- 15 Ocak 2010
- 1.844
- 2
merhaba,aslında geç yazılmış bir doğum hikayesi olacak sanırım.çünkü benim güzeller güzeli meleğim şuan 9 aylık..
ultrason hesaplarına göre doğum tarihim 26 haziran görünüyordu..kız bebek erken gelir derlerdi hep bana..o yüzden ben haziranın ortalarında meleğimi beklemeye başladım.rahat bir hamilelik geçirdim.aslında ben bunu söylüyorum ama her hamile gibi benimde sıkıntılarım oldu..sadece hep kendimi hasta değilim hamileyime odakladım..birde okadar çok istemiştim ki bu bebeği..
bende ,doktorumda normal doğum olmasını çok istedik..o yüzden son ana kadar bekleme taraftarıydım..38-39-40 haftalar böyle geçiyordu..ben her nst ye girdiğimde sancılarım normal görünüyordu.doktorum 40 haftayı doldurduktan sonra eğer şartlar elverirse +2 hafta daha bekleyebileceğimizi söyledi..o kadar istiyordum ki normal doğum olmasını bende bunu kabul ettim.40.haftanın sonunda herşey normaldi..doğuma dair hiçbir belirti yoktu..kızım bütün hamileliğimde olduğu gibi çok hareketliydi..41.haftayıda bitirdik..nst sonuçları aynı...biz sancıda en fazla 25-30 u gördük..42.haftanın son günü cumaya geliyordu..doktorum cuma sabahı gelirken doğuma hazırlıklı gelmemi söyledi..o gün ultrasonda plasentada kireçlenmenin çok olduğunu 42 hafta bittiği için daha fazla beklemenin anlamsız olduğunu ve bebeği tehlikeye atmak olduğunu söyledi..önce muayene etti..1 cm bir açıklık vardı..suni sancı vereceğiz dedi..hastaneye yattım ve sabah 10 da suni sancı verilmeye başlandı.dr geliyor ebe gidiyor ...bende hala hiçbirşey yok..öğleden sonra hafif hafif adet sancısı gibi bir ağrı belirdi ama o kadar..bundan ileriyede gidemedik zaten..nst de en son 40 ı gördüm :) 6.5 saat suni sancının ardından açıklık hala 1 cm di..doktorum akşam 5 e doğru odamıza geldi eşimi ve beni karşısına alıp durumu anlattı..1 saat sonra sezeryana alacağını söyledi..sonra anestesi uzmanı odamıza geldi ve bize anestezi çeşitlerini anlattı..eşim narkoz alarak sezeryan olmamı istedi..açıkcası epidural olup ameliyathanede beklemek benimde pek işime gelmedi..anestezi uzmanı gittikten hemen sonra içeri bir hasta bakıcı ile birlikte sedye girdi..nolduğumu anlamadım hani 1 saat vardı doğuma derken hadi gidiyoruz dedi..ben 9 ay boyunca kendimi normal doğuma okadar hazırlamıştım ki sezeryan düşüncesi ve kızıma bu kadar yaklaşmış olmanın verdiği heyecanla öyle kaldım..babamı gördüm..canım babacım yüzüme öyle bir baktı ki o anda tutamadım kendimi ağlamaya başladım..sanki herkes benim ağlamamı bekliyormuş gibi peşi geldi..babam,annem,eşim,kayınvalidem,kayınpederim ve daha birçok kişi..okadar kalabalıktıki..herkesi ağlarken görmek benide çok duygulandırmıştı..sedyeye yatıp ameliyathaneye giderken hıçkırıklara boğuldum..ameliyathane buz gibiydi..ama sağolsun çalışanlar çok ilgiliydi..o yüzden hiç korkmadım..sonda takılmasını hep merak ederdim.merak edenler varsa endişe etmesin acısız ve gayet rahat..anestezi uzmanı yanıma geldi..koluma ilaç vermeye başladı ki uyumuşum..o sırada allaha yalvarıyordum..allahım nolur kızımı sağlıkla kucağıma alayım