YENİDEN
Hani yaşamak için bazı şeylere ihtiyaç duyarız; hava su ekmek gibi. Birde başka şeyler vardır, insan olmak insanca yaşamak için ihtiyaç duyduğumuz; ümit gibi, azim gibi; sabır gibi.
Hiç solmayan gönül çiçeklerimizdir; her şeye rağmen varlıklarını sürdüren. Solduklarını da diyemeyeceğim, gerçekte solmazlar çünkü. Sadece biz öyle olduğunu sanırız. Solduklarına inandığımızda her şey yıkılırda, dünyamız kararır ya. Dünya hüzne bürünmüştür. Yeni doğan günün anlamı yoktur. Gül başkalarına tebessüm ediyordur. Nehrin her çağıldayışı yok oluşa bir adım atıştır. Ay yetmiyordur gecemizi aydınlatmaya. Hayat değildir artık yaşanan.
Bu tür ruh hallerini hepimiz yaşarız. Sonunda insanız. Mesele ümidimizi kaybetmemek, bununla beraber kaybettiğimizde çabuk toparlanmak.
Hayatın gerçekleriyle yaşananların acımazsızlığına rağmen bazı sonuçlara ulaşmak. Kendimize kendimizden başka ‘devam et başaracaksın ‘ diyen yokken bile, tüm enerjimizle bir kez daha ayağa kalkıp, yolumuza devam etmek. Her şeye ‘ Yeniden’ başlayabilmek.
Ama kolay değil bu ‘yeniden ‘ başlamak Ancak inançla, ümitle dolu azimle dolu, sabırla dolu gönüllerin üstesinden gelebileceği bir iştir.
Her an, her ihtiyacımızı karşılayan, tüm düşmanlarımızdan bizi koruyan öyle Rahim, öyle Kadir bir Zat’a iman ve itimat ederek
Her şeye O’nun için katlanarak, her şeye O’nun için mücadele ederek, O’na O’nun için kulluk yaparak.
Kapısını çalanları boş çevirmeyeceği, yolunda onları yolda bırakmayacağı umuduyla ‘Yeniden’…
Bütün gücümüzle ideallerimize ulaşmak üzere, ümitle, azimle, sabırla, inançla ‘Yeniden’…
Solmayacak gönül çiçeklerimizin solduğuna bizde inanmayalım. Hayattan, hayatı gerçek mana da insanca yaşamaktan vazgeçmemek üzere, bir kez daha,
‘YENİDEN’…
Hani yaşamak için bazı şeylere ihtiyaç duyarız; hava su ekmek gibi. Birde başka şeyler vardır, insan olmak insanca yaşamak için ihtiyaç duyduğumuz; ümit gibi, azim gibi; sabır gibi.
Hiç solmayan gönül çiçeklerimizdir; her şeye rağmen varlıklarını sürdüren. Solduklarını da diyemeyeceğim, gerçekte solmazlar çünkü. Sadece biz öyle olduğunu sanırız. Solduklarına inandığımızda her şey yıkılırda, dünyamız kararır ya. Dünya hüzne bürünmüştür. Yeni doğan günün anlamı yoktur. Gül başkalarına tebessüm ediyordur. Nehrin her çağıldayışı yok oluşa bir adım atıştır. Ay yetmiyordur gecemizi aydınlatmaya. Hayat değildir artık yaşanan.
Bu tür ruh hallerini hepimiz yaşarız. Sonunda insanız. Mesele ümidimizi kaybetmemek, bununla beraber kaybettiğimizde çabuk toparlanmak.
Hayatın gerçekleriyle yaşananların acımazsızlığına rağmen bazı sonuçlara ulaşmak. Kendimize kendimizden başka ‘devam et başaracaksın ‘ diyen yokken bile, tüm enerjimizle bir kez daha ayağa kalkıp, yolumuza devam etmek. Her şeye ‘ Yeniden’ başlayabilmek.
Ama kolay değil bu ‘yeniden ‘ başlamak Ancak inançla, ümitle dolu azimle dolu, sabırla dolu gönüllerin üstesinden gelebileceği bir iştir.
Her an, her ihtiyacımızı karşılayan, tüm düşmanlarımızdan bizi koruyan öyle Rahim, öyle Kadir bir Zat’a iman ve itimat ederek
Her şeye O’nun için katlanarak, her şeye O’nun için mücadele ederek, O’na O’nun için kulluk yaparak.
Kapısını çalanları boş çevirmeyeceği, yolunda onları yolda bırakmayacağı umuduyla ‘Yeniden’…
Bütün gücümüzle ideallerimize ulaşmak üzere, ümitle, azimle, sabırla, inançla ‘Yeniden’…
Solmayacak gönül çiçeklerimizin solduğuna bizde inanmayalım. Hayattan, hayatı gerçek mana da insanca yaşamaktan vazgeçmemek üzere, bir kez daha,
‘YENİDEN’…
