Arkadaşlar 23 yaşındayım.Despresif bir yapıya sahibim ben yani sonradan ortaya çıkmış bir şey değil.Kendimi bildim bileli.Üniversitede 3. sınıf olacağım bu sene ama dersler hala 3 görünümlü 1,5.Derslere konsantre olamıyorum bunun için deşarj olmak gerekiyor ama yok.2 senedir uyuyamıyorum antidepresanlar kullanıyorum ama pek değişen bir şey olmuyor ilaçsız uyuyamıyorum ilaçla da nadiren.İntihar düşüncesi benim için her zaman bir alternatif.Arkadaşlarım var ama şöyle kimseyle oturup adam gibi dertleşemiyorum hep onların sorunlarını dinliyorum.Ailem deseniz öylesine.Bunu onlara tehdit ya da dikkat toplamak için söylemiyorum kesinlikle ama intihardan bahsediyorum inançlı biri olduğum halde ciddi ciddi düşünüyorum.O kadar çaresiz ve savunmasızım ki. Hep aklımda ama hiç önemsemiyorlar ilgi sıfır.Anca birbirleriyle boğuşuyorlar sürekli tartışma bıktım onlardan.Oturduğum şehirde okuyorum. Bu şehri terk etmek başka bir şehre yerleşmek istiyorum. Buralı olan da olmayan da hep olumsuz düşünce içinde.Onların da soğumamda payı var. Zaten sevmiyordum şu son zamanlarda iyice soğudum nefret ediyorum.Kaçmak istiyorum buradan.Hep evde hep evde.Usandım bıktım her zaman her konuda kendimi çok sıkan biri oldum.Nasıl kurtulurum bu durumdan bilemiyorum.Arkadaşlar çağırırsa dışarı zorla gidiyorum.Hobi dinmeye bile mecalim yok odamda öylece oturuyorum.Yorgunum çok.Nasıl kurtulurum bu durumdan ne yaparım bilmiyorum.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
yaşıyorum ama nasıl
- Konu Sahibi mrv_90
- Başlangıç Tarihi
- 1 Eylül 2013
- 4.526
- 2.100
- 178
Arkadaşım uzun yazmışsın ama yardımcı olabilmek adına bazı şeyleri daha da açman lazım.
Mesela kendimi bildim bileli depresifim demşisin fakat belki böyle değildir bir başlangıcı vardır bunu hatırlıyor musun?
Sonra ilaçlara ne zaman bşladın kullanımına ne kadar dikkat etttin ? Genelde iyi hissedip bırakma gibi yada çok farklı ihmal durumları oluyor bu da bu hastlığı dirençli hale getiriyor.
Bir de depresif halinin bir sebebi varsa o sebeplerle yüzleşirsen ortadan kalkma ihtimali çok yüksek.
Eğer sebepsizse ve uzun süreliyse belki kronikleşmiştir bu durumda çok uzun süre çok düzenli ilaç tedavisi bunun yanında hayatında yapacağın değişiklikler ve belki terapi bu üçlü ile daha iyi olabilirsin
Bir de depresyonda olmana rağmen okul hayatına devam edebilmen de güzel çünkü ben bunu geçmişte yaşadığımda yerimden kalkacak halim yoku.
Yalnızca ilaçlardan medet ummamalısın sana olumlu etkilerini gördüğünde sen de çabalamalısın.
Unutma bi yerde herşey senin elinde.
Bu durumu çözecek en önemli ilaçlardan bazıları: Sevgi ve sosyal ortamlar.
Bu ikiisini rahatlıkla söyluyorum çünkü aylar sonra ilaçsız bir şekilde beni bu dertten bunlar kurtarmıştı.
Ayrıca inancın varsa manviyata yönelmeyi de deneyebilirsin.
Hayata gelme amacı kulluk gibi meseleri düşünüp hayatı ceza değil ödül olarak algılamaya çalışmalısın.