diye..sonra bir acıyla uyandım.narkozdan ayılma evresi çok kötüydü..tek hatırladığım aşkım acıyor annem acıyor diye ağladığım..o sırada beni sedyeyle odaya götürüyorlardı..narkozun etkisi geçerken biranda dikiş acısını hissettim.birdaha doğum yapsam kesinlikle epidural olurum..epiduralin etkisi geçene kadar zaten size ağrı kesici iğne yapıyorlar..böylesi bir acıyı hissetmek zorunda kalmıyorsunuz..odaya geldiğimde yavaş yavaş ayılıyordum..eşime kızımı sordum..dünyalar güzeli dedi..sağlıklı mı dedim evet dedi..gözlerimi açıp bakmaya çalışıyordum ama herşey okadar bulanıktı ki kızımı göremiyordum..bu seferde göremiyorum diye ağlamaya başladım..kendime gelmemle ebenin odaya girmesi aynı zamandı..bebeğimi kucağıma verdi ve o müthiş an..emzirmenin bu kadar güzel bir duygu olacağını hiç düşünmemiştim..ve gördüm onu..masmavi gözleri pamuk gibi bembeyaz bana bakmaya çalışıyordu..doğumdan 6 saat sonra yürümem gerektiğini söyledi hemşire..ben ilk seferde koridora kadar çıktım..sancım vardı ama tek isteğim biran önce iyi olup kızımla ilgilenmekti..hemşire bile okadar çabuk ayağa kalkmama şaşırdı..o gece hiç uyumadım..bütün gece o müthiş varlığı izledim..benimdi,bizimdi..ve biz şimdi gerçketen tam bir aile olmuştuk..ertesi gün hastaneden çıktım ve evimize geldik...birdahada hiç yatmadım..annelik böyle birşeymiş sanırım..allahım gücünü veriyor..
17.07.2009 saat 17.15 güzel kızım..güzel gözlüm..aramıza,evine hoşgeldin..babanda,bende seni çok seviyoruz..sen bizim sevgimizin bir parçasısın...biz seninle dahada çok büyüdük..iyiki varsın meleğim..canımdan can oldun...canımsın...
ultrason hesaplarına göre doğum tarihim 26 haziran görünüyordu..kız bebek erken gelir derlerdi hep bana..o yüzden ben haziranın ortalarında meleğimi beklemeye başladım.rahat bir hamilelik geçirdim.aslında ben bunu söylüyorum ama her hamile gibi benimde sıkıntılarım oldu..sadece hep kendimi hasta değilim hamileyime odakladım..birde okadar çok istemiştim ki bu bebeği..
bende ,doktorumda normal doğum olmasını çok istedik..o yüzden son ana kadar bekleme taraftarıydım..38-39-40 haftalar böyle geçiyordu..ben her nst ye girdiğimde sancılarım normal görünüyordu.doktorum 40 haftayı doldurduktan sonra eğer şartlar elverirse +2 hafta daha bekleyebileceğimizi söyledi..o kadar istiyordum ki normal doğum olmasını bende bunu kabul ettim.40.haftanın sonunda herşey normaldi..doğuma dair hiçbir belirti yoktu..kızım bütün hamileliğimde olduğu gibi çok hareketliydi..41.haftayıda bitirdik..nst sonuçları aynı...biz sancıda en fazla 25-30 u gördük..42.haftanın son günü cumaya geliyordu..doktorum cuma sabahı gelirken doğuma hazırlıklı gelmemi söyledi..o gün ultrasonda plasentada kireçlenmenin çok olduğunu 42 hafta bittiği için daha fazla beklemenin anlamsız olduğunu ve bebeği tehlikeye atmak olduğunu söyledi..önce muayene etti..1 cm bir açıklık vardı..suni sancı vereceğiz dedi..hastaneye yattım ve sabah 10 da suni sancı verilmeye başlandı.dr geliyor ebe gidiyor ...bende hala hiçbirşey yok..