Merhaba. Uzunca yazacağım okuyan olur mu bilmiyorum. Şimdiden özür dilerim. Çok kötü hissediyorum. Lütfen eleştirmeyin, kınamayın ben zaten kendime çok kızıyorum, çok utanıyorum. Daha önceki konularımda bahsetmiştim, bipolarım, birkaç senedir tedavi görüyorum. Anksiyete de eşlik ediyor. Ayrıca kendimi bildim bileli kilo sorunu yaşayan biriyim. Hep yaşıtlarımdan fazla kilodaydım, hep alay konusu oldum. Anaokulunda, ilkokulda, ortaokulda hep dalga geçtiler, ailemle bile problem yaşadım, çok fazla travmam var bu konuyla ilgili. O yüzden kilom ve dış görünüşüm hakkında aşırı derecede takıntılıyım. 6. sınıfta biraz vermiştim, boy falan da atınca biraz daha iyiydim ama yine kilom vardı. Diyet yaptığımda resmen kendimi aç bırakırdım daha o yaşta. Özellikle yazın, öyle bir diyet yapardım ki sabah haşlanmış yumurta ve domates, akşam yağsız kıyma, bir de üstüne yapabildiğim kadar yürüyüş. Gözüm kararırdı düşerdim ama yine de yapardım. O zaman normal geliyordu tabii. Neyse liseye geçtim. Lisede kilo vermeye başlamıştım ama görünüşümü hiç beğenmiyordum, sonra bipolar ortaya çıktı, o süreçte stresten ve ilaçlardan dolayı aşırı fazla yiyordum ve tekrardan kilo aldım, 80 kilo üstünü gördüm. Hayatımda hiç görmediğim bir kiloydu. Ruh halim biraz düzelince kilo vermeyi kafama koydum ama yine kendimi çok kötü aç bırakıyordum. Bu şekilde 7-8 kilo verdim ama gerçekten aşırı az yiyordum, okuldaki öğretmenim bile yemediğimi fark etmişti, o kadar bitkin düşüyordum ki adamın dersinde kafamı kaldıramıyordum, o bile endişelenip aileme söyledi o derece. Neyse ailem zaten farkındaydı endişelenip diyetisyene götürdüler, onunla beraber 13 kilo civarı verdim. Normal kilo aralığında bir kiloya indim. Boyum 170 cm bu arada. Ama diyetisyene gittiğim dönemde de sık sık kendimi aç bırakıyordum, birçok kez kusmayı denemiştim (az yesem bile), birkaç kez de başarmıştım ve sık sık müshil kullanıyordum. Kalori sayıyordum, birçok şeyin kalorisini biliyordum. Yemek yemek istemiyordum, normal kiloma indiğim halde birçok şeyi yemekten kaçıyordum. Birisinin zoruyla normal bir öğle yemeği yesem kusmaya çalışıyordum. Kusmayı pek beceremiyordum o yüzden müshil kullanıyordum. Çok fazla spor yapıyordum. Bitki çayları içiyordum sürekli. Diyetisyenim çok endişeleniyordu. Neyse sonrasında ben biraz daha normale döndüm. Psikiyatristimle de konuştum bu meseleyi. Bir süre takip ettik, sonra biraz düzeldi. Hala kilo almaktan aşırı korkuyordum ama aç da kalmıyordum. Neyse sonra tekrar okul başladı yani bu seneden bahsediyorum. Verdiğimin beş altı kilosunu geri aldım. İğrenç görünüyorum şu anda. Kilo aldığım anda yüz kilo olmuş gibi hissediyorum, şu anda da öyle geliyor. Çok çirkin görünüyorum, Ve sık sık yeme atakları geçiriyorum. İlk kez depresyona girdiğimde de olurdu böyle. Ama bu aralar stresten bağımsız bir şekilde oluyor. Zaten kilo almamın sebebi yeme atakları, geçen sefer de öyleydi. Bir de tam aksine bazen, özellikle haftaiçi okulda falan kendimi aç bırakıyorum. Hiçbir şey yemiyorum, ne yesem midem bulanıyor. Çok büyük bir tezat değil mi bu? Bazen kusana kadar yemek yiyorum, bazen ağzıma lokma bile koyamıyorum. Böyle bir şey nasıl olabilir? Ya sürekli aşırı yersin, ya hiç yemezsin. Bende öyle değil, ortası yok, ya aşırı yiyorum ya hiç yemiyorum. Haftanın üç günü aşırı yiyorsam dört günü aç geziyorum. Yeme atakları çok büyük sorun şu anda. Ama sonrasında telafi etmeye çalışıyorum. Kendimi çok zorlasam da kusamıyorum, birkaç kere kusabildim sadece ama başka yok, çok denedim. Gözümden yaş gelene kadar zorluyorum, boğazımı da parçalasam kusmayı beceremiyorum. Bugün yine yeme atağı oldu. Gittim müshil aldım, üç tane içtim. Kimseyi teşvik etmek istemiyorum o yüzden ilacın adını yazmayacağım ama çok kuvvetli bir müshil, bir tane içseniz ishal olursunuz. Ben üç tane içtim. Önceden dört içtiğim bile oluyordu. Aşırı kuvvetli bir ilaç. Sigara aldım normalde sigara içmem. Yürüyüşe çıktım direkt. Yeşil çay, form çayı vs içtim. Aklım fikrim sürekli kilo almakta. Muhtemelen tekrar o kiloya gelsem yaşamak istemem. Öleyim daha iyi. Belki garip geliyordur böyle deyince ama kilo almak benim için kabus gibi bir şey. Çok korkuyorum. Sabah okul var, yarın nasıl sağımı solumu kapatırım diye şimdiden stres oldum. Sırf kilomu gizlemek için günlerce sırf bol diye aynı gömleği giydim, okulda yürürken hatta otururken bile geriliyorum, popom büyük mü, göbeğim çıktı mı, yandan pörtleyen bir yer var mı, kilo aldığımı anladılar mı diye. Sırf kilomu anlamasınlar diye sınıftan çıkmaya korkuyorum. Bir de kilom hep değişiyor. Bir anda birkaç kilo verip bir anda geri alıyorum. Diyetisyene hala gidiyorum, bir ay önce 70 tim, sonra iki haftadan kısa sürede 66 ya düştüm, aynı sürede de tekrar 70 e çıktım. Ve diyetisyenin söylediğine göre bu alınan dört kilonun üçü kas ve su. Neden diye sordum, metabolizmamı bu şekilde beslenerek çok yorduğum için bu kadar hızlı alıp verdiğimi söyledi. Ne olacak böyle? Şimdi kendimi şartladım yarın yemeyeceğim diye. Okul olunca yapıyorum zaten, okulda bayılacak bile olsam tek bir lokma yemiyorum, zaten iştahım kesilmiş oluyor, akşam da yiyemiyorum. Sonra bütün gün başım dönüyor. Ödüm kopuyor kilo almaktan. Şu an tek düşündüğüm şey yarın nasıl görüneceğim, pantolonun sıkıp sıkmayacağı, oturunca yandan bir şey çıkıp çıkmayacağı, insanların kilo aldığımı anlayıp anlamadıkları. Bir tek bunlar. Cevabı belli aslında ama yine de sorayım, bunlar yeme bozukluğu işareti değil mi? Gerçekten korkuyorum. Kontrol edemiyorum hiçbirini. Kendimden tiksiniyorum. Bir de bunun yanında bipolarla uğraşıyorum, duygudurumumu stabil tutmaya çalışıyorum ama çok kontrol edilebilir bir durum değil, o yüzden iyice zorlanıyorum. Ne yapacağım ben?
Son düzenleme:
