02.07.09 sabahı kalktım ya nasıl cumleye baslıyacagımı bilemedim kızlar..o anki duygularımın gecişini hissetmeye calısıorum yazarken..:uhm:
sezoş sezoş derken o sabah metin olmaya calıstım eşim abim ve yengem yukledik eşyaları arabaya , annemle kardeşlerimle vedalaştım dua istedim ve hastanenin yolunu tuttuk..kızım serrayı b kac saate kucagıma alıcagımı hayal ettim hep yolda.saat 11 icin dr umla sozleşmiştik.aslında saat 9 ameliyatı benmki olacaktı ama eşim kızımın yukselen burc ve gezegen acıları hesaplamasından dolayı kafamı yedi 11 olsun diye..yok jupiter ayakucunda oluomuş..aslında o da cok sallamaz astrolojiyi ama kızı olunca ya yapabiliosak böle olsun aşkım dedi..e benim dr da biraz aksi idi kalkıp jupiter surda burda 9 da..lutfen ameliyatımı 11 e alın diemezdim:))..eşim o gun gelebilcek dedim pembe b yalanla..
işin ozune gelelim...ben 10 da hastanedeydim ve hemen nstye bagladılar..saat 10:20 oldu 9 hastası cıkmış ve dr ameliyathaneden beni cagırttı.ben direk gozleri saate civiledim:1shok: yani erken alındım sezoşa..:roflol:eşime gecmiş olsun dedim..gulumsedi..:)10:30 da ameliyathanedeydim.muhabbet ede ede dr umla şak diye uyuttular beni..anestezi verilirken aaa bogazım yanıo beynim uyusuo dedim ve bayıldım.saat 10:45 te ise serram merhaba dunya dedi.
uyandıgımda yogun bakımda idim..bebgim kuvezde ve yanımda idi ama bakamıodum..benim ayılmam ile beraber serra ve beni odamıza indirdiler..ilk 1 saat yogun bakımda sancım oldu..odaya gectikten sonra zırt pırt agrı kesici verdiler ve hiçbişi hissetmedim.iyice kendime geldiğimde kızımın yuzune baktım hakkaten o kadar masum bakıyodu ki..içim eriyoduu..9 aydır karnımdaki mucize merhamet isteyen bakışlarla kucagımda bana bakıodu ..dunyayı tanımaya calışıodu..canım kızımı kollarıma aldıgımda hersey bitiodu benim için..
he bize gelince ..:) babamız bir daha gereksiz hesaplamaların peşine düşmeye gerek olmadıgını gordu.ve tabi anne baba apoletlerinin artık omzumuza takıldıgının farkında idik ve 2 mizde çook heyecanlıydık ve hala oyleyiz.serrayı cok iyi yetiştirmekten baska derdim olmıyacak sanırım hayatımın obur yarısında..canım kızım bebegim meleğim..hoşgeldin dunyamıza..
Allah dileyen herkese evlat nasib etsin ve aratmasın diyorum..dogum yapacak arkadaslarada kolaylıklar diliyorum.
23.06.2009 salı sabahı 7:30 da evden çıktık 8:00 de hastanede yiz annem babam kız kardeşim kayın valide kayın peder herkes gergin ben gülücük dağıtıyorum yatış işlemleri için doğumhaneye çıktık evrak işleri falan derken ismim okundu hemen gittim kimseyle vedalaşmadan yine imza falan var diye odaya girdim soyun dediler:1shok: küçük bi şoktan sonra soyunup uzandım o masaya doktorum gelip muayene etti ve hemen sondasını takın dedi (sonda hiç acıtmıyo) ben ameliyathanede bekliyorum dedi ismimi seslendi ebeler bebeğin eşyalarını verin anneninkileri alın diye annemle eşim doğumhaneye koşarak geldiler beni ameliyat elbisesiyle görünce şok oldu onlarda imza atmaya gittim sanmışlar eşim ağlamaya başladı sarıldım teselli ettim hiç kıyamadı kuzum bana annemin dudaklar morardı ve veda vakti beni götürüyorlar ameliyathaneye girdim ameliyat masasına oturdum dizlerimin titremesine engel olamıyordum herkes çok sakindi benimle sohbet etmeye çalışıyorlar derken doktor geldi belimden iğneyi yaptılar iğneyi hiç duymadım oysa kendimi büyük bi acıya hazırlamıştım uzandım gögüslerimden aşağısı yoktu artık önümüze bi perde tuttular 15 dakika içinde küçük 2 ayak ve bi çığlıkk :asigim: getirip gösterdiler hemen yoğun bakım biraz uzun sürdü heycandan uyuyamadım ve odamıza geldikk kucak kucak sarıldık koklaştıkk kızımla şimdi 2 hafta oldu rüya gibi hala, mis gibi kokuyo evim kızım kokuyo heryer bu arada yoğun bakımda bile dua ettim sizlere çok şükür hiç ağrım sızım olmadı çok kolay atlattık darısı başınız inşallah
canım yaaaa okurken bile bi tuhaf oldummmmm
çok şükür sağlıkla kurtuldun:Saruboceq:
o sabah uyanır uyanmaz sana mesaj attım dualarım seninle allah a emanetsin diye
ama çokkkkkk sonra iletilemedi mesajı geldi:mymeka:
ve aradımm aradımmmmm aradımmmm açılmadı telefonbenneyaptımki
sonra şükürki sen aradın çok şükür iyiydinizzzzz:lepi:
şimdi serramız kollarında
bakmalara doyulmaz güzelliğiyle:asigim:
uzun ömürleri olsun sağlıkla hep mutlu olsun yüzü gibi bahtı da güzel olsun inşallahopuyorumnanaktan
tekrar tebrikler canım darısı başımıza Şeniz
hürremcim seni nasıl merak ettik anlatamammmm:umursamaz:
patronunun ahı tuttu heralde bize:mymeka:
hikayen çok güzel ne mutlu sana sağlıkla aldın kuzunu kucağına
ameliyata girişin ve o ayrılma anlarını sanki ben de yaşadım ve içimm cızz ettiiii:gitme:
yaşadığım için gözlerim doldu çok iyi anladım sizi:sinifsinif:
tebrik ederim canımmma.s.
prensesine de maşallahhhhŞeniz
sağlıklı analı babalı uzun ömürleri olsunnnnnnnnnnnnnnnn
Karen'cim geçmiş olsun. Güle güle büyüt Serra'nı.
selam kızlar ben ilk öykümüzü yazayım o zaman kısa yazıcam
21 hazirandan başlayan kalp atışlarının düşmesiyle doktorum beni sıkı bir takipe aldı ve bana bebeğimin fazla beklemeyeceğini kavuşacağımı söledi bir yandan sevindim ama bir yandanda korku sardı içimi günde 2 defa nst ye bağlanıordum 80 lere kadar düşmeler meydana geldi ve doktorum yarın beklemiyoruz kavuşuyorsun dedi ben peki dedim 24 haziran gn sabahı kalktım heyecandan uyuyamadık tabiki son duşumu aldım oğlumu temiz karşılayalım dimi 9.30 hastane yolunu tuttuk çok uzak değildi zaten bende hiç heyecan ve korku yok çok rahatım hatta hastane yatış işlemlerimle kendm uğraşıom eşime izin vermiyorum yatış işlemlerim bittikten sonra beni odaya aldılar ve serum taktılar en çok canımı acıtanda o zaten neyse sonra çok korkulan sonda takıldı hiçte korkulacak bişey yok gayet normal bişey ve rahatlıkmış neyse beni sedyeye aldılar ve ameliyahaneye indirrdiler eşimde benimle geldi ama onu içeri almadılar sonra içerde son işlemlerimi yaptılar ve damarımdan anestezi verilişini hatırlıorum o kadar anesteziden çıkarken ilk babacığım demiişim annem buna çok alınmış tabi şaka bi yana odaya geldiğimde anesteziden çıkarken ki o ağrı müthş iğne yaptılar o zaman rahatladım ondan sonra meleğim sordum tabiki 2.200 gra ağırlığında 44 cm boyunda bir berkim dünyaya geldi bütün ağrılar geçti ve unutuldu ama meleğim küvezde ne zaman çıkacağıda belli değil sağlığı yerinde ama kilo alma derdi olduğu için doktorum bırakmıyo 3 gün sütüm gelmedi daha yeni yeni gelio ve sağıyoruz meleğimize her gün götürüyoruz inanılmaz bir mutluluk meleğime tam olarak kavuşamadım ama muhteşem bir duygu darısı sizin başınıza kızlar benden şimdilik bu kadar görüşürüz
20 haziran sabah 5 30 da suyumun geldiğini farkettim ayağa kalkmamla birden aktı hemen hastanemize gittik ama hala su az az geliyordu
bu arada dr o gün izine ayrılacaktı saat 4 e uçağı varmış
hemen yatışımız yapıldı damar yolu açıldı sonda yapıldı (en köyüsü buydu:)tabik ameliyat önlüğü giydrildi nst bağlandık bebişimin kalp atışını dinlemeye başladık
ve dr bekledik dr 8 gibi geldi herşey normaldi ama 8 den sonra bebeğimin kalp atışı çok yükselmeye başladı
dr muz heran sezeryana alabiliriz dedi bebek küçük takip edelim dedi
bir yandanda sancı veriliyor ama sancılar umrumda değil sadece çocuğumun kalp atışını dinliyorum
eşime devamlı soruyorum nasıl diye inanın çok zor bir süreçti..
bu arada açılma 0 sancılar hep 100 ve arası sadece 30 saniye filan sonra saat 9 da açılma 2 cm oldu
sancı için bol bol seruma ilaç njekte ettiler artık sancılara dayanamaz oldum ama hiiç bağırmadım gücüm bebişime ıkınırken kalsın diye
sancı girdiğinde derin nefes aldım az da olsa işe yarıyor
bu arada bebişimin kalp atışları çok yüksek saat 10 gibi açılma 4 cm
sancılar sancılar.....saat 12 de açılma 8 cm gibi
veee ıknma hissi........
hemen doğumhane(beni erken aldı drum orada bekledik) 10 cmi
ıkınma geldikçe ıkınıyorsunuz zaten dr yardımcı oluyor ıkınma zamanı sancı olmuyor kızlar korkmayın
40 dk sonra oğluşum doğdu ama boynuna kordon dolanmıştı dr kordonu kesti sonra hemen kucağıma verdiler elimi tuttu çoooook tatlıydı
sonra dikişler .......vee odama geldim kuzum babasının kollrında dünyayı tanımaya çalışıyor fıldır fıldır gözleriyle etrafa bakıyor......
bizim hikayemiz de bukadar herkese bol bol dua ettim sancılar sırasında allah hepinize kolay doğum nasip etsin
oğluşum 53 cm 2810 gr olrak 20 06 2009 da saat 01 03 de dünyaya gözlerini açtı
Son dr kontrolüne kayınvalidem ve eşimle gitmiştik. Bebeğim 38+5 haftalıktı artık başı kanala yerleşmiş hatta rahim 1,5 cm açılmıştı. Bu haber gerçekten çok heyecanlıydı. Kızım artık kollarıma gelecekti, bir bedendeki yolculuğumuz bitmek üzereydi. İnsanın ilk doğumu olunca neyle karşılaşacağını bilmemekten korku, endişe, heyecan hepsi bir oluyor. Sabah NST’ye girerken doğum için orada olan hamile arkadaşların yüzünde bu ifadeler vardı. Ben yanlarından tuzu kuru olarak geçmiştim. Oysa....
Dr kontrolünden sonra şehir dışındaki anneme, babama, ablama haberi verdim. Hepsi yola koyuldular. Biz de eve döndük. Eşim kısa bir süreliğine beni evde bıraktı. Kayınvalidem de kızkardeşinin evine geçti. Yalnız kalmış olmanın verdiği fırsatla kk’ne girdim. Bu arada dr kontrolünden itibaren karnımda bir sancı, kasılma vardı ama çok da dikkate almadım. En son 3 dk’da bir periyodunun olduğunu anlayınca doğumun başlamış olabileceğini düşünerek eşimi aradım. Fazla uzaklara gitmemesini, eve dönmek için de acele etmemesini, sancılarımın düzenli olduğunu söyledim. Sonra evde yalnız olmaktansa kayınvalidemin yanına gitmemin daha doğru olacağını düşündüm. Oraya gittiğimde çay yapılmış, yanına birşeyler hazırlanmıştı. Hepberaber yedik içtik ama benim sancı hiç azalmıyor, rahatsız ediyordu. Dr’umu arayarak durumu anlattım. Doğum yapacağım hastaneye gitmemi ve NST’ye tekrar bağlanıp tekrar muayene olmamı istediğini söyledi. 1-2 saat sonra eşime beni hastaneye götürmesini söyledim. Cümbür cemaat kalkıp gittik. NST’de sancılarım %100 görünüyor olmasına rağmen hiç de dayanılmaz değildi. Rahim açıklığı hala 1,5-2 cm civarındaydı. Kendi dr’um suni sancıyı 4 cm olana kadar bağlatmayacağını bebeğin kalp atışlarının hastanede takip edilerek ilerleyeceğimiz söyledi. Yani geceyi hastanede geçirecektik. Odamıza yerleştik. Bana doğum hazırlıkları yapıldı. Herkes yanımda hazır nazır bekliyordu ama benim rahimin açılmaya niyeti yoktu. Zaten bana da hiç doğurabilecekmişim gibi gelmiyordu. Hastaneye yatışımın 5 saat sonrasında açıklık 2 cm olmuştu. Yani doğum sabaha kalmıştı. Herkes evlerine döndü, eşim benimle kaldı. İkimiz de yataklarımıza kurulduk. Sanki doğuma değil de tv seyretmeye gitmiştik. Gece 2 gibi sancımın süresi uzamaya, şiddeti artmaya başladı ve suyum geldi. Hemşireye suyumun geldiğini söyleyince muayene etmek istedi. Bir hevesle yattım. Maalesef açıklık hala 2 cm’di. Yani 2 rakamı bir insana bu kadar mı yapışırdı?
Bu arada muayene pek hoş değil. İnsanın biraz canı yanıyor. Tabi muayene edene göre değişiyor. Herneyse. Ben muayene olurken eşim de kanepede uyuyordu en azından ben öyle sanıyordum. Hemşire gittikten sonra ışığı kapamak için kalktım ve eşimin bayılma seslerini duydum. Daha önce de 3 kez aynı senaryoyu yaşamıştım. Onu kan tutar ya da yorgunsa aşırı strese girerse bayılabilir. Eşimin çok değişik bayılma tarzı vardır. Hani bir insan sadece yığılır kalır. O, garip bir ses çıkarır ve titrer. Kendimi bir an için unutup onu ayıltmaya çalıştım. Suratı vücudu bembeyaz olmuştu. Hemşirelere seslendim. Geldiklerinde ben ayıtmıştım. Tansiyonunu ölçtüler ve sadece çok düşük dediler. Nabız 46’ya düşmüş. Onlar da korktular ve acile götürelim dediler. O bizim muayene esnasında konuştuklarımızı duymuştur o yüzden bayılmıştır dedim. Nitekim eşim gerçekten konuşmalarımızı duymuş ve benim acı çektiğimi, açılma olmayacağını düşünerek endişelenmiş. Daha sonra bana, eğer vazgeçme imkanım olsaydı çocuk sahibi olmaktan vazgeçerdim dedi. Kıyamam ben ona....
