Yardımınıza İhtiyacım Var!!!

0secilangi0 · 8 Aralık 2016

Öncelikle herkese merhaba. Direk konuya girmek istiyorum. Öncelikle kendimden bahsedeyim. İzmirde oturuyorum. 16 yaşındayım ve lise üçüncü sınıfım. Yiyecek içecek hizmetleri yani aşçılık bölümünü okuyorum. Her ne kadar bu bölümü istemeyerek okusamda artık her şey için çok geç. Asıl istediğim bölüm psikoloji. Bu bölümü ise üniversitede seçmeyi düşünüyorum. Tabi puanım yeterse. Neyse artık sorunlarımı anlatmak istiyorum ve sizden yardımınızı rica ediyorum. Öncelikle 12-13 yaşları arasındayken sürekli (neredeyse her gün) durduk yere her şey normalken birden sinirlenip ağlamaya, sonrasında gülmeye başlardım. 3 yıldır görüştüğm psikiyatrim bu duruma öfke nöbeti adını verdi. Bunun dışında çoğu şeye hemen sinirleniyordum ve hep içimde bir ağlama isteği vardı. 13 yaşımda bu durumdan dolayı psikiyatriye gittim. Uzun bir konuşma ve bazı testler sonucu bana "Psikotik Belirtisiz Ağır Depresif Nöbet" teşhisini koydu ve iki adet ilaç verdi. Bu ilaçlara hala devam etmekteyim. Fakat hala bir yararını göremedim. En azından artık öfke nöbetlerim azaldı diyebilirim. Bunun üzerine ilaçların işe yaramadığını söyleyince bana ilaçlara devam etmemiz gerektiğini fakat yine de brni bir psikologla da görştürebileceğini söyledi. Bunu kabul etmemle psikologla da görüşmeye başladım. Fakat onun karşısında kendimi hiç rahat hissetmiyordum ve tek dediği "her şey senin elinde" cümlesiydi. Artık onunla görüşmekten vazgeçtim. Aslına bakarsanız tek sorunum bunlar değil. Örneğin küçük bir olaya fazla tepki veriyorum. Sürekli sıkılıyorum. Hep bir şeyler yapma isteği içerisindeyim fakat yapamıyorum. Bir şeye başladığım zaman kısa bir süre sonra vazgeçip bırakıyorum. Örneğin bugüne kadar tiyatroya yazıldım, iki gün gittim sıkılıp bıraktım. Karakalem kursuna gittim, üç hafta sonra zorlanmaya başladım ve vazgeçtim. Tekvandoya gittim, iki hafta sonunda imtihan olacağı söylenince bıraktım. Sürekli bir hevesle bir şeyler aldırıyorum aileme ama yine sıkılıp bırakıyorum. Örneğin belki bugüne kadar otuzdan fazla kitap aldım. Birkaç tanesini açıp yarısına kadar okumuşumdur. Diğerlerinin yüzüne bile bakmadım. Çok büyük bir istekle kedi istedim ve sahiplendik. Çok fazla arkadaşım olmadığı için benimdostum olacağını düşündüm. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ondanda sıkıldım. Evet, hala bizimle ama onu ilk günki gibi görmüyorum. Ayrıca mükemmelliyetçi bir kişiliğim var ve bu çok soruna yol açıyor. Hiç boş vaktim olmasın istiyorum. Hep bir şeylerle ilgileniyim, hep bir uğraş içinde olayım istiyorum. Fakat belki de o kadar çok dşünüyorum ki ne yapacağımı bulamayıp yine sıkılıyorum. Bıktım artık her şeyden. Bir şey yapmaya başlayınca bir an önce bitsin veya başarıya ulaşayım istiyorum. Bu gerçekleşmeyince onu da yarım bırakıyorum. Sırf bu yüzden dizi veya film de izleyemiyorum. Hiç çalışmamama rağmem derslerimde çok başarılıyım. Bunu da anlayamıyorum. Hiç arkadaşım yok denecek kadar az. Bir en yakın arkadaşım var sadece. Ama onunlada sadece okulda görüşebiliyoruz. Yepyeni bir hayat istiyorum artık. Kendimi düzeltmek istiyorum. Fakat her bunu düşünüşümde yine bunalıyorum. Ne olur yardım edin. En azından böyle olmamın nedenlerini söyleyin. Biliyorsanız çözüm önerin. Şimdiden herkese teşekkürler. (Baya uzun oldu kusura bakmayın. İçimi döktüm de...)

