üçüzlerinmi var teknolog
benim kanatsız meleğim...........
hep bir melek hayal ederdim içimde nefesini hissetmek hareketlerini hissetmek isterdim....
çok istedim kanatsız meleğim seni....
derken bir gün test sonucum pozitifti inanamadım önce bi yalnışlık vardır dedim kendimce.........sonra hüngür hüngür ağladım ama bu sefer sevinçten di benim kanatsız meleyim.......hayallerim gerçek oluyor ve sen bedeimde hızla büğüyordun.......
seni içimde savgimle okşaya okşaya büğüttüm tam 9 ay
veeeeeeee sıra gelmişti birbirimize kavuşmaya heycandan haftalardır uyuyamadım hep o melek yüzünü hayal ettim biriciğim..........
07.07.2009 salı sabahı güne uzun ve misss gibi bi duş alarak başladım
heycandan ayaklarım yere basmıyordu bile meleyim aklımda sadece o melek yüzünü görebilmek vardı.........
erkenden hazırlanıp çıktık yola hastaneye gelirgelmez odamıza geçtik ve hazırlıklar başladı........
derken ameliyat önlüğümü giydim ve başladım beklemeye hayal gibiydi yaşadıklarım içimde tarifsiz bi korku vardı heyecan,üzüntü,korku,şaşkınlık her duyguyu aynı anda yaşıyordum........
seni beklerken ilk fotoğrafım...
baban ve ben bir an ayrılmadık birbirimizden ikimiz de çok duygusal anlar yaşadık............,
derken tüm hazırlıklar bitti ve ameliyat saati geldi meleyim beni almaya geldiler gözlerim doldu içim bi garip oldu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım tüm vucudum kontrol edilmez derecede titremeye başladı seni görme seni koklayabilme duygusu bana çok büğük bi heycan yaşatmıştı bitanem kısa bi vedanın ardından gözyaşları içinde ama yine de bi gülümsemeyle tuttuk ameliyatanenin yolunu
gözyaşlarımı kontrol edemiyordum bitanem sınırsızca akıyordu baban bir an elimi bırakmadı birlikte ameliyataneye kadar indik...malesef ameliyatanedeki tüp bebek uygulamaları ve enfeksiyona karşı yeni politika oluşturan hastane babanı ameliyatanenin ilk kapısına kadar aldı oysa onun yanımda olacağı hissi bana güven veriyordu derken baban beni öptü ve vedalaştık o an bittiğim andı hıçkırıklarım ameliyataneyi inletiyordu kendimi orda çok yalnız hissettim.........
doktorumun sesiyle biraz rahatladım sakin olmamı ve az sonra kızıma kavuşacağımı söyledi,,
anestezi uzmanı geldi hemen ve bana bi iğne yaptı çünkü ağlamamı ve korkumu yenemedim bi türlü...
bu şartlarda sana asla epidural yapamam dedi ve o kadar gerkin ve korku doluydumki epidural olacak doğumum genel anesteziye dönüştü ve ben acilen ameliyat masasına alındın anesteziden önceki son fotoğrafım kızım......
derin bi uykuya daldım o anda sen 5-10 dk içinde dünyamıza merhaba dedin hoşgeldin hayatımızın baharı ,annesinin nazlı çiçeği babasının biricik kızı...
dünyamıza neşe getirdin iyi ki doğdun iyi ki bizimsin kızım...
ve artık odamdaydım sen hayallerimdekimelek artık yanımdaydın zor oldu doğumum çok acı çektim öyküm ama inan herşeye değer senin bir nefesin
artık anne olmuştum artık baban ve ben tam bir aile olduk işte doğumdan sonraki ilk fotoğrafım canım kızım ,huzur dolu,mutlu ve sana kavuşmamın heycanı var üzerimde,
evet aşkımızın masum öyküsü,yazsam sayfaların alamayacağı kadar uzun bir öykümüz var...baban ve ben seni canımızdan çok seviyoruz minik kelebeğim....
sen 07.07.2009 salı günü saat 12 de 2750 gram ağırlığında ve 48 cm boyunda dünyamıza merhaba dedin..bir güneş gibi aydınlattın evimi
hayata ve ailemize hoşgeldin biriciğim sen bizim herşeyimizsin seni çok seviyoruz öyküm.....
işte minik bir aile
Evet artık bende anlatsam maceramızı iyi olacak.
25.mayıs.2009 da doktorumuz ara kontrol yaptı. Her şey yolundaydı hatta hatırlarsanız biz bodruma tatile gittik bir haftalığına. Tatilimiz çok güzel geçti hatta şişliklerim bile orada yok oldu.stresten uzak güzel bir hafta geçirdik. Tatilden döndüğümüz günün ertesi günü eşim beni pastaneye götürdü arada bir bir top dondurma kaçamağı yapmaya başlamıştım.çünkü doktorum biraz rahat bırak yükselsin bizra şekerin bebeişin tam kilo alma zamanı engelleme demişti. Bende az biraz kaçamak yapmaya başlamıştım ama sadece bir top dondurmayla. Neyse arabadan inip dondurma almak için pastaneye gidiyordum ki ,yerleri sulamışlar İzmir!de meşhurdur bu, benimde ayağımda Tokyolar basar basmaz düştüm. Acayip korktum doktorumuzu aradım yarın gel bakalım dedi. Ben hüngür hüngür dondurmayı a unutarak eve geri döndüm. Bütün gece tedirgin bir şekilde geçti.ertesi gün doktorumuz bir problem olmadığını söyledi plesentada ayrılma yok bebiş iyi kalbi atıyor falan kısaca baktı 13 gün sonra normal kontrolümüz vardı. 12 haziran 2009 doktor amcamıza gittiğimizde ufaklığımın yüzünü net göremedik neden mi? Beyefendi doğum yoluna girmiş. Doktorum hemen her şey olabilir dedi.bekleyebilirde gelebilirde dedi. Bizi bir telaş aldı. Bebeğin odası hazır değil kıyafetleri yıkanmadı ama benim daha 1 ayım var diye izine yeni ayrıldım ve bu dönemde yapacktım her şeyi rahat rahat. Ve 20.haziranda kardeşimin düğünü var. Ya gelirse ben nasıls gidecektim.hep şakasını yapardık düğün günü doğum yaparsam diye.
Neyse ertesi gün hemen işe koyulduk ben genelde dinlenerek yapıyorum tabii Cuma akşamı ve cumartesi gece bir bel ağrım varki anlatamam neden diyorum normal diyorlar bebek büyüyor falan oysaki doğum işaretiymiş ben nerden bileyim. 14.haziran.2009 sabah kalktım kahvaltı duş aldım falan çok iyiyim hiçbir ağrım yok acayip keyifliyim eşim duvar boyamaya başladı görümcem bebişin kıyafetlerini ütülüyor kardeşim yerleştiriyor halam bana yardım ediyor ben söylüyorum o düzeltiyor. Akşam üstü 17.00 de bir şey atıştırdık hatta çok yemişiz akşam yemek yemeyiz dedik gerçektende hepimizin son yemeğiymiş. İçeri geçtik hastane bavulunu hzırlamaya başladık kardeşimle bebişin kıyafetleri bitti sıra benimkilere geldi saat 18.00 tam yatak odama geçtim geceliklerimi elime aldım ılık ılık bacak aramdan bir su geliyor. Bir ağlamak tuttu beni eşimi çağırdım suyum geliyor dedim oda şaşkın işemiş olmayasın dedi. Saçmalama ne işemesi dedim doktoru aradık doktor bir ped koy uzan bakalım yine gelecek mi dedi pedi koydum ama yatağa uzanamadım ki musluk sürekli açık  hemen hastaneye dedi. 10 dakikada hastanedeydik açılma 2 cm miş halen su geliyor ntsye bağladılar ilk ntsem sonuçları doktora bildirdiler doktorum aradı hiç doğumla ilgili konuşmamıştık. O sırada konuştuk hastalıklarımı göz önüne alarak sezaryana karar verdi akşam 21.00 de oradayım. 21.30 da amaliyathanede görüşürüz dedi. Hemşire geldi yeşil elbisemi giydirdi. Ntsden çıkardı beni 1 saatte kalmadan herkes hastaneye doluşmuştu anneler, kayınvalidemler vs. derken hemşireler geldi ve beni aldılar bu arada suyun akması hiç durmadı. Ne kadar çok su varmış diye düşündüm . anestezi uzmanı başlattı anlatmaya sonra yapıtılar epiduralımi canın acırsa söle dediler ben bir an bitirin dedim sesimi bile çıkarmadım aferim aldım  ama sondamı takılırken çok canım yandı gözyaşlarım teker teker süzüldü. Kollarım bağlandı yeşil ötü gerildi ve doktorum geldi mangaldan gelmiş. Bende getirseydiniz beraber yerdik dedi. Son bir aydır her kontrolde doğurcan sen diyordu sizin yüzünüzden erken geliyor beiş işte dedim. 22.14 de bebişim doğdu bir ağlama sesi ciyak ciyak ama örtüden bişi göremiyorum ki merak çatlayacağım ne oluyor diye bebeğimi niye bu kadar ağlattılar diye meğerse ilk kontrollerini, iğnelerini yapıyırlarmış. Premütre ya her şeyi inceliyorlarmış, birden ağlama kesildi ben daha da heyecanlandım ne oldu diye ağlarken en azından sesini duyuyordum. Dahada merak sarmışken beni birden yeşil bir beze sarılı yanıma getirdiler inanamadım bu benim mi dedim yumuk yumuk gözler, çukur bir çene… iki damla daha gözyaşı orada süzüldü gözlerimden ,ona sarılmak istedim ama nafile eller bağlı, öptüm bebişimi sonra götürdüler. Bana hadi sende biraz uyu dediler elimden bir iğne ben yokum. 1 saat sonra uyandım her şey bitmişti. Asansör kapısında annem, babam.eşim bekliyordu. Beni odama aldılar bebişim ise beşikte mışıl mışıl uyuyordu. Bir daha baktım ona o bütün gece inledi ben bütün gece ona baktım annemde bana. Analar yavrularına (herkse yavrusuna ,annem birde yavrusunun yavrusuna bakarak) şeklinde iki gece geçirdik hastanede epiduralimi hiç çıkarmadılar her seferinde ilaç yaptılar bir sızı bile hissetmedim eve gelince çektim ağrıyı ben. Şimdi paşamla beraber evimizdeyiz. Teyzemizin düğününe bile gittik.oğlum şahit oldu  evet arkadaşlar bizim hikayemizde bu kadar. Anne olmak çok güzelmiş Allah her isteyene nasip etsin .Herkese sağlık diliyorum.güle güle büyütün meleklerinizi