Eşim bu imtihandan sınıfta kalınca babasını arayıp onu eve götürmesini söyledim. Yerine kayınvalidem geldi. Eşimin gidişi ile birlikte saat 2.30 civarında sancılarım da tavana vurdu. Biri bitmeden yenisi başlıyordu. Ve ben bağırmak istiyordum. İnsanların doğum sırasında neden bağırdıklarını o zaman çok daha iyi anladım. Yatağın yanındaki korkulukları parçalamak geldi içimden. Tavandaki avizenin her ayrıntısı beynime kazındı. Çaresizce her defasında gelen sancının dinmesini bekliyordum. Belim kopacak gibi ağrıyordu. Kayınvalidem sancı sırasında belime masaj yaparken bir taraftan çocuğu olmayan arkadaşlar için dua ediyordum. Ve sonra diğer dualarımı sıralıyordum. Bu şekilde 5 saat daha geçti. Sabah olmuştu, dr’um geldi. Muayene etti. Açılma 3 cm olmuştu. Ben artık beni sezeryana alın veya epidural yapın diye bağırıyordum. Dr normal doğumu denemek istedi. Epidural takıldı. İşte o an sanki doğum yapmış kadar rahat ve mutlu hissettim. Artık acı yok, sadece baskı vardı. Kasılmaları hala hissediyordum ama umrumda bile değillerdi. Epidural sonrasında açıklık 7 cm oldu. Ve 9.30 gibi beni doğumhaneye aldılar. 12 dk içinde birkaç defa ıkındım. Her ıkınmada hemşireler karnıma bastırıyordu. Hatta ilkinde o kadar çok bastırdılar ki durun ne yapıyorsunuz kaburgalarım kırılacak dedim.Hepsi güldü. Meğer bu iş bu şekilde yapılırmış. 12 dk’lık son çabadan sonra bebeğimin ağlaması duyuldu. İşte o an herşey bitti. Dr çok güzel olduğunu söyledi. Eşime benzetti. Hemşireler bebeğimi aldılar temizlemeye başladılar. Eşim bebeğin ağlama sesini duyup içeri girdi. İlk kez bebeğimizi birlikte gördük. Akça pakçaydı. 9 ay boyunca içimde olduğu her saniyesinden çok mutluluk duyduğum 50 cm 3640 gr’lık sevgilim artık kollarımdaydı.
Kızım şimdi yanımda uyuyor ve onunla bu güne kadar geçirdiğim her dakikanın keyfini çıkardım. Bundan sonrasında da aynı keyfi almayı ümid ediyorum.
slm güzel temmuz anneleri:CüvCüv:
eeeee artık bende doğum hikayemi yazabilirim
23 haziran çarşamba doktor konturolüm vardı
3 santimlik açılmam varmış ben hiç anlamamıştım ağrım falanda yoktu sadece akşamları biraz kasılmalar oluyodu okadar
doktor her an olabilir dedi
ben tabi o anki heyecanımı anlatamam
hem çok sevindim oğluşum erken geliyo diye hemde doğum korkusu sardı
cuma günü sabah hafif kanamam oldu doğum için ilk işaretmiş bu
hemen hastaneye gittik açılmam 5 santimdi
doğumhaneye aldılar epidural takıldı ağrılarımın düzene girmesi için serum takıldı
akşam 8e kadar bekledik açılmalarım 8 i bulunca doktor suyumu getirdi ve çok güçlü ıkınmam gerektiğinisöyledi 3cü ıkınmamda oğluşumu bulutumu gördüm hemen yanıma getirdiler öpüp kokladım ve tabi ağlamaya başladım bukadar kolay ve rahat olacağını hiç tahmin etmezdim doğumum sadece 15 dk sürdü
darısı tüm güzel anneadaylarının başına bulutuma bakmaya doyamıyorum mükemmel bi duygu anlatamam inşallah doğumlarınız benim gibi rahat ve sorunsuz geçer bir an önce kavuşursunuz kuzularınıza
evet sıra geldi benim doğum hikayeme.aslında 29 haziran pazartesi sezeryan'a girecektim.doktorumla öyle kararlaştırmıştık.yapacağım bir sürü iş vardı.22 haziran da ağdaya gidip temizlenecektim.kaşlarımı aldırıcaktım.ve doktora son kontrole gidip bütün detayları konuşucaktık.gel görki benim oğlum sabırsız çıktı.cumartesi gecesi saat 5 gibi yani pazar günü 21 haziranda tuvalete gittim.tuvaletimi yaptım bir türlü bitmedi.ay dedim ne kadar çok sıkışmışım.anlamadım suyum geldiğini.neyse durdu gittim yattım.yatar yatmaz tekrar sıcak sıcak birşeyler aktı.ay dedim ya bak altıma kaçırdım gördünmü dedim.2 dk sonra gene aynısı oldu.eşimi kaldırdım.kalk dedim benden birşeyler geliyor.o da panik oldu.tekrar tuvalete gittim.pempe pembe birşeyler gelmiş.o anda anladım doğuracağımı.ay diyorum eşime kıllarım ne olucak şimdi.hemen banyoya girdim.jilet olayına giriştik.dedim kardeşimi çağır.neyse kardeşim geldi.jilet ile biraz aldık.tabi tam temizlenmedi.ama daha fazla uğraşamıcaktım.hafif de sancım vardı ve 05.15 de evden çıktık ve hastaneye gittik.hemen nst ye bağladılar.hala suyum geliyordu.4 cmlik açılmam olmuştu.dedim ben sezeryan olucam.benim myomum var.ebe normal doğum yapabilirsin dedi.yok dedim.doktorunuz burda değil izinde dediler.bende biliyorum dedim.başka doktor çağırdılar.doktorumun girememesine üzüldüm.sonra beni başka bir odaya aldılar.hazırladılar.doktoru ve anestesi uzmannını bekledik.sonra saat 7'ye doğru ameliyathane aldılar.aklımda hala kıllarım vardı.neyse bir aletler taktılar.narkozcu geldi.ağzıma birşey tuttu ve gerisi yok.saat 07.12 gibi oğlumu almışlar.07.30 gibide beni odama çıkardılar.çok rahattı herşey hiç ağrım olmadı.yatağıma yatırdılar.hemşire oğlumu getirdi.göğsüme yatırdı o anda dünya durdu sanki küçücük.upuzun simsiyah saçları olan güzeller güzeli oğluma kavuşmuştum.oğlum 3080 gr ve 49 cm olarak dünyaya geldi.babasına babalar günü hediyesi olarak geldi benim oğlum.
26 haziran gecesi çok rahat bi şekilde yatağıma yattım ama yattıktan sonra inanılmaz şekilde bi stres geldi üzerime. Saat bir buçuğa doğru uykuya daldım sabah 7de kalkıp sınava gidecektim çünkü. Saart iki buçuk gibi hafif bir bel ağrısı ve karın ağrısı geldi ayağa bir kalktım ve bi miktar su geldi tabi ki ben uyku semesi çişimi yaptığımı düşündüm ve üzerimi değişip tekrar yattım çk değil yarım saat sonra tekrar tuvalet ihtiyacı hissettim ve ikinci kere suyum gelmişti. Hemen eşimi kaldırıp hastaneye gittik , doğum başlamış ve rahim ağzı açılmaya başlmıştı. drum hastaneye yatmamı istedi ama ben ısrarla sınava gidip gelmek istediğimi belirttim drumda baskı yapmadı ve bizi eve yolladı. Eve geldikten 15 dakika sonra sancılarım tuttu ve biz tekrar hastaneye koştuk artık sancılar daha sık ve çok can yakıcıydı. Açıklık iyice artıyor ve bahar kokuluma kavuşma zamanım iyice daralıyordu. Sancılara dayanamayarak epidural istedim epiiduralle birlikte suni sancıda verdiler tabi ki. sancılar iyice artmış artık doğuma giriyorduk eşimi yanımda istedim hemen yanıma aldılar saolsunlar. Drum ve ebe hanım en büyük destekçimdi doğumumu drum yaptırdu 15 dakika içinde bahar kokulum kucağımdaydı artık Allahım ne büyük bir mutluluktu her şeyi unutmuştum o anda çektiğim sancılar doum anındaki acılar herşey yok olmuştu sanki...
