Ben de yazmak istiyorum:
Ben de cocukken sudan sebeplerden cok dayak yedim, ilkokul cocugu idim, geceleri yastigim islanirdi aglamaktan. Her gece Allah a dua ederdim, yarin ne olur annem beni dovmesin diye, ertesi gun yine doverdi yine yine yine... Yillarca dayak yedim, bir de ustelik psikolojik siddet yapardi, hakediyorsunuz ki dovuyorum, siz uslu olsaniz hic bir anne evladini dovmek istemez derdi ve ben surekli uslu bir cocuk olmadigim icin kendimi suclar kendimden nefret ederdim. Surekli bir baski vardi, siniftaki cocuktan hoslanamazdim, cunku gunahti ve annemden korkardim, platonik bir sevgi yuzunden dayak yiyecegimi dusunurdum. Surekli cantami karistirdi annem, oyle boyle degil ama kitap-defter aralarini didik didik yapardi. Surekli odama izinsiz girerdi, telefonla arkadasimla konusurken kapidan dinlerdi, buzlu camdan kafasini gorurdum. Ilkokul onlugumu giyerken tum bacaklarim, kollarim hep curuk icinde olurdu, kulotlu corabi giyerken curukler acirdi, usul usul giymeye calisirdim. Yuzumde, gozumde de zaman zaman curukler olurdu, ogretmenin sorarsa ya da komsular sorarsa dolaba carptim dersin diye ski ski uyariridi. Ilk defa adet oldugumda anneme degil gittim arkadaslarima soyledim, onlardan tavsiyeler aldim, bilgi almaya calistim. Birkac gun sonra kendisi anladi adet oldugumu. Hatta benim adet oldugum zaman birisi balkon asagi ped atmis, hic sormadan aratirmadan geldi beni dovdu kivrana kivrana yeminler ettim ben atmadim onlari diye. Gercekten de ben atmamistim ama hic sormuyordu, arastirmiyordu, direkt gelip dovuyordu. Bir defasindan bitlenmistim (ilkokul4), banyoda basimdan asagi gaz yagi doktu lokur lokur, sinek ilaci puskurttu, yuzum gozum yandi, bagira bagira yaniyorum anne yaniyorum anneeee diye aci cekmitim, ustune ustluk saatlerce de sampuanla arindirmaya calisti, nefessizlikten olecektim. (gecen gun safiyenin annesi bitlenme sahnesinde guldenin sacini kesiyordu ya dedim ki yine benim annemden sefkatliymis su kotu kadin bile. ) Hic evden cikmazdim, asla arkadaslarima gitmezdim, yollamazlardi, asla arkadaslarla gezmeye gitmezdim. Mahalledeki kizlar hergun beraber takilirdi, orda burda gezerdi, onlara takilamazdim. Bir defasindan mahalleden iki arkadasa denk geldim, haydi parka gidelim gezmeye dediler, ben de eve ciktim dedim ki ben kizlarla gezmeye gidiyorum, annem bir suru soylendi yine, ama iste genclik (lise2) sallamadim, ciktim indim. Babam uyuyordu, hemen babami uyandirmis, babam camdan bir bagirdi bana, hemen kostum ciktim eve o korkuyla. Kapidan ceker cekmez beni iceri babam bir dovdu bir dovdu bir dovdu neye ugradigimi, neden dayak yedigimi yine anlamadim. Annem de karsida durup seyretti. Yine gozum morardi o gun ve yine ertesi gun okulda herkese dolaba carptim yalani...
Ben tabi caliskan bir ogrenciydim, universiteye calistim, simdi Allah var ailem de okumami destekliyordu. Cahil, gorgusuzlerdi ama bizim oralarda dogudan farkli olarak okumak revactatir (ege-akdeniz bolgesi) O yuzden okuyacak cocugu desteklerler. Universitede uzak bir sehri yazdim, her tatile gittigimde yine dayak yerdim, bir defasinda erkek kardesimle kavga ettik yine babamdan dayak yeyip gitmistim (universite 3) ve yine dolaba carptim yalani. O zaman aylarca babamla konusmadim, aylarca her gun aradi. Yariyil tatiline gitmedim, tum sehir bosaldi, tum yurt bosaldi, ananem, annem gunlerce telefonda yalvardilar gelmem icin de oyle gittim geldim 6-7 gun.
Universite 2 deyken internetten esimle tanistim, ben ogrt lik, o baska sehirde muhendislik okuyordu. Hayatimda beni ilk seven insan :) Tabi haramdi, gunahti diye onunla da gorusmedim, telini acmadim, arayi actim. Ama nasipte varmis ki universite bitince aradi sordu, yazdi. Hatta birgun bir cilginlik yapip esimle istanbulda bogaza gezmeye gittik. Babam defalarca aradi, mesaj attim, gecistirdim, telim de bozuktu zaten o aralar. Ben 23, esim 24 yasinda. Ben ogrtlik yapiyordum ve esimle hep arada bir benim is cikisi 1-2 saat gorusuyorduk. Ama o gun romantik bir gundu, bogazda balik ekmek yedik, cafe de oturduk, ve bogazda isiklari seyrettik. O gun esim bana ilk defa beni sevdigini soylemisti. O gun eve gec gittim ama 23 yillik omrumde bu kadar cilginlik olsundu de mi? Saat aksam 11 idi, kapidan girer girmez babam beni kemerle dovmeye basladi. Dovdu, dovdu, dovdu.... Tum gucuyle, tum hirsiyla, saatlerce, kufurler savura savura... O gun annem ayirmaya calisti, arada annemi de itti kakti. Gece 4 e kadar dayak yedim. 23 yasinda genc bir ogrt idim, mudur beyin newyorker hocahanim dedigi, velilerin newyorker hanim/hocam dedigi, ogrencilerimin hocam dedigi, babamin kemerle dovdugu. O gunden sonra dayaklarim bitmedi, birkac defa da benden 3 yas kucuk erkek kardesimden buyuk dayaklar yedim, o zamanlar esimle nisanliydim, esim ben araya karisirsam kardesini de aileni de bir omur goremezsin dedi. Ben araya girmeden kendini savun dedi, darp raporu al, polise git dedi. Ben adli tiptan darp raporu aldim, once polise sonra mahkemeye gittim. Polis guldu gecti, zaten babam da polisti, kardesimle gule oynaya polise ifade verdiler gectiler. Kardesimden yedigim o buyuk dayak da yine esimle bulusmamdandi. (nisanlimdi o zamanlar ustelik)
Esimle evlendik abd ye geldik, dengesiz bir aileden geldigim icin surekli travmatik davranislarim, dengesizliklerim oldu. Evlilik kurumuna saygisizliklarim, esimle tartismalarim oldu tabiki. Hala gecmisin travmalarindan kurtulamiyorum. Bircok kisisel gelisim kitabi okudum, kendimi gelistirmeye calistim, psikolojik videolar/podcastler dinledim. Hala geceleri dayak yedigimi goruyorum. Iki cocugum var, travmatik kaygilar yasiyorum zaman zaman. Hic sevilmedigim icin evlatlarimi nasil sevecegimi bile bilmiyorum. Esim asiri medeni/sefkatli birisi. Sagolsun yillar icerisinde siddet nedir unuttum. Ailemden, annemden bu kadar siddet gormeme ragmen yine de isim dustu ama. Annem iki dogumumda da geldi, torunlarina bakti, evin isini yapti sagolsun. Gurbetlik de baska turlu zor be, kimsemiz yok iste. 6 yildir Turkiyeye hic gitmedim, kardesimi babami gormedim. Annem gelip gidiyor senede bir. Yaptiklarini ben asla unutamiyorum ama onlar unutmus. Annem geldiginde sen bizi cok dovdun ben cocuklarimi dovmem diyorum, biz seni dovmedik ki diyor saka gibi.
Psikolojik destek almayi cok istedim ama abd de derdimi ingilizce anlatmak icimi acmaz ki. Bakalim bulursam Turk bir psikolga gorunmek istiyorum ama.
Benim gibi dayak, siddet, sevgisizlik ile buyumus bugunun yarali yurekli annelerinin yureklerinden opuyor, sevgiyle kucakliyorum. Biz cocuklarimiza iyi davranacagiz, onu sevecek, sarip sarmalayacak, sefkatle kusatarak buyutecegiz tamam mi?