geçen sene bu zaman hamile olduğumu öğrendiğimde dünyalar benim olmuştu ve aynı şekilde 1 ay sonrasıda sanki dünyam yıkılmıştı başıma bebeğim beni bırakmıştı atan kalbi durmuştu.bunun şokunu üzerimden atıp korunma süremin dolduğunda canım kızım ada ya hamile kaldım.acısıyla tatlısıyla 9 ayın sonunda 1 temmuz sabahı hazırlanıp eşimle hastaneye doğru çıktık.kayınvalide annemler falan arkadan geldiler odama çıktım herkes orda bekliyor bana önük giydirildi ve ameliyathaneye doğru eşimle çıkıyorduk çalıştığım hastane olduğu için çalışma arkadaşlarım akrabalar baya kalabalık bir grup beni uğurladı ve ben ağlamaya orda başladım eşim de orda çalıştığı için ameliyathaneye girebildi elimi hiç bırakmadı ama benim duygularım okadar karmakarışıkki spinal yapılırken büyük bir korku duydum ve çok kastım kendimi.engüzel yanı masaya yattıktan sonra 3 dakika içinde kızımın sesin duymaktı eşim resimlerini çekiyor bolbol.bu arada fön çektirip makyaj yapmıştım ama banamısın demiyor oağlmaya terlemeye.kızımı ben ameliyathnedeyken aşağıya indirmiş hemşire annemler herkes hüngür hüngür ağlayıp sarılmışlar kurtuldu yavrularımız diye tabi bebek hemşirenin kucağında kalmış kimse almıyorsa götürüyorum diye espri yapmış oda.ben aşağıya indiğimde çok fazla titriyordum ameliyathenin soğuğundan. oarada bebeği göğsüme tutturmaya çalıştılar yavrum bir sesle ağlıyor memeyide tutumuyor sütte gelmiyor içim parçalanıyordu sonunda mama verip susturdular ve bende kendime gelip sütü sağıp vermeye başladım ve annelik maceram başladı çokkkkkkk güzel bir duygu ve eşimin gözlerinde gördüğüm o heyecanı ve mutluluğu gördüm ya harika bir şey ikimizin parçası .allahım uzun sağlıklı analı babalı bir ömür versin.
kızlar hikayeniz çok güzel zaten lohusalık var şuan ağlamak daha bi kolay oldu göz yaşlarmı tutamıyorum allah analı babalı büyütsünn maşallah bebişlereetatlı meleğimiz bizim kaderimiz destinamızın hikayesi
eşimin doğumumda yanımda olmasını çok istemiştim. her gece dua ettim Allaha
dualarım kabul oldu çok şükür
eşim askerden geldi izne 6 temmuzda, 10 temmuzda da kızımızı aldık kucağımıza
10 temmuz eşimin doğum günüydü ve ona en güzel hediyeyi kızımızı verdim kucağına
4 gece beraber geçirdik kızımızı karnımda da hissetmesini istemiştim çok şükür onu da yaşadı
gelelim doğuma;
tarih 8 temmuz, artık niye olmuyo diyodum kendi kendime meğerse kızımız babasının doğum gününü bekliyomuş :) (doktorun verdiği gün 11 temmuzdu)
lavaboya girdim biraz su geldi benden dedim geliyormu acaba beni bi heyecan sardı tabii
anneme söyledim bekleyelim biraz dedi
tabi bende sancı yok bekliyorum sabırsız bir şekilde
dayanamadım akşam üstü doktorumu aradım eğer sıklaşırsa hastaneye gidersin dedi yoksa yarın kontrole gel dedi
bende hiçbir şey olmadı, sabaha randevu aldım doktora. eşimle beraber gittik. doktor muayene etti suyu azalmış yarına yatış veriorum sana dedi ve evrağı hazırladı. ilk önce normal deniycez olmadı sezeryan dedi. ben de çok istemiştim normal doğumu. sabahı zor ettik tabi. doğum evi bize çok yakın yürüyerek gittik girişi yaptık ve beni doğumhaneye aldılar. herkes çok ilgilendi. sanki doğum yapmayacakmışım gibi geldi bir an. nts ye bağladılar. hiç sancıda yok. sonra doktorum geldi muayene etti ve çatının dar olduğunu söyledi ve sezeryan dedi. zaten eşininde doğum günü verelim kucağına gitsin dedi :) ben de sevindim doğrusu. sonra bekledik durduk tabi. serum verdiler, sondayı taktılar umduğum gibi acı felan vermedi. doğum sancıları çekenler bile daha sonra sezeryana alınmış iyiki sancı çekmemişim diye şükrettim memnundum halimden. 15:15 ameliyata girdim ve 15:20 de kızmız destina 3240 gr 50 cm olarak dünyaya geldi. annelik çok güzel bir duyguymuş. sürekli baktığımda bizimmi diyorum inanamıyorum hala. o bizim biricik tatlı kızımız hoşgeldin destina seni çok seviyoruz
ama pazartesi babası askere gidiyor daha 7 ayı var inşallah çabuk geçer günler bir an önce kavuşuruz birbirimize
tam 9 ay sabırla bekledım çınarımı yeterkı saglıkla gelsın kollarıma diye.....
ve tarıh 08.07.2009 saat sabah 07:00 uyandım hazırlıklara basladık
önce güzel bir duş aldım ve uzerımı gıyındım bu sırada esımde cantalarımızı arabaya yerlestırdı
saat 08:30 hastanedeydık yatıs ıslemlerımız yapıldı ve odamıza yerlestık
gayet sakındım ama ıcımde tuhaf bır duygu vardı cok karmasıktım ıcımdekı gergınlıgı atmaya calısıyordum
derken doktorum odama gırdı nasıl oldugumu sordu dedım cok tırsıyorum ama hıc bellı etmıyorum kaydirigubbakcemile3
korkma az kaldı gayet normal dedı
ve 10 dakıka sonra sedyeye yatırıldım ve amelıyathanenın yolunu tuttum
yanımda kımseyı ıstemedım esımı bıle ozaman daha panık oluyodum tek oldugum ıcın gayet sakındım
amelıyathaneye gırdık ıcerısı buz gıbı neyse masaya yattım ellerımı bagladılar serumlar falan taktılar
rahatlamam ıcın muhabbete basladık ama ben zaten sakındım derken bogazımda bır yanma hıssedecegımı soyledıler evet hıssedıyorum dedım ve gözlerım bırden kapandı
ve uyandıgımda odamda yatıyordum anestezının etkısıyle sureklı çınarı sayıklamısım çınar nerde dıye
ve aradan yarım saat gectı yada gecmedı yanıma bır melek geldı yakısıklı ve karızmatık 1.52 cm boyunda 3.750 gr agırlıgında:asigim:
bembeyaz pamuk gıbı masmavi gözlerıyle bana bakıyor saskın saskın:asigim:
allahım bu benımmı dedım bı anda bu nasıl guzel bırsey nasıl bır mutluluk anlatamam
hayatımın en guzel anları ılk gözgöze geldıgımız o anı dunyalara degısemem çınarım canım oğlumsenağlama
neyse uzun uzun oğlumla bakıstıktan sonra çok acıkmıs olucakkı dudaklarını uzatıyodu sureklı canımın ıcı hemen mememı verdım ve emmeye basladı cok sukur sutum hemen geldı
gercı suanda yetmıyo benım kucuk sevgılıme ama ıdare edıcez artık:kedi:
ıste böyle 1 gece hastanede kaldık ve sabah öglende evımıze geldık ve o gun bu gundur hıc uyku uyumadım dogru duzgun
annelık mukemmel bır duygu allahım ısteyen herkese nasıp etsın ınsallah ama bır okadarda zor
dogum yapmayanlara tavsıyem bol bol uyuyun hamılelıgınızı mum gıbı arayacaksınız ama uykusuzda kalsanız bu mukemmel duygu herseye deger opuyorumnanaktan
doğum öykümü bu kadar çabuk anlatabileceğimi düşünmüyordum doğrusu....
salıyı çarşambaya bağlayan 22 temmuz gecesi meleğim artık gelmeye karar verdi....ve hikayemiz başladı....
yerimseniben
2005 de evlendiğimde 4 sene çocuk yapmayacağım die allahıma çok büyük konuşmuştum..yarabbim ne büyük hata etmişim....
1sene geçmişti ve ben bebek istiyordum olmadı...1 sene daha geçti...derken 1 sene daha...3 sene istediğimiz bebek gelmemişti...:1no2:
tedavilere başladık ama bebeğimizin olmaması için hiç bir engel olmadığı çıkıyordu...bu doğum yaptığım hastaneye geldim doktorumu tamamen resiminden
seçip beğenip gelmiştim herşey tesadüftü...yeni tedaviye başlamayı düşünüyordum ki hamile olduğumu öğrendim...allahım o kadar şaşkın ve mutluydum...şutarafagitti
ilk 2 ay zaten bebeğin kalbi görünmedi boş gebelik ihtimali vardı gel gitlerle geçti ama 2 aydan sonra kalbini gördükten sonra herşey benim oldu...
içimde bir canlı taşıyordum bebeğim olacaktı eşimle benim ortak parçam....
büyüdü büyüdü büyüdü her haftayı iple çekiyordum sürekli araştırıyordum....
açılmalarım oluyordu ...ben erken doğururum diyordum hep kendimi o kadar hazırlamıştım ki bu açılmalarla erken doğuracağıma ...
derken...37 -38-39-40 allahım bebeğim gelmiyordu inatla dünyaya gözlerini açmak istemiyordu...:1no2:fisfisfis
doktora neler oluyor dediğimde normal doğuracaksın herşey normal diyordu başkada bişey demiyordu..:umursamaz:
gün aşırı nst ye bağlanıyordum...artık 40 haftam dolduğunda hergün
nst ye bağlanıyordum...2 kere doğum masasında muayne oldum...hemşireler ebeler bile her sabah beni gördüklerinde
"günaydın huri bugünde gelmemiş ipek bebeğin" diyorlardı...kaydirigubbakcemile3
ve büyük buluşma anı....inanın yalansız riyasız anlatıcam....en heyecanlı,dehşet verici bölüme geldim....:1shok:
doktorum 23 temmuz sabahı 8 de gel suni sancı bağlayacağız dedi...ben suni sancıdan çekiniyordum...
artık 40+5 olmuştu bebeğim ve etraftan aldığım telefon ve baskılarla bende doktruma baskı yapıyordum oda açılmaların aynı 2 cm suni sancıya bağlayaım sabah dedi..ve
hastaneden çıktım kendimi yollara vurdum...ertesi sabah suni sancıyla doğurtulacaktım
ben 3 km ye yakın yok yürüdüm....alışveriş yaptım...bu gece dourayım allahım dedim...suni sancıya gerek kalmasın...gerek kalmadı hatta epidural bile olamadım...:1closedeyes:
EVDE
eve geldim yemek yaptım..temizlk..çamaşır bulaşık...
gece 1 de bayomu yaptım...salona uzandım...t.v. de çok komik bir şey gördüm ve kahkaha atmaya başladım...
bacak aramda pıt diye bir şişirilen sakız patlaması hissetttim...benzetmeye bak yanlız...kaydirigubbakcemile3ılık ılık su geliyordu..
bunu hissetmemek mümkün değildi zaten uzandığım halde ayakta olmadığım halde ayaklarıma doğru ilerliyordu suyum...
ayağa kalktım dahada arttı...sırnaşık şey
eşime dedim.."aşkım suyum geldi"ses tonum şaka yapıyormuş gibi o kadar sakindim ki
inanmadı ilk başta sonra akan suyu göründe (ben yengeç gibi ayakta duruyrum öylece su akıyor )kaydirigubbakcemile2
eli ayağına dolandı taksileri aramaya başladı...onunla uğraşamazdım gittim giyinmeye başladım altımı üstümü halettim aynaya baktım
"işte buluşuyoruz kızızm beni üzme lütfen"dedim...yerimseniben
salona geçtm ki bizizmki çıldırmış...sakın unutmayın ne kadar sakin görünselerde
eşlerin eli ayakları dolanıyo sakın güvenmeyin..doğum parasını bile söylemsem ynaına almıyordu...ben bu arada size yazıyorum suyum geldi diye....laelaelaelaelae
dedim sen bana mukayet olamayacaksın ananı çağar gelsin..ben dedim
taksi geldi ana geldi baktım kayınpederde geliyor.."sen evde kal baba bişey yok
iyiyim ben sabaha kadar doğum olmaz falan dedim ..gelemedi adam...:mymeka:
HASTANEDE
ben çöok rahatım altım hala akmaya devam ediyor suyum durmadan geliyor...hastaneye geldik bişeyim yokşutarafagitti
sadece suyum geliyor..içeri girdik nöbetçi hemşire var bomboş..çıt yok...dedik böle böle..
beni aldılar doğumhaneye muayneye...nöbetçi doktor uyandırıldı...
sanki uykudan ölmüş karı çıldırtı beni...gözleri kapalı muayne etti gözleri kapalı konuştu...
geveleye geveleye nst bağlayın sancıları takip edin duruma göre doktoruna haber verin...
iyi odam belli oldu hemen nst bağlandım sancılar 50-60 gidyo
biz sohbet anı falan saat 1:40 gece...:1ninca:
sancılar coşmaya başladı hemşireyi çağırın dedim..geldi bi muayne merak etme 3 cm açılman var iyisin sabaha doğuracaksın falan dedi...
saat 3:00...
sabahı bulmam ben çok fenayım dedim...
duvar kağıtlarının desenlerinden lambanın şekline kadar aklıma jilet gibi kazınıyordu..
ağrılarım gittikçe artıyordu...kaynnam ellerimi eşim bacaklarımı ovuyordu...sancım hiç kesilmiyordu..artık bağarmaya başladım bu sancılar hiç dinlenmiyor mu yaaaa
bi nefes alın ya..koyverdim kendimi..şarkıda söylüyorum..bağırıyorum....4 cm olduuu artık geliiinnnndelikafadulden
saat3:20
hadi takın şunu epidural istiyordum...sancılarım snt kağıdına sığmıyor 100 den yukarılardaydı ve dümdüz çizgi en tepedeydi...senağlama
hiç aşağı inmiyordu...çıldırmak üzereydim ve "biri şu doktoru uyandırsın vücudum 2 ye ayrılıyor"dedim.doktor geldi..klava:
kendi doktorumu istiyorum epidural istiyorum açılmam tamam oldu dedim..o kadar sakin ki yok canım daha 10 dakka önce 3 cm di.daha ilk gebeliğin canım sakin ol dedi..
elini attı ve gözler açıldı fal taşı gibi...malesef canım çok geç 7 cm açılman var...ne diyosun doktor..sen ne diyosun..ben nasıl doğurucam...
sen niye gelmiyorsun ben çağırıyorum..ben doğuramam..ama binayı yıktım...beni telkin etmeye çalışıyor ama..nafile duymuyorum ki...(yalansız anlatıcam dedim çokmu ağar oldu)kaydirigubbakcemile3
dedim doktorumu istiyorum şu yarım saatte bu kadar açıldıysam ben bunu tutamam hemen gelsin...:1no2:
ben sancı çekiyorum esim şaşkın kaynana şakın doktor herkesten şaşkın...
saat 4:00:1
nöbetçi doktor geldi...birden ortalık karıştı hemşireler hasta bakıcılar tekerlekli sandalye konuşmaları bile duymuyorum..
doğum haneye uçurdular beni...doktorum nerde die bağırıyorum...doğum masasına yattım..açılmam 10 cm olmuta doğum başlamaya başlamış bile...delikafadulden
nöbetçi doktor karşımda gözler yne kapalı gıcık oldum karıya gözünde şişe dibi gözlükleri gözlerinide kısmış..
eldiven giyiyor ama görsen dersin kadın pasta hamuru açacak...ben yattım ama çenem düştü..
sancım gitti...yerini ıkınmalar altı...sanki büyük tuvaleti varmış gibi ara ara ıkınma geliyor kafası ucunda hisediyorum...
"geliyo" diyorum" doktorum nerde"..
"gelmez gelmez ben görüyorum daha var" diyo...:tomato::mymeka:
acı yok orda acı gidiyor işte sancı olayı bitti ama bu ıkınma "lavman yapın bana" kadın cvp bile vermiyo..hemşireler hazırlıklarını bitirdiler
ilaçlar steril bilmemneler beklemiyorlardı ki bu kadar hızlı geleceğimi...geldiler başına birer koldan ellerimi tutular... bu arada meshanem doluymuş bi boru tuttu kadın "yap çişini ben tutuyorum boşaltalım mesaneyi bebeği sıkıştırmasın" dedi.ben koyverdim allahım şu boru kaysada şunun ayaklarına eşesem dedim valla ne yalan diyim...
bana ıkınma geldikçe
nefes al sakın ıkınma diyolar.."yaaa nasıl ıkınma doğurmayacakmıyım
ya arkadaşım ıkınıyorum tutamıyorum"onlar yine.".ıkınma sakın "diyolar...ben artık madem ıkınamıyorum açtım ağızımı karşımda nöbetçi doktor elleri belinde
mapushanedekiler gibi bir sola gidiyo bi sağa..
doktorumu bekliyolar o gelmeden bişey yapamıylar o hatunda nasılsa bu kız doğuramıyordu bebek tembel diye heralde
sallana sallana geliyo ama benim bebek bastırdıkça ben bağırıyorum..
söylediğim şeylerde saçma sapan hemşireler yarılıyor...
ben lunaparkı çok severim gondola binicem oh artık kolbastı oynayacağım ....naniknanik:roflol:
hiç ağlamadım ve hiç acı yoktu sadece ıkınma geldikçe artık çıkarmak istiyordum bebeği...
ve doktorum kapıda göründü eldivenlerini kaptığı gibi..
huri naaptın sen yavrum bu ne hız..jet bebek doğurucaksın hazırlık ol...
bende " benim herşeyim jet 1 sene içinde söz,nişan,düpğün yaptım ben bunumu çıkaramayacağım...."dedim..yine bi gülüşmehihoyyyt
ıkınmalar devam artık kendimi tutmaya gerek yok...ee napıcaz şimdi....
"şimdi nefes alıyorsun ve morarana kadar bebeğini itiyorsun saçları çok güzel huri"dedi.koptum..ne yani o kadar görünüyomu.:1shok:
nasıl yaa kafası çıktımı:hadi kızızm it şunu btisin...şutarafagitti
hemşirelerin elini bi sıktım bi çektim...doktor ıkın it it çok güzel diye bağırıyor bende iterken bağırıyorum...dur dedi bağırarak...:uhm:
nolduuuuu...:uhm:
huri sen niye bağırıyorsun....ee ıkınıyom..::.hayır nefesini boşa harcama ..karnına odaklan bebeğini dışarı atmaya odaklan ..ama biz bağırıyoruz 2 kapı var eşim bu konuşmaları duymuş..
okey yes hadi nefes al it hadi süper çok güzel yadi canım ...mosmor oldum hissediyorum...
kafsı çıktı ,omuzu çıktı,allahım bacaklarıda çıktı....saat29 onu hisettim....ama bakamıyorum..kafamı attım arkaya başım dönüyor..gözlerimi açamıyorum...
sesi geliyor sağlığı iyi ağladığına göre diye düşünüyorum...ama ben hala konuşuyorum saçma sapan....
bi cozlama iğnem yapıldı..meğerse kesi atılmış bile....bebeğim hemen yanıma geldi öpüştük koklaştık
kapkara bi kız...aman tanrım ilk dediğim şey"bu benden mi çıktı"lafa bak ya ..yok o nöbetç doktordan çıktı..sırnaşık şey
karı zaten alındı heralde doktorum doktorum dedm üstüne alındı ki doumda kalmadı...gitti yine zıbardı heralde...mirmirmirmir
neyse bebek gitti bakıma...plesenta çıkıyor ben şaşakın yorgun narkozlu gibi konuşuyorum...:1rolleyes:
rahatladım herşey bitti acı macı yok..."doktor civanım plesentama dikkat et lütfen.." kaydirigubbakcemile3 "niyeymiş o"kaydirigubbakcemile3
"gözüm gibi baktım bi bebek daha besler o dikkatli çıkar"millet kopuyo tabi..rahatladık ya artık konuşuyom cırcır...
anestezi uzmanını çağarın gelsin dedi..noluyo dedim
yırtığın var 2 cm ..uyutucaz seni...nasıl yaaa ne uyutması derken anestezi geldi...allahım onunda gözler kapalı...
geldi ilacı vurdu nasıl uyudum bilmiyorum...allahtan 15 dakka sürdü...gözümü yine doğum masasında açtım çok kısa sürdü...
dikişlerim atılmış bitmiş..kalktım sandalyeye oturdum odama sürüyolar beni...çıktım eşimi gördüm ağlıyor şapır şapır ..:çok üzgünüm::gitme:."iyiym aşkım iyiyim"
odama yattım uyumuşum..2 saat uyudum
BEBEĞİM VE BİZ
bebeğimi verdiler hemen emzirdim allahım memeylemi doğdun mübarek bi dur...o saçlar sırma saçlar...deli olursun ya severken...
hep söylediğim söz bu benden mi çıktı hala inanamıyordum doğum bana göre gerçekten zor olmuştu..kısa öz ama zorlayıcı...sebep gece olması gündüz olsaydı kendi doktorum vazife başında olsaydı daha kolay olacaktı
bunada şükür...:Saruboceq:.bebişimle yiyişiyoz sonra ge,azımız çıkıyo yatıyos uyuyoz..kendimi hemen topladım sabah mis kahvaltımı yaptım 6 da..annemi aradım ...tabii fırçamıda yedim...
ama annem 8 de geldi hastaneye...neyse canım....ben bebeğimi almışım kucağıma tırıs vırıs...
herkesi arayıp ben doğurdum demek istiyorsum..o kadar çok bunalmıştım ki....o kadar çok baskı vardı ki üstümde...
eşimin gözleri parlıyordu...kaynanam ne yapacağını şaşırıyordu benim için....
herşey harika...tek sorun dikişler...ah o dikşler..allahım sen yardım et..sabrını ver dedim....şu anda iyiyim düne nazaran..salıyı çarşambaya bağlayan gece gittim sabaha karşı doğurdum çarşamba günü 2 de eve gönderdiler...allahıma binlerce şükür...:zati bugün bügünde (bügünüm unttum kızlar iyimi )kaydirigubbakcemile3...
işin özü:doğum 2 buçuk saat,acılar 10 dakka,sonuç pahabiçilemez......
veeeee sırada bizim hikayemiz...
12 temmuz sabahı saat 5:00...tüm ev halkı ayaktayız..Ben,annem,eşim,kayınvalidem ve ayşemeleğim...
geceden bütün hazırlıklarımızı yapmıştık,herkeste bi telaş bi stres...namazdan sonra yatamadık bi daha :))8:30 da doktorumuzla hastanede buluşacaktık...bennde daha vakit varken fırsattan istifade kızımla vakit geçiriyodum..hamileliğim boyunca hep bu anı düşünüp ağlamıştım "ben kızımı evde bırakıp nasıl doğuma gidecektim...ya bi daha geri dönemezsem diye ":=((kızımın kahvaltısını yaptırıp tekrar uyuttum...öptüm öptüm kokladım...çok sevdiğim kolyemi çıkardım ve onun boynuna taktım ve kızımı kayınvalideme emanet edip evden ayrıldık...(doğumumun en zor anlarından biriydi)
hastaneye geldik..o acilin kapısından ilk defa bu kadar rahat ve güvende giriyodum...(hamileliğimin 12. ve 20. haftalarında düşük tehlikesiyle baya bi o hastanede yatmıştım) eşim oda işlemlerini yaptırıyodu annnem valizlerin yanında bende bi girişimi yaptırıp geliyim dedim onlara..
ayyyyy acile bi girdim dr um gelmişti onunla konuştuk ilk muayenem yapıldı hooop bi baktım ameliyat önlüğü üstümdee...ama ben hala odama çıkıcam eşimi annemi görcem diye bekliyorum..dr umu aradılar doğumhane katına getirin dedi...iki asistanını gönderdi beni aldılarama ben hala ameliyata gittiğimin farkında değilim...anaaaaa bi de baktım ne göreyim dr um giymiş yeşil kıyafetini yanında asistanlarıyla beraber üstüme doğru geliyolar..ben orda bi başladım ağlamaya hıçkıra hıçkıra...dr um noldu dedi "yaaa herşey çok çabuk oluyo ben eşimi annemi görmiyecekmiyim" dedim..."tamam çok istiyosan odana çık biraz sakinleş sonra gel ..ama dur gitmeden bi muayaneni yapayım" dedi..muayene etti ve 3 cm açılmam varmış yani ameliyat bugün olmasydı sen gene de gelirdin dedi..çok şaşırmıştım..ben hep erkenden sezeryan oluyorum diye üzülüyodum çünkü..