tatli07 · 10 Aralık 2016

0secilangi0 .!.:
Öncelikle herkese merhaba. Direk konuya girmek istiyorum. Öncelikle kendimden bahsedeyim. İzmirde oturuyorum. 16 yaşındayım ve lise üçüncü sınıfım. Yiyecek içecek hizmetleri yani aşçılık bölümünü okuyorum. Her ne kadar bu bölümü istemeyerek okusamda artık her şey için çok geç. Asıl istediğim bölüm psikoloji. Bu bölümü ise üniversitede seçmeyi düşünüyorum. Tabi puanım yeterse. Neyse artık sorunlarımı anlatmak istiyorum ve sizden yardımınızı rica ediyorum. Öncelikle 12-13 yaşları arasındayken sürekli (neredeyse her gün) durduk yere her şey normalken birden sinirlenip ağlamaya, sonrasında gülmeye başlardım. 3 yıldır görüştüğm psikiyatrim bu duruma öfke nöbeti adını verdi. Bunun dışında çoğu şeye hemen sinirleniyordum ve hep içimde bir ağlama isteği vardı. 13 yaşımda bu durumdan dolayı psikiyatriye gittim. Uzun bir konuşma ve bazı testler sonucu bana "Psikotik Belirtisiz Ağır Depresif Nöbet" teşhisini koydu ve iki adet ilaç verdi. Bu ilaçlara hala devam etmekteyim. Fakat hala bir yararını göremedim. En azından artık öfke nöbetlerim azaldı diyebilirim. Bunun üzerine ilaçların işe yaramadığını söyleyince bana ilaçlara devam etmemiz gerektiğini fakat yine de brni bir psikologla da görştürebileceğini söyledi. Bunu kabul etmemle psikologla da görüşmeye başladım. Fakat onun karşısında kendimi hiç rahat hissetmiyordum ve tek dediği "her şey senin elinde" cümlesiydi. Artık onunla görüşmekten vazgeçtim. Aslına bakarsanız tek sorunum bunlar değil. Örneğin küçük bir olaya fazla tepki veriyorum. Sürekli sıkılıyorum. Hep bir şeyler yapma isteği içerisindeyim fakat yapamıyorum. Bir şeye başladığım zaman kısa bir süre sonra vazgeçip bırakıyorum. Örneğin bugüne kadar tiyatroya yazıldım, iki gün gittim sıkılıp bıraktım. Karakalem kursuna gittim, üç hafta sonra zorlanmaya başladım ve vazgeçtim. Tekvandoya gittim, iki hafta sonunda imtihan olacağı söylenince bıraktım. Sürekli bir hevesle bir şeyler aldırıyorum aileme ama yine sıkılıp bırakıyorum. Örneğin belki bugüne kadar otuzdan fazla kitap aldım. Birkaç tanesini açıp yarısına kadar okumuşumdur. Diğerlerinin yüzüne bile bakmadım. Çok büyük bir istekle kedi istedim ve sahiplendik. Çok fazla arkadaşım olmadığı için benimdostum olacağını düşündüm. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ondanda sıkıldım. Evet, hala bizimle ama onu ilk günki gibi görmüyorum. Ayrıca mükemmelliyetçi bir kişiliğim var ve bu çok soruna yol açıyor. Hiç boş vaktim olmasın istiyorum. Hep bir şeylerle ilgileniyim, hep bir uğraş içinde olayım istiyorum. Fakat belki de o kadar çok dşünüyorum ki ne yapacağımı bulamayıp yine sıkılıyorum. Bıktım artık her şeyden. Bir şey yapmaya başlayınca bir an önce bitsin veya başarıya ulaşayım istiyorum. Bu gerçekleşmeyince onu da yarım bırakıyorum. Sırf bu yüzden dizi veya film de izleyemiyorum. Hiç çalışmamama rağmem derslerimde çok başarılıyım. Bunu da anlayamıyorum. Hiç arkadaşım yok denecek kadar az. Bir en yakın arkadaşım var sadece. Ama onunlada sadece okulda görüşebiliyoruz. Yepyeni bir hayat istiyorum artık. Kendimi düzeltmek istiyorum. Fakat her bunu düşünüşümde yine bunalıyorum. Ne olur yardım edin. En azından böyle olmamın nedenlerini söyleyin. Biliyorsanız çözüm önerin. Şimdiden herkese teşekkürler. (Baya uzun oldu kusura bakmayın. İçimi döktüm de...)

