- 14 Eylül 2018
- 37
- 13
- 31
- Konu Sahibi minikkelebekkkkk
- #1
merhaba arkadaşlar. ben yeni uyeyim. yazdıklarımı okuyup bana yardımcı olmaya çalışan herkese şimdiden teşekkürler. konuya geleyim. ben çocukluğumdan bu yana kendi ayakları üstünde durmayı başaramamış biriyim. kendimi hep ezik ve başkalarına muhtac hissettim. ergenlik zamanlarımda hayatima biri girdi. hayatımın mahvoldugu dönüm noktası o oldu. bilmediğim butun igrenclikleri bana öğretti daha sonra beni ortada bıraktı. kendimi kullanılmış hissettim gelecekten umudum yoktu. ve biri ile tanıştım. ona ben yazdım. arkadaş olduk bir süre sonra sevgili olduk. içimde bastirdigim ama yapamadigim butun güzellikleri onunla yaptım açık saçık bir kızdım süslüydüm. Allaha iananim yoktu. onutaniyinca Allah'ın bana gönderdiği bir melek olduğunu düşündüm zaman geçti sözlendik ama ben ona geçmişimle ilgili doğruları sozlendikten sonra anlattım. cunku sevgili iken anlatirsam beni terk eder siradan biru olduumu dusunur diye korktum. anlattigimda çılgına döndü ama yine de birbirimize sıkı sıkı sarıldık. sözlü olduğumuz sürede kapandım namazlarımı kılıyordum. ama o geçmişi unutamıyor hıncını benden alıyordu. ağza alınmayacak bir sürü laf söylüyordu. en sonunda sozu atti. ama sürekli bana donup geri ayrılıyordu o süreçte ilaç kullandım abimi kaybettim. bi başın sağ olsun yazdı ama yoktu. ben onun peşinden koştum istemedi. en sonunda pes ettim 5 ay konusmadik. sonra kendi döndü yine ayrıl barış yapıyorduk ama en sonunda tamamen barıştık bir yilimiz birlikte geçti sulenin haberi vardı onun ailesi bilmiyordu.birbirmizi çok seviyordum. ben psikoljik sorunları olan bir kızdım biliyordu. ilaç kullandım onun için itibar ettim yoğun bakımda bile yattım. hepsini biliyordu. ailem gibiydi bunu da biliyordu. ben bu hayatta sadece onun sözünü dinledim. aşırı duygusal bir kızdım bunu biliyordu ama son zamanlarda aglamalarim duygusal oluşlarım onu rahatsız eder oldu ağlarken agzima okeniyordu aşırı ağır küfürler ediyordu ama ozur diliyordu affedemesem de bise diyemiyordum konuyu uzatma diyordu. yıllar geçtikçe daha kötü olduk. ben de çok gevezeyim kabul ediyorum. son bikac gün once tartıştik bitirdi engelledi. ben peşinde kostüm ordan burdan aradım her yerden engelledi arkadaşlarıma yazdırdım beni aradı oructum. orucum su bile içmedim yapma dedim acımadı orucumu bile açmadan hüngür hüngür ağladım. sonra yine barıştık bi yanlış yaparsan biter dedi. son bikac gündür ilgisiz gibiydi hal hatır sormuyordu ben dearadim napiyorsun dedim oyun oynuyorum dedi neden hal hatır sormuyorsun oyun daha mı önemli dedim o da bağırdı bana. ben de ağlayarak telefonu kapattim. konustuk filan ben ağlarken o oyun başındaydı yinr bende ne bu saygısızlık dedim telefonu kapattim bana bidaha beni rahatsız edersen derini yüzerim dedi engelledi. ben de onu engeleldim. sonra o engeli kaldırdı gordum. ben kaldırmadım sonra geri engelledi dayanamadım aradım konuştuk filan sinirden bitirdim dedi sabah 5 e kadar beni soyletmis sinirden demistim bitirmemiştim diye sabah 5 te söyledi bende adam mi oynatiyorsun dedim telefonu kapattim hiç peşime düşmedi. sabah da engeleldin mi yine gevezze yazmisti ben de zamana yayarak bitirelim dedim tamam dedi. şimdi yazismiyoruz. hiç beni umursamıyor nu böyle bir insan değildi? ben ondan vazgeçmek istemiyorum aska inancım kalmadı bu saaten sonra da adam gibi biri bulmaz beni ne yapacağım bilmiyorum. bana göre ayrılmak için tek geçerli sebep aldatmaktır diyorum haklisin kendimi iyi hissrtmiyoru. filan diyor ama hicbir çabası yok. kendimi suçluyorum onu bu hale ben getirdim diyorum ondan vazgecemiyorum. bazen ölümü düşünüyorum. sürekli wpya girip profiline bakıyorum. gelecegimden hicbir umudum yok. asalak gibi hissediyorum. geçmişim de pesimi bırakmıyor. ben hiç mi mutlu olamayacagim o beni arasın beni çok sevsin vazgeçmesin istiyorum. bana yardımcı olun ne yapmalıyım? lütfen bana fikir verin çok caresizim.
kendinize yapacağınız en büyük iyilik kendinizi sevmek olacaktır.
