yavrunuzdan ilk ayrı kaldığınız geceyi paylaşalım

yunahu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Haziran 2009
263
2
96
İstanbul
canım oğlum 2,5 yaşında, 32 aydan sonra ilk defa oğlumsuz bir gece geçirdim.
k.annemler bizdeydi yemeğe onlar giderken
oğlum - bende gidicem amcamla yatıcam dedi.
bende - hadi git istiyorsan ama baban ve ben gelmiyoruz tek sen gideceksin dedim.
herzaman böyle dediğimde <ben vazgeçtim annemle babamla yatıcam> derdi.
ama geçen akşam öyle olmadı.
oğlum - olsun ben amcamla yatarım gitcem dedi.
k.annemde zaten pek meraklı olduğu için birazda haklı olarak alışsın doğum zamanında bensiz kalabilsin diye götürmek istedi.
ve....
oğlum bana el bile sallamadan büyük bir heycanla gitti. :a015:
bana çok ağır geldi onlar yoldayken bi aradım; herşey yolunda
eve vardıklarında aradım; herşey yolunda
üçüncüye eşim aratmadı. benneyaptımki
ben o gece uyuyamadım ve çok ağladım hep oğlumla geçirdiğimiz vakitler aklıma geldi benden ilk ayrı kalışıydı oğlumun ve anladımki artık o kendi başına bir birey.
sonra sabah kalkınca hemen yine aradım; herşey yolunda ne gece boyu nede uyandıktan sonra anneme gitcem dememiş.
ben bir gecelik ayrılıkta bu kadar üzülüyorsam allah yavrusunu kaybetmişlere sabırlar versin.

arkadaşlar, sizlerle ilk ayrılışlarımızı paylaşalım isterim
 
yazınızı gülümseyerek okudum. sanırım oğlunuzun onlarla gitmesi ve en çok da size el bile sallamadan hevesle gitmiş olması üzmüş sizi. aslında çok iyi anlıyorum hangi anne olsa üzülür. ben ilk oğlumu dünyaya getirdikten sonra malesef sağlık açısından çok sıkıntılı zamanlar geçirmiştim. oğlumu emmek istemediğinden mama veriyordum ve çok sık annanesinde kaldı. daha sonra benim diğer hamilelğim de malesef fazlasıyla zor geçtiğinden sık sık gitti annanesine. şimdi 3 yaşında istediğinde evinde istediğinde annanesinde kalıyor ve çok mutlu. kendince bir özgürlüğü var yani :)) bunlar tatlı ayrılıklar allahım acılarını göstermesin. elbette annane-babanelerinde de kalıcaklar. onlar da bir torun sevgisi tatmış olurlar böyle a.s.
 
esimle bir haftasonu beraber gecirelim dedik ve guzel sarkili turkulu eglence vardi oraya gidecektik, oglumuzu annemlere teslim ettim, aklim hic onda kalmadi dogrusu cok mutlu oldum artik buyudu ve bizim disimizda anneannesinde kalabiliyordu.. bizim ki oyle gecti ama bulusma anina gelince cok özlemistim onu iki gun boyunca burnumda tutuyordu
 
ay canim yaaa valla ben benimkilerden mecbur kaldikca böyle ayriliklar yasadim.en uzunu 10 gündü
oglum 3 yasinda kizimda iki yasindaydi.türkiyeye gitmek zorundaydim hastamiz var ve ben onun yaninda hastanede kalcaktim.yavrularimi anneme biraktimmm öz anneme.
hem babasiz hemde annesiz kaldi yavrularim icim sizladi her gün agladimm kizimin üzüntüden vücüdünda sislikler olusmus bir geldim taniyamadim yavrumu.cok aglamis anne diye.o oldu bir daha öyle uzun agrilik yasamadim ALLAH YASATMASIN.
 