O gece hastanede kaldık şimdi bahar kokulumla evimizdeyiz ne büyük bir mutlulukmuş eşim ve ben baş ucundan hiç ayrılmıyoruz kuzumuzun...
Allahım isteyen herkese nasip etsin inş
16 haziran salı günü akşam saat 20:10
tv izliyorduk annemle mutfakta. dizimiz başlayacaktı reklamlar vardı bende wc ye gitmek için yerimden kalkmıştım birden bi ıslaklık hissettim acaba çok sıkıştım da çişimi mi kaçırdım diye düşünüyordm gittim üzerimi değiştirdim. yattım. sonra dayanamadım anneme söyledim. o da tekrar kalkınca geliyor mu dedi. tekrar kalktım vee evettt geliyordu heryerimi ateş bastı.. o sırada kocişim geldi. dr a gidiyoruz dedii bekleyemezdim btün gece tamam dedim. kontrole gittiğim doğumumu yapmayı planladığım sada hastanesine gittim. dr um yoktu. hemşire nst ye bağladı sancım hiç yoktu. sadece suyum geliyordu. muayene etti hiç açıkığım yoktu.dr umu aradı o da benim doğumumun erken olacağını bebeği riske atmamak adına ege üniversitesine gitmemi söyledi. hemen yola çıktık egeye gittik orası da yerimiz yok dedi. ne yağacağımızı şaşırmıştık.şifa ya gidelim dedi eşim ben istemedim ege kadın doğum (tepecik) a gitmeye karar verdik. saat 10 a geliyordu. tepecik acil e gittim hemen muayene ettiler yatış olacak dediler. yatış işlemlerimi yaptım 5. kat a çıktım hemen ameliyat kıyafeti giydirildim. kıyafetlerimi anneme verdim ve annemi aşağı gönderdiler. beni sancı odasına yatırdılar odada 15 kişi vardı ben 16.oldum hepsi bağırıyordu çok korktum. bazı sorular soruldu muayene oldum bir parmak açıklığım varmış... yattım.. o gece bi güzel uyudum hiç sancım yoktu. sabah kalktım 8 de sususzluktan ölüyorum bi damla suya bile izin yok..
etrafıma bakıyorumm herkes acı çekiyor. birazcık sancım var korkudan mı anlamadım ama kötü değilim.. açıklığım 3 cm olmuştu..
saat 16:00
doktorlar vizit için geldi.. sırayla herkesi muayene edecekler adımızı okuyorlar gidiyoruz muayene odasına. benim sancım biraz var ama çok değill 8. muayene için çağırılan kişi bendim.. hikayemi anlattılar dr a o da bi taraftan bakıyo. bu hastanın doğumu gelmiş hemen doğumhaneyi hazırlayın demez mi dondum kaldım. kalktım doğumhaneye gittim. yattım. alt tarafımda 2 tane ebe yanımda dr um. bana nasıl nefes almam gerektiğini nasıl ıkınacağımı anlatıyor ama ben sanki hikaye dinliyorum. sancım yok çünkü..
2 kez ıkındım veee bebeğimin sesiyle irkildim. gözlerime inanamıyordum şimdi bu benimmiydi.. ağlamaya başladım. yanıma getirdiler hemenöptüm minik ayaklarını kokladım...
kolay bi doğum oldu benimkisi hala inanamıyorumm... o ağlayınca canım yanıyor.. allahım bütün meleklerimizi korusun...
benim hikayemin kahramanı ibrahim egem
İŞTE O BENİM MİNİK MUCİZEMM...
Günlerden 01.07.2009 çarşamba, yurtdısından gelen doktorumla geyik yapıyım hemde nst ye baglanmamı istemisti diyerekten bi güsel banyomu yapıp evden cıktım, nst ye baglandım hic sancım kasılmam yok, bebişimin hareketleri jet hızı adeta, tam hersey bitti eve gidiyorum ve 8 temmuz tarihini bekliyorum derken, aklıma son günlerdeki akıntılarım geldi, gerekli gereksiz herseyi doktora soran ben bunu nedense sormamıstımlmaz: Sessiz sessiz tam vedalaşırken doktorum benim son 1 haftadır biras akıntım var, günde bikac kez iç çamasırı degistiriyorum normal mi aceba dedim ve doktorumun ifadesini muhtemelen bi daha unutmıcammm kaydirigubbakcemile3 Hemen bi ped verip beni 15 dk dolastırdılar ki ta ta ta taaaaammm suyum geliyormus megerseki, su kacırıyomusummm yane kaydirigubbakcemile3 Hastaneye yatısını yapıcas dedi, ben çiçekler böceklerrr oleyyy diye hastaneye gittim ve aksammm hasta yemegi yiyodummm :1shok: Babanemi aradım ve soyledim sadece sonra bu haberin nasıl bi hızla aile icinde yayıldıgını 15 dakkada görmüş oldummm, babanem herkese dogurcaımı aglayarak anlattıı icin arayan duygu seliydiii resmennn sırnaşık şey Her neyse o gecenin sabahı 02.07.2009 tarihinde o cok beklenen dogum sancılarımda basladııı, doktrum geldi ve 2 saat icinde alıcas seni dedi, kuaföre gitmemiştimm ama cok sükür hastane cantam bu sefer hazırdıı turkbayragi 2 saatim doldu ve beni sedyeye aldılar aglamamak icin kendimi zor tuttum, hala bebegimin beni hissettigi aklıma geliyodu ne zaman bu hisse kapılsam beni ameliyathane kapısında eşim ugurladı aglamamak icin yüzüne dahi bakmadım aşkımınnn resmen :asigim: Ameliyathaneye girdim ortalık cok kalabalıktı, stresten herkesin ne yaptıgına bakamadım dahi, örtüyü kapattılar doktorum bana baktı gülümsedi ve bi anda sesler boguklasmaya basladı, oksijen verildi ve devamı hastane odasında baslıyo, kanımın eksikligi ve narkoza olan olumsuz direncimm yüzünden sahsen ben acı cektim ve hala cekiyorum ama onemli mi derseniz zerre kadar umrumda diil, kücük ve güzel kızım Alya'm benimle, ilk kucagıma verdiklerinde hissettiklerimi inanın kelimeler anlatmaya yetmez, o yüzden denemicem bile, ama Alyam dünyaya geleli 3 gün oldu ve 3 gün icinde bir insanın tüm dünya gorusu degisir deseler bunu sabaha kadar tartısırdımm artık tartısılacak bir sey yok...
Allahım kimseyi evlat acısı veya yokluguyla sınamasın, tüm bebek isteyen ailelere yardımcı olsun ve bebek bekleyen aileleri de bir an once saglıkla kurtarsın.
