• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Uyumaktan korkuuyorum

Nuraydan

Üye
Kayıtlı Üye
9 Eylül 2017
252
197
18
50
Uyumaktan korkuyorum. Rüyamda evladımın kaybolduğunu görüyorum. Trende, kalabalık bir alanda ya da sokakta kayboluyor. Hep aynı rüya mekan farklı. Uzun sürüyor. Sabaha kadar aramakla geçiyor. Yoruldum artık. Uyumuyorum. Uyumak istemiyorum. Psikolojik bozuldu. Bir de ayakların yerden kesiliyor. Yerin elli santim kadar yukarısında ayaklatım yerden kesik uçuyorum. Bunu çocukluğumdan beri görüyorum.
 
Gun icimde cok mu dusunuyorsun acaba?
Gece yatmadan once yine ayni ruyayi gorcem diye yatiyorsaniz gorursunuz kucuklugumden beri goruyorum demissiniz.
 
Madem çocukluğundan beri süregelen bir mevzu , neden tedavi olmayı denemiyorsun ? Çocuğun da varmış , akıl sağlığını kaybetmeyi mi bekliyorsun ? Lütfen kendine eziyet etmekten vazgeç ve uzman yardımı al ..
 
Çocukluktan beri aynı rüyayı belirli aralıklarla görmek,size verilmek istenen ama hala çözemediğiniz bir mesaj içerir.
İlahi bir mesaj olmasa da psikolojik anlamı derindir.
Lütfen bir uzmandan yardım almayı deneyin.
Tek randevuda çözüme kavuşur sorununuz
 
Çocuğum bebekken eşimin kumar borçları nedeniyle zor durumlar yaşıyorduk. Boşanalım dediğimde, sana kakasını bile göstermem diyordu. Çok korkuyordum. Korku ile evliliğimi yürütüyordum. Bebeğimden ayrılmamak için. Çok zorluklara katlanıyordum.Sonunda olmadı. Bebeğimi alıp kaçtım evden. Karakola sığındım. Boşanma davası açtım. Bebeği her gösterdiğimde getirmeyecek diye korkuyordum yanında ben de bulunuyordum. Okula başladığında okuldan alıp götürecek ve bir daha bulamayacağım diye korkuyordum. Hep korku ile geçti yıllarım. Ta ki kızım büyüdü. 11 yaşına geldi. Korkularım bitti ama rüyalar beni bırakmadı.
 
Çocuğum bebekken eşimin kumar borçları nedeniyle zor durumlar yaşıyorduk. Boşanalım dediğimde, sana kakasını bile göstermem diyordu. Çok korkuyordum. Korku ile evliliğimi yürütüyordum. Bebeğimden ayrılmamak için. Çok zorluklara katlanıyordum.Sonunda olmadı. Bebeğimi alıp kaçtım evden. Karakola sığındım. Boşanma davası açtım. Bebeği her gösterdiğimde getirmeyecek diye korkuyordum yanında ben de bulunuyordum. Okula başladığında okuldan alıp götürecek ve bir daha bulamayacağım diye korkuyordum. Hep korku ile geçti yıllarım. Ta ki kızım büyüdü. 11 yaşına geldi. Korkularım bitti ama rüyalar beni bırakmadı.
Travmatik bir durum. Psikolojik destek almanız gerekli.
 
Ayağımın yerden kesilmesi ve yere yakın uçmayı ise çocukluğumdan beri görüyorum.
 
Bebeğin kakasını bir zarfa koymuş ve bana yollamış olduğunu hayal ediyor bu düşünceyi kafamdan atamıyordum.
 
Ah Mune Mune ah bitecek mi kadınların çilesi????
Bitmeyecek maalesef, biz kadınlar yargılamaya devam ettiğimiz sürece bitmeyecek, bu kadınların çektikleri acıların bir sorumlusu da bizler değil miyiz?
Sürekli yargılıyoruz, yaşam şekillerini, hayallerini, isteklerini.
Hep birilerinin onayını almak zorunda kalmalarının, onları birilerine bağımlı yapanlar da bizler değil miyiz? Anne babasından icazet, kocasından icazet birde yetmiyor bizlerden icazet istiyorlar.
Dileyen dilediği gibi gönlünce yaşayamıyor, herkesi de hemen herşeyi şıp diye yapacak gibi düşünüp bu kadınların ne kadar baskı altında olduklarını görmezden geliyoruz.

Ben şahsen ciddi ciddi üzülüyorum, kadınların kendi benlikleri unutturulacak kadar ezilmeleri, baskılanmaları ve maalesef bunun da özellikle kadınların eliyle yapılması içimi acıtıyor.
 
Back
X