evet arkadaşlar,
yavrularımız birgün bizden temelli ayrılacaklar kendi hayatlarını kuracaklar hep böyle olmayacağız elbette ama ana yüreği işte aslında onun ananesinde veya babaannesinde kalması işimize gelmesi lazım
çünkü eşimle hiç yanlız kalamıyoruz akşam bir film bile izleyemiyoruz :1rolleyes: sırnaşık şey
ama şimididen gece ayrılığı yaşamak ve office arkadaşın dediği gibi el bile sallamdan gitmesi benim çok ağrıma gitti
dün akşam yine gitmek istedi yollamadım busefer hadi o alışıcak ya ben.. ben nasıl alışıcam bilmem

4 ay sonra kardeşi olduğunda da ben gitsin isticem o gitmek istemicek ozaman anlıcam anyayı konyayı fisfisfis
 
ben henüz hiç ayrılmadım bebeğimden 23 aylık ama Allah tan sağlıkla vb durumlarla ilgili birşey olmazsa ayrılmamda onsuz yapamam o evde göndermem yani ne kendi anneme nede eşimin ailesine benimle gider benimle gelir
 
Ben çalıştığım için gece kızımdan ayrı kalmak zorunda kaldığım oluyor.
Vardiyalı çalışıyorum ve ayda bir hafta gececiyim.
Kızıma annem bakıyor çok şükür gözüm arkada değil.
ılk işe başladığımda bırakıp gelmek çok koymuştu çok canım yanmıştı ama artık alıştık.
Allah kimseyi evladından ayırmasın.
 
ben haftada enaz birgün ayrı kalıp dışarı çıkıyorum eşimle,5 aylık olduğundan beri.ertesi gün koşarak alıyorum ama eşimle geçirdiğimiz yalnız zamanlar da çok güzel.onun da mutlu olduğunu bildikten sonra hiç üzülmem.
 
benim oğlum 14 aylık annemlerde yakın oturuyor dogdugundan beri alışverişe falan cıkarken onu anneme bırakırım 2-3 saat en fazla gözüm hiç arkada kalmaz bilirim iyi baktıgını ama yine içim hiç rahat etmez bebeğimin yeri annesinin yanı hiç gece ayrı kalmadık kalmakta istemem
arkadaşın dediği gibi Allah bebeğini kaybetmişlere sabır versin
 
benim oğlum daha 3 aylıkken yeniden hamile kalmışım ve 5,5 aylık olduğunda öğrendim....
hep aklımdaydı ben doğuma gidince oğlum napacak..
tamam kayınvalidem bakar ama sonuçta annesiz çocuk ..
ve bir gece oğlumu uyuttum gece yarısı sancım tuttu oğlumu bırakıp gitmek zorunda kaldım...
henüz 10 aylıktı...
sabaha kadar sancı çektim ama aklım hep ondaydı... yanımda telefonumda yoktu...
eşimi aradım sabaha karşı uyanmış mamasını yemiş yatmış...
sonra sabah artık doğumum durmayınca mecbur girdik sezeryana..
öyle kötü bi durum ki...
iki bebeğin var biri küvezde yaşam sasvaşı veriyor... diğeri evde...
ikisi de yanında değil...
ben sürekli ağladım tabi...
sonra oğlumu getirdiler hastaneye... yavrum daha konuşmayı bilmiyor ama bakışlarıyla herşeyi anlatıyor...
anne neden bıraktın beni der gibi bakıyor....
tabi ben yine başladım ağlamaya...
sonra hasta olmuş.. ilk kez hastalanmıştı ve ben yanında yoktum...
dr a gitmişler amcasıyla...
dr demişki annesini özlemiş.. yavrum düşünün hiç bir şeyin farkında değil gibi ama herşeyin farkında...
neyseki kızım çabuk toparlandı...10 günün sonunda evimize vardık..
inanın varya geldiğime seviniyo ama bana küsmüş gibi davranıyo..
sanki tekrar bırakacakmışım gibi...
iki günün sonunda bana tekrar eskisi gibi davrandı...

gerçekten çocuklarından ayrı kalmak çok zor...
rabbim kimseye evlat acısı göstermesin..
hiç bir meleği de annesiz bırakmasın inşallah...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…