Yeni Annelik ve Depresyon eşiği

Fbb53

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Temmuz 2019
176
180
31
Merhaba sevgili arkadaşlarım,başlıktada yazdığım gibi depresyonun eşiğindeyim. 10 gün sonra 6 aylık olacak bir bebeğim var ömrü uzun olsun. Tüp bebek tedavisine başlıyacağımız ay bana hediye gibi geldi çok şükür. Çok şükür işte ama ben aşırı mutsuz ve stresli hissediyorum kendimi. Uyuturken acaba uyutabilcem mi diye stres oluyorum,uyuyunca acaba uyanacak mı diye,ağladığında acaba susturabilecek miyim diye vs vs... Bir kaç kere şiddetli ağlama atakları dışında öyle zorlayan bir bebekte değil ama benim stresim geçmiyor. Bir gece uyumazsa sanki artık hiç uyumayacak gibi geliyor,çığlık atmayı öğrendi sonsuza kadar çığlık atacakmış gibi ya da dışarı çıktığımızda kesin ağlayacak ve susturamayacakmışım gibi. Yani genel olarak bebeğime aşırı stresle yaklaşıyorum pozitif hiç bi taraftan bakamıyorum olaya. Oysa o bize Rabbimin mucizesi hergün şükretmem gerekirken bu isyan ne diyorum kendi kendime... Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden bir şeye heves edersem sanki kursağımda kalacakmış gibi. Bana ne olur yol gösterin sanki en çok ben zorlanıyorum sanki en huzursuz bebek benimki gibi geliyor. 4 ay gibi kısa bir sürede insanları yabancılamaya başladı sürekli yanyanayız başkası varsa hep ağlama modunda bu geçici mi? Belki o mutlu olursa benimde eski neşem yerine gelir :KK43:
 
Merhaba sevgili arkadaşlarım,başlıktada yazdığım gibi depresyonun eşiğindeyim. 10 gün sonra 6 aylık olacak bir bebeğim var ömrü uzun olsun. Tüp bebek tedavisine başlıyacağımız ay bana hediye gibi geldi çok şükür. Çok şükür işte ama ben aşırı mutsuz ve stresli hissediyorum kendimi. Uyuturken acaba uyutabilcem mi diye stres oluyorum,uyuyunca acaba uyanacak mı diye,ağladığında acaba susturabilecek miyim diye vs vs... Bir kaç kere şiddetli ağlama atakları dışında öyle zorlayan bir bebekte değil ama benim stresim geçmiyor. Bir gece uyumazsa sanki artık hiç uyumayacak gibi geliyor,çığlık atmayı öğrendi sonsuza kadar çığlık atacakmış gibi ya da dışarı çıktığımızda kesin ağlayacak ve susturamayacakmışım gibi. Yani genel olarak bebeğime aşırı stresle yaklaşıyorum pozitif hiç bi taraftan bakamıyorum olaya. Oysa o bize Rabbimin mucizesi hergün şükretmem gerekirken bu isyan ne diyorum kendi kendime... Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden bir şeye heves edersem sanki kursağımda kalacakmış gibi. Bana ne olur yol gösterin sanki en çok ben zorlanıyorum sanki en huzursuz bebek benimki gibi geliyor. 4 ay gibi kısa bir sürede insanları yabancılamaya başladı sürekli yanyanayız başkası varsa hep ağlama modunda bu geçici mi? Belki o mutlu olursa benimde eski neşem yerine gelir :KK43:
Hiç merak etmeyin. Zamanla bebeğiniz size siz bebeğinize alışacaksınız. Aynı şeyleri yasadim. Hepsi geçiyor. Sağlıkla atlatın inşallah.
 
Bebek stresini her zaman hisseder akışına bırakın neden diye sorgulamayın. Cocuk bakmak kolay değil gerçekten güllük gülistanlık 3 gün gitse 5 gün zor geçiyor hatta cocuğunu büyütmüş olanlar aslında bebeklik en kolay dönem büyüdükçe herşey daha zor diyor bunu bin defa duydum. Kendi duygularınızıda yaşayacaksınız insanız sonuçta bende iki tane var 1 yaş ve 2 bucuk yaş insanlıktan cıktım aslında ama dışarda gören cok iyi üstesinden geliyorsun diyor birde bana sorsalar 😃 anı yaşayın olduğu kadar sadece uyku ve yemek düzeni vermeye çalışın diğer kısımlar daha da zorlaşmasın düzen olmayınca daha asi olabiliyorlar.
 
Bence bu dünyadaki en zor şeylerden biri anne olmak. Çünkü insanın bütün düzeni alt üst oluyor. Çok büyük bir sorumluluk yükleniyor. Ben kendimi kaç kere odaya kapatıp ağladığımı biliyorum. Ama geçecek emin olun. Çok zorlandığınızda her defasında kendinize bunun bir süreç olduğunu hatırlatın. Sesli söyleyin hatta. Bu ayda bu yaşta kalmayacak. Tadını çıkarmaya çalışın. Çünkü zaman çok hızlı geçiyor şimdi öyle gelmese bile.
 
Merhaba sevgili arkadaşlarım,başlıktada yazdığım gibi depresyonun eşiğindeyim. 10 gün sonra 6 aylık olacak bir bebeğim var ömrü uzun olsun. Tüp bebek tedavisine başlıyacağımız ay bana hediye gibi geldi çok şükür. Çok şükür işte ama ben aşırı mutsuz ve stresli hissediyorum kendimi. Uyuturken acaba uyutabilcem mi diye stres oluyorum,uyuyunca acaba uyanacak mı diye,ağladığında acaba susturabilecek miyim diye vs vs... Bir kaç kere şiddetli ağlama atakları dışında öyle zorlayan bir bebekte değil ama benim stresim geçmiyor. Bir gece uyumazsa sanki artık hiç uyumayacak gibi geliyor,çığlık atmayı öğrendi sonsuza kadar çığlık atacakmış gibi ya da dışarı çıktığımızda kesin ağlayacak ve susturamayacakmışım gibi. Yani genel olarak bebeğime aşırı stresle yaklaşıyorum pozitif hiç bi taraftan bakamıyorum olaya. Oysa o bize Rabbimin mucizesi hergün şükretmem gerekirken bu isyan ne diyorum kendi kendime... Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden bir şeye heves edersem sanki kursağımda kalacakmış gibi. Bana ne olur yol gösterin sanki en çok ben zorlanıyorum sanki en huzursuz bebek benimki gibi geliyor. 4 ay gibi kısa bir sürede insanları yabancılamaya başladı sürekli yanyanayız başkası varsa hep ağlama modunda bu geçici mi? Belki o mutlu olursa benimde eski neşem yerine gelir :KK43:
Üzülme canım hepsi geçiyor. Acaba biraz yalnız mı kaldın bu süreçte? Eşin yada ailen destek oluyormu sana? Eğer olmuyorlarsa konuşup sıkıntılarını paylaş mutlaka. Olmadı terapi al, o da iyi gelir sana. Allah kolaylık versin 🌺
 
Anne olmak o kadar zor bi şeymiş ki, hamilelik döneminde hiç böyle olacağını sanmıyordum, doğumdan sonra sudan çıkmış balık gibi oldum :) Bebeğim 3 aylık. İlk doğduğu dönem dışarıda saatlerce uyurdu ama eve geldik mu uyumazdı. Saatlerce yürümekten ayaklarım ağrırdı hergün. Hergün ağlama krizine girerdi. O ağladıkça bende ağladım çaresizlikten. Bi yere gitmeye korkardım. Gittiğim yerde diken üstünde dururdum. Krizi tutar apar topar çıkardım. Çok şükür biraz biraz alışmaya başlıyorum ama sürekli yeni huylar çıkıyor. Şimdi de bebek arabasında yatmak istemiyor. Dışarı çıkmak bi stres sebebi :) Sürekli ama sürekli ilgi istiyor.. Bu kadar zor olacağını bilmiyordum ve özellikle ilk zamanlar pişman bile hissediyordum kendimi, sonra vicdan azabı çekiyordum geri.. Çevrenizden destek alın, ben neredeyse hergün anneme gittim, çevrenizde kimse yoksa profesyonel destek alın, size ne iyi gelecekse onu yapın ♥️
 
Bebek stresini her zaman hisseder akışına bırakın neden diye sorgulamayın. Cocuk bakmak kolay değil gerçekten güllük gülistanlık 3 gün gitse 5 gün zor geçiyor hatta cocuğunu büyütmüş olanlar aslında bebeklik en kolay dönem büyüdükçe herşey daha zor diyor bunu bin defa duydum. Kendi duygularınızıda yaşayacaksınız insanız sonuçta bende iki tane var 1 yaş ve 2 bucuk yaş insanlıktan cıktım aslında ama dışarda gören cok iyi üstesinden geliyorsun diyor birde bana sorsalar 😃 anı yaşayın olduğu kadar sadece uyku ve yemek düzeni vermeye çalışın diğer kısımlar daha da zorlaşmasın düzen olmayınca daha asi olabiliyorlar.
Aynen dediğiniz gibi 3 gün her şey çok kolay 4. Gün tepetaklak oluyor ve anında bende düşüyorum hemen. Uykuyu düzene koyduğumu düşünüyordum aslında ama bir kaç gecedir gece uykusuna aşırı direniyor benimle uyumak istiyor.
 
Bence bu dünyadaki en zor şeylerden biri anne olmak. Çünkü insanın bütün düzeni alt üst oluyor. Çok büyük bir sorumluluk yükleniyor. Ben kendimi kaç kere odaya kapatıp ağladığımı biliyorum. Ama geçecek emin olun. Çok zorlandığınızda her defasında kendinize bunun bir süreç olduğunu hatırlatın. Sesli söyleyin hatta. Bu ayda bu yaşta kalmayacak. Tadını çıkarmaya çalışın. Çünkü zaman çok hızlı geçiyor şimdi öyle gelmese bile.
İnanın diyorum tadını çıkar bu kadar strese girme elbet daha güzel uyuyacak,ağlamayacak ama sana bu kadar ihtiyacıda olmuyacak bir daha diye anlık rahatlıyorum ama sonra yine aynı mutsuzluk devam ediyor
 
Üzülme canım hepsi geçiyor. Acaba biraz yalnız mı kaldın bu süreçte? Eşin yada ailen destek oluyormu sana? Eğer olmuyorlarsa konuşup sıkıntılarını paylaş mutlaka. Olmadı terapi al, o da iyi gelir sana. Allah kolaylık versin 🌺
Evet çok yalnız kaldım. Ailemden ayrı şehirdeyim eşimin aileside yok yapayalnızız. Bir kaç arkadaşımız var ama hepsinin benim bebeğimle eş çocukları var yardım alamıyorum ki etmek isteseler bile kızım benden başkasını yabancılıyor maalesef. Eşim de iş harici yardımcı ama uyutamıyor ve besleyemiyor haliyle yine her yük bende
 