merhaba yarana merhem olabilirsem ne mutlu bana öncelikle kullandığın ilaçları yazmanı istiyorum. psikoloğu sevmeyip bırakmışsın doğru yapmışssın insan sevdiği güvenebileceği ile dertleşmeli yardım almalı nere de yaşıyorsun ? Ankara da tavsiye edebileceğim bir psikoloğ var. eminim seni 3 ay içerisinde toparlar. Sıkılma konusuna gelince bu çok normal emin ol burçlara inanır mısın bilmiyorum ama ben başak burcuyum ve senin gibi herşeyden çoook sıkılırım bir işi tamamlauyamam senin bir alt levelinım diyebilirm. bende bir sürü kitap alıp bir kenara bırakmışlığım vardır. canım istedikçe okurum yani iki günde değil de bir ayda bitiririm ya ıkı ayda

0secilangi0 .!.:
Öncelikle herkese merhaba. Direk konuya girmek istiyorum. Öncelikle kendimden bahsedeyim. İzmirde oturuyorum. 16 yaşındayım ve lise üçüncü sınıfım. Yiyecek içecek hizmetleri yani aşçılık bölümünü okuyorum. Her ne kadar bu bölümü istemeyerek okusamda artık her şey için çok geç. Asıl istediğim bölüm psikoloji. Bu bölümü ise üniversitede seçmeyi düşünüyorum. Tabi puanım yeterse. Neyse artık sorunlarımı anlatmak istiyorum ve sizden yardımınızı rica ediyorum. Öncelikle 12-13 yaşları arasındayken sürekli (neredeyse her gün) durduk yere her şey normalken birden sinirlenip ağlamaya, sonrasında gülmeye başlardım. 3 yıldır görüştüğm psikiyatrim bu duruma öfke nöbeti adını verdi. Bunun dışında çoğu şeye hemen sinirleniyordum ve hep içimde bir ağlama isteği vardı. 13 yaşımda bu durumdan dolayı psikiyatriye gittim. Uzun bir konuşma ve bazı testler sonucu bana "Psikotik Belirtisiz Ağır Depresif Nöbet" teşhisini koydu ve iki adet ilaç verdi. Bu ilaçlara hala devam etmekteyim. Fakat hala bir yararını göremedim. En azından artık öfke nöbetlerim azaldı diyebilirim. Bunun üzerine ilaçların işe yaramadığını söyleyince bana ilaçlara devam etmemiz gerektiğini fakat yine de brni bir psikologla da görştürebileceğini söyledi. Bunu kabul etmemle psikologla da görüşmeye başladım. Fakat onun karşısında kendimi hiç rahat hissetmiyordum ve tek dediği "her şey senin elinde" cümlesiydi. Artık onunla görüşmekten vazgeçtim. Aslına bakarsanız tek sorunum bunlar değil. Örneğin küçük bir olaya fazla tepki veriyorum. Sürekli sıkılıyorum. Hep bir şeyler yapma isteği içerisindeyim fakat yapamıyorum. Bir şeye başladığım zaman kısa bir süre sonra vazgeçip bırakıyorum. Örneğin bugüne kadar tiyatroya yazıldım, iki gün gittim sıkılıp bıraktım. Karakalem kursuna gittim, üç hafta sonra zorlanmaya başladım ve vazgeçtim. Tekvandoya gittim, iki hafta sonunda imtihan olacağı söylenince bıraktım. Sürekli bir hevesle bir şeyler aldırıyorum aileme ama yine sıkılıp bırakıyorum. Örneğin belki bugüne kadar otuzdan fazla kitap aldım. Birkaç tanesini açıp yarısına kadar okumuşumdur. Diğerlerinin yüzüne bile bakmadım. Çok büyük bir istekle kedi istedim ve sahiplendik. Çok fazla arkadaşım olmadığı için benimdostum olacağını düşündüm. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ondanda sıkıldım. Evet, hala bizimle ama onu ilk günki gibi görmüyorum. Ayrıca mükemmelliyetçi bir kişiliğim var ve bu çok soruna yol açıyor. Hiç boş vaktim olmasın istiyorum. Hep bir şeylerle ilgileniyim, hep bir uğraş içinde olayım istiyorum. Fakat belki de o kadar çok dşünüyorum ki ne yapacağımı bulamayıp yine sıkılıyorum. Bıktım artık her şeyden. Bir şey yapmaya başlayınca bir an önce bitsin veya başarıya ulaşayım istiyorum. Bu gerçekleşmeyince onu da yarım bırakıyorum. Sırf bu yüzden dizi veya film de izleyemiyorum. Hiç çalışmamama rağmem derslerimde çok başarılıyım. Bunu da anlayamıyorum. Hiç arkadaşım yok denecek kadar az. Bir en yakın arkadaşım var sadece. Ama onunlada sadece okulda görüşebiliyoruz. Yepyeni bir hayat istiyorum artık. Kendimi düzeltmek istiyorum. Fakat her bunu düşünüşümde yine bunalıyorum. Ne olur yardım edin. En azından böyle olmamın nedenlerini söyleyin. Biliyorsanız çözüm önerin. Şimdiden herkese teşekkürler. (Baya uzun oldu kusura bakmayın. İçimi döktüm de...)

