- 29 Kasım 2018
- 4.098
- 24.161
- 308
Hepinize Merhaba inşallah bu yazım birilerine umut olur
Evliliğimin başından itibaren hep bebek istiyordum yaklaşık 8 ay sonra o mutlu haberi aldık.
Igne fobim olduğu için bir yandan nasıl yapacağımı nasıl kan verecegimi düşünüyor bir yandan da havalara uçuyor karnımı seviyordum. 4 haftalikken hastahaneye gittim gitmeden önce herkesle anlaşma yaptım kan vermeyecegim iğne ile alakalı birsey olmayacak . Nereden bilecektim ki benim imtihanim olacağını
Kese görünmedi doğal olarak sonra 6 . Haftada lekelenmem başladı gittim bu sefer küçük bir kese vardı.
Lekelenme ilaçlara rağmen hiç bitmedi sebebi belli değildi 6+5 de kese 5 haftalik gibiydi bu şekilde 8. Haftayı bitirdik içinde küçük bir oluşum gördük
Ancak devam etmedi gebeligim günlerce çektiğim sancı sonucu düşük yaptım . Ilaclara ve istirahata rağmen
Olmadı ilk gebelikte olabilir dediler sagliksizdir dediler bende kendimi avuttum.
2. GEBELIGIM
düşükten sonra doktor 3 ay Korun dedi
Bende öyle yaptım 3 ay sonra tekrar hamile kaldım bu sefer herseye okadar dikkat ediyordum ki prenses olsa ancak okadar güzel bakim yapılır hersey güzel gidiyordu . 6. Haftada kese göründü 6+5 te bebek göründü ama hala haftasiyla uyumlu değildi.
anladım gene bir terslik olduğunu ama dedim tamam lekelenme yok bu sefer olacak bir aksam lekelenme ile karşılaştım tüm umutlarım bitti gene ilaç kullanmaya devam ettim.
bebeğim büyüyordu birgün düşük yaptığımı sandım düşen parça ile doktora gittim .
Baktık ki bebek duruyor doktor bana umutlanmayin dedi kalbi atmıyor demedi. .. gene dua ettim dinlendim ilaçlara devam ettim bir gece acile gittik doktor ulturasonla baktı ve sen hamile değilsin dedi meğer Bebeğimi düşürmüşüm bende hala karnımı seviyor onunla konuşuyordum bilmiyordum benden gittiğini. . Pes ettim bitmiş bir halde beni bekleyen ailemin yanına gittim bebek yok diyip ağlamaya başladım.
Içimde kopan fırtınaları günlerce yazsam anlatamam.
3.GEBELIGIM
bu sefer akillandım 1 sene korundum bu süreçte psikolojik tedavi ve iğne fobim için terapi gördüm.
Aylarca evden çıkmamışım perdeler kapalı yaşamışım farkında değildim .
Psikoljim okadar bozulmuş.
Başladık hastane yollarında gidip gelmeye ağlaya zırlaya verdim kan vs ne gerekiyorsa .
Kromozom analizi
Trambofili paneli
Sonuc Kan pıhtılaşmam varmış homozigottum.
Daha birsürü test fsh değeri 13 tü
Onu gördüm zaten ümidi kestim
Dedim ki artık olmayacak FSH , TROID hepsi yüksekti .
Artık bir gebelik hayalim kalmadı ağlamak ve hiç anne olamayacağım hissi hep benimleydi
1.5 seneyi böyle geçirdik Mayıs ayında hiç ümidim yokken dikkat etmemisken
Hamile olduğumu öğrendim bu defa elimi taşın altına koydum başladım
Ecopirin + oksapar + duphaston + progesteron + folik asit
Lekelenme yaşayarak 3 ay yattım 4. 5. Ay rahat geçti geldik 28 . Haftaya
Aksam bir ağrıyla hastahaneye gittim .
Doğum sancilarim başlamış bebeğim çok küçüktü daha hastahaneye yattım
Sabaha kadar sayısız ilaç iğneler serumlar vurundum.
Sancilar biraz durulunca Taburcu oldum ama sancilarim hiç geçmedi .
Hergün nst ye gidiyorduk bazen düzenli bazen düzensiz hiç geçmeyen sancılarım vardı bebek doğmak için bekliyordu.
33+5 e kadar geldik ilaçlar serumlarla
O gün artık hiç geçmeyen tamamen düzenli agrilarim başladı ve acil sezeryana alındım bebeğim sağlıkla doğdu.
Ancak ayrıldık kuveze gitti bu kez de sezeryanli bir şekilde bebeğimin hastanesinde gitmeye başladım hergün almaları için yalvariyordum bir kez görebilmek için dokunmak da yasaktı
teni nasıl kokusu nasıl çok merak ediyordum
Bebegim Entube edildi cigerlerine ilaç verildi .
Çok Şükür ki uyandı yavrum
Ve bebeğim iyileşip taburcu oldu Kavuştuk onunla .
Çok şükür bebeğim oldu bu zorlu yolculukta daha çok şeyler yaşadım ama yazsam saatler sürer umidinizi kesmeyin Rabbim zamanını bekliyor bu imtihandan dua ederek en güzel şekilde çıkın.
Burada bu tarz yazılar okuyunca derdim ki bu kişiler Şanslı olanlar ben asla anne olamayacagim boşuna yazmakla ilgili hayal kurmayayim ama nasip oldu
Herzaman evlat isteyenler için dua ediyorum Rabbim kucaginizi boş bırakmasın sağlıklı evlatlar nasip etsin ❤
Evliliğimin başından itibaren hep bebek istiyordum yaklaşık 8 ay sonra o mutlu haberi aldık.
Igne fobim olduğu için bir yandan nasıl yapacağımı nasıl kan verecegimi düşünüyor bir yandan da havalara uçuyor karnımı seviyordum. 4 haftalikken hastahaneye gittim gitmeden önce herkesle anlaşma yaptım kan vermeyecegim iğne ile alakalı birsey olmayacak . Nereden bilecektim ki benim imtihanim olacağını
Kese görünmedi doğal olarak sonra 6 . Haftada lekelenmem başladı gittim bu sefer küçük bir kese vardı.
Lekelenme ilaçlara rağmen hiç bitmedi sebebi belli değildi 6+5 de kese 5 haftalik gibiydi bu şekilde 8. Haftayı bitirdik içinde küçük bir oluşum gördük
Ancak devam etmedi gebeligim günlerce çektiğim sancı sonucu düşük yaptım . Ilaclara ve istirahata rağmen
Olmadı ilk gebelikte olabilir dediler sagliksizdir dediler bende kendimi avuttum.
2. GEBELIGIM
düşükten sonra doktor 3 ay Korun dedi
Bende öyle yaptım 3 ay sonra tekrar hamile kaldım bu sefer herseye okadar dikkat ediyordum ki prenses olsa ancak okadar güzel bakim yapılır hersey güzel gidiyordu . 6. Haftada kese göründü 6+5 te bebek göründü ama hala haftasiyla uyumlu değildi.
anladım gene bir terslik olduğunu ama dedim tamam lekelenme yok bu sefer olacak bir aksam lekelenme ile karşılaştım tüm umutlarım bitti gene ilaç kullanmaya devam ettim.
bebeğim büyüyordu birgün düşük yaptığımı sandım düşen parça ile doktora gittim .
Baktık ki bebek duruyor doktor bana umutlanmayin dedi kalbi atmıyor demedi. .. gene dua ettim dinlendim ilaçlara devam ettim bir gece acile gittik doktor ulturasonla baktı ve sen hamile değilsin dedi meğer Bebeğimi düşürmüşüm bende hala karnımı seviyor onunla konuşuyordum bilmiyordum benden gittiğini. . Pes ettim bitmiş bir halde beni bekleyen ailemin yanına gittim bebek yok diyip ağlamaya başladım.
Içimde kopan fırtınaları günlerce yazsam anlatamam.
3.GEBELIGIM
bu sefer akillandım 1 sene korundum bu süreçte psikolojik tedavi ve iğne fobim için terapi gördüm.
Aylarca evden çıkmamışım perdeler kapalı yaşamışım farkında değildim .
Psikoljim okadar bozulmuş.
Başladık hastane yollarında gidip gelmeye ağlaya zırlaya verdim kan vs ne gerekiyorsa .
Kromozom analizi
Trambofili paneli
Sonuc Kan pıhtılaşmam varmış homozigottum.
Daha birsürü test fsh değeri 13 tü
Onu gördüm zaten ümidi kestim
Dedim ki artık olmayacak FSH , TROID hepsi yüksekti .
Artık bir gebelik hayalim kalmadı ağlamak ve hiç anne olamayacağım hissi hep benimleydi
1.5 seneyi böyle geçirdik Mayıs ayında hiç ümidim yokken dikkat etmemisken
Hamile olduğumu öğrendim bu defa elimi taşın altına koydum başladım
Ecopirin + oksapar + duphaston + progesteron + folik asit
Lekelenme yaşayarak 3 ay yattım 4. 5. Ay rahat geçti geldik 28 . Haftaya
Aksam bir ağrıyla hastahaneye gittim .
Doğum sancilarim başlamış bebeğim çok küçüktü daha hastahaneye yattım
Sabaha kadar sayısız ilaç iğneler serumlar vurundum.
Sancilar biraz durulunca Taburcu oldum ama sancilarim hiç geçmedi .
Hergün nst ye gidiyorduk bazen düzenli bazen düzensiz hiç geçmeyen sancılarım vardı bebek doğmak için bekliyordu.
33+5 e kadar geldik ilaçlar serumlarla
O gün artık hiç geçmeyen tamamen düzenli agrilarim başladı ve acil sezeryana alındım bebeğim sağlıkla doğdu.
Ancak ayrıldık kuveze gitti bu kez de sezeryanli bir şekilde bebeğimin hastanesinde gitmeye başladım hergün almaları için yalvariyordum bir kez görebilmek için dokunmak da yasaktı
teni nasıl kokusu nasıl çok merak ediyordum Bebegim Entube edildi cigerlerine ilaç verildi .
Çok Şükür ki uyandı yavrum
Ve bebeğim iyileşip taburcu oldu Kavuştuk onunla .
Çok şükür bebeğim oldu bu zorlu yolculukta daha çok şeyler yaşadım ama yazsam saatler sürer umidinizi kesmeyin Rabbim zamanını bekliyor bu imtihandan dua ederek en güzel şekilde çıkın.
Burada bu tarz yazılar okuyunca derdim ki bu kişiler Şanslı olanlar ben asla anne olamayacagim boşuna yazmakla ilgili hayal kurmayayim ama nasip oldu
Herzaman evlat isteyenler için dua ediyorum Rabbim kucaginizi boş bırakmasın sağlıklı evlatlar nasip etsin ❤
evlat acısı yokluğunda başka varlığında bambaşka oluyor. Bende çok bekledim hamile kalmayı, gebeliğim sorunsuz giderken bebeğimde 22. haftadan itibaren gelişim geriliği oluşmaya başladı. 36. haftaya geldiğimizde hala 33 haftalık bir bebek boyutundaydı, nst sonuçlarım da iyi çıkmayınca bir an önce almaya karar verdiler, bende sezaryenle kavuştum bebeğime. Zorlu oldu ama değdi elhamdülillah büyütmesi de zor ama tadından yenmiyor. Allah isteyen herkese bekletmeden nasip etsin 