Hikayem cok uzun oldu ama bence asıl hikayem Alya'mla birlikte baslıyor, inatla sonuna dek okuyan arkadasları tebrik ediyor, hepinisi öpüyorummm :1hug:
23.06.2009 salı sabahı 7:30 da evden çıktık 8:00 de hastanede yiz annem babam kız kardeşim kayın valide kayın peder herkes gergin ben gülücük dağıtıyorum yatış işlemleri için doğumhaneye çıktık evrak işleri falan derken ismim okundu hemen gittim kimseyle vedalaşmadan yine imza falan var diye odaya girdim soyun dediler:1shok: küçük bi şoktan sonra soyunup uzandım o masaya doktorum gelip muayene etti ve hemen sondasını takın dedi (sonda hiç acıtmıyo) ben ameliyathanede bekliyorum dedi ismimi seslendi ebeler bebeğin eşyalarını verin anneninkileri alın diye annemle eşim doğumhaneye koşarak geldiler beni ameliyat elbisesiyle görünce şok oldu onlarda imza atmaya gittim sanmışlar eşim ağlamaya başladı sarıldım teselli ettim hiç kıyamadı kuzum bana annemin dudaklar morardı ve veda vakti beni götürüyorlar ameliyathaneye girdim ameliyat masasına oturdum dizlerimin titremesine engel olamıyordum herkes çok sakindi benimle sohbet etmeye çalışıyorlar derken doktor geldi belimden iğneyi yaptılar iğneyi hiç duymadım oysa kendimi büyük bi acıya hazırlamıştım uzandım gögüslerimden aşağısı yoktu artık önümüze bi perde tuttular 15 dakika içinde küçük 2 ayak ve bi çığlıkk :asigim: getirip gösterdiler hemen yoğun bakım biraz uzun sürdü heycandan uyuyamadım ve odamıza geldikk kucak kucak sarıldık koklaştıkk kızımla şimdi 2 hafta oldu rüya gibi hala, mis gibi kokuyo evim kızım kokuyo heryer bu arada yoğun bakımda bile dua ettim sizlere çok şükür hiç ağrım sızım olmadı çok kolay atlattık darısı başınız inşallah
02.07.09 sabahı kalktım ya nasıl cumleye baslıyacagımı bilemedim kızlar..o anki duygularımın gecişini hissetmeye calısıorum yazarken..:uhm:
sezoş sezoş derken o sabah metin olmaya calıstım eşim abim ve yengem yukledik eşyaları arabaya , annemle kardeşlerimle vedalaştım dua istedim ve hastanenin yolunu tuttuk..kızım serrayı b kac saate kucagıma alıcagımı hayal ettim hep yolda.saat 11 icin dr umla sozleşmiştik.aslında saat 9 ameliyatı benmki olacaktı ama eşim kızımın yukselen burc ve gezegen acıları hesaplamasından dolayı kafamı yedi 11 olsun diye..yok jupiter ayakucunda oluomuş..aslında o da cok sallamaz astrolojiyi ama kızı olunca ya yapabiliosak böle olsun aşkım dedi..e benim dr da biraz aksi idi kalkıp jupiter surda burda 9 da..lutfen ameliyatımı 11 e alın diemezdim:))..eşim o gun gelebilcek dedim pembe b yalanla..
işin ozune gelelim...ben 10 da hastanedeydim ve hemen nstye bagladılar..saat 10:20 oldu 9 hastası cıkmış ve dr ameliyathaneden beni cagırttı.ben direk gozleri saate civiledim:1shok: yani erken alındım sezoşa..:roflol:eşime gecmiş olsun dedim..gulumsedi..:)10:30 da ameliyathanedeydim.muhabbet ede ede dr umla şak diye uyuttular beni..anestezi verilirken aaa bogazım yanıo beynim uyusuo dedim ve bayıldım.saat 10:45 te ise serram merhaba dunya dedi.
uyandıgımda yogun bakımda idim..bebgim kuvezde ve yanımda idi ama bakamıodum..benim ayılmam ile beraber serra ve beni odamıza indirdiler..ilk 1 saat yogun bakımda sancım oldu..odaya gectikten sonra zırt pırt agrı kesici verdiler ve hiçbişi hissetmedim.iyice kendime geldiğimde kızımın yuzune baktım hakkaten o kadar masum bakıyodu ki..içim eriyoduu..9 aydır karnımdaki mucize merhamet isteyen bakışlarla kucagımda bana bakıodu ..dunyayı tanımaya calışıodu..canım kızımı kollarıma aldıgımda hersey bitiodu benim için..
he bize gelince ..:) babamız bir daha gereksiz hesaplamaların peşine düşmeye gerek olmadıgını gordu.ve tabi anne baba apoletlerinin artık omzumuza takıldıgının farkında idik ve 2 mizde çook heyecanlıydık ve hala oyleyiz.serrayı cok iyi yetiştirmekten baska derdim olmıyacak sanırım hayatımın obur yarısında..canım kızım bebegim meleğim..hoşgeldin dunyamıza..
Allah dileyen herkese evlat nasib etsin ve aratmasın diyorum..dogum yapacak arkadaslarada kolaylıklar diliyorum.
'sıra bendeeeee
normal doğum yapmak istememe rağmen doktorum çatın biraz dar deyip sezeryanı önerince 15 temmuz için gün aldık,üzgündüm açıkçası kararsızdım sizinlede paylaşmıştım bunu,tam cuma ezanı vakti ellerimi açıp en hayırlısı nasılsa öyle olsun tanrım sana sığınıyorum dedim biliyorum ki nasipten öteye yol yok kafa yormak faydasız.cuma günü için bir kere çok şiddetli bir kasılmam olduğunu ve ayaklarımın inanılmaz şiştiğini hatırlıyorum ve acaba kızım kanala mı girdi diye beni düşündüren aşağıdaki o baskıyı.
her gece kalkıp birşeyler atıştıran ben,ilk defa cumartesi sabahı 9 a doğru,'gece birşey yemeye kalkmadım mı ben'diye düşünerek uyandım ki bir anda hani hapşurusunda idrarını kaçırırsın ya öle bi kaçak hissettim,hemen tuvalete gittim ve anladım ki bu kaçak idrar değil istemsiz öylece geliyo,
eşime seslendim gayet sakin suyum geliyo hazırlan gidiyoruz diye.
altıma bir pet koydum gece olanından inanım evden çıkana kadar 5 dakika içinde doldu yani öyle diyim.
tüm çantaları vs topladık bende hiç ağrı yok ama çıktık yola,10 dakika içinde acildeyiz.
hemen beni tekerlekli sandalye ile doğum servisine götürdüler,ağrım acilde beni götürmelerini beklerken ara ara giren adet ağrıları gibi.doğumhaneye varınca ben sanıyorum ki içerde ultrasona gircem de gelen su mu falan diye bekcaklar eşimle kapıdan öperek ayrılmadım bile yani,ama beni hemen sonunda doğum yaptığım odaya aldılar.
masaya uzandım bayan asistan bir doktor geldi hikayemi dinledi falan bu esnada açılma varmı diye kontorol etti ve 4cm açılman var dedi şok oldum 4cm mi?
ağrın yok mu dedi şaşkın ,yani var ama ne bileyim dedim adet ağrısının şiddetlisi ,dedim doktorum çatın dar zorlar demişti sezeryan demiştik en son bir risk varsa sezeryan olsun falan dedim asisitan doktor yooo valla çatın gayet iyi ben gene doktorunla konuşayıım dedi sonra muayene sırasında kendini sıktıysan öyle anlaşılmıştır çatın müsait açılman yerinde ve hızlı gidiyo normal yapacaksın dediler,
lavman yapıldı çok kolay hiç korkmayın zaten doğum servisinde utanma duygusundan arınıyosun herşey meydanda.