Anne olmak o kadar zor bi şeymiş ki, hamilelik döneminde hiç böyle olacağını sanmıyordum, doğumdan sonra sudan çıkmış balık gibi oldum :) Bebeğim 3 aylık. İlk doğduğu dönem dışarıda saatlerce uyurdu ama eve geldik mu uyumazdı. Saatlerce yürümekten ayaklarım ağrırdı hergün. Hergün ağlama krizine girerdi. O ağladıkça bende ağladım çaresizlikten. Bi yere gitmeye korkardım. Gittiğim yerde diken üstünde dururdum. Krizi tutar apar topar çıkardım. Çok şükür biraz biraz alışmaya başlıyorum ama sürekli yeni huylar çıkıyor. Şimdi de bebek arabasında yatmak istemiyor. Dışarı çıkmak bi stres sebebi :) Sürekli ama sürekli ilgi istiyor.. Bu kadar zor olacağını bilmiyordum ve özellikle ilk zamanlar pişman bile hissediyordum kendimi, sonra vicdan azabı çekiyordum geri.. Çevrenizden destek alın, ben neredeyse hergün anneme gittim, çevrenizde kimse yoksa profesyonel destek alın, size ne iyi gelecekse onu yapın ♥️
Çok şanslısınız annenize yakınsınız keşke öyle bir imkanım olsaydı... Benim kızımda bazen dışarda ağlıyor ve susturamıyorum o beni çok strese sokuyor. Büyüdükçe düzelir dediler benim kızımda tam tersi oldu sanki :KK43:
 
Korkmayın yalnız değilsiniz.bende ilk kızımda boyleydim hep huzursuzdum ve bu bebeğime yansirdi.simdi 40 günlük bebeğim var olabildiğince sakinim.biseyleri dert etmiyorum dışarı çıkınca ağlasa bile bişey olmaz olur böyle diyorum.bu bebeğime de yansiyo ve ilk kızıma göre çok daha sakin bı bebeğim var.genellikle ilk cocukta herkes sizin gibi oluyo zamanla alisacaksiniz.
 
İnanın diyorum tadını çıkar bu kadar strese girme elbet daha güzel uyuyacak,ağlamayacak ama sana bu kadar ihtiyacıda olmuyacak bir daha diye anlık rahatlıyorum ama sonra yine aynı mutsuzluk devam ediyor
Şimdi diğer mesajlarınıza baktım. Tek büyütüyormuşsunuz. Bu durumu daha da açıklıyor. Ben de tek büyüttüm. Aileler yakındaydı ama pandemiden dolayı kimse yardım edemedi. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki, sarılıp geçecek diyesim geldi. Tek büyütmek hiç destek alamamak çok zor. Ama büyüdükçe kolaylaşacak süreç inanın hepimiz yaşadık yalnız değilsiniz geçecek🙏🏻
 
Aynen dediğiniz gibi 3 gün her şey çok kolay 4. Gün tepetaklak oluyor ve anında bende düşüyorum hemen. Uykuyu düzene koyduğumu düşünüyordum aslında ama bir kaç gecedir gece uykusuna aşırı direniyor benimle uyumak istiyor.
Bunları artık yaşam biçiminiz olarak görüp ayak uydurmaya çalışın artık diş dönemi sonra ayrılık kaygısı hastalık vs derken hep bir sebep olacak. Düzenden cok kopmayın ama onun isteklerinide yerine getirin sonra düzene girer ama şöyle söyliyim ben 1 bucuk 2 yaştan sonra bir nebze rahatladım
 
Şimdi diğer mesajlarınıza baktım. Tek büyütüyormuşsunuz. Bu durumu daha da açıklıyor. Ben de tek büyüttüm. Aileler yakındaydı ama pandemiden dolayı kimse yardım edemedi. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki, sarılıp geçecek diyesim geldi. Tek büyütmek hiç destek alamamak çok zor. Ama büyüdükçe kolaylaşacak süreç inanın hepimiz yaşadık yalnız değilsiniz geçecek🙏🏻
Mesajınız burnumun direklerini sızlattı ağlayasım geldi çok teşekkür ederim. Nankörlük etmek istemiyorum ama nefes alacak vaktim yok. Umarım kolaylaşır 🤲🏻
 
Bunları artık yaşam biçiminiz olarak görüp ayak uydurmaya çalışın artık diş dönemi sonra ayrılık kaygısı hastalık vs derken hep bir sebep olacak. Düzenden cok kopmayın ama onun isteklerinide yerine getirin sonra düzene girer ama şöyle söyliyim ben 1 bucuk 2 yaştan sonra bir nebze rahatladım
Sanki diğer bebekler çok kolaymış bir benim bebeğim bu kadar zormuş gibi geliyor bana nedense ya içten içe neden diyorum sonrada çok üzülüyorum ve vicdan azabı çekiyorum çünkü ben bebeğimi cidden çok bekledim.
 
