Ve 2009 Temmuz Annelerinin Doğum öyküleri...

sıra banada geldi nihayet 2 senbedir bu sitede doğum hikayelerini ağlayarak okuyordum bende birgün anne olabilecekmiyim diye ve 12 sene sonra inatçı kızım NAZ a hamile kaldım doğdu hala inanamıyoruz babası ile birlikte allahın bir lütfu olan kızımızı bizimmi bu bebek diye sabaha kadar izliyoruz ve her öksürmesinde birşeymi olıuyor diyip panikliyoruz evet sayısız tüp bebek aşılama yumurta takipleri normal yolla mümkün değil olmaz denilen nazımız 30 06 2009 sabahı 9 45 te dünyaya gözlerini açtı 29 haziran günü saat 12 de drda randevumuz vardı tabii ben sabahtan nstlere bağlanıyordum bir türlü bebeğim hareket etmiyordu 2 sefer nstya bağlandım yok diyordu hemşireler dr bey bunu kabul etnmez saat 12 yi geçti hala nstdeyim ben hemen oradan ayrılıp drumuzun yanına gittik drumuz olmamış bir daha çektireceksiniz dedi hemen usgye aldı beni meğer naz kızımın hiç suyu kalmamış ve plesantasıda oldukça yaşlanmış yani tehlikedeymiş bebeğimdrum başka şehirde olduğu için ben sizi ayvalığa gönderemem bu halde dedi hemen yatıyorsun hastaneye ya bu gece yada yarın sabah alıyoruz bebeği beni aldı bir panik elim ayağım titremeye başladı hem korku hemde bebeğime birşey olurmu korkusu 2 saat kendime gelemedim hastaneye gittiğimde herkez beni bekliyor serum baplandı nst yine bozuk çıktı drum yine panikledi beni renkli doblere gönderdi bu arada ameliyathanedekiler hazırlandı herkeze haber vermiş drumsaat akşam 5 oldu benim damar yolum bile açıldı ama sonradan renkli dobler iyi çıknca drum sabaha alıyoruz demiş tabii o geceyi hastanede geçirdim sabah 7 gibi ameliyathaneye alındım 9 30 gibide doğuma girdim elim ayağım titreyerek drum gelince biraz rahatladım ARKADAŞLAR BEBEĞİMİZ ÇOK KIYMETLİ 12 SENE SONRA GELİYOR BİRZDA MİNYON BİR BEBEK DİKKATLİ OLALIM dedi dr bey çok korkuyorum dedim ve uyumuşum uyandığımda anestezi uzmanı başımda hasret anne bebeğini gördünmü getirin hasret anneye bebeğini diye seslend, hemşirelereve 10 dakika sonra bebeğim kucağımdaydı allah herkeze yaşatsın bu duyguyu hiç bu kadar mutlu olmamıştım hayatımda çok aradım ben bu nazlı kızımı ve 48 cm boyunda 2 300 kilo ağırlığında dünyaya geldi nazım hastaneden çıkınca 2 kiloya düştü ama şu anda 3 kilo oldu heralde haftaya kontrolumuz

işte naz bebeğim

maşallah derincim kızın çok güzel allah nazarlardan saklasın senin öykün daha bir anlamlı 12 senelik bi macera olunca ALLAH kızınızı size sizi kızınıza bağışlasın

derin umarım bebegin saglıkla buyur. hayırlı bi evlat olur

bukett .!.:

derin umarım bebegin saglıkla buyur. hayırlı bi evlat olur

Genişletmek için tıkla...

çok sağol canım

HURREM_S .!.:

maşallah derincim kızın çok güzel allah nazarlardan saklasın senin öykün daha bir anlamlı 12 senelik bi macera olunca ALLAH kızınızı size sizi kızınıza bağışlasın

Genişletmek için tıkla...

hürrems çok sağol canım benim aynı dilekler seninm içinde geçerli canım çok teşekkür ederim güle güle büyüt yavrunu canım

nazlıbahar .!.:

kızlar bende yazayım oykumu
tam tamına 11 gun gecmıstık 9ayımızdan ve karnımda garılar baslamıstı ıkı gun sabaha kadar zor uyumustum ve ayın 20de esım kontrole dıye benı zorla goturdu ben bır gun daha bekleyıp aynı gun olsun ıstemıstım esımın doğum gunu yanı21 temmuz
dr. gıttık nst de agrı cıktı dr. gorunce benı hemen bu arada kendı dr. ızne ayrılms benı dığer dr. yonlendırmıstı
benı gorunce nerdesın kac gundur nıye gelmedın gunun baya gecmıs ayyyy dedık bızı sezeryana alcak basladık esımle solemı olur bolemı olur sezeryan olmaz dımı demeye saat 4e gelıyordu ve hemen yatıs verdı benı bır aldı telaas elım ayağım tıtremeye basladı bırı dokunsa aglayacağım demesınmı bıde bu hasta ben amalıyatta bıle olsam bılgı verın bana dıye cıktık yukarı neyse işlemler yapıldı hemen ablamı aradık gel dıye bu arada esım cantamızı almak ıcın ewe geldı yoldan arıyor benı panık yapma sakın ol dıye amelıyat kıyafetlerını verdıler soyun ve gıyın dedıler ayyy ben saat 5e kadar oyalandım sonra gyındım bır baktım ablam gelmıs ıcım rahatladı az da olsa hemen kan alımları yapıldı bu arada acıklık avrmı dıye bakıldı 4cm olmustu ıyı dedıler allahtan ebeler tanıdık denk geldı ama 6da nobet değıstıler banada saat 6da sunı sancı verdıler ama 6bucuğa doğru baslattılar serumu ve dr. suyumu patlattı kızımda da ole olmustu ama kızımda ortalığı bagırmaktan yıkmıstım bundada hıcx sesım cıkmadı dualarım kabul oldu .....gık bıle demedım sukurr...daha sonra 7ye ceyrak kala alttan acılmaya bakmak ıcın doğumhaneye gırdık ebeye sordum cok varmı daha dıyebıraz daha vrar dedı dedım herhalde 5_6saat surer daha dr. bı geldı hadı baslayalım bısömıllah dedı veeee 18:55de oğlusumuz dunyaya geldı dr. da noldu ya nıye hıc sesın cıkmıyor bagır az bole doğum olmaz demesın mı
ablam la esım kapıda ne bebek ten ses var ne senden dıye telas etmısler ayyyy işte bıoyle kızlar sonunda geldık dunyaya masallah oğluma benı hıc uzmuyor tosun gıbı topiş topiş
3850 ve 53,5 cm ıle doğdu bgn 4300 54cm teyzelerı
ablasıda nasıl sevıyor onu bı gorenız ama hıc eve gelmıyor ıkı gece beraber yattık daha hep babaannedeydı bgnde annenannneye gıttı bır ıkı hafta kalır sanırım

Genişletmek için tıkla...

ah canım çok sevindim bebeğin çok sağlıklı toparlak uzuzn doydu bi delikanlı olmuş maşallahh sende çok güzel doğum yapmışsın...allah sizi ayırmasın gamzeyi kafana takma yavrum o sıkıldı beklemekten kendinin yazın güzelliğine attı merak etme tavır değil çocuklar böyle tavır yapmazlar durumun bence keyfini çıkarmalısın kendini daha çabuk toplarsın 2 çocukla zor olur..ama günde 2-3- kez ara kızını ihmal etme çağar mutlaka gelmeyecektir ama ilgisiz bırakıldığını düşünmesin....çok güzel çocukların çok anlayışlı maşallah..meme uçlarım benimde yara olmuştu tepine tepine emziriyordum kahverendinin hepsini tıkıyorum ağızına biraz geçiyor zeytinyağına buluyorum biraz yumuşatıyor ama acıyor die vermemelik yapma ...kızımı kucağıma alırken şimdi sen susacaksın ben başlıycam ağlamaya diye alıyordum emzirmeye.....ama sabırrrr....hayırlı olsun bebeğin...

nihayet bende zaman bulup dogum öykümü yazabildim.

01.07.2009 günü...
Gece boyunca sürekli dogumun nasıl gecicegini,ne olup bitecegini,biricigimi düşünüp dururken sabaha karsı ancak gözümü kapattım.Sabah erkenden uyandım.Son kez cantamı kontrol ettim.Eşim ve annemde uyanıp,hazırlandıktan sonra hastanenın yolunu tuttuk.
Dokunsalar aglayacak haldeyim.Arabada hic konusmuyorum,aglamak hiç istemiyorum.Şimdiden dogum moduna girmiş haldeyim.Nihayet hastaneye varıyoruz.Hemen doktorumuzun yanına cıkıyoruz.Yatış işlemlerimizi tamamladıktan sonra nst icin sıraya giriyoruz.Sıra diyorum çünkü hastanede tek nst aleti var ve benimle birlikte 3 kişi daha sezeryan olucak.3 müzde de bir heyecan var.Hemsire sırayla kolumuzdan damar yolu acıyor.Benden öncekiler nst ye giriyor sıra bende.Nst odasındakı kadınlar acımış gözlerle bize bakıyor.ılk dogumun mu?kız mı erkek mi?niye sezeryan diye soru sorup,meraklarını gidermeye calışıyorlar.Kimisine cevap veriyorum kimisini duymamızlıktan gelıyorum.Onlarla ugrasacak halim yok.
Nst den cıktıktan sonra odamızın hazırlandıgını ve odaya gecmemız gerektıgını söyluyorlar.Esyalarımızı alıp odamıza gecıyoruz.Hemsire odaya gelıyor,yeşil renkte cıtcıtlı önlügü bana verip,giyinmemi söyluyor.O önlügü giymek bile beni etkilemeye baslamıstı.
Önlügümü giyip,yatagıma uzandım.Acılan damar yolundan serum verildi,beklememi söyledıler.
Benden baska 2 kişi daha sezeryana girecegi icin,sırayla bizi alıcaklarını söyldıler.Onları doktorların farklıydı.Eşim arada bir koridora cıkıp ne olup,bittigine bakıyor,sıranın ne zaman bana gelıcegını hesaplamaya calısıyordu.Kendımı kurbanlık koyun gibi hissediyorum.Dokunsalar aglıcam ama güçlü olmam lazım,annemi düşünüyorum ve bogazımda dügümleniyor hersey.Odanın icinde sıranın sana gelmesını beklemek gercekten cok can sıkıcı.

