- 8 Haziran 2014
- 1.962
- 4.967
-
- Konu Sahibi Cikita Muz
- #1
Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri
Benim genel olarak, her zamanki dertlerimden biri bu. Bugünlük bir sorunum değil sadece..
Ben unutamıyorum. Kötü sözleri, kötü yaşanmışlıkları. Sözleri özellikle. Sanki birisi kulağımın içine tükenmez kalemle yazıyor, hiç çıkmayacakmış gibi. O an duyduğumda yoğun bir duygu akımına girdiğim, şok olduğum, etkisinden uzun süre çıkamadığım, aklıma geldikçe sinirlendiğim, üzüldüğüm sözleri unutamıyorum.
Affedemiyorum. Olmuyor işte. Beni kıran kişiye de söyleyemiyorum buna kırıldım diye. Kalıyorum öyle. Bu dediklerim yaşamımda maruz kaldığım her kötü üzücü laf için geçerli. Yani genel bir problemim var..
Annemi seviyorum. Ama bana 2 yıl önce ders vermek için bana dediği şeyi asla unutamıyorum. Çıkmıyor aklımdan. Annemi eskisi gibi sevemiyorum. Olmuyor işte. Tam her şey yolunda giderken, annemle iyi anlaştığım anda, o söz aklıma geliyor mesela. Yok yani o kadar yaralanmış ki kalbim, çıkmıyor işte aklımdan. Keşke silebilsem. Keşke affedebilsem..
Arkadaşlarım için de geçerli bu. Seviyorum onları ama bazılarının eskide dedikleri, belki farkında olmadan, belki kavgamızda kasten dedikleri, beni kıran lafları, olayları da unutamıyorum. İki gün yüzü görsem, eskileri hatırlatıyorum kendime. Hayatımda artık olmayan insanların dediklerini dahi unutmuyorum. Resmen kendime hatırlatıyorum düzenli aralıklarla, istemsiz olarak. Mesela bana unutmayacağım bir lafı söyleyen kişinin yüzünü, soyadını falan bile unutmuşum, ama sözü, o söyleme anı, aynen kulaklarımda. İlk günkü gibi. Aklıma geldikçe tekrar replay yapıyorum. Tekrar tekrar yaşatıyorum olayları kendime..
Babamın dedikleri de mesela. Ya unutamıyorum olmuyor olmuyor..
Bir gençkız neden annesini sevemez ki? En unutamadığım darbemi annemden aldım. Olmuyor işte, kazınmış aklıma. Çıkmıyor.
Takıntılıyım. O takıntım hakkında hele, unutamıyorum asla denilenleri. Birini hatırladıkça diğerleri zincirleme geliyor aklıma..
Buarada, yav ne diyorsun konu ne diyeceksiniz bazılarınız, biliyorum. genel manada tüm kırıldığım sözler diyelim.. Onların aslı bana kalsın..
Hepimizin var kırgınlıkları. Sağır olsaydım da duymasaydım dedikleri. Vardır yani, az yada çok etkilendiğimiz laflar. Burda bana denilenleri yazmak istemiyorum. Sormak istediğim, siz unutabildiniz mi? Affedebildiniz mi? Silebildiniz mi aklınızdan kötü sözleri? Duymak istemediğiniz yalan yada gerçekleri? Bunu başardıysanız, nasıl yaptınız? Bıktım artık herşey yolunda giderken dahi bunları hatırlamaktan.. Çok yoruldum..
Benim genel olarak, her zamanki dertlerimden biri bu. Bugünlük bir sorunum değil sadece..
Ben unutamıyorum. Kötü sözleri, kötü yaşanmışlıkları. Sözleri özellikle. Sanki birisi kulağımın içine tükenmez kalemle yazıyor, hiç çıkmayacakmış gibi. O an duyduğumda yoğun bir duygu akımına girdiğim, şok olduğum, etkisinden uzun süre çıkamadığım, aklıma geldikçe sinirlendiğim, üzüldüğüm sözleri unutamıyorum.
Affedemiyorum. Olmuyor işte. Beni kıran kişiye de söyleyemiyorum buna kırıldım diye. Kalıyorum öyle. Bu dediklerim yaşamımda maruz kaldığım her kötü üzücü laf için geçerli. Yani genel bir problemim var..
Annemi seviyorum. Ama bana 2 yıl önce ders vermek için bana dediği şeyi asla unutamıyorum. Çıkmıyor aklımdan. Annemi eskisi gibi sevemiyorum. Olmuyor işte. Tam her şey yolunda giderken, annemle iyi anlaştığım anda, o söz aklıma geliyor mesela. Yok yani o kadar yaralanmış ki kalbim, çıkmıyor işte aklımdan. Keşke silebilsem. Keşke affedebilsem..
Arkadaşlarım için de geçerli bu. Seviyorum onları ama bazılarının eskide dedikleri, belki farkında olmadan, belki kavgamızda kasten dedikleri, beni kıran lafları, olayları da unutamıyorum. İki gün yüzü görsem, eskileri hatırlatıyorum kendime. Hayatımda artık olmayan insanların dediklerini dahi unutmuyorum. Resmen kendime hatırlatıyorum düzenli aralıklarla, istemsiz olarak. Mesela bana unutmayacağım bir lafı söyleyen kişinin yüzünü, soyadını falan bile unutmuşum, ama sözü, o söyleme anı, aynen kulaklarımda. İlk günkü gibi. Aklıma geldikçe tekrar replay yapıyorum. Tekrar tekrar yaşatıyorum olayları kendime..
Babamın dedikleri de mesela. Ya unutamıyorum olmuyor olmuyor..
Bir gençkız neden annesini sevemez ki? En unutamadığım darbemi annemden aldım. Olmuyor işte, kazınmış aklıma. Çıkmıyor.
Takıntılıyım. O takıntım hakkında hele, unutamıyorum asla denilenleri. Birini hatırladıkça diğerleri zincirleme geliyor aklıma..
Buarada, yav ne diyorsun konu ne diyeceksiniz bazılarınız, biliyorum. genel manada tüm kırıldığım sözler diyelim.. Onların aslı bana kalsın..
Hepimizin var kırgınlıkları. Sağır olsaydım da duymasaydım dedikleri. Vardır yani, az yada çok etkilendiğimiz laflar. Burda bana denilenleri yazmak istemiyorum. Sormak istediğim, siz unutabildiniz mi? Affedebildiniz mi? Silebildiniz mi aklınızdan kötü sözleri? Duymak istemediğiniz yalan yada gerçekleri? Bunu başardıysanız, nasıl yaptınız? Bıktım artık herşey yolunda giderken dahi bunları hatırlamaktan.. Çok yoruldum..