- 17 Ocak 2025
- 5
- 5
- 1
- 18
- Konu Sahibi esmanur_bilen_
- #1
Herkese hayırlı günler hanımlar,
çok uzatıp gözlerinizi yormak istemiyorum, müsaadenizle direk konuya gireyim..
Bendeniz muhafazakar, otoriter ve baskıcı bir ailede büyümüş stres yönetimini iyi yapamayan, erken yaşta büyümek zorunda kalmış, zorlu bir hayatı olan bir hanım arkadaşınızım. Bir gün hayatıma bir beyefendi girdi. Sevgisini, gösterdiği kıymeti herşeyi en uç noktalara kadar hissediyordum, lakin çok değer görmüş ve daha önce pek sevilmiş olmadığımdan hemen bağlanmak istemedim. Bilirsiniz sevgiye muhtaç kız çocukları yoldan geçen it başını okşasa sevgi zannedebiliyor. Lakin çok kısa zamanda çok kıymetli şeyler yaşadık, birbirimizi gerçekten şiirlere, şarkılara konu olacak kadar sevmiştik. Tabii baskıcı aile için erkek arkadaş namussuzluktur, bilirsiniz... ailemden hep sakladım, hiçbir sır sonsuza kadar saklanamaz kaidesi sırrınca elbet ortaya çıktı tabii. (bir yenge fitnesi sonucu) Her neyse tabii ki ailem öğrenince büyük bir kaos yaşandı, hayatımın dayağını yedim vesaire.. sonrasında biz söz gibi bir şey takmak istedik (bizi ayıracaklarını bildiğimiz için), yalvardım babama günlerce gözyaşı döktüm ama nafile. vermedi babam. Severek ve perişan bir halde çıktık birbirimizin hayatından. İletişimimizi kopardılar, ne bir mesaj, ne bir mektup... Bir çalma listemiz kaldı geride... bazen oraya şarkılar ekliyoruz o kadar. Ama unutamıyorum ben, her gece benimle uyuyor sanki. Rüyalarıma giriyor, alakasız yerlerde aklıma düşüyor, sabah ilk uyanınca, gece uyumadan... Beynim ona programlanmış sanki. üzerinden 6 ay geçti ama ilk dakika ile şu an aynı tazelikte.. Zamanla unuturum dedim ama her geçen gün artıyor eksilmiyor sanki. silmek istiyorum aklımdan. ayrılırkenki şoku ve üzüntüsü geliyor aklıma. Sorun benim ailemdi çünkü, ikimizin de dünyası başına yıkıldı. Çok çaresizim nasıl unutacağım bilmiyorum. ileride nasıl başka biriyle evleneceğim... Bazen keşke kavga ederek ayrılsaydık da birbirimizi böylesine severken bizi ayırmasalardı diyorum... Bazen öyle şarkılar ekliyor ki listemize, kulaklığı taktığım an içim parçalanıyor, günlerce gecelerce ağlama tutuyor, durduramıyorum.. Ne yapayım bu biçare halimle ? ya da siz olsanız ne yapardınız?
çok uzatıp gözlerinizi yormak istemiyorum, müsaadenizle direk konuya gireyim..
Bendeniz muhafazakar, otoriter ve baskıcı bir ailede büyümüş stres yönetimini iyi yapamayan, erken yaşta büyümek zorunda kalmış, zorlu bir hayatı olan bir hanım arkadaşınızım. Bir gün hayatıma bir beyefendi girdi. Sevgisini, gösterdiği kıymeti herşeyi en uç noktalara kadar hissediyordum, lakin çok değer görmüş ve daha önce pek sevilmiş olmadığımdan hemen bağlanmak istemedim. Bilirsiniz sevgiye muhtaç kız çocukları yoldan geçen it başını okşasa sevgi zannedebiliyor. Lakin çok kısa zamanda çok kıymetli şeyler yaşadık, birbirimizi gerçekten şiirlere, şarkılara konu olacak kadar sevmiştik. Tabii baskıcı aile için erkek arkadaş namussuzluktur, bilirsiniz... ailemden hep sakladım, hiçbir sır sonsuza kadar saklanamaz kaidesi sırrınca elbet ortaya çıktı tabii. (bir yenge fitnesi sonucu) Her neyse tabii ki ailem öğrenince büyük bir kaos yaşandı, hayatımın dayağını yedim vesaire.. sonrasında biz söz gibi bir şey takmak istedik (bizi ayıracaklarını bildiğimiz için), yalvardım babama günlerce gözyaşı döktüm ama nafile. vermedi babam. Severek ve perişan bir halde çıktık birbirimizin hayatından. İletişimimizi kopardılar, ne bir mesaj, ne bir mektup... Bir çalma listemiz kaldı geride... bazen oraya şarkılar ekliyoruz o kadar. Ama unutamıyorum ben, her gece benimle uyuyor sanki. Rüyalarıma giriyor, alakasız yerlerde aklıma düşüyor, sabah ilk uyanınca, gece uyumadan... Beynim ona programlanmış sanki. üzerinden 6 ay geçti ama ilk dakika ile şu an aynı tazelikte.. Zamanla unuturum dedim ama her geçen gün artıyor eksilmiyor sanki. silmek istiyorum aklımdan. ayrılırkenki şoku ve üzüntüsü geliyor aklıma. Sorun benim ailemdi çünkü, ikimizin de dünyası başına yıkıldı. Çok çaresizim nasıl unutacağım bilmiyorum. ileride nasıl başka biriyle evleneceğim... Bazen keşke kavga ederek ayrılsaydık da birbirimizi böylesine severken bizi ayırmasalardı diyorum... Bazen öyle şarkılar ekliyor ki listemize, kulaklığı taktığım an içim parçalanıyor, günlerce gecelerce ağlama tutuyor, durduramıyorum.. Ne yapayım bu biçare halimle ? ya da siz olsanız ne yapardınız?
Son düzenleme:
