonra da Kurtuluş Savaşı deneyiminden doğan genç cumhuriyetin önderleri, ülkenin bir yandan devasa dış borç içindeki durumu, diğer yandan bütün kaynaklarının tükendiğini dikkate alarak toplumun tarıma dayalı sosyo-ekonomik yapılanmasını doğru tahlil ederek kendi yağında kavrulmayı başarı ile sürdürmüşlerdi.
O dönemde devletin içinde bulunduğu kötü ekonomik koşullar, sanayi kuruluşlarının yokluğu ve tarıma elverişli alanların çok azının ekilebilir durumda olması, ayrıca tarım tekniklerinin geriliğine rağmen öz kaynaklarına dayalı kalkınma hamleleri hedeflemişlerdi. Savaştan yorgun ancak gururla çıkan yoksul halk, her şeye rağmen yabancı mallar yerine, kendi ürettikleriyle yetinmek durumundaydı. Yerli malı haftası ilk defa Atatürk tarafından 1923 yılında İzmir İktisat Kongresinde yurdun bağımsızlığının korunması için, yerli mallar üretilmesi ve kullanılmasının önemini vurgulamasıyla başlatılmıştır. Bunu takiben Başbakan İsmet İnönü 12 Aralık 1929 tarihinde T.B.M.M.’de yaptığı konuşmada ulusal ekonominin, yerli malı kullanımının önemini ve tutumlu olmanın zorunluluğunu belirtir.
Cumhuriyet döneminde temelleri atılan, kendi kendine yeter bir toplum olma iradesi sayesinde tarıma dayalı sanayi alanında büyük gelişmeler gösterildi. Osmanlının borçları ödendi, ülke saygın bir konuma getirildi. Dönemin yöneticileri ve halkı birlik ve beraberlik ruhu içinde bağımsızlık uğruna aç ve yoksul kalmayı da göze alarak İkinci Dünya Savaşına girmeme becerisini gösterebilmiş, tabii bu arada halk da zorluklara katlanmasını anlayışla karşılamıştır. Bir bütün olarak kendi gücüne güvenmeyi, kendi kaynaklarını doğru kullanmayı benimsemişlerdir. Bunu topluma anlatabilmek için 1946 yılından itibaren okullarda her 12 Aralık’la başlayan haftayı Yerli Malı Haftası olarak kutlamaya başladılar. 12 Eylül sonrası 1983 yılında bu haftanın adı “Tutum, Yatırım ve Türk Malları Haftası” oldu. Olmasına oldu ancak tam bu sıralarda ülke tarımının canına okunuyordu.
Bugün de aynı güzelim gelenek ve aydınlanma anlayışı aynı ruh ile devam ediyor mu bilemiyorum. Ancak geldiğimiz noktada da insanlarımızın kendi öz ürünlerini tüketmek yerine dışarıda alınan malların benimsendiği görülmektedir. Çocukluğumda kuru üzüm, pestil, kaynatılmış nohut, firik tarhana, mercimek çorbası, çökelek, koyun peyniri, tereyağı, kömbe, lahmacun ayran ile beslenirken şimdi çizel, kek, bonibom, kindersürpriz, toybox, çiklet, çikolata, kınor hazır çorbalar, hamburger, tost kola, fanta vs gibi batıda sınanma bedeli ağır olarak ödenen besinlerin tüketildiği görülmektedir. Bu tür yiyecekleri de ülkemiz insanın doğal beslenme yerine daha sağlıksız olmasına yol açacaktır. Kaldı ki batı ülkeleri bugünlerde bu tür beslenmenin toplum sağlığını bozduğunu bilimsel olarak ortaya koyarak yeni stratejiler geliştirmektedirler. Söz konusu yiyecek ürünlerinin ülkemizde tüketilme tarihi ile ülkemiz tarımının çöküşe geçiş süreci de aynı döneme rastlamaktadır.