odama çıktım (annemler beni görünce doğurdum da geldim sanmışlar:)) biraz sakinleşince doğumhaneye götürdüler..sonda takıldı( doğumun en kötü anlarından biride buydu çok canım acıdı...derken ameliyat masasındaydım....ben ordakilere epidural sezeryan istiyorum ben dedim ve hepsi birden gülmeye başladı :S sonra dr um "boşver canım sen sanki biraz heycanlı gibisin gel biz genel yapalım "dedi ve bu aradada anestezitler nasıl kıkırdıyo bu mu olacak epidural diye o kadar heycanlıyım yani ...tabi benim gene çenem düşmüş vaziyette bu aradaa:))))
saat 11:30 da anesteziyi verdiler..doktorumum tam uyutulurken " baybaaaayy görüşürüüüüzzzz"dediğini hatırlıyorum...uyandığımda hemen saate gitti gözüm 12:15 ...erken uyanmıştım ilk sezeryanıma göre..hemen oradaki hemşirelere "kızmı erkek mi"diye sordum..çünkü hamileliğim boyunca kendi doktorum hariç gittiğim bütün doktorlar erkek olacak demişlerdi benimde içimde azda olsa bi şüphe vardı...kız dedikleri zaman derin bi nefes aldım...çünkü kendimi erkeğe hiç hazırlamamıştım:))sonra odama çıkardılar ama hala zihnimi tam toparlıyamıyodum saçma saçma sorular:)))ben zekai tahir burak hastanesinde doğum yaptım bu hastanede öyle bi adet var ameliyattan çıkarılırken bebeğide bi beze sarıp annenin bacakları arasına yerleştiriyolar odana öyle çıkarıyolar ilk kızımdada aynısı olmuştu...garip gelebilir ama çok hoş bi duygu ...
odamıza geldik ...ilk sezeryanıma göre bu bayağı ağrılı olmuştu ..ama zeynep berra'm için herşeye değer.....
şimdi kızlarımla evdeyim....iki çocuk büyütmek çok farklı bişey hiç tek çocuğa benzemiyo...tek çocuğu olan arkadaşlar sakın şikayet etmeyin...bende hep yakınırdım kızım yaramaz diye ama şimdi ikisi birden çok daha fena biri uyuyo biri uyanıyoo..bi de gecedende uykusuzsam 20 saat uykusuz kaldığım oluyo((tabi uyuyamayıncada sütüm azalıyoo....
ama ne olursa olsun kızlarımı çooooook seviyorum ...allahtan tek dileğim bana sağlık sıhhat versin de onları çok güzel bi şekilde yetiştirebileyim...yoksa gerisine katlanabilirim heralde...
benim doğum hikayemde bu ...tüm doğum yapmış arkadaşları tebrik ediyorum daha doğurmamış lanlarada hayırlı doğumlar diliyorum .....benden bu kadar çok uzattım:))
kızlar bende yazayım oykumu
tam tamına 11 gun gecmıstık 9ayımızdan ve karnımda garılar baslamıstı ıkı gun sabaha kadar zor uyumustum ve ayın 20de esım kontrole dıye benı zorla goturdu ben bır gun daha bekleyıp aynı gun olsun ıstemıstım esımın doğum gunu yanı21 temmuz
dr. gıttık nst de agrı cıktı dr. gorunce benı hemen bu arada kendı dr. ızne ayrılms benı dığer dr. yonlendırmıstı
benı gorunce nerdesın kac gundur nıye gelmedın gunun baya gecmıs ayyyy dedık bızı sezeryana alcak basladık esımle solemı olur bolemı olur sezeryan olmaz dımı demeye saat 4e gelıyordu ve hemen yatıs verdı benı bır aldı telaas elım ayağım tıtremeye basladı bırı dokunsa aglayacağım demesınmı bıde bu hasta ben amalıyatta bıle olsam bılgı verın bana dıye cıktık yukarı neyse işlemler yapıldı hemen ablamı aradık gel dıye bu arada esım cantamızı almak ıcın ewe geldı yoldan arıyor benı panık yapma sakın ol dıye amelıyat kıyafetlerını verdıler soyun ve gıyın dedıler ayyy ben saat 5e kadar oyalandım sonra gyındım bır baktım ablam gelmıs ıcım rahatladı az da olsa hemen kan alımları yapıldı bu arada acıklık avrmı dıye bakıldı 4cm olmustu ıyı dedıler allahtan ebeler tanıdık denk geldı ama 6da nobet değıstıler banada saat 6da sunı sancı verdıler ama 6bucuğa doğru baslattılar serumu ve dr. suyumu patlattı kızımda da ole olmustu ama kızımda ortalığı bagırmaktan yıkmıstım bundada hıcx sesım cıkmadı dualarım kabul oldu .....gık bıle demedım sukurr...daha sonra 7ye ceyrak kala alttan acılmaya bakmak ıcın doğumhaneye gırdık ebeye sordum cok varmı daha dıyebıraz daha vrar dedı dedım herhalde 5_6saat surer daha dr. bı geldı hadı baslayalım bısömıllah dedı veeee 18:55de oğlusumuz dunyaya geldı dr. da noldu ya nıye hıc sesın cıkmıyor bagır az bole doğum olmaz demesın mı
ablam la esım kapıda ne bebek ten ses var ne senden dıye telas etmısler ayyyy işte bıoyle kızlar sonunda geldık dunyaya masallah oğluma benı hıc uzmuyor tosun gıbı topiş topiş
3850 ve 53,5 cm ıle doğdu bgn 4300 54cm teyzelerı
ablasıda nasıl sevıyor onu bı gorenız ama hıc eve gelmıyor ıkı gece beraber yattık daha hep babaannedeydı bgnde annenannneye gıttı bır ıkı hafta kalır sanırım