ilk önce iyi bir işe girdik.arabamızı aldık,evimizide aldık.evliliğimizde huzurlu allahıma binlerce çok şükür artık tek eksiğimiz bebiş dedik eşimle ve bebek yapma kararı aldık korunmayı bıraktığımız 3 ayı hamile kaldım.hamileliğim sürecinde oğlusum beni hiç üzmedi.sakin, huzurlu bir hamilelik geçirdim.oğuşuma müzikler dinlettim.onunla bol bol konustum.neyse doktorum doğumunu 31 ocak olarak belirledi.ama ben sezeryan seçtiğim için erken alınacaktı.o ana geçmek istiyorum.19 ocak doğumum olacak annemlere haber verdim memeleketten sağolsun 2 hafta önce canım annem geldi.oğluşumun eşyalarını çantaya koyduk.son hazırlıkları tamamlamıştık artık.oğlusumun odasını süsledik, bebek şekerlerini hazırladık.benim kalbim yerinden fırlayacakmış gibiydi.zamanın hemen geçmesini istiyordum artık.oğluşumu yavrumu görmek ooo ultrasonda bir türlü göstermediği yüzünü görmek istiyordum.tekmelediği yumoş ayaklarını öpmek istiyordum.18.01.2012 tarihinde hastaneye yatışım oldu.kanım çok düşük olduğu için 2 ünite kan verdiler.veeeeeeeeeee oooo gün geldiii.19.01.2012 sabah 07:00'de hastaneye geldik.özel odama yatışım oldu.ve artık beni alacakları saati bekliyorum size heyacanımı anlatamam.ya ameliyatta sorun olursa ya bebeğime birsey olursa diyede moralimi bozmayı da başarıyordum:))))))))))))))))))) anaztesi teknisyeni odama gelip neler olacagını bana anlattı ve biraz olsun içimi rahatlattı.ve bir hemsire ve anastezi teknisyeni beni hazırlamaya geldi.eşim sımsıkı sarıldı bana, annem odada ağlıyo.yeşil önlüğü giyip ameliyethaneye girdim ve ne olur ne olmaz diye son kez eşime ve anneme baktım ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.beni yatırdılar 2 tane anaztesi teknisyeni vardı biri baş ucumda diyeri solumda duruyordu.5-6 tanede hemsire vardı heyacandan görebildiklerim bunlar
üzerimi örttüler kalp atışımı duyuran bir cihaz taktılar.ordaki bayan hemsire benimle konusuyor beni motive ediyordu.hatice çok sakinsin,çok güzel,hersey yolunda gidecek gibilerinden ama ben hiç cevap bile veremiyorum ameliyathaneyi incelemekten
üzerimi örttüler kollarımı bağladılar o an çok kötü oldum...sonra doktorum geldi. karnıma birsey sürdüler buzzzz gibiydi.allahım dedim beni canlı canlı kesecekler artık
.hemen saniyeler içinde narkozu veriyoruz dediler ve ben bayılmışım.10 dk içerisinde oğlumu anneme vermişler ben dikiş falan derken 1,5 saat sonra çıkmışım.biri hatice iyimisin tamam uyanabilirsin artık diyor.ama ben cevap veremiyorum.baya hatice dediğini hatırlıyorum sonra açtım gözlerimi.sedyeyle odama getirdiler acımdan çok ağlamışım ve o acıyla oğlum sağlıklımı,eli ayağı tutuyormu diye anneme soru sorarmışım. ama ben hatırlayamıyorum o anları.neyse kendime geldim odada bir ses nasıl ağlıyor annem bak oğlumuz sağlıklı emmek için seni bekliyor dedi.egemi ilk kucagıma aldığım an anlatılamaz arkadaşlar tarifi yok. o koku o his bambaşka.ağlamaya başladım.bir baktım odadaki herkes ağlıyo
oğlumu gördüğümde ilk olarak oğlum senin böyle güzel bir sey olacagını bilseydım bukadar uzun süre beklemezdim dedim herkes gülüyordu.şimdi oğlum egem 4 aylık:) allahım herkesin yavrusunu koru.herkese böyle bir mucizeye tattır yüce rabbim.