AB Türk Tarımına Ne Dayatıyor?
Bugün girmeye çalıştığımız AB’nin Ortak Tarım Politikası çerçevesinde ülkemizin tarımda daha fazla liberal politikalar izlememizi isterken kendileri haksız rekabet ile elimizi kolumuzu bağlamaya çalışmaktadırlar. 6 Ekim 2004 tarihinde açıklanan ilerleme raporunda, Türkiye tarımının yapısal sorunları bulunduğunu ve üyeliğe kabulün tarımsal yapılanmada yapılacak iyileşmeye bağlı olduğu belirtilmektedir. Bilindiği gibi Türkiye’deki tarım işletmeleri yapısı ve üretim modeli Avrupa’dan farklı. Türkiye’nin tarım sektörünün büyüklüğü ve işleyişi AB standartlarına ve verimlilik istatistiksel değerlendirmelerine uymamaktadır. AB sürecinde tarımdaki yapısal sorunlar, tarımda çalışan 4.1 milyon tarım ailesi ve geniş tarım alanları nedeniyle tarımın kellesi istenmektedir. Tarımda çalışan nüfusun % 10’un altına çekilmesi istenmektedir. Yani milyonlarca kişinin işsiz kalması istenmektedir. Sanayi ve hizmet sektörü gelişmemiş bir ülkede bu yükü nasıl kaldırılır, çıkacak sosyal bunalımların bedelini kim öder, bunu düşünen yok!
AB ilerleme raporunda “Tarım Türkiye'nin en önemli sosyo-ekonomik sektörüdür. Ancak Türkiye’nin başarılı bir katılımı gerçekleştirebilmesi için, kırsal kesimin geliştirilmesi yanında yönetim kapasitesinin kurulmasında da büyük çaba göstermesi gerekir. Bu durumda Türk çiftçisinin gelir kaybını önlemek için, bazı tarımsal sektörlerinde rekabet yeteneğini artırmak zorundadır. Rekabet koşullarının sağlanması için uzun bir zamana gereksinme duyulacaktır”.

Dünya Ticaret Örgütü, İMF ve ABD Türk Tarımına Ne Dayatıyor?
Dünya Ticaret Örgütü ve IMF’nin baskısı sonucu bugün AB dâhil Türkiye’nin tarım ürünlerine verdiği destekleme alımı politikalarını sıkı bir korumacılık olarak algılamakta ve desteklemenin kalkmasını ve tarımında serbest piyasa politikasının uygulamasını istemektedirler. Başta ABD olmak üzere sahip oldukları ileri teknoloji, güçlü ekonomileri sayesinde üretim fazlası tarım ürünleri stokları oluşmaya başlanmıştır. Eldeki artı ürüne sağladıkları sübvasyon nedeniyle mütevazı şekilde gelişen bizim gibi ülkeler yanında bütün üçüncü dünya ülkelerinin tarımını çökermeye çalışmaktadırlar. Dünya Bankası, IMF ve ABD’nin bütün dünyada yaratmaya çalıştığı temel politika, desteklemelerin kaldırılması yönünde.

(1)

Alıntı

Yabancı Mallar Daha mı Kaliteli?
Üniversiteye ilk geldiğim 1980’li yılların başında dışa açılma ile beraber ülkede liberal ekonominin gereği olarak çok ucuza yağlı peyniri, sonra çikita muzu, Arjantin eti derken Şili elması, son yılarda Brezilyadan bakla, fasulye, Meksika’dan ABD’den buğday, İran’dan ceviz, ABD’den pamuk, Kanada’dan mercimek (ki anavatanı Türkiye'dir!) mısır gelmeye başladı. Daha ne olup bittiğini bilmeden bir zamanlar tarım ürünleri ihracatı yapan ülkemiz birden sattığımızdan daha fazla alır bir ülke durumuna getirildik. Uzmanlar ülkemiz pamuğu ABD’den daha ucuz mal etmesi ve kaliteli olmasına rağmen ABD’nin uyguladığı yüksek sübvasyon nedeniyle bizim ürettiğimiz değerin altında bize pamuk sattığını belirtiyorlar. Böylece bir anda çiftçimizin ürettiği pamuk dışarıdan satın alınan pamuktan daha pahalıya mal olduğu için piyasa koşuları gereği dışarının ürünü tercih edilmektedir. Doğal olarak çiftçimiz pamuk ekemez duruma gelmiştir. Bir zamanların ak altın üreticisi Çukurova pamuk ekiminden neredeyse çekilir duruma gelmiştir. Aynı şekilde ülkemize getirtilen ucuz buğday, mısır diğer ürünler ülkemizde tarımı çökertilmiş durumdadır. Hatta kamuoyu da ikan edilmeye çalışılarak destekleme ve sübvasyonun kaldırılması gerektiği topluma anlatılmaktadır. Yapılan propagandada “ ekmeğin pahalı olmasının nedeni destekleme ve sübvansiyon” eğer serbest piyasa koşuları sağlanırsa buğday daha ucuza alınacak, doğal olarak ekmek daha ucuz olacak. Tabii Türk tarımı çöktükten sonrada ileride ekmeğin bizlere kaça satılacağını bilmiyoruz. Belki de bugün Afrika’nın tarımsal üretim yönünden içine düştüğü duruma gelebileceğiz. Unutmayalım ülkemizin yakın geçmişte geçirdiği iki büyük ekonomik krizi güçlü tarımı sayesinden kolay atlatmıştır. Halkımızın sosyo-ekonomik sigortası olan tarımımızla iştigal eden geniş kitle kendi öz değerlerine dönmeseydi belki çok daha büyük sosyal bunalımlar yaşayabilirdik.

