Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
merhaba..yiğenim 6yaşında.sorunumuz hareketli ve saldırgan!! olması..aslında saldırgan tanımı ne kadar doğru bilemiyorum..istediği bişey olmadığında yada arkadaşıyla oynarken elini yumruk yapıp vuruyor.ve eli cidden çok ağır.büyük küçük demiyor.yaşıtlarıyla oynarken hırçın davranıyor..
bu büyük ihitmal tam olarak konuşamamasından ve tek çocuk olmasından kaynaklı..parka götürdüğümüzde sürekli gözümüz üstünde.seveyim derken çocukları itekliyor..kaç kere annelerle sorun yaşadık.
ne yapmalı..böyle davranışlara sahip çocuklarınız varsa deneyimlerinizi paylaşırmısınz..
merhaba zeynep benimde senin gibi bi yigenim var.şimdi sizinki kreşe gidiyormu bilmiyorum ama kreşin çok faydası oldu.arkaşlıkarı düzeldi...bide çocugun aile düzeni çok önemli eger babane dede yanında büyüyorsa onun etkisi çok oluyor tabi...çocuk hangidogrultuda hareket edecegini bilemiyorsadece hırçın olurken onunla ilgilenecegini düşünüyor olabilir.Psikriyardan da desdek almanı tavsiye ederim.
Çok yakın bir arkadaşımın oğlu da hemen hemen aynı davranışları sergiliyor. Sevgisini, tırmalayarak veya çimdikleyerek gösteriyor. Şimdi iki buçuk yaşında. Annesi ve babası ayrıldı. Sebep bu olabilir mi bilmiyorum.
Yalnız önemli bir nokta var. Çocuğun annesi, dayısı ve teyzesi doktor. Üstelik dayısı çocuk doktoru, teyzesi ise psikiyatr ve onlar durumda bir anormallik olmadığını söylüyorlar.
Kişilik oluşumuyla birlikte bu tarz davranışların azalarak yok olacağı görüşündeler. Bence siz de ya bekleyin ya da bir çocuk psikoloğuna başvurun.
merhaba zeynep benimde senin gibi bi yigenim var.şimdi sizinki kreşe gidiyormu bilmiyorum ama kreşin çok faydası oldu.arkaşlıkarı düzeldi...bide çocugun aile düzeni çok önemli eger babane dede yanında büyüyorsa onun etkisi çok oluyor tabi...çocuk hangidogrultuda hareket edecegini bilemiyorsadece hırçın olurken onunla ilgilenecegini düşünüyor olabilir.Psikriyardan da desdek almanı tavsiye ederim.
anne baba dede anneanne teyze dayı..yeterince şımartıldı.annesi izin vermeyince dedesine ağladı..haklı olabilirsin.
birde kardeşi yaşıtı kimse olmadan büyüdü.bunun eksikliği çok var.
anasınıfına ortama girsin arkadaşlığı paylaşımı öğrensin diye göndermek istedik..ama çok sorun yaşayacağız sanırım..
teşekkürler..
Çok yakın bir arkadaşımın oğlu da hemen hemen aynı davranışları sergiliyor. Sevgisini, tırmalayarak veya çimdikleyerek gösteriyor. Şimdi iki buçuk yaşında. Annesi ve babası ayrıldı. Sebep bu olabilir mi bilmiyorum.
Yalnız önemli bir nokta var. Çocuğun annesi, dayısı ve teyzesi doktor. Üstelik dayısı çocuk doktoru, teyzesi ise psikiyatr ve onlar durumda bir anormallik olmadığını söylüyorlar.
Kişilik oluşumuyla birlikte bu tarz davranışların azalarak yok olacağı görüşündeler. Bence siz de ya bekleyin ya da bir çocuk psikoloğuna başvurun.
annemde normal olduğunu büyüdükçe değişeceğini akıllanacağını söylüyor..ama işi şansa bırakmak istemiyorum.
öğretmeni çok mu abartıyor acaba.yada başında 20 çocuuk olduğu için tahammül sınırlarını mı aşıyor bilemiyorum..ama bu 2 haftada 2. anasınıfı..ilkinde müdür istemedi çocuğu..
sadece korkuyorum..içimde büyük bir korku var.o canımız..yetiştirmeyi beceremezsek vicdan azabından kurtulamam..senağlama
çok teşekkrler..
merhaba canım
benim de oğlum 8 yaşında 2.sınıfa gidiyor.geçen sene semtimizdeki bir okula devam ediyordu.sürekili hareketlilik bazen saldırgan davranışlar yüzünden bir psikologa götürmüştüm ama hiperaktivite olmadığı ortaya çıktı.zamanla düzeleceği anne ve babanın sevgiyi eksik etmemesini söylediler.buna karşın öğretmeni ile arasında hiç te iyi diyaloglar olmadı.40 yaşında adam kendini 7 yaşında bir çocuğa eş tutarak şiddet ve arkadaşları içinde aşağılamada bulundu ve ondan sonra oğlumda okula öğretmene ve öğrenmeye karşı olumsuz tepkiler oluştu.zor zar ilk seneyi bitirdi ve okumayı söktü.yalnız bunu bize bile göstermek istemiyor.ben de bu yıl başka bir semtteki okula naklini aldırdım.ama 10 günde orada da aynı problemlerle karşılaşmaktan korkuyorum ve ilk öğretmenin kötü imajını kafasından nasıl sileceğimi bilmiyorum.mükemmel bir zekaya sahip çocuğun okul hayatının biteceği düşüncesi ise beni deliye çeviriyor.
sadece bunları anlatarak aslında onların henüz çocuk olduğunu ve birer yetişkin gibi davranmasını beklemenin hata olduğunu savunuyorum.diğer arkadaşları gibi uysal olmasını beklemek ya da onlar gibi oturup kalkmasını istemek sanıyorum çocuk doğasına aykırı.saldırganlıklarını bize karşı tepki olarak verdiklerini düşünüyorum.
ve unutmamalı ki biz yetişkinler bile aynı görüşü benimsemeyecek kadar akıllıyız.o çocukları küçümseyerek onların da ayırt etme şansını ellerinden almış olmuyor muyuz?
umarım ileride psikoloğunda dediği gibi değişebilir.
unutmadan bu bahsettiğimiz çocuklar evde gayet sakin ve normaller.acaba dış etkenlermi onlara fazla tahammül edemiyor?
teşekkür ederim şimdiden
