• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

yaşayan bir ölüyüm.

G

guzguluu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Ağustos 2012
81
0
26
Ankara
zaman geçtikçe kötüye gidiyorum.lustralin dozunu 100 mgye çıkardıktan sonra (bilmiyorum bununla alakalı olabilir mi)3 gündür iyice delirmiş gibiyim.Allah 'ım bu nasıl bir hastalık böyle! yolda yürürken otobüste giderken kendimce aklımı kontrol ediyorum.bak işte sen delirmedin karşıdan gelen araba siyah,sen okula gidiyosun,annenin adı şu baban bu falan filan.yazamıyorum içimdekileri sorunumun ne olduğunu da bilmiyorum niye böyleyim ben diğerleri gibi rahat,umursamaz,yaşamın keyfine bakan bir kişiliğe sahip olmayı o kadar çok isterdim ki.dünyaya yeniden gelsem sadece bunu isterdim herhalde.ama yok ! biliyorum çok klişe olacak ama hayat anlamsız geliyor.kafamdan bin bir türlü iğrençlikler geçiyor ve ben bunları kontrol edemiyorum.işin en can sıkıcı yanı da etrafımda şöyle başımı koyup ağlayabileceğim ne bir dost ne bir sevgili olması.aileme kendimi iyimiş gibi göstermekten, boğulacak gibi olduğumda mutluymuş gibi rol yapmaktan sıkıldım artık.gece uykudan uyanıp nefesim kesilecekmiş gibi titreme,huzursuzluk baş dönmesi.. işin garip yanı da tüm bu yaşadıklarım,hissettiklerimin doğru düzgün bir sebebi yok.taaa 6 ay önce geçirilmiş ve başarılı olunmuş küçük bir ameliyat.. bu kadar mı hassasmışım bu kadar mı aciz mişim ? aslında biliyorum ben.kendime uğraşacak bir şeyler arıyorum herhalde..insan boş kalıp düşününce hiç derdi olmasa bile delirebiliyor yani düşünmekten.

AH, bu kadar mı doluymuşum meğer, Allah'ım yardım et!hiç düzelmeyecekmişim gibi, hiç eski ben olamayacakmışım gibi geliyor.korkuyorum çok...kendime zarar vermekten delirmekten korkuyorum.

buraya neden bunları yazdım bilmiyorum ama,biraz olsun rahatladım sanki.
 
guzguluu .!.:
zaman geçtikçe kötüye gidiyorum.lustralin dozunu 100 mgye çıkardıktan sonra (bilmiyorum bununla alakalı olabilir mi)3 gündür iyice delirmiş gibiyim.Allah 'ım bu nasıl bir hastalık böyle! yolda yürürken otobüste giderken kendimce aklımı kontrol ediyorum.bak işte sen delirmedin karşıdan gelen araba siyah,sen okula gidiyosun,annenin adı şu baban bu falan filan.yazamıyorum içimdekileri sorunumun ne olduğunu da bilmiyorum niye böyleyim ben diğerleri gibi rahat,umursamaz,yaşamın keyfine bakan bir kişiliğe sahip olmayı o kadar çok isterdim ki.dünyaya yeniden gelsem sadece bunu isterdim herhalde.ama yok ! biliyorum çok klişe olacak ama hayat anlamsız geliyor.kafamdan bin bir türlü iğrençlikler geçiyor ve ben bunları kontrol edemiyorum.işin en can sıkıcı yanı da etrafımda şöyle başımı koyup ağlayabileceğim ne bir dost ne bir sevgili olması.aileme kendimi iyimiş gibi göstermekten, boğulacak gibi olduğumda mutluymuş gibi rol yapmaktan sıkıldım artık.gece uykudan uyanıp nefesim kesilecekmiş gibi titreme,huzursuzluk baş dönmesi.. işin garip yanı da tüm bu yaşadıklarım,hissettiklerimin doğru düzgün bir sebebi yok.taaa 6 ay önce geçirilmiş ve başarılı olunmuş küçük bir ameliyat.. bu kadar mı hassasmışım bu kadar mı aciz mişim ? aslında biliyorum ben.kendime uğraşacak bir şeyler arıyorum herhalde..insan boş kalıp düşününce hiç derdi olmasa bile delirebiliyor yani düşünmekten.