Depresyondaki birinin hayata bakışını biliyorum çünkü yaşadım o yüzden sana kolay kolay bakış açını değiştir demiyorum ama bir yeleden başlamanı tavsiye ediyorum.
Mesela ağır da gelse her gün yürüşüe çıkmayı deneyebilirsin başta ağır gelir sonra alışkanlık olur.
Bu gibi kçük ama etkili yöntemler işe yarayabilir.
En azından ne yaptıysam düzelmedi demezsin ben elimden geleni yaptım dersin.
Allah acil şifalar versin canım
Mesela kendimi bildim bileli depresifim demşisin fakat belki böyle değildir bir başlangıcı vardır bunu hatırlıyor musun?
Sonra ilaçlara ne zaman bşladın kullanımına ne kadar dikkat etttin ? Genelde iyi hissedip bırakma gibi yada çok farklı ihmal durumları oluyor bu da bu hastlığı dirençli hale getiriyor.
Bir de depresif halinin bir sebebi varsa o sebeplerle yüzleşirsen ortadan kalkma ihtimali çok yüksek.
Eğer sebepsizse ve uzun süreliyse belki kronikleşmiştir bu durumda çok uzun süre çok düzenli ilaç tedavisi bunun yanında hayatında yapacağın değişiklikler ve belki terapi bu üçlü ile daha iyi olabilirsin
Bir de depresyonda olmana rağmen okul hayatına devam edebilmen de güzel çünkü ben bunu geçmişte yaşadığımda yerimden kalkacak halim yoku.
Yalnızca ilaçlardan medet ummamalısın sana olumlu etkilerini gördüğünde sen de çabalamalısın.
Unutma bi yerde herşey senin elinde.
Bu durumu çözecek en önemli ilaçlardan bazıları: Sevgi ve sosyal ortamlar.
Bu ikiisini rahatlıkla söyluyorum çünkü aylar sonra ilaçsız bir şekilde beni bu dertten bunlar kurtarmıştı.
Ayrıca inancın varsa manviyata yönelmeyi de deneyebilirsin.
Hayata gelme amacı kulluk gibi meseleri düşünüp hayatı ceza değil ödül olarak algılamaya çalışmalısın.
Depresyondaki birinin hayata bakışını biliyorum çünkü yaşadım o yüzden sana kolay kolay bakış açını değiştir demiyorum ama bir yeleden başlamanı tavsiye ediyorum.
Mesela ağır da gelse her gün yürüşüe çıkmayı deneyebilirsin başta ağır gelir sonra alışkanlık olur.
Bu gibi kçük ama etkili yöntemler işe yarayabilir.
En azından ne yaptıysam düzelmedi demezsin ben elimden geleni yaptım dersin.
Allah acil şifalar versin canım
Öncelikle yazdığınız için çok çok teşekkür ederim.Yani bendeki bu depresiflik çocukluktan geliyor yapım böyle.Sebepsiz yere kendimi sıkıyorum başkalarına karşı çok kibar ve onları incitmemek adına kendimi paralıyorum.Bu durumları yaşadığınız için sizi de çok iyi anlıyorum.Okula devam ama eh işte öylesine devam.Defalarca bırakma kararı aldım.Bir kere bırakmak için verdiğim dilekçeyi 15 dakika içerisinde geri aldım.Hep olumsuzum hayata.Tabi ki söylediğiniz gibi arkadaşlardan dosttan destek olmak çok güzel hayatta sizi en iyi anlayabilecek insanlar ortak toplulukta olduğunuz akranlarınız.Destek almak çok güzel.Onlara göre mükemmel bir insanım saklamıyorlar.Ama çıkarları doğrultusunda hareket ettiğim için öyle tabi.Ne bileyim araba lazım olur merve, derste imza ya da not gerekir merve.Bu yıl gruptaki herkesin doğum günü kutlandı ben hariç.Bahane de kendi memleketlerinde olmaları.Bzılarına da gecikmeli yapıldı.Ama ben yok.Her şeylerine koşarım halbuki benim istediğim herkesi öyle masrafa sokmak değil ki zaten ben onlara yapsam bile kendimi yük altında hissederim.İstediğim candan bir kucaklaşma, önemsendiğimi hatırlatma.İnanın arkadaş desteğinin bu konuda çok önemli olduğunu düşünüyorum.Geçenlerde mesaj atmışlar gruptan birinin yakında doğum günü ortak olacakmışım baza alınacakmış inanabiliyor musunuz? para istiyorlar yani.Biz bu kıza ne yaptık da ondan bunu istemeye hakkımız var mı diye düşünmüyorlar.
Canm arkadaş konusunda aynısını ben de yaşadım.sonra da koptum hiç yalnız kalmadım üniversitede ama göstermelik oldu bir dönem dostluklarım.benim ve o zamanki çevremedekiler tarafından iyi olarak adlandırılmayan birbirlerini hiç sevmeyen insanlar dost oldu ben tek kaldım ama sonra ne oldu ben kazandım.düzgün bir iki dost buldum kendime okul bitti hala ararlar sağolsunlar.benim doğum günümü kutlamayıp hoşalnmadığım bir kız için doğum günü yapmamızı isteyen kişilerle de konuşmuyorum hala.canm bak ailenn tutumu evet doğru değil belki ama insanın her zaman en büyük dayanağı ailesidir.Allah kourusun sen intihar ettiğinde (sakın ha öyle bir şey yapma) ailenin annenin babann durumunu bir düşünsene ışıkları söner resmen.ben lisedeykebirgün okuldan kaytarmştm evde uyurken bir ses geldi caddeden kalktm baktm komşumzn kızı kendni atmş balkondan anneciğinin halini görseydn içim parçalandı.yapma canm bu hayatta hep amacın olsun.bak kendmi sana çok yakn hissettm.ben de hep başkasnı kırmam kendmi kırarm hatta bu yüzden migren olmuşum doktor söyledi.okulu bitrcem diye amaç belrledm şükür bitti şimdi atanamadm ama hala amacm var bidaha denerm olmazsa birdaha.lütfen önce okulu bitrmeyi amaç edin.sonra okulda ailesnn yanında yaşayanlarla selamlaşarak onlarla arkadaş olmaya bak.bu arkadaş grubundan kop veya kopma diyemem ama hiçbir zaman bir gruba bağlı kalma olur mu.bnm babamn nasihatydı bu üniversiteye gönderrken.bu site çok güzel bak yazdıkça rahatlarsn arkadaşlarda güzel cevaplar veriyor faydalı olacaktr diye düşünüyorum.uzun olmuş yazım hatta belki saçma olmuş ama yazını görnce bende birkaç şey söylemek istedim
- 1 Eylül 2013
- 4.526
- 2.100
- 178
Seni bu konuda o kadar iyi anlıyorum ki. Sana bunu yapanların böyle yapmasının sebebi aşırı duyarlı olduğunu yansıtman. Kırmamak incitmemek için hassas davranmanı farklı algılayıp kendileri için kullanıyorlar. Biraz daha duyarsız görunmeye çalışın kendinizin daha önemli olduğnu hem kendinize hem de çevrenize göstern. Ben bu duyarlılık yüzünden neler çektim kimlerin ne işlerini gördüm anlatmaya utanırım ama daha sonra kendi kendime buna dur dedim siz de bunu yapın çok arkadaşa gerek yok bırakın siz böyle davranınca yanınızda kalan kalsın. Az ama değerli insanlar kalır çevrenizde. Bu da sizi hem yıpratmaz hem de size yeterli olur. Zamanla hayır demeyi öğrenin. Herkesin doğum günün ertelemeli olarak bile tek tek kutlayıp seninkini hatırlamıyor umursamıyorlarsa böyle kşiler iyi gününüz dışında yanınızda olmaz sıkıntılarınızda yanınızda olmaz. Ben de böyleyken o kadar çok dostum(!) vardı ki. Ama şimdi çok az ama bana her durumumda yardım edebilceek yanımda olacak kişiler. Yani bunu siz belirliyorsunuz davranışlarınızı değiştirmek için çabalarsanız bir gün mutlaka başarlı olursunuz.