Eşim tekrar korıdoru kontrole cıkmıs dıger kişilerin amelıyattan cıktıgını,artık sıranın bana gelebılecegını soyledi.Birden iceriye hemsire geliyor,sonda takıcagını içerdekilerin dısarı cıkması gerektıgnı belırtıyor.Sonda takılırken kendımı öyle bır sıkıyorum kı,canım acıyor.
Nihayet takıldı,rahatladım.Peki bununla nasıl duracaktım?Heran cıkıcakmıs gibi geliyor.
Tekerlekli sandalye getiriyorlar.Yavasca kalkmamı ve sandalyeye gecmemı söyluyorlar.

VEE..artık sıra bana gelmıstı.Tekerleklı sandalyedeyim.Arkamda eşim,annem ve kayınvalıdem var.Kimseye bakmıyorum baksam aglıcam.Güclü olmalıyım,kendımı koyverırsen genel anestezıye alırlar,biricigimin dogdugu anı göremem diye endişeleniyor,kendımı sıkıyorum.Gülmeye calıssamda sesımde hafif bir titreklik var...

Asansöre biniyoruz,amelıyathane zemin katta.
Kucagıma dosyamı verıyorlar.Sıkıca tutuyorum,ondan kuvvet alıyorum sanki.
Nihayet amelıyathane önündeyiz.Annem öpüyor,sarılıyor,kayınvalıdem,ve eşim..
Bu faslı hic begenmıyorum,aglıcam ama aglayamam.taş gibiyim.Annem üzülmemeli,zaten sabahtan beri cok panik halde,hep onu düşünüyorum.güclü olmaya calısıyorum.