AH, bu kadar mı doluymuşum meğer, Allah'ım yardım et!hiç düzelmeyecekmişim gibi, hiç eski ben olamayacakmışım gibi geliyor.korkuyorum çok...kendime zarar vermekten delirmekten korkuyorum.

buraya neden bunları yazdım bilmiyorum ama,biraz olsun rahatladım sanki.
Genişletmek için tıkla...

yasadıklarının aynısını yasadım yasıyorum cok pis bi hastalık anksiyete bozukluguymus ne bozuklukmus arkadas delirsek bundan iyi beni mahvetti dünyam cehennem herkese rol yapıyorum allaha guvenıyorum yoksa kendımı atacam ordan oraya deliler gibi kendımı artık bırakmak istiyorum belki bi köprüden belki bi balkondan gercekten sabrım yok artık aglaya aglaya can cekısıyorum
ben citoles kullandım bide ctilizan 6 ay sonra biraz iyi oldum ama gecmıyor sadece bunla yasamayı ogrendım aglaya aglaya yasıyorum ıste hergunum cok kotü geciyor gunler gecmeyen eziyet saatleri gibi. allah sifalar versin hepimize
 
Ben de kendimi maneviyata verdim başka sığınacak şeyim yok.diyorum bazen kendimi rahatlatmak için bak bu ne ki ne dertliler kanser hastaları çaresizler var,ama 2 dk sonra yine aynı hisler.hani normalde insanın ara sıra içine bir sıkıntı basar ya işte o sıkıntı benden hiç gitmiyor,devamlı diken üstündeyim sanki.düşünüyorum beni mutlu edecek şeyler yapmaya,sevdiğim insanlarla birlikte olmaya çalışıyorum ama olmuyor.bana ne oldu anlamıyorum eskiden çok güçlü dirayetli bir kızdım sanki amacım yok e amaç olmayınca da yaşanmıyor bundan korkuyorum kendime hakim olamamaktan korkuyorum.şuan yazarken bile gerçek mi diyorum hayal gibi geliyor her şey. çok uzattım sana da geçmiş olsun bu arada.Allah ruhumuza ve bedenimize sağlık,sıhhat,şifa versin..
 
MANİK nickli arkadaş mesajın için teşekkür ederim.mesaj seviyesi yeterli olmadığı için özelden yazamıyorum.burdan yazmak zorunda kaldım. lustrali değiştirdikten sonra hangi ilacı kullandığını yazarsan çok memnun olurum.bugün yine başka alemlerde gezdim kendime iyice yabancılaştım,aileme çevreme..bir yandan kendimi kontrol etme çabaları.ne yapacağım bilmiyorum.

aslında son 4-5 gündür daha kötüye gitmemin altında yatan sebep yeni bir eve taşınacak olmamız ve yatay geçişle birlikte yeni okul ve arkadaşlara adapte olma kaygısı olabilir.hayatım boyunca değişim sürecinden nefret etmişimdir hep.inşallah bu sadece bir süreçtir ve gelir geçer..

arkadaşlar bu sayfayı okuyan gören hisseden varsa lütfen birkaç bir şey yazsın ki yalnız olmadığımın farkına varayım yoksa deliricem artık!
 
guzguluu .!.:
manik nickli arkadaş mesajın için teşekkür ederim.mesaj seviyesi yeterli olmadığı için özelden yazamıyorum.burdan yazmak zorunda kaldım. Lustrali değiştirdikten sonra hangi ilacı kullandığını yazarsan çok memnun olurum.bugün yine başka alemlerde gezdim kendime iyice yabancılaştım,aileme çevreme..bir yandan kendimi kontrol etme çabaları.ne yapacağım bilmiyorum.

Aslında son 4-5 gündür daha kötüye gitmemin altında yatan sebep yeni bir eve taşınacak olmamız ve yatay geçişle birlikte yeni okul ve arkadaşlara adapte olma kaygısı olabilir.hayatım boyunca değişim sürecinden nefret etmişimdir hep.inşallah bu sadece bir süreçtir ve gelir geçer..

