- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 358
- 45
Ağlamakla başlar hayat, taa ki biri sana "cici cici" diyene dek
Çevrendekiler sevgiyle kaş göz eder, sende gülücükler saçarsın
Kimini zamanla bağrına basar, kimini ise unutur gidersin
Ama hep çocuksu gülümsemenin arkasında anlamsızlık yüklüdür
Ne zamanki kendine geldiğinde "birine hayır" diyene dek
***
Hayat belli bir yere kadar üzüntülerden uzak gülümsemeyle bütünleşmiştir
Ne zaman biri acılı bir pandik attığında o tebessüm yerini gözyaşına bırakır
Tabii bunlar çocukluk evrelerinin "pembe tabloları" gibi görünür
Oysaki ileriki zamanların da habercisidir bir ölçüde
Cici ciciler "bilinçli sevgilere" pandikler ise "dost kazıklarına" dönüşür
***
Belli bir süre sonra gülümsemeyle indiğin inişleri yavaş yavaş yokuş alır
Bir gün ağlamaklı olursun o git gide yükselen hayat merdiveninde
Hiç tanımadığın insanlar sana elini uzatır "gel beraber çıkalım" diye
Harbi sen isen önce düşünürsün yoksa o insanın bedenini bile kavrarsın
Bilemezsin bu hayat merdivenini yalnız çıkmanın verdiği mutluluğu
***
Bir gün öyle ya da böyle geçer hayat, sorgulamazsın pek zamanı
Doğum günlerinde üflediğin mumların sönmesinin ardından yaşlandığını
Bilirsin ama bilmemezlikten gelirsin tıpkı sorunlardan kaçtığın gibi
Üzüntüyü her an yaşarken Mutluluğu nadasa bırakırsın
Keşkeler hüznünü arttırırken tükenmeyen umudun terazi olur hayatında
***
Hayat çok garip ama aynı zamanda dünün nakaratı gibidir
Eğer bu tekrarlara gün be gün yeni bir şeyler katıyorsan
Ve her geçen gün bakış açını kelime dağarcığını geliştiriyorsan
İşte bu senin hayatın, buna ne iniş ne yokuş dayanır
Sana uzatılan eller için de "işte bu" diye seçim yapman revadır
***
Üzüntü insana o kadar yakındır ki sanki sana selam verecekmiş gibidir
İstersen o selamı almaz ve hiçbir sorumluluk hissetmezsin
İstersen "aleykümselam" deyip hayatın acımasız girdabına sen de katılırsın
Ne garip değil mi? Hem üzüntü hem sevinç nefesimiz kadar yakın
Yeter ki sen onu görmek iste ve tezgahtaki seçimini yap
sevgilera.s.
alıntıdır
Çevrendekiler sevgiyle kaş göz eder, sende gülücükler saçarsın
Kimini zamanla bağrına basar, kimini ise unutur gidersin
Ama hep çocuksu gülümsemenin arkasında anlamsızlık yüklüdür
Ne zamanki kendine geldiğinde "birine hayır" diyene dek
***
Hayat belli bir yere kadar üzüntülerden uzak gülümsemeyle bütünleşmiştir
Ne zaman biri acılı bir pandik attığında o tebessüm yerini gözyaşına bırakır
Tabii bunlar çocukluk evrelerinin "pembe tabloları" gibi görünür
Oysaki ileriki zamanların da habercisidir bir ölçüde
Cici ciciler "bilinçli sevgilere" pandikler ise "dost kazıklarına" dönüşür
***
Belli bir süre sonra gülümsemeyle indiğin inişleri yavaş yavaş yokuş alır
Bir gün ağlamaklı olursun o git gide yükselen hayat merdiveninde
Hiç tanımadığın insanlar sana elini uzatır "gel beraber çıkalım" diye
Harbi sen isen önce düşünürsün yoksa o insanın bedenini bile kavrarsın
Bilemezsin bu hayat merdivenini yalnız çıkmanın verdiği mutluluğu
***
Bir gün öyle ya da böyle geçer hayat, sorgulamazsın pek zamanı
Doğum günlerinde üflediğin mumların sönmesinin ardından yaşlandığını
Bilirsin ama bilmemezlikten gelirsin tıpkı sorunlardan kaçtığın gibi
Üzüntüyü her an yaşarken Mutluluğu nadasa bırakırsın
Keşkeler hüznünü arttırırken tükenmeyen umudun terazi olur hayatında
***
Hayat çok garip ama aynı zamanda dünün nakaratı gibidir
Eğer bu tekrarlara gün be gün yeni bir şeyler katıyorsan
Ve her geçen gün bakış açını kelime dağarcığını geliştiriyorsan
İşte bu senin hayatın, buna ne iniş ne yokuş dayanır
Sana uzatılan eller için de "işte bu" diye seçim yapman revadır
***
Üzüntü insana o kadar yakındır ki sanki sana selam verecekmiş gibidir
İstersen o selamı almaz ve hiçbir sorumluluk hissetmezsin
İstersen "aleykümselam" deyip hayatın acımasız girdabına sen de katılırsın
Ne garip değil mi? Hem üzüntü hem sevinç nefesimiz kadar yakın
Yeter ki sen onu görmek iste ve tezgahtaki seçimini yap
sevgilera.s.
alıntıdır
