- 30 Ekim 2008
- 2.372
- 4
Kızlar ben geldim.. zemuszemus
Cadi imiş :)) Kız bebek diye tahmin edenleri kutluyorum, temenni edenler için teşekkür ediyorum..
Bir yaşlı yakınım, Şanslı kadının kızı olurmuş diyordu, vallahi erkek evlat anaları da şanslıdır bence hiç farketmez, ama gönlüm kız olmasını diliyordu içten içe, şimdi anladım... randevuma giderken bir laf etmiştim, şimdi kafam karmakarışık , ama öğrendiğim an oturacak yerine herşey diye..
Aynen öyle oldu...Sanki bir sis perdesi vardı kafamda ama şimdi bebişimin bir kişiliği var şimdiden benim gözümde bile..
Cadı mı sıpa mı diyordum, sanırsam Cadı lakabını o kadar kullandım ki kızcağız buna layık olabilmek için elinden geleni yaptı bugün
Olmaz ki ama bu da böyle kızım ben seni 4 aydır bekliyorum dedim, doktor gülmeye başladı, "Ben bu anne babaları anlamıyorum şimdi aç aç derler, kız 18 i geçince de aman kızım kapa derler " demez mi ? Gülmeye başladık vallahi şu an öyle doktorcum kusura bakmadın dedim.
Doktor muayeneyi yaklaşık 25 dakika kadar uzattı , denedi, evirdi , çevirdi, sağdan dürttü soldan itti en sonunda " % 90 kız ama çok inatçı haspam , 2-3 hafta daha geçsin, bu biraz da etlensin butlansın ona göre bakalım. " dedi. O zaman irileşeceği için elini kolunu bacağını mecburen açacak ve uzatacak görmek daha kolay, sonuç da daha kesin olur dedi.
Anlayacağınız bugün nihai sonuç olmamakla beraber büyük ihtimalle anne karnındaki savaşını kazanmış görünen bir kız çocuk anne adayıyım arkadaşlar..
Doktorum 12 haftalıkken baktığında "ikiz eşini kaybedip hayata tutunmayı başaranlar genelde kız bebek oluyor" demişti, Bugün onu anımsattım gülerek" AAAaa ööyle mi demişim hiç anımsamıyorum dedi hiç de inandırıcı olmayan bir ifade ile laelaelaelaelae
Hep söylüyorum , allahım bana bir umut verdi, umudu besledim duayla , inançla, sabırla, büyüttüm bir embriyo haline getirdim.
Sonra onlar birer birer trasnfer edildi, ikisi kalmayı seçti biri hiç beğenmedi rahmimi ve gitti.
Geride kalanlar bana tutunurlar mı diye devam ettim umudumu hayal etmeye, kalırız biz burda dediler.
Kalp çarpıntısı yaşarlar mı diye bekledim , iki minicik kalp dakikada 170 attı haftalarca biz burdayız diyere, çok sevinmiştim , ağlamadım ağlamak nazar getiriri diye korkarak..
Sonra ağlamanın da doğanın bir sonucu bir getirisi olduğunu 2 minicik kalpten biri gitmeye karar verdişğinde anladım. Gitti giderken de elime geldi , ben veda ediyorum diyerek. Onu görmek , onu kaybetmek bana isyan duygusunu verdi evimden kalkıp hastaneye kanlar içinde gidene kadar.
Ekrana bağlamışlardı beni , geride kalan var mı diye, inanmıyordum ama allaha inancım hiç yanlız bırakmadı beni, şimdi CADI diye hakkında konuştuğumuz kapl hiç istifini bozmadan ben burdayım diyordu, Onu gönderdim tek başıma rahat rahat yatıcam ben burda ......
Haftalarca yatakta yattım sadece tuvalete gitmeme izin vardı, dua etmek, umudumu , hayalimi ayakta tutmak, inanmak ve sabır göstermek zorundaydım tıpkı bu maceraya başladığım ilk gün gibi.. Çok zor geçti o günler, bazı arkadaşlarım 12 gün kan testini yapmadan beklemeyi çok zor nitelendiriyorlardı. Hep dedim ki kimseyi kırmamaya çalışarak, dua edelim ki beklediğimiz tek şey bu olsun..
Ben yaşam ile ölüm arasındaki çizginin benim bebeğimin baş ucunda sallandığını düşünerek bekledim haftalarca. HEr hafta kontrol, her hafgta ultrason.. Her hafta yeşermeye devam eden, bana biraz daha tutunan bir mercimek.. Önmce mercimek , sonra portakal şimdi de ince küçük bir kavun olan bebeğim.
16. haftamızı bitirdik teyzeleri bugün .. Allahım benim sıkıntılarımın hiçbirini, endişelerimin tekini bile kimseye yaşatmasın. Yaşamış olanlara da sabır ve dayanma gücü verdin. Sevinçlerimin tamamının , hatta daha da fazlasının size nasip olmasını diliyorum.Umarım benim yarıladığım bu yol, başkalarının yeni başladığı, ya da tamamladığı ya da çoktan kucağına alıp unuttuğu bir yol olsun.
Her ne kadar heyecanlı, umutlu, uzun, endişeli bir yol da olsa, bitsin istiyorum naçizane görüşüm bu benim. Sağlıkla, keyifle, huzurla tamamlansın, bitsin ve ben de herkes gibi bebişimi kucağıma alayım..
Bu satırların çok benzerini günlüğüme de yazacağım bu akşam .. ılk defa bağ kurduğum ve bence artık kişiliği olan kızıma ( hala % 90 ihtimal de olsa ) sesleneceğim..
Ondan önce size seslendim, tüp kızımın, tüpçü teyzelerine ve tüpçü kardeşlerine doğal olarak.
Allah yardımcımız ve hep destekleyenimiz olsun.
Sizler benden daha şanslı , daha da sevinçli olursunuz umarıum...
ıkizler üçüzler, ben bakarım aaaa noolcak diyene dördüzler gelsin arkadaşlarım..
bana şimdilik bu prenses yeteryerimseniben
Cadi imiş :)) Kız bebek diye tahmin edenleri kutluyorum, temenni edenler için teşekkür ediyorum..
Bir yaşlı yakınım, Şanslı kadının kızı olurmuş diyordu, vallahi erkek evlat anaları da şanslıdır bence hiç farketmez, ama gönlüm kız olmasını diliyordu içten içe, şimdi anladım... randevuma giderken bir laf etmiştim, şimdi kafam karmakarışık , ama öğrendiğim an oturacak yerine herşey diye..
Aynen öyle oldu...Sanki bir sis perdesi vardı kafamda ama şimdi bebişimin bir kişiliği var şimdiden benim gözümde bile..
Cadı mı sıpa mı diyordum, sanırsam Cadı lakabını o kadar kullandım ki kızcağız buna layık olabilmek için elinden geleni yaptı bugün
Olmaz ki ama bu da böyle kızım ben seni 4 aydır bekliyorum dedim, doktor gülmeye başladı, "Ben bu anne babaları anlamıyorum şimdi aç aç derler, kız 18 i geçince de aman kızım kapa derler " demez mi ? Gülmeye başladık vallahi şu an öyle doktorcum kusura bakmadın dedim.
Doktor muayeneyi yaklaşık 25 dakika kadar uzattı , denedi, evirdi , çevirdi, sağdan dürttü soldan itti en sonunda " % 90 kız ama çok inatçı haspam , 2-3 hafta daha geçsin, bu biraz da etlensin butlansın ona göre bakalım. " dedi. O zaman irileşeceği için elini kolunu bacağını mecburen açacak ve uzatacak görmek daha kolay, sonuç da daha kesin olur dedi.
Anlayacağınız bugün nihai sonuç olmamakla beraber büyük ihtimalle anne karnındaki savaşını kazanmış görünen bir kız çocuk anne adayıyım arkadaşlar..