Arkadaşlar bu sayfayı okuyan gören hisseden varsa lütfen birkaç bir şey yazsın ki yalnız olmadığımın farkına varayım yoksa deliricem artık!
Genişletmek için tıkla...

emin ol yanlız degilsin cnm ve ben sizin yazılarınızı okuyunca cok garip gelebilir ama sevindim allahım böyle hisseden tek ben degilim diye etrafımda bu hissiyatları birileriyle paylaşınca suratıma en yakın annem babam bile degişik bakıyorlardı bende diyordum heralde cok nadir bi parçayım ben şu hayatta benim gibi olan yok diye ama varmış inanin sevindin sende tek degilsin cnm allah hepimize sabir versin bundada bir hayır vardır diye bakıyorum artık rabbim sabir ve şifa versin hepimize
 
guzguluu .!.:
zaman geçtikçe kötüye gidiyorum.lustralin dozunu 100 mgye çıkardıktan sonra (bilmiyorum bununla alakalı olabilir mi)3 gündür iyice delirmiş gibiyim.Allah 'ım bu nasıl bir hastalık böyle! yolda yürürken otobüste giderken kendimce aklımı kontrol ediyorum.bak işte sen delirmedin karşıdan gelen araba siyah,sen okula gidiyosun,annenin adı şu baban bu falan filan.yazamıyorum içimdekileri sorunumun ne olduğunu da bilmiyorum niye böyleyim ben diğerleri gibi rahat,umursamaz,yaşamın keyfine bakan bir kişiliğe sahip olmayı o kadar çok isterdim ki.dünyaya yeniden gelsem sadece bunu isterdim herhalde.ama yok ! biliyorum çok klişe olacak ama hayat anlamsız geliyor.kafamdan bin bir türlü iğrençlikler geçiyor ve ben bunları kontrol edemiyorum.işin en can sıkıcı yanı da etrafımda şöyle başımı koyup ağlayabileceğim ne bir dost ne bir sevgili olması.aileme kendimi iyimiş gibi göstermekten, boğulacak gibi olduğumda mutluymuş gibi rol yapmaktan sıkıldım artık.gece uykudan uyanıp nefesim kesilecekmiş gibi titreme,huzursuzluk baş dönmesi.. işin garip yanı da tüm bu yaşadıklarım,hissettiklerimin doğru düzgün bir sebebi yok.taaa 6 ay önce geçirilmiş ve başarılı olunmuş küçük bir ameliyat.. bu kadar mı hassasmışım bu kadar mı aciz mişim ? aslında biliyorum ben.kendime uğraşacak bir şeyler arıyorum herhalde..insan boş kalıp düşününce hiç derdi olmasa bile delirebiliyor yani düşünmekten.

AH, bu kadar mı doluymuşum meğer, Allah'ım yardım et!hiç düzelmeyecekmişim gibi, hiç eski ben olamayacakmışım gibi geliyor.korkuyorum çok...kendime zarar vermekten delirmekten korkuyorum.

buraya neden bunları yazdım bilmiyorum ama,biraz olsun rahatladım sanki.
Genişletmek için tıkla...


canım geçmiş olsun. bende senin gibi belki daha fazlasıdır kendimce çok şey yaşadım bu hastalık sayesinde. kendimi uzaylı gibi hissettiğim oldu herkes gülerken ben neden gülemiyodum hep ağlıyordum yaşamak için sebeplerim varken bile farketmiyordum. çok ama çok kötü günlerdi. yaşamak işkenceydi. şuan ilaç kullanıyorum eskisi gibi değilim. ama iyileşmişte değilim böyle yaşamaya alışmaya çalışıyorum. şükrediyorum şuan k halime. sana tavsiyem devam lı sevdiğin bişeylerle uğraş yada yeni bişiler öğrenmeye yor kendini. yallnız kalma hep sevdiklerinle ol.
 
KARARSIZZ .!.:
emin ol yanlız degilsin cnm ve ben sizin yazılarınızı okuyunca cok garip gelebilir ama sevindim allahım böyle hisseden tek ben degilim diye etrafımda bu hissiyatları birileriyle paylaşınca suratıma en yakın annem babam bile degişik bakıyorlardı bende diyordum heralde cok nadir bi parçayım ben şu hayatta benim gibi olan yok diye ama varmış inanin sevindin sende tek degilsin cnm allah hepimize sabir versin bundada bir hayır vardır diye bakıyorum artık rabbim sabir ve şifa versin hepimize
Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim canım inan ki ben de rahatladım şimdi.dediğin gibi insan bu tür hastalıklarda yalnız olmadığını görünce biraz olsun rahatlıyor. çok ama çok zor bir hastalık kendimi hayattan kopmuşi yaşama amacı olmayan biri gibi hisediyorum etrafıma şapşal şapşal bakıyorum.aklıma çok kötü şeyler geliyor çok, kendimi telkin etmeye çalışıyorum bak kızım ortada hiçbir şey yok sen kendi kendine kuruntu yapıyorsun diye..ama nafile.5 dk rahatlıyorsam sonra tekrar başa dönüyorum..
 
