canım oğlum 2,5 yaşında, 32 aydan sonra ilk defa oğlumsuz bir gece geçirdim.
k.annemler bizdeydi yemeğe onlar giderken
oğlum - bende gidicem amcamla yatıcam dedi.
bende - hadi git istiyorsan ama baban ve ben gelmiyoruz tek sen gideceksin dedim.
herzaman böyle dediğimde <ben vazgeçtim annemle babamla yatıcam> derdi.
ama geçen akşam öyle olmadı.
oğlum - olsun ben amcamla yatarım gitcem dedi.
k.annemde zaten pek meraklı olduğu için birazda haklı olarak alışsın doğum zamanında bensiz kalabilsin diye götürmek istedi.
ve....
oğlum bana el bile sallamadan büyük bir heycanla gitti. :a015:
bana çok ağır geldi onlar yoldayken bi aradım; herşey yolunda
eve vardıklarında aradım; herşey yolunda
üçüncüye eşim aratmadı. benneyaptımki
ben o gece uyuyamadım ve çok ağladım hep oğlumla geçirdiğimiz vakitler aklıma geldi benden ilk ayrı kalışıydı oğlumun ve anladımki artık o kendi başına bir birey.
sonra sabah kalkınca hemen yine aradım; herşey yolunda ne gece boyu nede uyandıktan sonra anneme gitcem dememiş.
ben bir gecelik ayrılıkta bu kadar üzülüyorsam allah yavrusunu kaybetmişlere sabırlar versin.
arkadaşlar, sizlerle ilk ayrılışlarımızı paylaşalım isterim