Türkiye Kime Güvenmeli?
Ülkemiz maalesef tarımsal gelişmede dünyaya ayak uydurmada hazırlıksız yakalandı. Bu konuda yapılan bütün eleştirilere kulak kapatıldı. Ülkenin siyasileri ne yazık ki ulusal bilinçten uzak, daha çok hep batının istek ve talepleri doğrultusunda politikaları istemeseler de uygulamak zorunda kaldılar. Halkta ulusal bilinç ve yurttaşlık bilinci gelişmediği için hep yabancı mallara karşı bir hayranlık oluşmaya başladı. Batılıların isteği ile ülke tarımın temel direkleri olan şeker ve tütün yasaları kaş ile göz arasında topluma kabul ettirildi. Çoğumuzda yabancı hayranlığı, dışarıdan gelen her şey iyi bizimkisi kötü anlayışı egemen. Cebinde Marlboro sigara, üstünde yabancı marka elbise, sofrasında yabancı ürünler. “Bir elinde cımbız, bir elinde ayna umurunda mı dünya”. Bizler daha kahrolsun X ve Y diye duralım veya kimler kimler ile gurur duyuyor diyen slogandan öteye geçmeyen söylemlerle kendimizi avutalım.
Yine maalesef ülkemiz siyasilerinin gelişen tek kutuplu dünyanın bize dayattığı olguların kısa ve uzun sürede ne getireceğini dünya dengelerini düşünerek hesaplama yerine güçlüden yana tavır almayı yeğledikleri görülmektedir. Görebildiğim kadarı ile yurttaş bilinci üzerine inşa edilmiş ulusal bilinçten evrensel bilince ulaşma eksikliği görülmektedir. Ülkemiz insanının kendi potansiyelini tanıması ve buradan dünya gerçeği ile nasıl bütünleşeceğini küresel kalkınma mantığı ile değil, holistik-evresel bakış açısı içinde sağlaması için eğitimini yeniden çağdaş normlara göre şekillendirmesi gerekiyor. Nitelikli eğitilmiş bir toplum yaratmasak korkarım dünya devleri arasında erir gideriz.

Neden Öz Değerlerimize Güvenmiyoruz?
Bu tür yabancı hayranlığı anlayışı daha çok üçüncü ülkelerin kendine güvenmeyen, öz değerlerine güvenmeyen, kendi emeğine değer vermeyen, psikolojik olarak sen veya ben merkezli sağlıksız birey ve toplumlarda görülen davranışlardır. Hâlbuki Cumhuriyeti kuran kuşak kendinden emin, öz değerlere güvenen, onurlu, başı dik, kurtuluş savaşını beyin ve bilek gücü ile kazanmış mutlu insanlardan oluşuyordu. Cumhuriyetin kuruluşunda arkasındaki Anadolu coğrafyası bir çok endemik bitkinin anavatanıdır. Ancak halen yabancıların yaptığı bilimsel çalışmaların ötesine geçemedik. Nohut, mercimek bitkilerinin gen kaynağı ülkemizden binlerce kilometre uzaklıktaki Kanada ve Avustralya’ya götürülerek, oraların koşullarına göre ıslah edildi ve şimdi bu ülkelerden baklagil alır duruma geldik.

Ne yapılmalı?
Kendi coğrafyamızda daha çok araştırma yaparak biyolojik gen kaynaklarımızı belirleyip bankalarını kurup koruma altına almak ilk hedefimiz olmalıdır. Bütün tohum, damızlık ve gen kaynakları ülkemiz ekolojisine uygun şekilde geliştirilmelidir. Ülkemizin yetiştirdiği ürünlerin kalitesi artırılmalı, ürüne ve kaliteye göre destekleme sağlanmalıdır. Tarımda ulusal politika benimsenmeli, teknolojin bütün verileri kullanılarak topraklar etüt edilmeli, arazi kullanım planlaması yapılmalıdır. Kırsal kalkınma, planlı olarak ülke koşullarına göre düzenlenmelidir. Eğitim düzeyi düşük kırsal kesimdeki nüfus kırsalda bilimsel esaslara dayalı ekolojik tarım yapmak üzere bulundukları ortamda istihdam edilmelidirler. Üreticilerin ürünlerini rahat pazarlamaları için kooperatifleşmeleri ve örgütlenmeleri sağlanmalıdır. Toplumsal bilinç geliştirmeli, tüketici hakları ve diğer önlemler alınmalıdır.

(2)

Alıntı

Yerli Mallar Haftası için Şarkı ;







Şerbetçi.....






Alıntı

Şu an ilk aklıma gelen Türk Malı bir içecek olan BOZA ' ya değinmek istiyorum. Mmmm şimdi olsada içsek diyenlerinizi duyar gibi oluyorum. Sevmeyenlerinizde vardır eminim. Ne kadar farklı bir tattır değilmi? Tam bir yerli malı. İçindeki malzemelerle içerken yanında tüketilen sarı leblebiyle bizim lezzetimiz. Vallahi kim ne derse desin. O bizim lezzetlerimizden.

Bizim olan değerlere sahip çıkalım arkadaşlar. Bir bakıyorsunuz farklı bir ülkeden o bizim malımız diyenler çıkabiliyor (bu her türlü eskiden beri bünyemizde barındırdığımız değerler için geçerli) ...
Gittinizmi bilmem fakat biz ailece küçüklüğümden beri bilhassa kışın boza içmeye gider; orada içer ve evede büyük cam şişede satılan bozadanda eve alırdık. Hâlâ o şişelerden evimde ve annemde mevcuttur. Yedek içme suyumuzu muhafaza ediyoruz. Şişemizde çok güzeldir bu arada...

Burada ismini vermeyeceğim ama Boza'nın meşhur yerinde (V...) bozalarımızı içerken birden yüksekte cam faunusla kaplı bir bardak vardı. Onun ne olduğunu sorduğumuzda da o meşhur Bozacıya zamanında Mustafa Kemal Atatürk'ün geldiğini (tabiiki her türlü vukuata karşı korunması için askerler eşliğinde), orada Boza içtiğini söylediler. O gün Atatürk'ümüzün içtiği bardağı saklamışlar. Çokda şık bir bardaktı. Gidip görmenizi tavsiye ederim. Aşağıda ekledim fakat orada olup onu görmek insana haz veriyor.

Boza : Darı irmiği, su ve şekerden oluşan bir kış içeceğidir. Bozanın mevsiminin 15 Eylül ve 15 Mayıs olduğunu söylerler.
Evde Boza nasıl yaparım derseniz aşağıdaki linki tıklayınız...

http://www.kadinlarkulubu.com/icki-icecekler/236066-pratik-boza-yapimi.html

Millet olarak tuhaflaşmaya başladık. Kendi değerlerimizi çok çabuk tüketir olduk. Özenti hayat sürmemiz neticesinde kendi değerlerimizi değersiz hale getirdik. Başka ülkelerde ise durum tam tersine dönmeye başladı, kaybettikleri değerleri kazanmaya çalışıyorlar. Bakın Abd başkanına, halkına yerli malı kullanmaları için beyaz sarayın önünde tezgah kurmuş, çağrıda bulunuyor.
Ülkemizde göstermelik ve cılız geçen yerli malı haftası kutlamaları, yapılsa da olur yapılmasa da havasında, kutlamalarda poaça, börek, çöreğin yanına yabancı kola.
Çoşkuyla kutlanması gerekli değil mi? Okullarda yerli malı bilincini bu kutlamalarla pekiştirmek, ülkemizin geleceği olan gençliğe bu bilinci aşılamak, yurdun her köşesinde ses getirecek şekilde kutlanmasını sağlamak, katılımı her kutlamada arttırmak gerekli değil mi ?
Yerli malı haftasının önemi, sadece kutlamalardan kutlamalara kalmamalı. Her zaman öneminin bilincinde hareket edilmesi gereken bir düzeye getirilmeli.
Burada en büyük sorumluluk, ülkemizin geleceğini yetiştiren öğretmenlerimize düşmektedir. Ülkemiz için, yüksek önem taşıyan bu bilinci, sizlerin de desteğiyle tüm yurda yayabilmektir gayemiz.
En kutsal mesleği, çok zor şartlar altında da olsa yerine getiren, herbiri birbirinden değerli öğretmenlerimizin önünde saygıyla eğiliyoruz.

KK Hanımları çocuklarınız okullarda yerli malı haftasını nasıl kutluyorlar yada kutladılar. Bu platformda resimleriyle paylaşmaya ne dersiniz......... a.s.Aşağıdaki yerli malı haftası kutlamamızdan örnekler...

Kızlarımın kreşi için yerli malı etkinliği nedeniyle iki çeşit kurabiye yaptım. birisi çocukların hoşuna gideceğini düşündüğüm saplı kurabiyelerden diğeri ise hem öğretmenler hem de çocuklar için reçelli klasik kurabiyelerden . Kızlarımın sınıfının yaşları ufak olduğu için kurabiyelerde işlenmiş şeker kullanmak istemedim. esmer şeker ve pekmezli hamur kullandım( gingerbread kurabiyeleri). Süsleme de şeker hamuru yerine royal icing ve bonibon kullandım. herbirini poşetleyip kutuya koydum . Sabah Öykü ve Doğa daha uyku mahmuru iken kurabiye kutusunu görünce gülümsemeye başladılar : )

Harikalar yaaaa.... çok beğendim ve sizlerle paylaşmak istedim hanımlar....





Alıntı