- 24 Aralık 2009
- 1.181
- 415
- 333
Kızlar iyi geceler.konu basligindanda anlaşıldığı üzere derdim kiz kardeşimin cok yalan söylüyor olusu.ama herşeye söylüyor.pembe yalan yada kendini kurtarmak icin söylediği yalanlar degil herkonuda söylüyor.mesela diyelimki mutfakta oturuyor birisi arasa ne yapıyorsun derse, napim balkonu yıkıyorum veya televizyon izliyorum der.hastalik olsa psikologa git diyecegizde hastalik degil karaktersizlik.evde herkes yalan soyledigini bilip yüzün e vuruyor ama değiştiği yok.tek kötü huyu bu olsa yine bir yerde canımız der idare ederiz ama çok yanlış kişilerle arkadaşlık yapıyor.evde herkes tepkili görüşmüyorum diyor gözümüze baka baka yada yapmıyorum diyor biz mecburen susuyoruz.30 kusur yaşında bisey dediğimizde çocuk degilim kendi kararlarım kendi fikrrim diyip edip gürlüyor.ama ailemize ve kendine yakisacak hareketlerde bulunmuyor heekesi canından bezdirdi.hep bi işler çeviriyor hepte saklamayı başarıyor ve uste çıkmada cok usta.mesela birgün bana ait biseyi almış günlerce aradim bulamadım.ve birgün çantasından çıktı.kac gündür bunu arıyorum dedim bu benim geçen hafta aldim diye kavga ettik.ya okadar bir baskın karakteri var ki annem bile benim olduğunu bilmesine rağmen demekki satın almış sen yanlış hatırlıyorsundur dedi.pskologa gideceğini bilsem elinden tutar götürürüm ama yanlışta oldugunun farkında bile degil.bununla nasil basedeceğiz bilmiyorum.hic olmadık kisilerle olmadik yerlerde görülüyor.kucum yerde yaşıyoruz ama ne şerefini ne karakterini nede aile adımizi umursamıyor.defalrca bak su kişiyle şurada görmüşler diyoruz herkes kendine baksın diyor.nasil bahsedelim kızlar bununla.garibim babami cok guzel ayakta uyutuyor her dediğine inanıyor adam ama bilseki hafif insanlarla takılıyor (escorta yakin) evli adamlarla içli dişli kahrından anında ölür.ben bildiğim icin tahammül edemiyorum hep kavgaliyiz o yüzden.ne yapalım kızlar bir akil verin.30 kusur yaşında kadin.