ruhan .!.:
canım geçmiş olsun. bende senin gibi belki daha fazlasıdır kendimce çok şey yaşadım bu hastalık sayesinde. kendimi uzaylı gibi hissettiğim oldu herkes gülerken ben neden gülemiyodum hep ağlıyordum yaşamak için sebeplerim varken bile farketmiyordum. çok ama çok kötü günlerdi. yaşamak işkenceydi. şuan ilaç kullanıyorum eskisi gibi değilim. ama iyileşmişte değilim böyle yaşamaya alışmaya çalışıyorum. şükrediyorum şuan k halime. sana tavsiyem devam lı sevdiğin bişeylerle uğraş yada yeni bişiler öğrenmeye yor kendini. yallnız kalma hep sevdiklerinle ol.
Genişletmek için tıkla...

mesajın için teşekkür ederim canım.sana da geçmiş olsun.peki şuan hangi ilacı kullanıyorsun? ben 6 aya yakındır lustral kullanıyorum 1 hafta önce dozu 100 mgye çıkardı doktor, ve o günden sonra daha kötü oldum sence bunun sebebi ilaç olabilir mi kendimi sersem gibi hissediyorum rüyada gibiyim...bir dahaki randevuda ilacı bırakmak istediğimi söyleyeceğim artık fayda etmiyor gerçekten.
 
guzguluu .!.:
zaman geçtikçe kötüye gidiyorum.lustralin dozunu 100 mgye çıkardıktan sonra (bilmiyorum bununla alakalı olabilir mi)3 gündür iyice delirmiş gibiyim.Allah 'ım bu nasıl bir hastalık böyle! yolda yürürken otobüste giderken kendimce aklımı kontrol ediyorum.bak işte sen delirmedin karşıdan gelen araba siyah,sen okula gidiyosun,annenin adı şu baban bu falan filan.yazamıyorum içimdekileri sorunumun ne olduğunu da bilmiyorum niye böyleyim ben diğerleri gibi rahat,umursamaz,yaşamın keyfine bakan bir kişiliğe sahip olmayı o kadar çok isterdim ki.dünyaya yeniden gelsem sadece bunu isterdim herhalde.ama yok ! biliyorum çok klişe olacak ama hayat anlamsız geliyor.kafamdan bin bir türlü iğrençlikler geçiyor ve ben bunları kontrol edemiyorum.işin en can sıkıcı yanı da etrafımda şöyle başımı koyup ağlayabileceğim ne bir dost ne bir sevgili olması.aileme kendimi iyimiş gibi göstermekten, boğulacak gibi olduğumda mutluymuş gibi rol yapmaktan sıkıldım artık.gece uykudan uyanıp nefesim kesilecekmiş gibi titreme,huzursuzluk baş dönmesi.. işin garip yanı da tüm bu yaşadıklarım,hissettiklerimin doğru düzgün bir sebebi yok.taaa 6 ay önce geçirilmiş ve başarılı olunmuş küçük bir ameliyat.. bu kadar mı hassasmışım bu kadar mı aciz mişim ? aslında biliyorum ben.kendime uğraşacak bir şeyler arıyorum herhalde..insan boş kalıp düşününce hiç derdi olmasa bile delirebiliyor yani düşünmekten.

AH, bu kadar mı doluymuşum meğer, Allah'ım yardım et!hiç düzelmeyecekmişim gibi, hiç eski ben olamayacakmışım gibi geliyor.korkuyorum çok...kendime zarar vermekten delirmekten korkuyorum.

buraya neden bunları yazdım bilmiyorum ama,biraz olsun rahatladım sanki.
Genişletmek için tıkla...