Okurken kendimi okudum..
Sizi ne kadar iyi anlıyorum anlatamam.. Ben de daha nice dertler var.. Bugün mesela çok üzgündüm canım sıkkındı oturdum ağladım.. Dost dediğim kardeşim dediğim birine anlatmaya yeltendim konunun başını açtım baktım önemsiz bir konuymuş gibi davranıyor 'Neyse Boşver' dedim.. ve tepkisi ' Oke ' oldu 
Oysa ben , en ufak derdinde kendi çok önemli işlerimi bırakıp koşardım yanlarına.. Desteğe ihtiyacım var ama çevremde gerçekten kimse yok.. İnanılmaz derecede yalnız ve üzgünüm.. Ailem deseniz anlatmaya kalksam yok artık daha neler dersiniz.. İntihar her zaman benim içinde alternatif olmuştur.. Sadece ölmekten korktuğum için deneyememişimdir çoğu zaman.. Bu psikolojiyi yaşamayan anlamaz 
Günümün tamamını odamda geçiyorum-İş Hariç- Eve geliyorum üstümü değiştirip yatağıma geçiyorum laptopu kucaklıyorum ve uyuyana kadar nette beynimi uyuşturmaya çalışıyorum.. Başka türlü olmuyor çünkü düşünürsem biliyorum canım daha çok yanacak.. Allah hepimize merhamet göstersin inşallah ve üzerimizdeki bu yükleri, bu acıları , bu hisleri kaldırsın.. Sana yardımcı olamıyorum maalesef , kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş..Çok teşekkür ederim gerçekten anlaşıldığını yalnız olmadığını bilmek güzel.Henüz iki gündür kayıtlıyım siteye ama inanın bir insanın diğer insanlarla iletişim kurmasına, onu anlamasına mesafeler engel değil.Sizin gibi insanların tavsiyelerini almak çok güzel.Bu intihar düşüncesi rahatlayıyor nedense dayanamadığım yerde yaparım diye.Merak etmeyin iyi olmayı deneyeceğim.Bazı anlar geliyor çöküntünün şiddeti artıyor bu da onlarda biri sanırım.En doğrusunu yapmışsınız çok haklısınz ama bende dışlanma korkusu var öyle olmayacağını bilmeme rağmen.Herşeyi kabul eder oldum.Olan kendimize oluyor başkalarını incitmemek adına.Birazcık bencil olmanın hatta faydası bile olacağını düşünüyorum ama pek uygulayamıyoruz işte :)Canm arkadaş konusunda aynısını ben de yaşadım.sonra da koptum hiç yalnız kalmadım üniversitede ama göstermelik oldu bir dönem dostluklarım.benim ve o zamanki çevremedekiler tarafından iyi olarak adlandırılmayan birbirlerini hiç sevmeyen insanlar dost oldu ben tek kaldım ama sonra ne oldu ben kazandım.düzgün bir iki dost buldum kendime okul bitti hala ararlar sağolsunlar.benim doğum günümü kutlamayıp hoşalnmadığım bir kız için doğum günü yapmamızı isteyen kişilerle de konuşmuyorum hala.canm bak ailenn tutumu evet doğru değil belki ama insanın her zaman en büyük dayanağı ailesidir.Allah kourusun sen intihar ettiğinde (sakın ha öyle bir şey yapma) ailenin annenin babann durumunu bir düşünsene ışıkları söner resmen.ben lisedeykebirgün okuldan kaytarmştm evde uyurken bir ses geldi caddeden kalktm baktm komşumzn kızı kendni atmş balkondan anneciğinin halini görseydn içim parçalandı.yapma canm bu hayatta hep amacın olsun.bak kendmi sana çok yakn hissettm.ben de hep başkasnı kırmam kendmi kırarm hatta bu yüzden migren olmuşum doktor söyledi.okulu bitrcem diye amaç belrledm şükür bitti şimdi atanamadm ama hala amacm var bidaha denerm olmazsa birdaha.lütfen önce okulu bitrmeyi amaç edin.sonra okulda ailesnn yanında yaşayanlarla selamlaşarak onlarla arkadaş olmaya bak.bu arkadaş grubundan kop veya kopma diyemem ama hiçbir zaman bir gruba bağlı kalma olur mu.bnm babamn nasihatydı bu üniversiteye gönderrken.bu site çok güzel bak yazdıkça rahatlarsn arkadaşlarda güzel cevaplar veriyor faydalı olacaktr diye düşünüyorum.uzun olmuş yazım hatta belki saçma olmuş ama yazını görnce bende birkaç şey söylemek istedim
Okurken kendimi okudum..
