E
EU1
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU1
- #1
YALNIZ BİR KADIN OLMAK…
Kışın gece yarısı bir tren garı ya da boş bir otoban kadar yalnızlık kokan bir hayat...
Sahilde,terkedilmiş bir köşkün ihtişamlı yalnızlığı gibi...
Kaç erkek var bunun ne anlama geldiğini bilebilecek?
Kaçının ruhu hala o kadar temiz?
Yok.
Kocaman ve kalabalık bir şehirde bir kadının kendisini yalnız hissetmesinin nasıl yüce,nasıl da yaşanmış bir hayatın eseri olduğunu anlayacak kaç ince ruhlu erkek kaldı ki?
Nasıl kendini belli eder yalnız bir kadın?
Tamircide,arabasının kaputunu açmış ustaya bir şeyler anlatırken...
Bilgisayarcıdan boş cd ve USB kablo alırken...
Elektrikçide üçlü priz seçerken...
Bir cafede tek başına yemek yerken...
Sinemadaki sağındaki ve solundaki boş koltukların ortasında film izlerken...
Su tesisatçısına,elektrikçiye dert anlatırken...
Balıkçıda en iyi balıkları seçerken
Bu kadar basit işte...
Bakarkörlerin bir adım önünde...
Yalnız bir kadın;hem bir erkeğin doğası ve sosyal konumu,itibariyle yapması gereken her tür işi kendi görür,hem de o erkeklerin kimi zaman aptal kimi zaman alaycı bakışlarına maruz kalır,sanki boyundan büyük işlere kalkışıyormuş gibi...
O erkekler ki çoğu ışıltılı ayakkabılardan,parlak rujlardan yansıyan ışıklarla gözleri kamaşmış,ambalaja aldanmış, zincirlerinin farkında bile olmadan bir hayalin peşinden giderken,yalnız bir kadını nasıl fark edebilsin ki?
Kimse bilmez yalnız bir kadının mutsuzluğunu belli edemeyecek kadar gururlu olduğunu...
Aslında kalabalıktır etrafı,yakınan,gocunan,alınan,kızdıran,kızan,sevindiren,üzen,yardım isteyen...
Ama o derdini hep içinde misafir eder ya da kendi gibi birkaç arkadaşının kalbinde...
Ne de olsa o güçlüdür,o sağlamdır... Güzel yemek pişirir... Bize de pişirir...
Güzel fal bakar bize de bakar... Balığın en iyisini o seçer..Bize de seçer... Filmden anlar... Bize de anlatır...
Ufak bir hata yaptığı zaman,hayretler içinde bırakır insanları "Hele senin bunu yaptığına inanamıyorum" diye kendisinin bile ne olduğunu anlamadığı aptal ve bakarkör olanların tepkilerine maruz kalır...
Yeri geldi mi hükümet gibi kadındır... Alımlıdır... Beceriklidir...Yeteneklidir...
AA bi arayalım bak o halleder kesin....
Ohoooo... O her şeyin üstesinden gelir canım siz ona bırakın...
Oysa mecazi de olsa gerçek de olsa yan komşudan gelecek bir tas çorba,"bir şeye ihtiyacın var mı" denilen o yapay,o sevimsiz ve samimiyetten uzak,o metazori cümle kullanılmadan karşılanan ufak bir ihtiyaç,küçücük bir sürpriz ona dünyalara bedeldir ya...
Kim anlayacak.... Kim görecek... Kim bilecek?
Yalnız bir kadın en güzel kadındır...
Çünkü onun bakışlarına yansır,şehrin büyüsü,denizi,kargaşası ve o uğultulu sesi...
Yalnız kadın en güçlü kadındır...
Çünkü onun omuzlarındadır hayatın bütün yükü…
Ve insanlar bunun farkına varamıyorsa yalnızlıktır onun ruhunun tek ilacı...
O zaman bırakın o yalnız bir kadın olmanın haklı onuruyla kalsın...
Anlayana...
Ve anlamayana...
Alıntı……..
Kışın gece yarısı bir tren garı ya da boş bir otoban kadar yalnızlık kokan bir hayat...
Sahilde,terkedilmiş bir köşkün ihtişamlı yalnızlığı gibi...
Kaç erkek var bunun ne anlama geldiğini bilebilecek?
Kaçının ruhu hala o kadar temiz?
Yok.
Kocaman ve kalabalık bir şehirde bir kadının kendisini yalnız hissetmesinin nasıl yüce,nasıl da yaşanmış bir hayatın eseri olduğunu anlayacak kaç ince ruhlu erkek kaldı ki?
Nasıl kendini belli eder yalnız bir kadın?
Tamircide,arabasının kaputunu açmış ustaya bir şeyler anlatırken...
Bilgisayarcıdan boş cd ve USB kablo alırken...
Elektrikçide üçlü priz seçerken...
Bir cafede tek başına yemek yerken...
Sinemadaki sağındaki ve solundaki boş koltukların ortasında film izlerken...
Su tesisatçısına,elektrikçiye dert anlatırken...
Balıkçıda en iyi balıkları seçerken
Bu kadar basit işte...
Bakarkörlerin bir adım önünde...
Yalnız bir kadın;hem bir erkeğin doğası ve sosyal konumu,itibariyle yapması gereken her tür işi kendi görür,hem de o erkeklerin kimi zaman aptal kimi zaman alaycı bakışlarına maruz kalır,sanki boyundan büyük işlere kalkışıyormuş gibi...
O erkekler ki çoğu ışıltılı ayakkabılardan,parlak rujlardan yansıyan ışıklarla gözleri kamaşmış,ambalaja aldanmış, zincirlerinin farkında bile olmadan bir hayalin peşinden giderken,yalnız bir kadını nasıl fark edebilsin ki?
Kimse bilmez yalnız bir kadının mutsuzluğunu belli edemeyecek kadar gururlu olduğunu...
Aslında kalabalıktır etrafı,yakınan,gocunan,alınan,kızdıran,kızan,sevindiren,üzen,yardım isteyen...
Ama o derdini hep içinde misafir eder ya da kendi gibi birkaç arkadaşının kalbinde...
Ne de olsa o güçlüdür,o sağlamdır... Güzel yemek pişirir... Bize de pişirir...
Güzel fal bakar bize de bakar... Balığın en iyisini o seçer..Bize de seçer... Filmden anlar... Bize de anlatır...
Ufak bir hata yaptığı zaman,hayretler içinde bırakır insanları "Hele senin bunu yaptığına inanamıyorum" diye kendisinin bile ne olduğunu anlamadığı aptal ve bakarkör olanların tepkilerine maruz kalır...
Yeri geldi mi hükümet gibi kadındır... Alımlıdır... Beceriklidir...Yeteneklidir...
AA bi arayalım bak o halleder kesin....
Ohoooo... O her şeyin üstesinden gelir canım siz ona bırakın...
Oysa mecazi de olsa gerçek de olsa yan komşudan gelecek bir tas çorba,"bir şeye ihtiyacın var mı" denilen o yapay,o sevimsiz ve samimiyetten uzak,o metazori cümle kullanılmadan karşılanan ufak bir ihtiyaç,küçücük bir sürpriz ona dünyalara bedeldir ya...
Kim anlayacak.... Kim görecek... Kim bilecek?
Yalnız bir kadın en güzel kadındır...
Çünkü onun bakışlarına yansır,şehrin büyüsü,denizi,kargaşası ve o uğultulu sesi...
Yalnız kadın en güçlü kadındır...
Çünkü onun omuzlarındadır hayatın bütün yükü…
Ve insanlar bunun farkına varamıyorsa yalnızlıktır onun ruhunun tek ilacı...
O zaman bırakın o yalnız bir kadın olmanın haklı onuruyla kalsın...
Anlayana...
Ve anlamayana...
Alıntı……..