öğleden sonra hafif hafif adet sancısı gibi bir ağrı belirdi ama o kadar..bundan ileriyede gidemedik zaten..nst de en son 40 ı gördüm :) 6.5 saat suni sancının ardından açıklık hala 1 cm di..doktorum akşam 5 e doğru odamıza geldi eşimi ve beni karşısına alıp durumu anlattı..1 saat sonra sezeryana alacağını söyledi..sonra anestesi uzmanı odamıza geldi ve bize anestezi çeşitlerini anlattı..eşim narkoz alarak sezeryan olmamı istedi..açıkcası epidural olup ameliyathanede beklemek benimde pek işime gelmedi..anestezi uzmanı gittikten hemen sonra içeri bir hasta bakıcı ile birlikte sedye girdi..nolduğumu anlamadım hani 1 saat vardı doğuma derken hadi gidiyoruz dedi..ben 9 ay boyunca kendimi normal doğuma okadar hazırlamıştım ki sezeryan düşüncesi ve kızıma bu kadar yaklaşmış olmanın verdiği heyecanla öyle kaldım..babamı gördüm..canım babacım yüzüme öyle bir baktı ki o anda tutamadım kendimi ağlamaya başladım..sanki herkes benim ağlamamı bekliyormuş gibi peşi geldi..babam,annem,eşim,kayınvalidem,kayınpederim ve daha birçok kişi..okadar kalabalıktıki..herkesi ağlarken görmek benide çok duygulandırmıştı..sedyeye yatıp ameliyathaneye giderken hıçkırıklara boğuldum..ameliyathane buz gibiydi..ama sağolsun çalışanlar çok ilgiliydi..o yüzden hiç korkmadım..sonda takılmasını hep merak ederdim.merak edenler varsa endişe etmesin acısız ve gayet rahat..anestezi uzmanı yanıma geldi..koluma ilaç vermeye başladı ki uyumuşum..o sırada allaha yalvarıyordum..allahım nolur kızımı sağlıkla kucağıma alayım diye..sonra bir acıyla uyandım.narkozdan ayılma evresi çok kötüydü..tek hatırladığım aşkım acıyor annem acıyor diye ağladığım..o sırada beni sedyeyle odaya götürüyorlardı..narkozun etkisi geçerken biranda dikiş acısını hissettim.birdaha doğum yapsam kesinlikle epidural olurum..epiduralin etkisi geçene kadar zaten size ağrı kesici iğne yapıyorlar..böylesi bir acıyı hissetmek zorunda kalmıyorsunuz..odaya geldiğimde yavaş yavaş ayılıyordum..eşime kızımı sordum..dünyalar güzeli dedi..sağlıklı mı dedim evet dedi..gözlerimi açıp bakmaya çalışıyordum ama herşey okadar bulanıktı ki kızımı göremiyordum..bu seferde göremiyorum diye ağlamaya başladım..kendime gelmemle ebenin odaya girmesi aynı zamandı..bebeğimi kucağıma verdi ve o müthiş an..emzirmenin bu kadar güzel bir duygu olacağını hiç düşünmemiştim..ve gördüm onu..masmavi gözleri pamuk gibi bembeyaz bana bakmaya çalışıyordu..doğumdan 6 saat sonra yürümem gerektiğini söyledi hemşire..ben ilk seferde koridora kadar çıktım..sancım vardı ama tek isteğim biran önce iyi olup kızımla ilgilenmekti..hemşire bile okadar çabuk ayağa kalkmama şaşırdı..o gece hiç uyumadım..bütün gece o müthiş varlığı izledim..benimdi,bizimdi..ve biz şimdi gerçketen tam bir aile olmuştuk..ertesi gün hastaneden çıktım ve evimize geldik...birdahada hiç yatmadım..annelik böyle birşeymiş sanırım..allahım gücünü veriyor..
17.07.2009 saat 17.15 güzel kızım..güzel gözlüm..aramıza,evine hoşgeldin..babanda,bende seni çok seviyoruz..sen bizim sevgimizin bir parçasısın...biz seninle dahada çok büyüdük..iyiki varsın meleğim..canımdan can oldun...canımsın...