merhaba sana bir kaç sorum olacak sonra da bu yazdıklarına merhem olabilmek için cümleler sarf edeceğim.
-hangi ilaçalrı kullandın ?
-nerede yaşıyorsun ?
-psikoloğ'a başlayalı kaç zaman oldu ve kim buldu ?
Gelelim konularımıza, tavsiye edilen psikoloğa gitmemen iyi olmuş insan sevdiği güvendiği kişiyle dertleşir yardım alır bu konu da tebrik ederim yol yakınken dönmüşsün. Ankara da yaşıyorsan seni 3 ayda iyileştirecek alanında uzman bir psikoloğ önerebilirim belki de 1 ay da iyileşeceksin ilaçsız :) insanın çok çabuk sıkılması normal sen anormal değilsin için rahat olsun. ben de bir sürü kitap alıp kimini altı ay da okuduğum bile olmuştur kitabı canın isteyınce oku yani bunu bitirmem gerek deme ruh haline bağlı kitap okumak istediğinde ne tarz kitap seçmen gerektiğini kavra bunu da kavrayabilme yöntemin şu olsun tüm konularda kitap al bak hangisi seni yansıtıyorsa onu oku ben mesela bir dönem kişisel kitap okurdum sonra sıkıldım sonra aşk romanları tarih vs sonra bana yakın konu da kitabı buldum uzun zamanımı aldı çabucak sıkıldığım için. arkadaşlık hiç dert etme yaşın daha küçük ileride nice arkadaşların olur benim de senin yaşlarında bir tak arkadşaım bile yoktu senin bir arkadaşın bile var hem olmasa da olur derler ya bir dostun olsun başka da olmasın aynen ne kadar arkadaş çok olursa o kadar MUTSUZ olursun bir iki en fazla üç üzeri sıkıntı doğurur. MÜMKEMMELLİYET'ci olmamaya çalış sen böyle olduğun sürecce zarar görürüsün. sen sendne aşağıda olanları görmedikçe mümkelliyetci olamya devam edersin bu durumdan böyle kurtulabilirsin. çocukluğunu yaşa en güzel çağlarını dolu dolu geçir. ne güzel başarılı bir öğrencisin tebrik ediyorum sen dersi derste öğreniyorsun dinliyorsun o yzuden böyle başarılısın. senin zamanında bende yeni bir hayat istiyorum derdim 23 yaşında hayatı yaşamayı öğrendim mutlu keyifli olmayı yeter ki önünde açılan kapıları gör ve dua et bak gör duanın ilacını kulalnınca nasılda değişiyorsun. hayvan sevgisi olan insan kötü olamaz sende öylesin sen sorumluluk sahibi olmaktan korkuyorsun cesaret edemiyorsun belki bende öyleydim aklına gelen her şeyden sıkılırdım ama şimdi öyle değilim hayatı seviyorum sende hayatın değerini anlaycaksın :)