Ameliyathanenın kapısı acılıyor,iceri giriyoruz..
3 amelıyat salonu var icerde..Salonların hemen önünde bırakıp gidiyorlar beni.Etrafı incelemeye baslıyorum.Salonun tekinin kapısı hafıfce acılıyor,ıcerde amelıyat var.Doktoru ve elındekı makası görüyorum,hemen kafamı ters tarafa cevırıp,elımdekı dosyaya bakmaya calısıyorum.Meger benım sezeryana girecegim salonda diger 2 kişiden birisi varmıs onun uyanmasını beklıyorlarmıs.Nihayet onu cıkartıyorlar.
sedyeyle giden kadını görünce bakakalıyorum.
Birden yanıma bir doktor gelıyor.Ben anestezi uzmanıyım diyerek lafa baslıyor.
Kendımden emın sorular soruyorum.Genel anestezı ıstemıyorum,benı spınal yapın dıyorum.Eger ıcerı gırınce cesaretım kırılırsa sakınlestırıcı yaprmısınız dıyorumAdam sasırıyor,gülüyor.En ıyı kararı vermısınız,merak etme ben hep yanında olucam,sen istediginde biz senı sakınlestırırız diyor.
ve ıcerı alıyorlar benı.ıcerisi buz gibi soguk.Ne kadar sogukmus diyorum,burası böyle dıyorlar.Nıhayet kendı doktorum gelıyor,nasıl oldugumu sorduktan sonra ekıbiyle konusmaya dalıyor.Anestezi uzmanı oturur hale gelmemi,hafıfce başımı öne egmemi söylüyor.ıgne vurulurken hareket ederim diye korkuyorum ama cok şükür hic birsey hissetmeden ignemi yapıyorlar.Beni ameliyat sedyesine yatırıyorlar.Başımda anestezi uzmanı var.Ne zaman uyusmaya baslıcam diyorum,birazdan baslayacaksın diyorlar.Sakın tamamen uyusmadan baslamayın diyorum.Ayaklarımı hissediyorum,baslamayın sakın diyorum..Gülüyorlar..Anestezi uzmanım hafifce ayagını kaldır bakalım diyor,ilk basta biraz kaldırıyorum baslamayın sakın baslamayın diyorum.tekrar soruyor sımdı kaldır dıyor,evet simdi hissetmiyorum diyorum.Omzumda aletler var,sanırım tansıyon ve kalp atıslarını kontrol edıyor.Kollarım iki yanda,parmak ucumda mandal gibi birsey takılı.
Gögüs hizama yakın perde kapatıyorlar.Anestezi uzmanım,yandakı masayı gösterıyor.birazdan bebeginiz yandaki masaya gelıcek annesi,yana dogru bakın diyor.
Yaklasık 10 dakıka felan gecmıstır.Tam yana dogru bakıyorum ki,inga diye bir ses..
Halen sakinim.Bebegim hemsırenın kucagında.Masaya yatırıyor,burnunu,kulaklarını agzını temizliyor.Ah birtanem aynı babasına benzıyor diyorum.Saglıklı mı dıyorum,hemsıre evet cok saglıklı iyi diyor.Rahat bir nefes alıyorum.
Ameliyat ekibinden diger bir doktor,aa sarısın bebek diyor.Hafıfce gülümsüyorum.ıcimden o benim bebegim diyorum...
Hemsire kucagına alıyor,öpmem icin yanıma getırıyor.Alnına öpücük konduruyorum.VE bebegimi amelıyathaneden götürüyorlar.
Bebegim gittikten sonra iyice sersemlesiyorum.Anestezinin etkıısıydı sanıırm.
Midem bulanmaya baslıyor.Kusucam,kusucam..Midemdekileri cıkartıpta rezıl olmak istemıyorum.Doktorum kus yavrum sıkma kendını diyor.cok şükür ki,cıkartmıyorum.zaten kücüklükten beri mide bulantısından nefret ederim..
Birden gögsüme bir agrı giriyor.Sol gögsüm agrıyor,cok fenayım diyorum.Korkma birsey olmaz diyorlar.sakinlestırıcı yapın,dayanamıyorum diyorum.Diger doktor hemen seruma birseyler katıyor.Biraz daha iyiyim.Ama verdıklerı ılacın etkısıyle gözümğ acamıyorum.Yana bakınca basım dönüyor.Yana bakınca basım dönüyor diyorum,bakma sende diyip gülüyorlar.
Bende en iyi seyin gözünü kapatıp beklemek oldugunu düşünüyorum.Gözüm kapalı,bilincim yerınde ama gözlerimi acamıyorum.Bayagı bir zaman gecmıs sanırım ki,birden gözlerımı acmaya basladım.Bitmedi mi halen diyorum..Bitti bitti diyorlar..
5 dakıka sonra tekrar soruyorum,ne zaman bıtecek bıtmedı mı dıyorum.Tamam bitti diyor diger doktor..serumu takılı olan yerden cıkartınca anlıyorum bittigini cok sükür bunuda atlattım diyorum.Sedyeye alıyorlar..Biran önce amelıyathaneden beni cıkartsınlar istiyorum.biricigimi biran önce koklamak istiyorum.Annem esım nasıllar acaba?Nasılda merak etmişlerdir beni simdi..
Nihayet amelıyathaneden cıkıyoruz..Kapı acıldı..Eşim gülerek bana dogru geliyor.Biricik nasıl diyorum,aynı sana benzıyor.Eşim öyle sevgi dolu bakıyor ki bana,gözlerındeki parıltıyı asla unutamıcam.Odamıza cıkıyoruz.yavasca benı yatagıma koyuyorlar.
VE biricigim..annesının kuzusu..mışıl mışıl uyuyor..kucagıma alıyorum,öpuyorum,kokluyorum..Aynı babası diyorum..
Babası beşigine koyuyor.

ve sonrası..
Birden bire üşütme gelıyor.Titremeye baslıyorum..o sıcakta üzerime ne bulursa örttü annem.tiril tiril titriyorum..
o kadar cok kendımı sıkmıstım i,artık aglama sırası gelmıstı.
Basladım aglamaya.hemde hıckırıklar icinde.Bizimkiler sasırıyor,agrın mı var dıyorlar..Aglamaktan konusamıyorum..Artık annemi degıl kendımı düşünüyorum..
bir süre sonra agrılarım baslıyor.Dikişlerım cok agrıyor.hemsıre agrı kesıcı yapıyor.
Aksama dogru artık ayaga kalkmam gerektıgini söyluyor hemsıre.Kalkmak istemedim cok agrım vardı.Hemsıre ısrarla kaldırmaya calıstı.Hafıfce dogruldum,yürümeye basladım.
sezeryanda ne kadar cok yürürsen,o kadar az agrı cekıyormusun.
ılk yürüme deneyimimden sonra,gece boyunca esımle hastanenın korıdorlarında yürüdük.Yürüdükce agrılarım hafıfledı.