Dünyanın en zor mesleği annelik, evet sizde bir insansınız duygularınız ihtiyaçlarınız var ama bunları tek siz yaşamıyorsunuz,kendinizi yanlız hissetmeyin, bebeğiniz için siz mükemmel bir annesiniz. Unutmayın ki yavrunuz bir daha asla en bebeksi günlerine dönmeyecek, büyüyor ve biraz zaman sonra size ihtiyacı git gide azalacak. Bu anların hepsinin geçeceğini, bir daha isteseniz bile geri dönüp yaşayamayacağınızı, bu günleri özleyeceğinizi düşünüp o minik ellere minik ayaklara bakarak tadını çıkartın lütfen 🥹
 
Mesajınız burnumun direklerini sızlattı ağlayasım geldi çok teşekkür ederim. Nankörlük etmek istemiyorum ama nefes alacak vaktim yok. Umarım kolaylaşır 🤲🏻
Kolaylaşacak inanın. Tabi ki her dönemin kendine göre zorlukları oluyor ama ilk yıl biraz daha zor tabi. Yeniden kendinize vakit ayıracak vaktiniz olacak.

Bir de ben zor bebek sahibi olmanın da süreci etkilediğini düşünüyorum. Ben de sizinle aynı şeyleri yaşadım. Zaten o bekleyiş isteyip de zor sahip olma insanı psikolojik olarak yıpratıyor. Çocuk sahibi olunca da psikoloji daha da bozuluyor ama toparlanıyor sonra insan.
 
Sanki diğer bebekler çok kolaymış bir benim bebeğim bu kadar zormuş gibi geliyor bana nedense ya içten içe neden diyorum sonrada çok üzülüyorum ve vicdan azabı çekiyorum çünkü ben bebeğimi cidden çok bekledim.
Valla iki bebeğe tek bakıyorum benimde desteğim yok hiç bazen sinirlerim yıpranıyor bir ağlıyorum isyan ediyorum söyleniyorum yapcak bişşey yok bu bile onları sevdiğimizden oluyor zaten yoksa açar tv telefon oturturuz karşısına herşey kolaylaşır o yüzden herşey olur insanız bizde bana doktor cocuğu gerçek ortamda büyütün dedi cok hassas davranmayın yeri gelir kızılır yeri gelir sevilir normali bu dedi
 
Hayırlı olsun, sağlıkla büyüsün yavrunuz.
Çok normal. İlk zamanlar insan ağlasa susturamayacak gibi hissediyor. Hayatın bitti gibi hissediyorsun. Ben özellikle her gördüğüme ne zaman kolaylaşacak eski haline döneceğim derdim.
Zamanla bir şeyler oturuyor. Çocukla arandaki bağ güçleniyor, birbirinizi daha iyi tanıyor anlıyorsunuz o zaman sakinleşiyorsunuz.
Hiç bir zaman tamamen kolay olmayacak tabii, benimki 7ye girmek üzere. Hala pek çok gece yanıma gelir yada çağırır. Özellikle aklı erdikçe kendi karakteri oturdukça istediği olsun istiyor. En ufak en basit şey için bile saatlerce ikna etmek çok yıpratıyor.
Bazen emzir uyut dönemini özlüyorum bile. Ondan bu zamanlar hızlı geçecek ve siz de özleyeceksiniz. Şimdi sakinleşip çok kısa süre sonra böyle kucağınızda durmayacak yaşa geleceğini hatırlayın. Mis gibi koktuğu dönemdesiniz. Koklayın ve sakinleşmeye çalışın. İnanın hemen geçiyor. İlk iki sene herkes çok zorlanıyor ama zamanla alışıyorsunuz yeni düzene
 
X