ben bu sondaki cümleyi dusuk yaptigim bebegimin kontorlunde duymak icin o kadar cok dua ettim ki ama nasip degilmis,inanirmisiniz "kürtaj" doktorumun agzindan duymak istedigim en son cumleydi onun yerine bir sorun yok bebegin cok saglikliyi duymak icin neler vermezdim neler....
uzerinden 2 ay gecmesine ragmen o kadar taze ki acim,hala icin icin yaniyor...
sanki cigerimin yarisi hastanede kaldi ve ben ne zaman o hastanenin önünden gecsem icim aciyor...
öyle bir aci ki dayanamiyorum.
7 haftalik olmasina ragmen bebegimi o kadar benimseyip sahiplenmistim ki;artik sadece onun icin
yasayacak ve onun icin nefes alacaktim..
Ama olmadi,tutunamadik birbirimize,hayallerim söndü,hayatimda hicbu kadar aci cektigimi,hic bu kadar derinden yaralandigimi hatirlamiyorum...
düsünsenize,besigini bile begenmistik,hazirdi daha simdiden ama olmadi...
Bebegimi karnimda büyütmeyi beceremedim,tutamadim ellerinden..
ne zaman aklima gelse gözlerimden engel olamadigim yaslarim pinar olup akiyor,
sanki bebegimi istercesine,sanki onu özlercesine...ama imkansiz...
cünkü o gideli cok oldu ve ben onu ancak ahirette görebilecegim...