0secilangi0 · 10 Aralık 2016

Öncelikle cevap verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Çok güzel yazmışsınız. Kullandığım ilaçlar sabah yarım olmak üzere Citoles adlı bir ilaç, akşam yarım olmak üzere Curexol adlı bir ilaç kullanıyorum. İzmirde yaşıyorum. Görüştüğüm psikolog ise özel değil yani psikiyatrinin önerdiği bir psikologtu. Aynı hastanedeydi yani. Ama işte sonra bırakınca psikoloğu, başka bir tanrsine gitme gereği duymadım. Bu arada teşekkür ederim. Gerçekten haklısınız. Hiç rahat edemiyordum. Kendimi baskılanmış hissediyordum. Aslında söylediğiniz her şeyde haklısınız. Fakat asıl sorunum bu bildiğim şeyleri uygulayamam. Ne yapacağımı ve nasıl yapacağımı biliyorum ama sanki dediğiniz gibi bunu uygulayacak cesaretim yok. Ve evet burçlara inanırım

tatli07 · 11 Aralık 2016

her zaman yardımcı olurum :):)

0secilangi0 .!.:
Öncelikle cevap verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Çok güzel yazmışsınız. Kullandığım ilaçlar sabah yarım olmak üzere Citoles adlı bir ilaç, akşam yarım olmak üzere Curexol adlı bir ilaç kullanıyorum. İzmirde yaşıyorum. Görüştüğüm psikolog ise özel değil yani psikiyatrinin önerdiği bir psikologtu. Aynı hastanedeydi yani. Ama işte sonra bırakınca psikoloğu, başka bir tanrsine gitme gereği duymadım. Bu arada teşekkür ederim. Gerçekten haklısınız. Hiç rahat edemiyordum. Kendimi baskılanmış hissediyordum. Aslında söylediğiniz her şeyde haklısınız. Fakat asıl sorunum bu bildiğim şeyleri uygulayamam. Ne yapacağımı ve nasıl yapacağımı biliyorum ama sanki dediğiniz gibi bunu uygulayacak cesaretim yok. Ve evet burçlara inanırım

istersen başka bir psikoloğ desteği al bu süreci onun yardımıyla daha kolay atlatırsın ve gidersen eğer lustral ilacı hakkında bilgi al ve gerekirse onu kullanırsın. aslında bu ilacı neden sana kulandırmadı psikoloğun bilmiyorum neyse uygulayamamak sorun haline getirme canın neyi ne kadar uygulamak istiyorsa öyle uygula hiç mi uygulamak istemiyorsun o zaman salla gitsin :) cesaret insana birden gelmez yavaş yavaş gelir sen adımı attıkça daha çok cesaretleneceksin öncelikle kendine hedef seç ve beynine hep o hedef üzerinden mesaj yolla örneğin ben kitap okuyacağım değilde okuyorum dersen bunu tekrarlarsan otomatik olarak kitabı eline alacaksın kalben inan. başak burcuyum ben ve burcumun özelliği çok çabuk sıkılmak yaptığı işi tamamlayamamak özeliğini taşıyor ama ben üzerine gittikçe sıkılmalarım geçiyor şurda kısa bir zaman geçse de :) ne zaman sıkılırsan yaz ben hep yardımcı olurum bir nebze de olsa :) unutma MÜKEMMELİYET'ci olmayı bırak canım o zaman düüğümler de çözülecektir

yellow-girl19 · 12 Şubat 2020

Allh yardımcın olsun

Yardımınıza İhtiyacım Var!!!

Ayrıntılı Düzenleme

0secilangi0

Yeni Üye

tatli07

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

0secilangi0

Yeni Üye

tatli07

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

yellow-girl19

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular