Dün akşam proğramı izlerken aklıma buradan Acun ILICA 'lı ve Show TV ailesine duyan duymayana söylesin Türkiyemiz bu kadar olumsuzluğa rağmen yine el ele yürek yüreğe diye konu açmak istedim.Arkadaşım benden önce davranmış çok teşekkürler reyhancım duyarlılığın için.
Sabırsızlıkla bekliyordum.Evren'in yaraşacağı günü.
Evren'i sadace ekran'dan tanıyoruz.Ama kendi adıma söylerim ki bana öyle güzel bir elektrik verdi ki ,
Ondan o kadar çok şey öğrendim ki.Gerçek hayatımda bu tarz bir arkadaşım olsun çok isterdim.
Bir taraftan da üzüldüm Evren'in gittiğine.O yarışmanın jokeri herşeyiydi.Yarışmaya çok renk veriyordu.Şimdi de öyle olur mu ? umarım olur.
Özürlülük bedende değil, ruhta ve düşüncededir.
Evrenler kalbiyle görüp konuşan insanlar.Saf ve yalınlar.Asla kirlenmemişler.
Ve içlerindeki temizliği en güzel şekilde karşı tarafa ileten insanlar.
Allahın verdiği öyle uygun görüp verdiği asla özür değil takdiri ilahidir.
Bir taraftaki eksiklik ( kimilerine göre ) başka taraflarda fazlasıyla fazlalık.Bunu biliyorum.
Maddi olarak katkıda bulunan herkeze binlerce teşekkürler.
ONLAR " ÖZÜRLÜ DEĞİL "
Çocukluğumdan beri içlerinde yaşadığım ve neler yaşadıklarını bildiğim bir hayat.Engelli vatandaşların hayatı.Babamın mesleğinden dolayı bir çoğuyla karşı karşıya geldim,hikayelerini dinledim. Kimisini bir kaza kurşunu ,kimisini bir trafik kazası, kimisinin balkondan düşme sonucu ya ayağı kesilmiş,ya kolu kesilmiş,ya da hem ayağı hem kolu gitmiş…
Aslında amacım iç sızlatan bu öyküleri anlatmak değil.Sadece bir şeyi hatırlatmak istiyorum.Onlar özürlü değil.Bilmem bilir misiniz ?Bir ara bu deyim çok tartışılmış,hemen hemen her yere konu olmuştu,ama canım ülkemde her şey gibi bu da sabun köpüğü etkisi yaptı ve çok kısa bir zaman sonra unutuldu.
Çok hassas olduğum bu konuda ne şaka yapılmasına tahammül edebilirim ne de dalga geçilmesine.Diyeceksiniz ki ‘hadiyin be sizde bu konu hakkında şaka mı olur?’.Evet oluyor.Zaman zaman sinirlerimi hat safhaya çıkaran konuşmalara tanık olduğum zamanlar bile oluyor.Sizin olmuyor mu? Eline felç vurup, elini kullanamayan birine ‘çolak ya işte ne olacak’ denildiğini duymadınız mı hiç? Ben duydum.Kaldı ki bu en basiti tanık olduğum şeylerin.
Hangimiz garanti verebiliriz 5 dk sonra dışarıya çıkıp kaza geçirip elimizi,kolumuzu,ayağımızı kaybetmeyeceğimize?Bunun gibi nice örnek verebilirim size.
Hangimiz garanti verebiliriz?
Yarın bugün birçok işimizi halletmemize yarayan kolumuzu kaybetmeyeceğimize?
Hangimiz garanti verebiliriz?
Yarın bugün yürümemizi,koşmamızı sağlayan ayağımızı kaybetmeyeceğimize?
Hangimiz garanti verebiliriz arkadaşlar.
Bence hiçbirimiz bu garantiyi veremeyiz.
Peki ama ne yapmalı?
Yarın başımıza geleceğinden emin olmadığımız ama bugün başına gelmiş olan insanlar için ne yapabiliriz?
Çok basit.Aslında hepimizin bildiği şeyler.Herkes biraz kendine düşeni yapsa belki de bu kadar acı bir yara olmaktan da çıkar onlar için.
Özürlü demekten vazgeçerek başlayabiliriz bence işe…
Otobüste ya da yolda onlara daha saygılı davranabiliriz.
Yardıma ihtiyacı olanlara yardım edebiliriz.
Onlar üzerine şaka yapmaktan vazgeçebiliriz.
Onları yiyip bitiren bakışlarla süzmeyebiliriz.
Unutmayalım ki onlar da dün bizler gibiydi,isteyerek bu hale gelmediler.
Onlara acımayalım.Çünkü inanın ki acınacak insanlar değiller.Sadece istemeyerek engelli olan ve hayatlarını bizden daha fazla çaba sarf ederek yaşayan insanlar.
Yarın bizim de bir engelimiz olabilir.İşte bu yüzden bir engelli gördüğümüzde buna göre hareket etmeliyiz. Lütfen onlara özürlü gibi bakmak yerine engellerine yardım etmeye çalışalım.
Çünkü onlar ; özürlü değil. Sadece engeli olan insanlar.
Unutmayalım ki bize nasıl davranılmasını istiyorsak,başkalarına da öyle davranmalıyız.
