- 20 Ocak 2009
- 4.116
- 13
- 358
- 46
- Konu Sahibi firstNimbus
- #1
yıl 2002 temmuzun 14 ünde evlendik hayatımın aşkıyla...herşey çok güzeldi düğün borçlarımızı ödemek adına ilk bir yıl bebek düşünmüyorduk ama öyle sıkı sıkıyada korunmuyorduk.Allah verirse hesabı yani.bir yılı doldurduk ve hadi bebek gelsin evimiz şenlensin istedik.veee kabus başladı....
korunmayı bırakınca planlı gebelik için k.doğum uzmanının yolunu tuttuk ve bizim normal yollarla bebek sahibi olamayacağımızı öğrendik.tüp bebekten başka şansımız yoktu aşılama bile olmazdı.yıkıldık tabiki...
özelliklede eşim psikolojisi bu konuda epeyce bozuldu.neyseki henüz gençtik epeyce vaktimiz vardı beklemek alışmak durumu sindirmek için.böylece 2003 ten 2009 un ilk ayına kadar bekledik.ama nasıl beklediğimizi birde bana sorun her ay belkide bir mucize olur mu düşüncesiyle geçen hayal kırıklığı...
nihayet 2009 ocak 1 de bizde tedaviye başladık herşey çok güzeldi olumlu bir tedavi süreci sonunda hayallerim gerçek olmuştu hamileydim...
sonra bebeği görmeyi umut ederek gittiğimiz doktordan dış gebelik olduğunu ve ameliyat olacağımı öğrenerek çıktık...
ameliyat,bebeğimin gidişi,acılar...
ama yılmadık hemen tedaviye devam ettik bu sefer olmadı...
sonra tekrar...
yine olmadı...
sonra yani bu kez yani 4. denemede umutlar tükenmek üzereyken yahyama kavuşacağımızı öğrendik gerçi içten içten biliyorduk çünkü geleceğini ve adını yüce rabbim belirlemişti bile...
sıkıntılarla geçen heran bebeğimi kaybetme tehlikesi yaşadığım nadir görülen bir durum yüzünden doktorumuz 3 kilo olduğunda alacağımızı söyledi yahyamı kucağımıza
son zamanlarda yaşanan sıkıntılar doktorumuzun değişmesi hastane yatışı derken işte o gün gelip çatmıştı 2 mart sabahı 8:30 da sezeryana girdim ve 9:10 da yayham dünyaya gözlerini açtı.minik mucizem artık benimleydi.dünyanın en güzel duygusu bu...
onun dünyaya benim ona alışmamla geçen 6 günün sonunda bunlarıda yazmak nasip oldu işte...
narkozdan az önce benim gibi bu yolda uğraş veren henüz benim tattığım bu güzel duguları tadamamış tüm arkadaşlarım için dua ettim.inşallah rabbim onlarada en kısa zamanda mucizelerini gönderir...
inşallah rabbim böyle meleklerini bekleyen kimsenin kucağını boş bırakmaz...
AMİNNNNNNNN........
korunmayı bırakınca planlı gebelik için k.doğum uzmanının yolunu tuttuk ve bizim normal yollarla bebek sahibi olamayacağımızı öğrendik.tüp bebekten başka şansımız yoktu aşılama bile olmazdı.yıkıldık tabiki...
özelliklede eşim psikolojisi bu konuda epeyce bozuldu.neyseki henüz gençtik epeyce vaktimiz vardı beklemek alışmak durumu sindirmek için.böylece 2003 ten 2009 un ilk ayına kadar bekledik.ama nasıl beklediğimizi birde bana sorun her ay belkide bir mucize olur mu düşüncesiyle geçen hayal kırıklığı...
nihayet 2009 ocak 1 de bizde tedaviye başladık herşey çok güzeldi olumlu bir tedavi süreci sonunda hayallerim gerçek olmuştu hamileydim...
sonra bebeği görmeyi umut ederek gittiğimiz doktordan dış gebelik olduğunu ve ameliyat olacağımı öğrenerek çıktık...
ameliyat,bebeğimin gidişi,acılar...
ama yılmadık hemen tedaviye devam ettik bu sefer olmadı...
sonra tekrar...
yine olmadı...
sonra yani bu kez yani 4. denemede umutlar tükenmek üzereyken yahyama kavuşacağımızı öğrendik gerçi içten içten biliyorduk çünkü geleceğini ve adını yüce rabbim belirlemişti bile...
sıkıntılarla geçen heran bebeğimi kaybetme tehlikesi yaşadığım nadir görülen bir durum yüzünden doktorumuz 3 kilo olduğunda alacağımızı söyledi yahyamı kucağımıza
son zamanlarda yaşanan sıkıntılar doktorumuzun değişmesi hastane yatışı derken işte o gün gelip çatmıştı 2 mart sabahı 8:30 da sezeryana girdim ve 9:10 da yayham dünyaya gözlerini açtı.minik mucizem artık benimleydi.dünyanın en güzel duygusu bu...
onun dünyaya benim ona alışmamla geçen 6 günün sonunda bunlarıda yazmak nasip oldu işte...
narkozdan az önce benim gibi bu yolda uğraş veren henüz benim tattığım bu güzel duguları tadamamış tüm arkadaşlarım için dua ettim.inşallah rabbim onlarada en kısa zamanda mucizelerini gönderir...
inşallah rabbim böyle meleklerini bekleyen kimsenin kucağını boş bırakmaz...
AMİNNNNNNNN........