Yeni Annelik ve Depresyon eşiği

Fbb53 .!.:

Merhaba sevgili arkadaşlarım,başlıktada yazdığım gibi depresyonun eşiğindeyim. 10 gün sonra 6 aylık olacak bir bebeğim var ömrü uzun olsun. Tüp bebek tedavisine başlıyacağımız ay bana hediye gibi geldi çok şükür. Çok şükür işte ama ben aşırı mutsuz ve stresli hissediyorum kendimi. Uyuturken acaba uyutabilcem mi diye stres oluyorum,uyuyunca acaba uyanacak mı diye,ağladığında acaba susturabilecek miyim diye vs vs... Bir kaç kere şiddetli ağlama atakları dışında öyle zorlayan bir bebekte değil ama benim stresim geçmiyor. Bir gece uyumazsa sanki artık hiç uyumayacak gibi geliyor,çığlık atmayı öğrendi sonsuza kadar çığlık atacakmış gibi ya da dışarı çıktığımızda kesin ağlayacak ve susturamayacakmışım gibi. Yani genel olarak bebeğime aşırı stresle yaklaşıyorum pozitif hiç bi taraftan bakamıyorum olaya. Oysa o bize Rabbimin mucizesi hergün şükretmem gerekirken bu isyan ne diyorum kendi kendime... Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden bir şeye heves edersem sanki kursağımda kalacakmış gibi. Bana ne olur yol gösterin sanki en çok ben zorlanıyorum sanki en huzursuz bebek benimki gibi geliyor. 4 ay gibi kısa bir sürede insanları yabancılamaya başladı sürekli yanyanayız başkası varsa hep ağlama modunda bu geçici mi? Belki o mutlu olursa benimde eski neşem yerine gelir

Genişletmek için tıkla...

Fbb53 .!.:

Merhaba sevgili arkadaşlarım,başlıktada yazdığım gibi depresyonun eşiğindeyim. 10 gün sonra 6 aylık olacak bir bebeğim var ömrü uzun olsun. Tüp bebek tedavisine başlıyacağımız ay bana hediye gibi geldi çok şükür. Çok şükür işte ama ben aşırı mutsuz ve stresli hissediyorum kendimi. Uyuturken acaba uyutabilcem mi diye stres oluyorum,uyuyunca acaba uyanacak mı diye,ağladığında acaba susturabilecek miyim diye vs vs... Bir kaç kere şiddetli ağlama atakları dışında öyle zorlayan bir bebekte değil ama benim stresim geçmiyor. Bir gece uyumazsa sanki artık hiç uyumayacak gibi geliyor,çığlık atmayı öğrendi sonsuza kadar çığlık atacakmış gibi ya da dışarı çıktığımızda kesin ağlayacak ve susturamayacakmışım gibi. Yani genel olarak bebeğime aşırı stresle yaklaşıyorum pozitif hiç bi taraftan bakamıyorum olaya. Oysa o bize Rabbimin mucizesi hergün şükretmem gerekirken bu isyan ne diyorum kendi kendime... Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden bir şeye heves edersem sanki kursağımda kalacakmış gibi. Bana ne olur yol gösterin sanki en çok ben zorlanıyorum sanki en huzursuz bebek benimki gibi geliyor. 4 ay gibi kısa bir sürede insanları yabancılamaya başladı sürekli yanyanayız başkası varsa hep ağlama modunda bu geçici mi? Belki o mutlu olursa benimde eski neşem yerine gelir

Genişletmek için tıkla...

Honkiponkitorino .!.:

Bebek stresini her zaman hisseder akışına bırakın neden diye sorgulamayın. Cocuk bakmak kolay değil gerçekten güllük gülistanlık 3 gün gitse 5 gün zor geçiyor hatta cocuğunu büyütmüş olanlar aslında bebeklik en kolay dönem büyüdükçe herşey daha zor diyor bunu bin defa duydum. Kendi duygularınızıda yaşayacaksınız insanız sonuçta bende iki tane var 1 yaş ve 2 bucuk yaş insanlıktan cıktım aslında ama dışarda gören cok iyi üstesinden geliyorsun diyor birde bana sorsalar anı yaşayın olduğu kadar sadece uyku ve yemek düzeni vermeye çalışın diğer kısımlar daha da zorlaşmasın düzen olmayınca daha asi olabiliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

- Lavinia .!.:

Bence bu dünyadaki en zor şeylerden biri anne olmak. Çünkü insanın bütün düzeni alt üst oluyor. Çok büyük bir sorumluluk yükleniyor. Ben kendimi kaç kere odaya kapatıp ağladığımı biliyorum. Ama geçecek emin olun. Çok zorlandığınızda her defasında kendinize bunun bir süreç olduğunu hatırlatın. Sesli söyleyin hatta. Bu ayda bu yaşta kalmayacak. Tadını çıkarmaya çalışın. Çünkü zaman çok hızlı geçiyor şimdi öyle gelmese bile.

Genişletmek için tıkla...

Marjolein .!.:

Üzülme canım hepsi geçiyor. Acaba biraz yalnız mı kaldın bu süreçte? Eşin yada ailen destek oluyormu sana? Eğer olmuyorlarsa konuşup sıkıntılarını paylaş mutlaka. Olmadı terapi al, o da iyi gelir sana. Allah kolaylık versin

Genişletmek için tıkla...

cileklipasta95 .!.:

Anne olmak o kadar zor bi şeymiş ki, hamilelik döneminde hiç böyle olacağını sanmıyordum, doğumdan sonra sudan çıkmış balık gibi oldum :) Bebeğim 3 aylık. İlk doğduğu dönem dışarıda saatlerce uyurdu ama eve geldik mu uyumazdı. Saatlerce yürümekten ayaklarım ağrırdı hergün. Hergün ağlama krizine girerdi. O ağladıkça bende ağladım çaresizlikten. Bi yere gitmeye korkardım. Gittiğim yerde diken üstünde dururdum. Krizi tutar apar topar çıkardım. Çok şükür biraz biraz alışmaya başlıyorum ama sürekli yeni huylar çıkıyor. Şimdi de bebek arabasında yatmak istemiyor. Dışarı çıkmak bi stres sebebi :) Sürekli ama sürekli ilgi istiyor.. Bu kadar zor olacağını bilmiyordum ve özellikle ilk zamanlar pişman bile hissediyordum kendimi, sonra vicdan azabı çekiyordum geri.. Çevrenizden destek alın, ben neredeyse hergün anneme gittim, çevrenizde kimse yoksa profesyonel destek alın, size ne iyi gelecekse onu yapın

Genişletmek için tıkla...

Fbb53 .!.:

İnanın diyorum tadını çıkar bu kadar strese girme elbet daha güzel uyuyacak,ağlamayacak ama sana bu kadar ihtiyacıda olmuyacak bir daha diye anlık rahatlıyorum ama sonra yine aynı mutsuzluk devam ediyor

Genişletmek için tıkla...

Fbb53 .!.:

Aynen dediğiniz gibi 3 gün her şey çok kolay 4. Gün tepetaklak oluyor ve anında bende düşüyorum hemen. Uykuyu düzene koyduğumu düşünüyordum aslında ama bir kaç gecedir gece uykusuna aşırı direniyor benimle uyumak istiyor.

Genişletmek için tıkla...

- Lavinia .!.:

Şimdi diğer mesajlarınıza baktım. Tek büyütüyormuşsunuz. Bu durumu daha da açıklıyor. Ben de tek büyüttüm. Aileler yakındaydı ama pandemiden dolayı kimse yardım edemedi. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki, sarılıp geçecek diyesim geldi. Tek büyütmek hiç destek alamamak çok zor. Ama büyüdükçe kolaylaşacak süreç inanın hepimiz yaşadık yalnız değilsiniz geçecek

Genişletmek için tıkla...

Honkiponkitorino .!.:

Bunları artık yaşam biçiminiz olarak görüp ayak uydurmaya çalışın artık diş dönemi sonra ayrılık kaygısı hastalık vs derken hep bir sebep olacak. Düzenden cok kopmayın ama onun isteklerinide yerine getirin sonra düzene girer ama şöyle söyliyim ben 1 bucuk 2 yaştan sonra bir nebze rahatladım

Genişletmek için tıkla...

Fbb53 .!.:

Mesajınız burnumun direklerini sızlattı ağlayasım geldi çok teşekkür ederim. Nankörlük etmek istemiyorum ama nefes alacak vaktim yok. Umarım kolaylaşır

Genişletmek için tıkla...

Fbb53 .!.:

Sanki diğer bebekler çok kolaymış bir benim bebeğim bu kadar zormuş gibi geliyor bana nedense ya içten içe neden diyorum sonrada çok üzülüyorum ve vicdan azabı çekiyorum çünkü ben bebeğimi cidden çok bekledim.

Genişletmek için tıkla...