Doktorum 12 haftalıkken baktığında "ikiz eşini kaybedip hayata tutunmayı başaranlar genelde kız bebek oluyor" demişti, Bugün onu anımsattım gülerek" AAAaa ööyle mi demişim hiç anımsamıyorum dedi hiç de inandırıcı olmayan bir ifade ile laelaelaelaelae
Hep söylüyorum , allahım bana bir umut verdi, umudu besledim duayla , inançla, sabırla, büyüttüm bir embriyo haline getirdim.
Sonra onlar birer birer trasnfer edildi, ikisi kalmayı seçti biri hiç beğenmedi rahmimi ve gitti.
Geride kalanlar bana tutunurlar mı diye devam ettim umudumu hayal etmeye, kalırız biz burda dediler.
Kalp çarpıntısı yaşarlar mı diye bekledim , iki minicik kalp dakikada 170 attı haftalarca biz burdayız diyere, çok sevinmiştim , ağlamadım ağlamak nazar getiriri diye korkarak..
Sonra ağlamanın da doğanın bir sonucu bir getirisi olduğunu 2 minicik kalpten biri gitmeye karar verdişğinde anladım. Gitti giderken de elime geldi , ben veda ediyorum diyerek. Onu görmek , onu kaybetmek bana isyan duygusunu verdi evimden kalkıp hastaneye kanlar içinde gidene kadar.
Ekrana bağlamışlardı beni , geride kalan var mı diye, inanmıyordum ama allaha inancım hiç yanlız bırakmadı beni, şimdi CADI diye hakkında konuştuğumuz kapl hiç istifini bozmadan ben burdayım diyordu, Onu gönderdim tek başıma rahat rahat yatıcam ben burda ......
Haftalarca yatakta yattım sadece tuvalete gitmeme izin vardı, dua etmek, umudumu , hayalimi ayakta tutmak, inanmak ve sabır göstermek zorundaydım tıpkı bu maceraya başladığım ilk gün gibi.. Çok zor geçti o günler, bazı arkadaşlarım 12 gün kan testini yapmadan beklemeyi çok zor nitelendiriyorlardı. Hep dedim ki kimseyi kırmamaya çalışarak, dua edelim ki beklediğimiz tek şey bu olsun..
Ben yaşam ile ölüm arasındaki çizginin benim bebeğimin baş ucunda sallandığını düşünerek bekledim haftalarca. HEr hafta kontrol, her hafgta ultrason.. Her hafta yeşermeye devam eden, bana biraz daha tutunan bir mercimek.. Önmce mercimek , sonra portakal şimdi de ince küçük bir kavun olan bebeğim.
16. haftamızı bitirdik teyzeleri bugün .. Allahım benim sıkıntılarımın hiçbirini, endişelerimin tekini bile kimseye yaşatmasın. Yaşamış olanlara da sabır ve dayanma gücü verdin. Sevinçlerimin tamamının , hatta daha da fazlasının size nasip olmasını diliyorum.Umarım benim yarıladığım bu yol, başkalarının yeni başladığı, ya da tamamladığı ya da çoktan kucağına alıp unuttuğu bir yol olsun.
Her ne kadar heyecanlı, umutlu, uzun, endişeli bir yol da olsa, bitsin istiyorum naçizane görüşüm bu benim. Sağlıkla, keyifle, huzurla tamamlansın, bitsin ve ben de herkes gibi bebişimi kucağıma alayım..
Bu satırların çok benzerini günlüğüme de yazacağım bu akşam .. ılk defa bağ kurduğum ve bence artık kişiliği olan kızıma ( hala % 90 ihtimal de olsa ) sesleneceğim..
Ondan önce size seslendim, tüp kızımın, tüpçü teyzelerine ve tüpçü kardeşlerine doğal olarak.
Allah yardımcımız ve hep destekleyenimiz olsun.
Sizler benden daha şanslı , daha da sevinçli olursunuz umarıum...
ıkizler üçüzler, ben bakarım aaaa noolcak diyene dördüzler gelsin arkadaşlarım..
bana şimdilik bu prenses yeteryerimseniben