İnanın uzak ya da yakın farketmez şu an birbirimize destek olmamız bile bize moral kaynağı.Aslında çok şükür aklı başında insanlarız bize iyi gelecek, yapmamız gereken şeyleri de biliyoruz ama denemiyoruz.Ruhsal yorgunluk var çünkü.Bu konuda çok iyi anlıyorum sizi.Ben de bazen düşünmekten kaçıyorum çünkü battıkça batıyorum.Biraz boşvermek lazım kendimiz için birşeyler yapmalıyız
ailem aslında çok anlayışlı medeni görgülü insanlardır ama tartışma olduğunda seviye yerlerde olabiliyor.Maddi konuda çok rahatlar ki zaten o açıdan hiç sıkıntı yaşamam daha fazlasını istemek hakkımken minimumla yetinebliyorum.Gezmem yok fazla zaten şehirden dolayı yapabileceğim imkanlar da kısıtlı.Şu aralar bir tatil planı var biraz uzaklaşmak iyi gelecek.Sizin de eğer böyle bir imkanınız varsa değerlendirin lütfen hoşunuza gidecek şeylerle ilgilenin.Ama dediğim gibi kelin merhemi olsa kendi başına sürerdi 
İnanın uzak ya da yakın farketmez şu an birbirimize destek olmamız bile bize moral kaynağı.Aslında çok şükür aklı başında insanlarız bize iyi gelecek, yapmamız gereken şeyleri de biliyoruz ama denemiyoruz.Ruhsal yorgunluk var çünkü.Bu konuda çok iyi anlıyorum sizi.Ben de bazen düşünmekten kaçıyorum çünkü battıkça batıyorum.Biraz boşvermek lazım kendimiz için birşeyler yapmalıyız
Tatilimi bile yaptım sırf bu psikolojiden uzaklaşmak için.. Hatta gerçekten uzaklaşmak için Kıbrıs'a gittim evet güldüm eğlendim ama içimde hep eksik bir şeyler var.. Başkalarını kırmamak için yaptığım şeyler beni kırıyor.. Bunlar birikince de kırık yığınından başka bir şey olmuyor elde.. Umarım tatil sizin için iyi gelir
Anlıyorum seni tatlım.. İntiharı düşündüğünde bence öteki dünyayı düşün yani o ilk sorgulamayı ben mr a bile giremiyorum mezara benziyo diye.bence sende de işe yarayabilir.korkutucu geliyo bana ölüm sonrası.beni en çok rahtlatan şey ailemn yanında yan gelip yatmak yani amaan diyorum bir sıkıntım olunca eve gider telefonu da atarım kenara açarım tvyi otururuz çay içerz diyorum rahatlıyorum biraz tavsiye ederm sana da :) bencllk bir noktada güzel canm tabiiki de biz üzülceğimize başkası üzülsün onlarnki can da sennki patlıcan mı
sıkıldıkça yaz buraya yine canm rahatlarsın:)İnşallah.Ne güzel eminim iyi gelmiştir size.Aslında mutluluğu büyük hadiselerde arıyoruz belki ufak şeylerden mutlu olmayı denesek hayat daha zevkli gelecek bize.İnsanlara tabi ki dostça ve yardımsever olmayı devam ettirmeliyiz ama onlara verdiğimiz değeri biraz da kendimize vermeliyiz.Bu kadarını hak etmiyor muyuz? bence fazlasını hak ediyoruz.