beklemeye aldılar 1-2 saat tabi bu arada ağrım gitgide şiddetleniyo ve ben bir hemşirenin gelip epidural takcaz demesini bekliyorum ama gelen giden yok bu arada yan odada tüm servisi çığlıklara boğan bir anne adayı var,aman allahım tırsmaya başladım iyice ve ağrım iyice dayanılmaz bir hal aldı yine baktılar açılmam 5-6 cm olmuş,epidural takacak kişi geldiğinde ben yastığı dişliyordum bağırmamak için,
epidural takması çok olay sakın korkmayın ve büyük bir niğmet,o ağrılar uçtu gitti 2 saat öyle geçti ağrısız açılma bekledim,
2 saat sonra epidural bir doz daha verilmesi gerekiyordu biraz geç kaldı sanırım 2.doza kadar aynı ağrıların daha şidetlisi geri döndü neyseki çok geçmeden 2.doz ve yine bulutlardayım.
açılmam 10 cm buldu saat 2 gibi ve sonda takıldı o ara,amaaan neler olup bitiyo görmüyorsun bile valla hiç böle sonda takılsın takılmasın dert etmiyecekmişsin onu anladım
.ve doktorum çağrıldı gelmesini beklerken bana nasıl ıkınacağımı anlatıyorlar deriiiin bir nefes al, bir kerede büyük tuvaletini yapar gibi tüm gücünle bebeği it,kesik kesik değil bir kerede ve hiç sesin çıkmayacak gücünü sese değil itmeye harcayacaksın.direktifi aldık doktorum geldi bu arada kızımın kafası resmen çıkışa dayandı bariz hissediyorum o baskıyı ama acı yok,sancıyı hissetmiyorsun ne zaman geliyo o yüzden doktor hemşireler falan hep bir ağızdan ağrım gelince söylüyolar ve ıkın diye bağırıyorlardı 'kesme kesme ıkın ıkın ıkın evet çoook güzeeeellllll'gibi.5-6 ıkınma denemesinden sonra içimden bir foş sesi ile kızım çıkıverdi,
hemen bir beze sarıp bırakıverdiler göbeğimin üstüne,ve işte o an aman allahım asla anlatılamaz bir duygu kızlarrrr hepiniz yaşayacaksınız inşallah.
bu arada saat 15:10.sonra kızımı götürdüler,haberi geldi kilosu 3195 gram diye,iyimi ağladı dimi,herşey yolunda mı,sağlıklı mı diyorum durmadan,herşey yolunda sana benziyo çok tatlı dediler,bir oh çektim.
bana dikiş atıldı ama umrum değil bulutlardayım ben inanın gram canım yanmadı ve iğnede vurulmamış orayı uyuşturacak tamamen epiduralin etkisi.dikişten sonra plasenta çıkarıldı veeeee huzuuuur,
işlem bitti beni masada dinlenmeye aldılar,bi baktım hemşire elinde tost ve meyve suyu ile geliyo bunlar eşinden selamı var diye ,dumur oldum bu yemek benim mi evet dedi,yiyeblirmiyim?evet tabi normal doğum yaptın sen istediğini yiyip içebilirsin,ohhh bir güzel geldi anlatamam.
sonra kızımı getirdiler giydirmişler süslemişlerrrrr ohhh misler gibi,hemşire geldi nasıl emişceğimizi anlattı ve ilk emişme denememizi orada yaptık sonra beni giydirdiler,kızımı kucağıma verdiler tekerlekli sandalye ile servisten çıkardılar dışarda eşim ,annem,babam ,kardeşimmm bizi bekliyolar hepsinde bir çığlık bizi görünce tanrım iaanılmaz bir şey bu,o anki mutuluğum,duygusallığım,gururum...
anlatılacak çok şey var aslında ama en kısası bu arkadaşlar
veee asıl hikaye şimdi başladı... '
'sıra bendeeeee
normal doğum yapmak istememe rağmen doktorum çatın biraz dar deyip sezeryanı önerince 15 temmuz için gün aldık,üzgündüm açıkçası kararsızdım sizinlede paylaşmıştım bunu,tam cuma ezanı vakti ellerimi açıp en hayırlısı nasılsa öyle olsun tanrım sana sığınıyorum dedim biliyorum ki nasipten öteye yol yok kafa yormak faydasız.cuma günü için bir kere çok şiddetli bir kasılmam olduğunu ve ayaklarımın inanılmaz şiştiğini hatırlıyorum ve acaba kızım kanala mı girdi diye beni düşündüren aşağıdaki o baskıyı.
her gece kalkıp birşeyler atıştıran ben,ilk defa cumartesi sabahı 9 a doğru,'gece birşey yemeye kalkmadım mı ben'diye düşünerek uyandım ki bir anda hani hapşurusunda idrarını kaçırırsın ya öle bi kaçak hissettim,hemen tuvalete gittim ve anladım ki bu kaçak idrar değil istemsiz öylece geliyo,
eşime seslendim gayet sakin suyum geliyo hazırlan gidiyoruz diye.
altıma bir pet koydum gece olanından inanım evden çıkana kadar 5 dakika içinde doldu yani öyle diyim.
tüm çantaları vs topladık bende hiç ağrı yok ama çıktık yola,10 dakika içinde acildeyiz.
hemen beni tekerlekli sandalye ile doğum servisine götürdüler,ağrım acilde beni götürmelerini beklerken ara ara giren adet ağrıları gibi.doğumhaneye varınca ben sanıyorum ki içerde ultrasona gircem de gelen su mu falan diye bekcaklar eşimle kapıdan öperek ayrılmadım bile yani,ama beni hemen sonunda doğum yaptığım odaya aldılar.
masaya uzandım bayan asistan bir doktor geldi hikayemi dinledi falan bu esnada açılma varmı diye kontorol etti ve 4cm açılman var dedi şok oldum 4cm mi?
ağrın yok mu dedi şaşkın ,yani var ama ne bileyim dedim adet ağrısının şiddetlisi ,dedim doktorum çatın dar zorlar demişti sezeryan demiştik en son bir risk varsa sezeryan olsun falan dedim asisitan doktor yooo valla çatın gayet iyi ben gene doktorunla konuşayıım dedi sonra muayene sırasında kendini sıktıysan öyle anlaşılmıştır çatın müsait açılman yerinde ve hızlı gidiyo normal yapacaksın dediler,
lavman yapıldı çok kolay hiç korkmayın zaten doğum servisinde utanma duygusundan arınıyosun herşey meydanda.
beklemeye aldılar 1-2 saat tabi bu arada ağrım gitgide şiddetleniyo ve ben bir hemşirenin gelip epidural takcaz demesini bekliyorum ama gelen giden yok bu arada yan odada tüm servisi çığlıklara boğan bir anne adayı var,aman allahım tırsmaya başladım iyice ve ağrım iyice dayanılmaz bir hal aldı yine baktılar açılmam 5-6 cm olmuş,epidural takacak kişi geldiğinde ben yastığı dişliyordum bağırmamak için,
epidural takması çok olay sakın korkmayın ve büyük bir niğmet,o ağrılar uçtu gitti 2 saat öyle geçti ağrısız açılma bekledim,
2 saat sonra epidural bir doz daha verilmesi gerekiyordu biraz geç kaldı sanırım 2.doza kadar aynı ağrıların daha şidetlisi geri döndü neyseki çok geçmeden 2.doz ve yine bulutlardayım.
açılmam 10 cm buldu saat 2 gibi ve sonda takıldı o ara,amaaan neler olup bitiyo görmüyorsun bile valla hiç böle sonda takılsın takılmasın dert etmiyecekmişsin onu anladım
.ve doktorum çağrıldı gelmesini beklerken bana nasıl ıkınacağımı anlatıyorlar deriiiin bir nefes al, bir kerede büyük tuvaletini yapar gibi tüm gücünle bebeği it,kesik kesik değil bir kerede ve hiç sesin çıkmayacak gücünü sese değil itmeye harcayacaksın.direktifi aldık doktorum geldi bu arada kızımın kafası resmen çıkışa dayandı bariz hissediyorum o baskıyı ama acı yok,sancıyı hissetmiyorsun ne zaman geliyo o yüzden doktor hemşireler falan hep bir ağızdan ağrım gelince söylüyolar ve ıkın diye bağırıyorlardı 'kesme kesme ıkın ıkın ıkın evet çoook güzeeeellllll'gibi.5-6 ıkınma denemesinden sonra içimden bir foş sesi ile kızım çıkıverdi,
hemen bir beze sarıp bırakıverdiler göbeğimin üstüne,ve işte o an aman allahım asla anlatılamaz bir duygu kızlarrrr hepiniz yaşayacaksınız inşallah.
bu arada saat 15:10.sonra kızımı götürdüler,haberi geldi kilosu 3195 gram diye,iyimi ağladı dimi,herşey yolunda mı,sağlıklı mı diyorum durmadan,herşey yolunda sana benziyo çok tatlı dediler,bir oh çektim.
bana dikiş atıldı ama umrum değil bulutlardayım ben inanın gram canım yanmadı ve iğnede vurulmamış orayı uyuşturacak tamamen epiduralin etkisi.dikişten sonra plasenta çıkarıldı veeeee huzuuuur,
işlem bitti beni masada dinlenmeye aldılar,bi baktım hemşire elinde tost ve meyve suyu ile geliyo bunlar eşinden selamı var diye ,dumur oldum bu yemek benim mi evet dedi,yiyeblirmiyim?evet tabi normal doğum yaptın sen istediğini yiyip içebilirsin,ohhh bir güzel geldi anlatamam.
sonra kızımı getirdiler giydirmişler süslemişlerrrrr ohhh misler gibi,hemşire geldi nasıl emişceğimizi anlattı ve ilk emişme denememizi orada yaptık sonra beni giydirdiler,kızımı kucağıma verdiler tekerlekli sandalye ile servisten çıkardılar dışarda eşim ,annem,babam ,kardeşimmm bizi bekliyolar hepsinde bir çığlık bizi görünce tanrım iaanılmaz bir şey bu,o anki mutuluğum,duygusallığım,gururum...
anlatılacak çok şey var aslında ama en kısası bu arkadaşlar
veee asıl hikaye şimdi başladı... '
'sıra bendeeeee
normal doğum yapmak istememe rağmen doktorum çatın biraz dar deyip sezeryanı önerince 15 temmuz için gün aldık,üzgündüm açıkçası kararsızdım sizinlede paylaşmıştım bunu,tam cuma ezanı vakti ellerimi açıp en hayırlısı nasılsa öyle olsun tanrım sana sığınıyorum dedim biliyorum ki nasipten öteye yol yok kafa yormak faydasız.cuma günü için bir kere çok şiddetli bir kasılmam olduğunu ve ayaklarımın inanılmaz şiştiğini hatırlıyorum ve acaba kızım kanala mı girdi diye beni düşündüren aşağıdaki o baskıyı.
her gece kalkıp birşeyler atıştıran ben,ilk defa cumartesi sabahı 9 a doğru,'gece birşey yemeye kalkmadım mı ben'diye düşünerek uyandım ki bir anda hani hapşurusunda idrarını kaçırırsın ya öle bi kaçak hissettim,hemen tuvalete gittim ve anladım ki bu kaçak idrar değil istemsiz öylece geliyo,
eşime seslendim gayet sakin suyum geliyo hazırlan gidiyoruz diye.
altıma bir pet koydum gece olanından inanım evden çıkana kadar 5 dakika içinde doldu yani öyle diyim.
tüm çantaları vs topladık bende hiç ağrı yok ama çıktık yola,10 dakika içinde acildeyiz.
hemen beni tekerlekli sandalye ile doğum servisine götürdüler,ağrım acilde beni götürmelerini beklerken ara ara giren adet ağrıları gibi.doğumhaneye varınca ben sanıyorum ki içerde ultrasona gircem de gelen su mu falan diye bekcaklar eşimle kapıdan öperek ayrılmadım bile yani,ama beni hemen sonunda doğum yaptığım odaya aldılar.
masaya uzandım bayan asistan bir doktor geldi hikayemi dinledi falan bu esnada açılma varmı diye kontorol etti ve 4cm açılman var dedi şok oldum 4cm mi?
ağrın yok mu dedi şaşkın ,yani var ama ne bileyim dedim adet ağrısının şiddetlisi ,dedim doktorum çatın dar zorlar demişti sezeryan demiştik en son bir risk varsa sezeryan olsun falan dedim asisitan doktor yooo valla çatın gayet iyi ben gene doktorunla konuşayıım dedi sonra muayene sırasında kendini sıktıysan öyle anlaşılmıştır çatın müsait açılman yerinde ve hızlı gidiyo normal yapacaksın dediler,
lavman yapıldı çok kolay hiç korkmayın zaten doğum servisinde utanma duygusundan arınıyosun herşey meydanda.
beklemeye aldılar 1-2 saat tabi bu arada ağrım gitgide şiddetleniyo ve ben bir hemşirenin gelip epidural takcaz demesini bekliyorum ama gelen giden yok bu arada yan odada tüm servisi çığlıklara boğan bir anne adayı var,aman allahım tırsmaya başladım iyice ve ağrım iyice dayanılmaz bir hal aldı yine baktılar açılmam 5-6 cm olmuş,epidural takacak kişi geldiğinde ben yastığı dişliyordum bağırmamak için,
epidural takması çok olay sakın korkmayın ve büyük bir niğmet,o ağrılar uçtu gitti 2 saat öyle geçti ağrısız açılma bekledim,
2 saat sonra epidural bir doz daha verilmesi gerekiyordu biraz geç kaldı sanırım 2.doza kadar aynı ağrıların daha şidetlisi geri döndü neyseki çok geçmeden 2.doz ve yine bulutlardayım.
açılmam 10 cm buldu saat 2 gibi ve sonda takıldı o ara,amaaan neler olup bitiyo görmüyorsun bile valla hiç böle sonda takılsın takılmasın dert etmiyecekmişsin onu anladım
.ve doktorum çağrıldı gelmesini beklerken bana nasıl ıkınacağımı anlatıyorlar deriiiin bir nefes al, bir kerede büyük tuvaletini yapar gibi tüm gücünle bebeği it,kesik kesik değil bir kerede ve hiç sesin çıkmayacak gücünü sese değil itmeye harcayacaksın.direktifi aldık doktorum geldi bu arada kızımın kafası resmen çıkışa dayandı bariz hissediyorum o baskıyı ama acı yok,sancıyı hissetmiyorsun ne zaman geliyo o yüzden doktor hemşireler falan hep bir ağızdan ağrım gelince söylüyolar ve ıkın diye bağırıyorlardı 'kesme kesme ıkın ıkın ıkın evet çoook güzeeeellllll'gibi.5-6 ıkınma denemesinden sonra içimden bir foş sesi ile kızım çıkıverdi,
hemen bir beze sarıp bırakıverdiler göbeğimin üstüne,ve işte o an aman allahım asla anlatılamaz bir duygu kızlarrrr hepiniz yaşayacaksınız inşallah.
bu arada saat 15:10.sonra kızımı götürdüler,haberi geldi kilosu 3195 gram diye,iyimi ağladı dimi,herşey yolunda mı,sağlıklı mı diyorum durmadan,herşey yolunda sana benziyo çok tatlı dediler,bir oh çektim.
bana dikiş atıldı ama umrum değil bulutlardayım ben inanın gram canım yanmadı ve iğnede vurulmamış orayı uyuşturacak tamamen epiduralin etkisi.dikişten sonra plasenta çıkarıldı veeeee huzuuuur,
işlem bitti beni masada dinlenmeye aldılar,bi baktım hemşire elinde tost ve meyve suyu ile geliyo bunlar eşinden selamı var diye ,dumur oldum bu yemek benim mi evet dedi,yiyeblirmiyim?evet tabi normal doğum yaptın sen istediğini yiyip içebilirsin,ohhh bir güzel geldi anlatamam.
sonra kızımı getirdiler giydirmişler süslemişlerrrrr ohhh misler gibi,hemşire geldi nasıl emişceğimizi anlattı ve ilk emişme denememizi orada yaptık sonra beni giydirdiler,kızımı kucağıma verdiler tekerlekli sandalye ile servisten çıkardılar dışarda eşim ,annem,babam ,kardeşimmm bizi bekliyolar hepsinde bir çığlık bizi görünce tanrım iaanılmaz bir şey bu,o anki mutuluğum,duygusallığım,gururum...
anlatılacak çok şey var aslında ama en kısası bu arkadaşlar
veee asıl hikaye şimdi başladı... '
'sıra bendeeeee
normal doğum yapmak istememe rağmen doktorum çatın biraz dar deyip sezeryanı önerince 15 temmuz için gün aldık,üzgündüm açıkçası kararsızdım sizinlede paylaşmıştım bunu,tam cuma ezanı vakti ellerimi açıp en hayırlısı nasılsa öyle olsun tanrım sana sığınıyorum dedim biliyorum ki nasipten öteye yol yok kafa yormak faydasız.cuma günü için bir kere çok şiddetli bir kasılmam olduğunu ve ayaklarımın inanılmaz şiştiğini hatırlıyorum ve acaba kızım kanala mı girdi diye beni düşündüren aşağıdaki o baskıyı.
her gece kalkıp birşeyler atıştıran ben,ilk defa cumartesi sabahı 9 a doğru,'gece birşey yemeye kalkmadım mı ben'diye düşünerek uyandım ki bir anda hani hapşurusunda idrarını kaçırırsın ya öle bi kaçak hissettim,hemen tuvalete gittim ve anladım ki bu kaçak idrar değil istemsiz öylece geliyo,
eşime seslendim gayet sakin suyum geliyo hazırlan gidiyoruz diye.
altıma bir pet koydum gece olanından inanım evden çıkana kadar 5 dakika içinde doldu yani öyle diyim.
tüm çantaları vs topladık bende hiç ağrı yok ama çıktık yola,10 dakika içinde acildeyiz.
hemen beni tekerlekli sandalye ile doğum servisine götürdüler,ağrım acilde beni götürmelerini beklerken ara ara giren adet ağrıları gibi.doğumhaneye varınca ben sanıyorum ki içerde ultrasona gircem de gelen su mu falan diye bekcaklar eşimle kapıdan öperek ayrılmadım bile yani,ama beni hemen sonunda doğum yaptığım odaya aldılar.
masaya uzandım bayan asistan bir doktor geldi hikayemi dinledi falan bu esnada açılma varmı diye kontorol etti ve 4cm açılman var dedi şok oldum 4cm mi?
ağrın yok mu dedi şaşkın ,yani var ama ne bileyim dedim adet ağrısının şiddetlisi ,dedim doktorum çatın dar zorlar demişti sezeryan demiştik en son bir risk varsa sezeryan olsun falan dedim asisitan doktor yooo valla çatın gayet iyi ben gene doktorunla konuşayıım dedi sonra muayene sırasında kendini sıktıysan öyle anlaşılmıştır çatın müsait açılman yerinde ve hızlı gidiyo normal yapacaksın dediler,
lavman yapıldı çok kolay hiç korkmayın zaten doğum servisinde utanma duygusundan arınıyosun herşey meydanda.
beklemeye aldılar 1-2 saat tabi bu arada ağrım gitgide şiddetleniyo ve ben bir hemşirenin gelip epidural takcaz demesini bekliyorum ama gelen giden yok bu arada yan odada tüm servisi çığlıklara boğan bir anne adayı var,aman allahım tırsmaya başladım iyice ve ağrım iyice dayanılmaz bir hal aldı yine baktılar açılmam 5-6 cm olmuş,epidural takacak kişi geldiğinde ben yastığı dişliyordum bağırmamak için,
epidural takması çok olay sakın korkmayın ve büyük bir niğmet,o ağrılar uçtu gitti 2 saat öyle geçti ağrısız açılma bekledim,
2 saat sonra epidural bir doz daha verilmesi gerekiyordu biraz geç kaldı sanırım 2.doza kadar aynı ağrıların daha şidetlisi geri döndü neyseki çok geçmeden 2.doz ve yine bulutlardayım.
açılmam 10 cm buldu saat 2 gibi ve sonda takıldı o ara,amaaan neler olup bitiyo görmüyorsun bile valla hiç böle sonda takılsın takılmasın dert etmiyecekmişsin onu anladım
.ve doktorum çağrıldı gelmesini beklerken bana nasıl ıkınacağımı anlatıyorlar deriiiin bir nefes al, bir kerede büyük tuvaletini yapar gibi tüm gücünle bebeği it,kesik kesik değil bir kerede ve hiç sesin çıkmayacak gücünü sese değil itmeye harcayacaksın.direktifi aldık doktorum geldi bu arada kızımın kafası resmen çıkışa dayandı bariz hissediyorum o baskıyı ama acı yok,sancıyı hissetmiyorsun ne zaman geliyo o yüzden doktor hemşireler falan hep bir ağızdan ağrım gelince söylüyolar ve ıkın diye bağırıyorlardı 'kesme kesme ıkın ıkın ıkın evet çoook güzeeeellllll'gibi.5-6 ıkınma denemesinden sonra içimden bir foş sesi ile kızım çıkıverdi,
hemen bir beze sarıp bırakıverdiler göbeğimin üstüne,ve işte o an aman allahım asla anlatılamaz bir duygu kızlarrrr hepiniz yaşayacaksınız inşallah.
bu arada saat 15:10.sonra kızımı götürdüler,haberi geldi kilosu 3195 gram diye,iyimi ağladı dimi,herşey yolunda mı,sağlıklı mı diyorum durmadan,herşey yolunda sana benziyo çok tatlı dediler,bir oh çektim.
bana dikiş atıldı ama umrum değil bulutlardayım ben inanın gram canım yanmadı ve iğnede vurulmamış orayı uyuşturacak tamamen epiduralin etkisi.dikişten sonra plasenta çıkarıldı veeeee huzuuuur,
işlem bitti beni masada dinlenmeye aldılar,bi baktım hemşire elinde tost ve meyve suyu ile geliyo bunlar eşinden selamı var diye ,dumur oldum bu yemek benim mi evet dedi,yiyeblirmiyim?evet tabi normal doğum yaptın sen istediğini yiyip içebilirsin,ohhh bir güzel geldi anlatamam.
sonra kızımı getirdiler giydirmişler süslemişlerrrrr ohhh misler gibi,hemşire geldi nasıl emişceğimizi anlattı ve ilk emişme denememizi orada yaptık sonra beni giydirdiler,kızımı kucağıma verdiler tekerlekli sandalye ile servisten çıkardılar dışarda eşim ,annem,babam ,kardeşimmm bizi bekliyolar hepsinde bir çığlık bizi görünce tanrım iaanılmaz bir şey bu,o anki mutuluğum,duygusallığım,gururum...
anlatılacak çok şey var aslında ama en kısası bu arkadaşlar
veee asıl hikaye şimdi başladı... '