2 gece kaldık hastanede.3.gün hastaneden cıktık.
Artık biricigim,mis kokulum bizimleydi.biz 3 kişilik bir aileydik..Onun icin herseye deger..
ALLAH ıma binlerce kez şükürler olsun onu bize gönderdıgı icin.
herkes bu duyguyu yasasın,kimsenın kucagı boş kalmasın insallah.

biraz uzun oldu ama her anı paylasmak ıstedım.:asigim:

hafsa23,hurişcim kızlar cok sağolun hepımızın bebeklerın ı ınsallah saglıklı huzurllllu mutlu gunlarde buyutmeyı nasıp etsın rabbim...

meraba arkadaşlar bugun evlılıgımın ıkıncı yıl dönümü ve benım doğum günüm Alp ise hayatımda aldıgım en güzel hediyem...
eşimle çok severek evlendik. ılk hamileliğim dış gebelikti ve çok üzüldük aslında bebek düşünmüyorduk bi kaazaydı ama doktor doğurmam gerektiğini yoksa tekraralayabılıcegını söyledi. fakat çok istememize rağmen hamile kalamıyordum doktorum tedavı gerektıgını söyledi. ben tedavı istemedım ama aradan 9 ay geçince hamile oldugumu ögrendıım. çok mutluyduk.Bi bebeğimiz olacaktı ama bende bu kezde preeeklemsi çıktı doktor genetik olduğunu söyledi annemdede aynısı olmustu ve ben küçücükken annemı bu yüzden kaybettim. süreklı kontrol altındaydım ama aşırı kılo alıyordum sürekli tansiyonum çıkıyordu heryerım ödem olmuştu doktor 29 haftada bebegı sezeryanla alaacgını söyledı ama ben ısrar ettim bisey olmayack dedım kendımı rıske attım son haftalarım resmen iğrençti hep diken üstündeydim son kontrolumde 39. haftada sezeryan olmama karar verildi. yüksek tansıyondan dolayı ıkınamayacgımı söyledı doktorum. çok korkuyordum sezeryandan ama başka yolu yoktu.
dogum yapacagım hastane baska bır şehırdeydı 21 temmuz sabahı cıktık ve hastaneye geldik beni nst ye bağladılar aradan beş dk geçti amelıyathane hazır dendi apar topar indim ne olduğumu anlamadım ustumde yeşil bir önlük vardı ve masadaydım amelıyathanedekiler çok neşeliydi dedımkı çok korkuyorum ya uyanamazssam içimde çok kötü bir his var sankı o an hayatımın son anıydı. bana ne lavman yaptılar nede sonda taktılar bunuda anlamadım zaten sondadanda cok korkuyordum işime geldi kolumdan bi ilaç verdiler karnıma soguk bırseyler döktüler üstüm kapalıydı veee damagımda bir gıdıklanma hissi oldu sonrası yok
uyandıgımda hala ameliyathanedeydim altıma bez sarıyorlardı çok ağrım vardı bağırıyordum hanı narkozdan ayılmak zordu dedimhanı canım yanmazdı.çok kötüydüm nıye böyle olmuştu
(amelıyatta tansıyonum küçük 18 büyük 27 olmuş gazları kapamışlar normale dönmesını beklemişler kalbim durmuş doktor kurtulamayacagını sandım böyle birseyı meslek hayatımda görmedım tansıyonun 27 oldu kısa süreliğine gitttin geldin ve kurtuldun bu bi mucize dedi narkozu kapadıkları için hemen ayılmış ve çok acı hissetmişim bıde miyomlarım var tabi rahmımden iki tane ceviz büyüklüğünde miyom çıkmış biyopsiye gönderdiler.)
odama geldiğimde herşey pusluydu ALPim benı benı beklıyordu göğsüme dayadılar emmeye başladı müthiş bir duyguyduğu.agrı kesici yaptılar ama yapmasalar ne olurdu ALP kucağımdaydı Allahım beni ona bağışlamıştı. eşim ailem herkes ağlıyordu kurtulmuştum benım kaderım bebeğime geçmedi çok şükür Allah isteyen herkese versin :) dedim ya bugün benim dğumgünüm 27. yaş günümü görmeyi Rabbim nasip etti ne kadar şükretsem azdır
KALBıM SENıN ıÇıN ATIYOR BEBEĞıM SEN VARSIN DIYE

demett. .!.:

kızlar hikayelerinizi zevkle okudum
bazen gülümsedim bazen gözlerim doldu.
çok şükür ki sağlıkla aldık kucaklarımıza:Saruboceq:

ben henüz fırsat bulup yazamadım inşallah yakında bende yazıcam

hepimizin kuzuları sağlıklı uzun ömürlü olsun inşallahhhh:Saruboceq:

Genişletmek için tıkla...

ben her fırsat bulduğumda bilgidsayarrda not defterine yazdım ..hergün biraz biraz yazdım kaydettim en son bitince koydum buraya bi oturuşta yazılmıyor zaten yavaş yavaş sibdire dindire kaydirigubbakcemile3

Biraz geçte olsa sıra bize geldii.
05 Temmuz pazar günü için doktorumuzla randevulaştık.3 temmuzda en yakın arkadaşımın kınasında göbek atıyodum ben :).4 temmuz cumartesi günüde nikahını yaptık vee nikah sonrası yemeğe gittik doğum öncesi son öğünümü orda yedim ben.Evde oturup bekleseydim eminim daha çok strese girerdim böyle vakit harika geçti geç vakit eve döndük ve uyudum sabah 8de kalkıp hazırlandık.Bu arada asker olan kardeşimde doğumdan 2 gün önce gelerek bize sürpriz yaptı oda yanımda oldu yeğenini görüp öyle döndü askere.
Veee saat 9'da annem,kardeşlerim,anneannem tam takım geldiler bizi almaya hastanenin yolunu tuttuk.Eşim doğumevinde çalışıyor o yüzden ben çok rahattım,personel karşıladı hemen bizi hiç yabancılık çekmedim.Girişim yapıldı hemen çıkalım dediler annemlerle vedalaştım dedim hemen doğurup geliyorum merak etmeyin :)) o derece rahatım.Asansöre bindik sandalyeye falan oturmadım ben hastabakıcıyla eşimde yanımda,hastanede kuş uçurtmuyolar doğuma giderken herşeyini bırakıyosun ve kimse yukarı çıkamıyor o yüzden eşimin orda çalışıyor olması benim için nimetti.
Yukarıda bi odaya aldılar beni önce,üzerimi çıkarıp geceliğimi giydim bu arada doktorum geldi nasılsın kuzu dedi :) evet kurbanlık gibiydim ama hala rahatım.Eşimde arada gelip gidiyo yanıma diğer hastalarda var onlarda sıralarını bekliyolar onları rahatsız etmemek için fazla girmedi.Doktorum işlemleri yapılsın hemen dedi ben lağmandan çok korkuyodum ve dua etmiştim gece boyu wc ye taşınayım diye ve 3 kere lavaboya çıktım o gece doktora yalvarıyorum nolur yapmayın bende bişey kalmadı zaten diye.Tamam o zaman dedi vee yırttım :) ama sondadan kaçış yok tabi başka bir odaya geçtik orda sondayı taktılar sevmedim hiç çok acı vermiyor ama sürekli tuvalet ihtiyacı varmış hissi oluyor insanda.Saat 10 oldu bu arada.Kendi doktorum orda ama anestezi uzmanını bekliycez dedi adam pazar günleri çalışmıyor bizim ricamız üzerine gelecek ve 11den önce gelmez dedi eşim haydaaa bu sonda ne iş o zaman erkenden takıldı ve beni acayip rahatsız ediyor.Tutturuyorum tuvalete gidicem yok diyolar sana öyle geliyo sal gitsin salamam diyorum illede gidicem.2 kere gittim sonra göndermediler enfeksiyon kapıcam diye zaten gitsemde bişey yok :).Ben bekleme odasında bekliyorum yattım yatağa eşim arada bir uğrayıp gidiyo,o arada millet arıyo telefonla görüşüyoruz ben rahatım diyorum birazdan doğurucam,annemler aşağıda ama eşim sürekli onlarada haber götürüp geliyo.
Saat:11.25,Veee en sonunda anestezi uzmanımızda geldi.Önce tanıştık acayip pozitif biri rahatlığım bir kat daha arttı.Neden hemen sondanı takmışlar dedi ben iğneyi vurunca takardık hiç hissetmezdin :a015: ama iş işten geçti doktorcuum
ve hadi gidiyoruz dediler eşim yanımda ama ameliyathaneye girmeye çekindi kapıdan döndü bende arkadan gelir diye hiç vedalaşmadım :bbo:. Saat:11.50 Ameliyathane buzz gibydi dedim üşüyorum alışırsın dediler.Orda Volkan Bey karşıladı beni (anestezi uzmanı),önce yapacaklarını anlattı güzelce,ben zaten sakinim dedim.Tansiyon falan süper espriler yapıyoruz hatta.Normalde spinal anestezi yapılıyor doğumevinde epidural değil ben masaya yattım doktorum demez mi sana kıyak yapıyorum epidural aldım gelirken diye bir güzel duamı almış oldu sağolsun.Sonra benim yapacaklarımı anlattı ve iğnemi vurdu iğneden çok korkuyodum acır diye ama hiiiçte öyle olmadı ve uyuşma başladı zaten.15 dk. sonra test etti beni ve başlayabilirz dedi eşimi sordu hadi gelmiyo mu görsün oda dedi ben uçuyorum sevinçten.5 dk. eşim geldi yanıma elimi tuttu ben sırıtıyorum o ölecek heyecandan.Kendi doktorumda geldi ve başladılar.Volkan bey sürekli konuşturdu beni birazdan başlıyolar dedi ama ben o dakika içinde bi ağlama sesi duydum :bbo:. Saat:12.20 de doğdu tosbağam.50 cm. 3.500 gram.Şaşkın bi şekilde bakınıyorum etrafa doktorum hemen kafasını uzattı bak annesi diye,eşim şaşkın elinde makine fotomuzu çekiyor.sonra volkan bey getirdi yanıma oğluşumu öptüm ve bakıma gitti hemen.Babasıda peşinden tabi benim işim bitti nede olsa :dilcikar: Daha sonra mide bulantısı hissedeceğimi söyledi doktorum bir bulantı ama çıkarmamak için zor tutuyorum kendimi utanıyorumda ya çıkarırsam diye çıkar dedi doktor bez koydu ama neyseki kusmadım.5 dk. sürmedi bile bulantı herşey bitmiş hiç hissetmedim.Doktorum hemen gidebilirsin odana dedi ama eşim meğer odayı süslüyomuş beni uyandırma servisine aldı biraz burda bekle sen dedi,iyi bakalım bekliyorum dedim.1 saat orda kaldım,kaldığım süre boyunca hep titredim nedense.
Saat 14.00 olmuştu artık vee eşim geldi beni aldı,koridora bir baktım dayım,yengem,yeğenlerim,kardeşlerim herkes orda biri kameraya çekiyor gelişimizi diğeri alkışlıyor koridordakiler bize bakıyor noluyo diye odama girmemle balonların üstüme atılması bir oldu.Çok güzeldi ya odamız harika olmuş,süslemişler,prensesler gibi karşılandım.Herkes yanımdaydı,bebeğimi birkaç saat sonra getirdiler doktor muayene etsin diye bekledik pazar olduğu için nöbetçi doktor baktı.Babasının kucağında geldi paşam odamıza.Meme emmeyi başaramadı o gece mamayla besledi hemşireler,aç kalırsa sarılık olurmuş bebek öyle dediler.O gece hep ağrı kesicilerim yapıldı ve sabah 8de ayağa kalktım,odayı turladım bir dahada yatmadım gazım çıkana kadar hastaneyi gezdim.Ve akşamüstü evimizdeydik paşamla.Doğru düzgün hiç yatmadım ve hiçbir acı hissetmedim çok şükür.
Allahım bu güzel duyguyu herkese yaşatsın, böyle olsun 10 tane doğrurum ben.Allah herkese kolay doğumlar nasip etsin.Paşalarımıza,meleklerimize uzun ömürler versin ...