Anlıyorum seni tatlım.. İntiharı düşündüğünde bence öteki dünyayı düşün yani o ilk sorgulamayı ben mr a bile giremiyorum mezara benziyo diye.bence sende de işe yarayabilir.korkutucu geliyo bana ölüm sonrası.beni en çok rahtlatan şey ailemn yanında yan gelip yatmak yani amaan diyorum bir sıkıntım olunca eve gider telefonu da atarım kenara açarım tvyi otururuz çay içerz diyorum rahatlıyorum biraz tavsiye ederm sana da :) bencllk bir noktada güzel canm tabiiki de biz üzülceğimize başkası üzülsün onlarnki can da sennki patlıcan mı
Çok haklısınız intihar konusunda.Dediğiniz gibi bazen izleyeceğim bir film için bile mutlu olabiliyorum heyecanlanıyorum ama kısa süreli oluyor tabi.Ani duygu değişimleri oluyor.Yapı gereği sanıyorum.Sorunların büyük kısmını burada paylaşmak o kadar iyi geliyor ki yalnız olmadığını bilmek
senı cok ıyı anlıyorum suan bılınc altına yerleşmiş dusüncelerını yazıyorsun bunları ıstesen bıle aklından cıkaramazsın( gecen psikolajı katabında okumstum)ama sunu bil intıhar hıcbır zaman cozum değildir.sadece arkanda bırakıcağın gözü yaslı ınsanlar olur. bence kendını bı toparla kımse senı dıkkate almasa bıle sen kendını her zaman değerlı kıl. cunku bızler ınsanız ınsan dunyada en değerlı varlıktır.sankı ailenle aranda ıletısım bozukluğu var gıbı.arkadaslarımın dertlerını dınlıyorum dıyosun sen derdını mesnevı okuyarak gıderebılırsın veya ebru sanatı ıle uğrasarak veya baska bır el satanı ıle dertlerını ılla bırılerıne anlatman gerekmez bır sanatlada dertlerını anlatabılırsın ınsallah sana yardımcı olmusumdur :) ıyı aksamlar
Evet umarım benim bu davranşlarımı hak edecek ve değerimi bilecek kişilerle karşılaşırım.Haklısınız bu hale gelmesinde kesinlikle sebep biziz.Bakıyorlar yumuşak ne dersek incitmemek kırmamak adına yapıyor her şeyi yaptırıyorlar.Fazla taviz veriyoruz.Gerçek dost sadece iyi günlerinizde değil kötü günlerinizde de yanınızda olandır.Ama işte elemek zor maalesef.Yalnız kalma korkusu.Umarım zamanla cesaret gelir.
İyi akşamlar :) Evet sanırım söylediğiniz gibi.Tabi ki çözüm olmuyor bunu biliyoruz ama işte hayatı askıya alma isteği oluyor bazen.Sizin de başınızdan geçmiştir eminim.Öyle olunca onu bir kurtuluş olarak görüyoruz.Bazen öyle zamanlar oluyor ki oturduğum yerden kalkamıyorum ne sokağa çıkmak ne de herhangi bir şey yapmak zor geliyor.Söyledikleriniz çok doğru sanatla uğraşmak çok güzel olabilir.Başlangıç için biraz güç lazım.