Geçen yıl kızımın kreşindeyken herkesin kendi çocuğuna bir mektup yazmasını istemişlerdi. Kızıma yazdığım ilk mektubu burada paylaşmak istiyorum.
Canım Kızıma,
Bu akşam seninle okuduğumuz “3 Kedi 1 Dilek” kitabındaki Piti, arkadaşlarından sonsuza kadar ayrılmamayı dilerken, ben de aynı dileği kalbimden geçirdim. Hayatıma dahil olduğunu öğrendiğim günden bu yana beni o kadar mutlu ettin ki umarım sen de hayat boyu mutlu olursun.
Bir çocuk doğduğunda bir anne doğarmış... Annelik o kadar garip birşey ki, bebeğinin varlığını öğrendiğin an, içine yerleşen derin bir korku ile başlıyor ve sanırım ölene kadar da bu korku devam ediyor. Zor bir şey anne olmak... En son ne zaman kesintisiz uyuduğumu hatırlamıyorum mesela. Kendine ait 10 dakika zamana hasret kalıyor insan. Ama senin bir gülüşün, günün bütün sıkıntılarını alıp götürüyor.
Epictetus der ki “Bir insanın anavatanı çocukluğudur”. Güzel bir çocukluk yaşamanı, yıllar sonra bu zamanları, mutlu ve eğlenceli olarak hatırlanmanı sağlamaya çalışıyorum. Geçen gün ben, oyuncak arabanın parçalarını birleştirmeye uğraşırken “İyi ki benim annemsin” dedin. O kadar mutlu oldum ki... İyi bir anne miyim bilmiyorum. Zaten iyi bir anne olup olmadığımı ileride sen bana söyleyeceksin. Bildiğim tek şey, çok gayret ettiğim... Bakmaya, ilgilenmeye, oynamaya, öğretmeye, göstermeye ve dinlemeye çalışıyorum.
Seni, güzel kızım, prensesim gibi sıfatlar ile sevmemeye gayret ediyorum. İyi kapli, güleryüzlü kızım diye seviyorum, sen bu sıfatların güzellikten daha değerli olduğunu hissederek büyü diye.
Sen yere düştüğünde seni kaldırmıyorum. Hayatta bir sürü kez düşeceksin, yaralar da açılacak. Düştüğünde kimseden yardım beklemeden ayağa kalk, dersini al ve yoluna devam et diye.
Seni her ay kitapçıya götürüyorum. Bir kitap sen seçiyorsun, bir tane de senin için ben seçiyorum. Hayatında kitap kokusu hiçbir zaman eksik olmasın diye.
Bazı haftasonları evimize yakın bir göle gidiyoruz. Oradaki ördekleri, kuşları, köpekleri besliyorsun. Seni sokakta gördüğümüz her hayvanı sevmeye yönlendiriyorum, hayvanlardan korkmamayı ve merhameti öğren diye.
Yaşadığın her şeyi detaylı anlatmanı sağlamaya çalışıyorum. Olayları anlatırken duygularını da tanımlamanı istiyorum, duygularını tanımlayabilen ve ifade edebilen bir insan ol diye.
Senden akademik bir başarı ya da parlak bir meslek seçimi beklemiyorum. Kendi yeteneklerin doğrultusunda olabileceğinin en iyisini olmana yardım etmek için senin yanında olacağım.
Güvenilir, duyarlı, nazik, merhametli, kendine güvenen bir insan olmanı diliyorum. Bunu sağlayabilmek için ben de bu sıfatları hakedecek şekilde davranmaya çalışıyorum. Biliyorum ki sen, söylediklerimden değil, davranışlarımdan öğreniyorsun. Ben seni iyi yetiştirebilmek için kendimi yetiştirmeye çalışıyorum.
İyi bir rehber olabilmek için elimden gelen tüm gayreti göstereceğime dair sana ve kendime söz veriyorum.
Sevgilerle.
Annen