Öncelikle geçmiş olsun arkadaşım.Bu tur sorunu yaşayan kardeşim vardı.Aynı senın gıbı ben kimim neyim hayal mi bunlar benım yasama amacım ne gibi sorular soruyordu.Benzer şekilde kendi kendine soru sormalar benzer bir durum.Bir gun geldi oturdu karşımıza belliydi bir kaç haftadır birşeyler oldugu konusmuyordu hiç bizle döküldü ağlaya ağlaya anlatmaya başladı herşeyi açıkça böyle düşünüyorum diye ondan sonra babamız bir konusma yaptı.Kurandan bir kaç örnekler verdi.Ertesinde enişdemi çağırdık.O bu konulara daha hakim oda güzel bir vaaz verdi.Yaz aylarıydı sonra kardeşimi akrabalarımızın yanına gönderdik.Orada çok daha kalabalık bir ortam ve oyalanacağı iş hayli fazlaydı.Orada kendine geldi.Güzel bir sosyal ortam ve iş ortamıda vardı.Eskisi gibi değil artık.Sende öncelikle Maneviyattan bahsediyorsun belliki inanıyorsun kitabımızı biraz daha oku araştır yada bir bilenin yanına git .Ama öncelikle aile iyi gözükmeyi bırak açıl dökül düşüncelerini söyle tek başına altından kalkamazsın bu yukun ailem uzulur diye korkma ailenin görevi budur zaten cocuklarının iyi olmasını saglamak yarın öbürgün sende anne olacaksın.Son olarakda oyalanacak bir meşgale bul kendine bir iş arkadaşın yoksa bizim yaptıgımız gibi kalabalık olan bir akrabana git köye felan sosyal faaliyet yap.Gitar çalmayı öğren Spor yap nebileyim imkanlar çok işde.Kendine iyi bak İntihar kelimesini bir daha kullanma Allaha emanet ol canım.
 
yesil_92 .!.:
Öncelikle geçmiş olsun arkadaşım.Bu tur sorunu yaşayan kardeşim vardı.Aynı senın gıbı ben kimim neyim hayal mi bunlar benım yasama amacım ne gibi sorular soruyordu.Benzer şekilde kendi kendine soru sormalar benzer bir durum.Bir gun geldi oturdu karşımıza belliydi bir kaç haftadır birşeyler oldugu konusmuyordu hiç bizle döküldü ağlaya ağlaya anlatmaya başladı herşeyi açıkça böyle düşünüyorum diye ondan sonra babamız bir konusma yaptı.Kurandan bir kaç örnekler verdi.Ertesinde enişdemi çağırdık.O bu konulara daha hakim oda güzel bir vaaz verdi.Yaz aylarıydı sonra kardeşimi akrabalarımızın yanına gönderdik.Orada çok daha kalabalık bir ortam ve oyalanacağı iş hayli fazlaydı.Orada kendine geldi.Güzel bir sosyal ortam ve iş ortamıda vardı.Eskisi gibi değil artık.Sende öncelikle Maneviyattan bahsediyorsun belliki inanıyorsun kitabımızı biraz daha oku araştır yada bir bilenin yanına git .Ama öncelikle aile iyi gözükmeyi bırak açıl dökül düşüncelerini söyle tek başına altından kalkamazsın bu yukun ailem uzulur diye korkma ailenin görevi budur zaten cocuklarının iyi olmasını saglamak yarın öbürgün sende anne olacaksın.Son olarakda oyalanacak bir meşgale bul kendine bir iş arkadaşın yoksa bizim yaptıgımız gibi kalabalık olan bir akrabana git köye felan sosyal faaliyet yap.Gitar çalmayı öğren Spor yap nebileyim imkanlar çok işde.Kendine iyi bak İntihar kelimesini bir daha kullanma Allaha emanet ol canım.
Genişletmek için tıkla...

canım çok teşekkür ederim ilgilenip cevap yazdığın için.gerçekten içimi rahatlattın.şu ara çok boş kaldım sürekli kafamı dinliyorum ve derin düşüncelere dalıyorum.boşluktayım sanırım ama birkaç hafta içinde okulun açılmasıyla düzelirim inşallah bir de aynı zamanda çalışıp kurslara falan gitmeyi düşünüyorum.kısaca yorgunluktan bayılırcasına günümü geçirip eve geldiğimde hiçbir şey düşünmeye halim kalmadan kafamı koyup yatmayı istiyorum ,bunu istiyorum başaracağım inşallah.maneviyat tarafına gelince...evet çok inançlı bir insanım ve kalpten inanan bir insanın aşamayacağı güçlük yoktur eminim.bu sayfaya da artık daha fazla girmeyi düşünmüyorum çünkü insan ne kadar üstüne düşüp araştırırsa daha da kötüye gidiyor tam unuttum derken yeniden hatırlıyorum.cevap yazan herkese teşekkürler Allah hepimize şifa versin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back