Nağmesi hüzün çalan rüzgarın
Önüne kattığı kuru bir yaprak gibi
Saatlerce dolandım durdum karanlık odamda.
Dışarda amansızca yağan yağmura inat
Tek damla düşmez oldu gözlerimden.
Sonra öylece,sessizce çömelip olduğum yere
Başımı dayayıp dizlerime
Ezberimi tekrarladım
''SEN'' diye...
Nerdesin....
Kaç zaman oldu
Uzak illerde adına türküler söyleten,
Ağıtları ayyuka çıkaran gönül tahtının sahibi.
Nice zamandır boş hayallerle avuttuğum
Şu biçare kalbimin harını söndürmeye
Tek bir lisanın yeterdi oysaki.
Yine bahar geldi, gülleri açtı şehrin
Kaç bahar oldu bilmiyorum
Aslında saymıyorum artık
Gittiğin gün
Baharıda yazıda bitti ömrümün
Reyyan
01.03.2010