Günün sevindirici haberi bu oldu:) Veterinerlerin "düzelmez" laflarına inanmamak gerektiğini bir kere daha gördüm. Hazır konusunu bulmuşken şiiri yine paylaşayım dedim, her yerde paylaşıyorum ama hala okumayan kaldıysa :)
sana ben geldim, sen seçmeden beni.
şimdi soruyorum sana, sonuna kadar bakacak mısın bana?
yaşamım biraz kısa olabilir, belki beş on yıl ya da.
ya ben arzuladığın dost olmadığımda, hayal kırıklığına uğradığında,
sevecek misin ondan sonra da?
şirinim biliyorum, güzellikler getireceğim yüreğine,
ama bana şefkat gösterecek misin tüm zor günlerde?
üzüntülerim beni sürüklediğinde ve haykırdığımda zorluklarda,
umutsuzluk kapanları kurulduğunda,
hala rüyanda canlanan dostun olacak mıyım?
ve hala sevgi dolu bakacak mısın bana ve acılarımda yardım edecek misin?
seni yeniden güldürünceye, stresim geçinceye kadar yanımda kalacak mısın?
hastalıklarımda yoluna git deyip başından mı savacaksın?
sonra da bugün nasıl ıztırap çektiğini anlatıp,
benim kötü olduğumu, sana yakınlaşmadığımı söyleyip yasımı mı tutacaksın?
ne yapacağını söyleyemem, karşı da koyamam, hayatım ellerinde,
ama minicik birşey sorabilirim, anlayabilir misin beni lütfen?
üzerime titremene rağmen tüylerimi yolduğumda, tüm olumsuzluklar beni sardığında,
hala güzel olduğumu düşünür ve gurur duyar mısın varlığımla?
tüm bunları verebilecek misin ve karşılıksız sevebilecek misin beni?
son yolculuğum gelip çattığında huzur duymam için izin verebilecek misin bana?
zamanımızın dolduğunu gördüğünde ve gitmem gerektiğinde,
beni o çaresizliğimde ve son anlarımda lütfen tutar mısın avuçlarında?
bu küçük şeyleri yapabilirsen, tüm emeklerinin boşa gittiğini düşünmezsen,
kederlerine, umutsuzluklarına rağmen verdiğin coşku dolu sevgiden pişmanlık duymazsan,
tüm yaşamım boyunca dünyadaki meleğim olabilirsen,
şimdi ve sonsuza dek, ben de senin meleğin olacağım.