ay canım Allah bağışlsın benimde doğumum çok rahat geçti

demett. .!.:

oyyyy canım ne güzel anlatmışsınnnn Şeniz
sağlıklı uzun ömürleri olsun analı babalı büyüsün kuzucun canım çiçeğimmmopuyorumnanaktan

Genişletmek için tıkla...

Sağol demetim aminnnnnnnnn diyorum dualarına.Ben senin hikayenide bekliyorum amaa hadi bi fırsat bulup yazmaya çalış :1hug:

jasmincin .!.:

ay canım Allah bağışlsın benimde doğumum çok rahat geçti

Genişletmek için tıkla...

sağol canım bundan sonrakilerde böyle rahat geçer inşallah, tabi biz bu aralar bundan sonraki diye bişey düşünemiyoruz ama :) zamanla alışırız sanırım uykusuzluğa,ben alıştım aslında ama babamızında alışması lazım

evttt kızlar artık bende doğum hikayemi anlatabilirim.
25-07-2009 sabahı kalktım yine karnım büyüktü ve oğlum daha dünyaya gelmemişti. sabah kahvaltımı yaptım ve oğlumu aldım havuza gittim. sabahtan akşama kadar yüzdüm.akşam üstü eşim geldi yemek yedik ve kayınvalidem ben ve eşim balkonda gece saat 2 ye kadar sohbet ettik. benim oğlum neden gelmiyor diye üzülüyordum. kayınvalidem hatta bu gece allah nasip ederde bak görürsün doğuma gideriz dedi. ben artık ümidimi kesmeye başlamıştım sanki hep içimde kalacakmış gibi.
tarih 26-07-2009 olduğun da Saat 2 ye geldiğinde artık uykumuz geldi ve yatmaya gittik.O kadar çok uykum gelmiştiki yastığa başımı koyar koymaz uyumuşum. Saat 3:30 civarında tuvaletim geldi ve wc ye gittim. Ve yatağıma geri döndüğümde altımın ıslandığını hissettim. Ayağa kalktım ve su boşalmaya başladı.Bir türlü suyu durduramıyordum.daha sonra eşim uyandı.Daha sonra hazırlandık ve hastaneye gittik. Hastaneye gittiğimiz de 4 cm lik bir açılmam vardı. Daha sonra sancılarımın şiddeti 120 lere vurmaya başlayınca hastaneyi inletmeye başladım ve epidural takıldı. sabah saat 9 civarında çok zor bir doğum gerçekleşti.Zor olan kısmı oğlumun kodonu 1,5 kere boynuna dolanmış ve her ıkınmamda aşağıya iniyordu ve derin nefes aldığım zamanlarda tekrar yukarıya çıkıyordu.Ve biz kordonun dolanmış olduğunu bilmiyorduk.Dr un uzmanlığı o noktada belli oldu. 9:10 sularında oğlum gelmesiyle ve doktorun havada oğlumu kordonundan kurtarması bir oldu.Allahıma binlerce şükürler olsun ki oğlum şuan da sağ ve kucağımda.doğum kilomuz 3kilo 860gr 50 cm....

hazır fırsat bulmuşken bende yazayım doğum öykümü.son kontrolümüze gittik ve doktorumuz bebişimin boynunda kordon olduğunu ve doğumda risk taşıyabileceğini söyledei kendisininde o hafta burada olamayacağını söyleyerek başka bir arkadaşına yönlendirdi ancak o da normal doğum yaptırmak istemedi bizde madem sezeryan olacak doktorumuzla olsun dedik.ve 9 temmuz akşamı son hazırlıklarımızı yaptık annemler kayınvalidemler ve teyzemler vardı yani ev baya kalabalıktı herkes heyecenlıydı bense hiç birşey hissedemiyordum hani karmakarışık olma duygusu var ya aynen öyleydim işte mutluydum heyxanlıydım korkuyordum ne hissedeceğimi bilmiyordum..
10 temmuz 2009 sabah saat 7:30 da uyandık ve son kez çantamızı kontrol ettik giyindik ve çıktık hastanenin önünde annemlerle buluştuk ve odaya çıktık saat 8:00 de son kontroller yapılacaktı fakat benden önce başka bir sezeryan daha vardı o nedenle kontroller saat 9:00da yapıldı tabi beklerken daha da heyecanlanıyorduk.
Allahım inanamıyorum minik meleğim artık kucağımızda olacaktı.
saat 9:00 da son kez nst çekildi ameliyat için beni hazırladır ve sandalye ile ameliyat katına gönderildim ve bekleme odasında beklemeye başladım.saat 9:30 gibi beni ameliyathaneye aldılar ve önce iğne oldum sonra ameliyata başladılar tabi ben epidualle sezeryan olamak isediğim için ameliyat sırasında gelip benile konuşuyorlar heyecanlanmamamı sağlamaya çalışıyorlardı.birkaç dakika sonra doktor kızımı gösteri bana ve hayatımın en güzel anıydı minik meleğim artık dünyadayı.
aslında kolay kolay ağlamam ama kızım öyle çok ağladıki kordonundan ayrılınca nereyse bende ağlayacaktım içim çok acıdı onun ağlama seslerini duyunca saat 11:00 de bebeğimi odamıza çıkarmışlar benim ayaklarımı harekket ettirmemi beklediler beni yukarıya çıkarmak için ama bu arada saat 13:00 olmuştu ve ben kızımdan daha fazla uzak kalmaya dayanamayınca ne olur beni çıkartın dedim ve sonunda dayanamayıp beni de odaya çıkardılar.
iki elimdede serum vardı çok canımı yaktı onu emzirmeye çalışmak tabi birde süt hemen gelmedi ama benim canım kızım Allaha şükür çaba harcadı ve başardı emmeyi bana ve hayata tutundu minik meleğim,
şimdi ona her baktığımda aklıma gelen ilk şey onun bana Rabbimin emaneti olan minik bir melek olduğu geliyor.
Allah isteyen herkese tatırsın anneliği evimizin neşesi oldu minik kızım.
iyiki geldin iyiki aramızdasın BERRAM...