Türkiye'de Korona Virüs COVID-19

bugün itibari ile modunuz ....


  • Ankete Katılan
    1.185
Destek verebilirim Astoria.
Ben gelişmeleri takip etmekle birlikte fazla tedirgin değilim.
Topiği okudukça 'ben de mi bir gariplik var' diye düşünmeden de edemiyorum.
Bencw brz guleblrz yada genel seyler konusablrz hepimizin birbirine ihtyci var herkes farkli yerlerde ama Suan Tek yerdeyiz bu aslinda harika bir Olay
 
Biraz psikolojik sağlamlıktan bahsedelim mi? Sanırım hepimizin biraz buna ihtiyacı var, panik dalgası topiği sardı gibi hissediyorum. Git hastaneye orada psikologluk yap demeyecekler varsa biraz bahsedebiliriz ehehe. :)
İyi olur yoksa terk edeceğim topigi..kafa dağıtmak ziyade panik oluşturmaya başladı..
 
Psikolojik sağlamlık dediğimiz şey aslında sizin belirsizliğe olan tahammül gücünüzdür. Belirsizlik bizim hayatımızda yer alan bir gerçek. Bu hayatta yarın hayatınıza ne geleceği her zaman belirsizdir. Misal bugün virüs korkusu ile yaşarken yarın bambaşka bir haber alıp gündeminizi onunla meşgul edebilirsiniz. Bilim öngörü gücümüzü artırabilir ancak başımıza gelebilecek her şeyi öngörmemiz, bilmemiz mümkün değildir.

Şu günlerde belirsizliğe tahammül etmek hiçbirimiz için kolay değil. Böyle dönemlerde kaygınızın, stresinizin, korkunuzun, hatta depresyon düzeyinizin arttığını hissedebilirsiniz. Burada bir adım önde olanlar, belirsizliğe tahammül gücü fazla olanlar oluyor. Belirsizliğe nasıl tahammül ederiz peki? Rutinimizi bozmamak, rutinimiz bozulduysa bile yeni bir düzen kurabilmek, bize anlamlı gelecek uğraşlar bulmak, yalan yanlış bilgileri yaymak yerine birbirimizle dayanışmak, dertleşmek ve sosyal destek aramak... Bunlar psikolojik sağlamlığımızı artıracak şeyler.

Gerçeklerden kaçınmak, var olanı inkâr etmek, öfkelenmek, saldırganlık, içe kapamak, strese girmek... Bunlar size yardımcı olmaz. Aksine belirsizliğe olan tahammülsüzlüğünüz daha da azalır, endişe sizi yer bitirir ve en sonunda vücudunuz aslında var olmayan sahte belirtiler dahi üretmeye başlayabilir. Zihninizin size hükmettiği kadarsınız, bunu unutmayın. Tek başınıza başa çıkamıyorsanız psikolojik destek alın, artık online psikoterapiler de revaçta. İzole olmak dünyanın sonu değil, bu gelip geçici bir önlem. Şu an size hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ama günün birinde klasik yaşantımıza geri döneceğiz.

Ne diyor Seneca, "Başlayan her şey biter"
 
Biraz psikolojik sağlamlıktan bahsedelim mi? Sanırım hepimizin biraz buna ihtiyacı var, panik dalgası topiği sardı gibi hissediyorum. Git hastaneye orada psikologluk yap demeyecekler varsa biraz bahsedebiliriz ehehe. :)
Ah kesinlikle. Siz ve derin sularda derin sularda Hanımdan faydalı bilgiler öğreniyoruz. Şu ortama çok iyi gelir.
 
Destek verebilirim Astoria.
Ben gelişmeleri takip etmekle birlikte fazla tedirgin değilim.
Topiği okudukça 'ben de mi bir gariplik var' diye düşünmeden de edemiyorum.
Siz ve Astoria beni "çok mu hafife alıyorum yahu" düşüncelerinden kurtarıyorsunuz.
Ben rahatım şahsen. Yani bu rahatlık avmye gidip oradan kuaföre geçiyorum rahatlığı değil tabii ki. Sadece hayatım bu değil, buna odaklı yaşamıyorum, Temizlik Avcısı gibi takılmıyorum evde.

Buradaki bazı üyeleri gördükçe kendimden şüphe ediyorum.

Sonra sizin ve Astoria'nın sakinliğini görünce heh diyorum tamam ya :KK70:
 
Şimdi bir tv programında bir uzman açıkladı, Güney Kore’de günde 10bin civarı test yapılıyormuş ve 20-30 yaş civarı insanlarda da pozitif oran çok fazla. Bizde şimdiye kadar yapılan toplam test sayısı 10bin civarı. Sanırım düşündüğüm gibi nüfusun büyük çoğunda bu virüs var ama çoğu semptom göstermediği için farkında bile değil. Hepimize test yapılsa acaba kaç kişide çıkar.

testi de üretip onlara satan biziz üstelik.
 
Peki hastanelerde çok geç randevu alındığı doğru mu ?
Orada tanıdığım birinin annesinde semptomlar var.Hastane için ''şimdi gitsek 5 gün sonra ancak bakarlar'' falan dediler,kafam karıştı böyle saçmalık var mı gerçekten ?

Ben baska bir avrupa ülkesinde yasiyorum ve burdada hastaneden randevu almak genelikle en az 1 hafta sürüyor. Baze bölümlerde 1 ay yada daha fazlasi sürebiliyor.

AMA burda "ilk yardim" çok iyi. Yani birseyler oldugunda ev doktoruna gidiyor ve o bile sana çok yardimci olabiliyor. Yani bir ates yada migde bulantisi için kimse burda acile gitmiyor. Özel/devlet ayrimi yok. Hastanede bir doktora ortalama bir 40-60 euro arasi ödüyorsun. Ve sigorta bir miktarini geri veriyor.

Gittiginde ise zaman ayriliyor. Yani Türkiyedeki gibi doktorlar günde 100 hastaya bakmiyor. Yada randevu saatinde millet odaya dalmak istemiyor. Tüm sorularina cevap verilir ve gereken testler istenilir. O testler direkt doktora gider. Yani millet test sonucu alip doktora gitmiyor. Doktora gitmeden önce test sonucuna ulasamazsin. Ki bu iyi birsey, burda kaç konu açildi, millet panik halinde "bu test sonucu ne" diye soruyor.

Yani evet biraz sürebiliyor bazen randevu almak fakat her randevu acil degil zaten. Gerçekten çok acil randevulara daha erken bir tarih verebilirler.
 
Psikolojik sağlamlık dediğimiz şey aslında sizin belirsizliğe olan tahammül gücünüzdür. Belirsizlik bizim hayatımızda yer alan bir gerçek. Bu hayatta yarın hayatınıza ne geleceği her zaman belirsizdir. Misal bugün virüs korkusu ile yaşarken yarın bambaşka bir haber alıp gündeminizi onunla meşgul edebilirsiniz. Bilim öngörü gücümüzü artırabilir ancak başımıza gelebilecek her şeyi öngörmemiz, bilmemiz mümkün değildir.

Şu günlerde belirsizliğe tahammül etmek hiçbirimiz için kolay değil. Böyle dönemlerde kaygınızın, stresinizin, korkunuzun, hatta depresyon düzeyinizin arttığını hissedebilirsiniz. Burada bir adım önde olanlar, belirsizliğe tahammül gücü fazla olanlar oluyor. Belirsizliğe nasıl tahammül ederiz peki? Rutinimizi bozmamak, rutinimiz bozulduysa bile yeni bir düzen kurabilmek, bize anlamlı gelecek uğraşlar bulmak, yalan yanlış bilgileri yaymak yerine birbirimizle dayanışmak, dertleşmek ve sosyal destek aramak... Bunlar psikolojik sağlamlığımızı artıracak şeyler.

Gerçeklerden kaçınmak, var olanı inkâr etmek, öfkelenmek, saldırganlık, içe kapamak, strese girmek... Bunlar size yardımcı olmaz. Aksine belirsizliğe olan tahammülsüzlüğünüz daha da azalır, endişe sizi yer bitirir ve en sonunda vücudunuz aslında var olmayan sahte belirtiler dahi üretmeye başlayabilir. Zihninizin size hükmettiği kadarsınız, bunu unutmayın. Tek başınıza başa çıkamıyorsanız psikolojik destek alın, artık online psikoterapiler de revaçta. İzole olmak dünyanın sonu değil, bu gelip geçici bir önlem. Şu an size hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ama günün birinde klasik yaşantımıza geri döneceğiz.

Ne diyor Seneca, "Başlayan her şey biter"

Çay, çekirdek ve film öneriyorum; baya bi götürüyor evde can sıkıntısını ve kocaya tahammülü. : p
 
Çay, çekirdek ve film öneriyorum; baya bi götürüyor evde can sıkıntısını ve kocaya tahammülü. : p

Zihni başka bir konuya odaklamak konusunda gayet güzel bir öneri. :) Vaktim yok deyip ertelediğiniz pek çok işi yapabilmek için yine güzel bir fırsat.
 
Siz ve Astoria beni "çok mu hafife alıyorum yahu" düşüncelerinden kurtarıyorsunuz.
Ben rahatım şahsen. Yani bu rahatlık avmye gidip oradan kuaföre geçiyorum rahatlığı değil tabii ki. Sadece hayatım bu değil, buna odaklı yaşamıyorum, Temizlik Avcısı gibi takılmıyorum evde.

Buradaki bazı üyeleri gördükçe kendimden şüphe ediyorum.

Sonra sizin ve Astoria'nın sakinliğini görünce heh diyorum tamam ya :KK70:

zaten artık çok geç..
hepimiz enfekte olacağız öyle yada böyle..
yaşadığım yerde vaka var. yine de sakinim. eşim netten abuk subuk şeyler okumasa birde:))
 
Zihni başka bir konuya odaklamak konusunda gayet güzel bir öneri. :) Vaktim yok deyip ertelediğiniz pek çok işi yapabilmek için yine güzel bir fırsat.

Aynı dönem sigara bırakma aşamasındayım, bu sebeple evde takılmak biraz daha alengirli hale geliyor. Hoş full evde de değilim, elbette arada bisikletime atlayıp en azından yollar boyu gidip geliyorum, yarın bisiklet günüm mesela; çizim mizim yapıyorum, kurstan ödevler aldım onları yapacağım (Kurs da izine girdi bir buçuk hafta, 10 gün kadar); sigarayı yine düşürdüm az içmeye, sürekli ağzım elim evin içinde bir şey ister. Pc oyunlarına tekrar sardım mesela ben de. :KK70:
Kimi temizlik yapar, kimi ev yerleştirir hesabı, ben de pc oyununa sardım.
Baksınlar, online bile güzel, aklı-zihni güzel meşgul eden ve el koordinasyonunu geliştiren oyunlar var. Seçenek bol.
 
Çay, çekirdek ve film öneriyorum; baya bi götürüyor evde can sıkıntısını ve kocaya tahammülü. : p

Ben hem regl oldum, hem bu corona olayini bahane olarak baya saldim kendimi. Kilo aldim. Bügün güya kendimi tutuyorum fakat çok basarili olamiyorum.

Bence bu salgin bittiginde insanlar ilk spor yapmaya gidecekler. Diyetisyenler iyi para yapacaklar gibi :KK70:
 
Aynı dönem sigara bırakma aşamasındayım, bu sebeple evde takılmak biraz daha alengirli hale geliyor. Hoş full evde de değilim, elbette arada bisikletime atlayıp en azından yollar boyu gidip geliyorum, yarın bisiklet günüm mesela; çizim mizim yapıyorum, kurstan ödevler aldım onları yapacağım (Kurs da izine girdi bir buçuk hafta, 10 gün kadar); sigarayı yine düşürdüm az içmeye, sürekli ağzım elim evin içinde bir şey ister. Pc oyunlarına tekrar sardım mesela ben de. :KK70:
Kimi temizlik yapar, kimi ev yerleştirir hesabı, ben de pc oyununa sardım.
Baksınlar, online bile güzel, aklı-zihni güzel meşgul eden ve el koordinasyonunu geliştiren oyunlar var. Seçenek bol.

Ben de oyunlara sardım iyice. "Dışarıda harcayamıyorsam neden rızkımı Steam'le bölüşmeyeyim ki?" moduna girdim tamamen.
 
zaten artık çok geç..
hepimiz enfekte olacağız öyle yada böyle..
yaşadığım yerde vaka var. yine de sakinim. eşim netten abuk subuk şeyler okumasa birde:))

Olabiliriz, olmayabiliriz. Belirsiz işte, ne olacağını bilemiyoruz. Ama sürekli kaygı içinde yaşamak size yardımcı olmayacağı gibi duygusal dengenizi de bozacak. Ben bu durumda da bir anlam aramaya çalışıyorum, daha çok kendi içime dönmeye çalışıyorum, evden izoleyken ertelediğim işleri yapmak için fırsat olarak görüp değerlendiriyorum. Nişanlım sağlıkçı, bir yandan da o da çok stresli. Ona da psikolojik sağlamlık aşılamam gerekiyor, o yüzden süngüyü dik tutmam da önemli. Kaygı çok bulaşıcı bir şey, ama olumlu duygular da öyle.
 
Ben çok panik olmadım eve kapanmak da beni korkutmuyor ama ciddiyetsizlik ve zir cahillik yıldırdı beni. Öz ailemin böylesi bir tavır almasından çok etkilendim. Hiç tanıyamamışım. Annem bir şekilde evde kalıyor da babam ısrarla dışarı çıkıyor yapma diyecek oluyorum kıtlık mı var savaş mı var niye çıkmayayım abartıyorlar diyor. Ne anlatabilirsin ki böyle insana? Allah acılarını göstermesin ama gerçekten en yakınlarımdan soğuma noktasına geldim. Mutsuzum. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Kpss'ye hazırlanıyorum ona ağırlık vermem lazım ama odaklanamıyorum. Yaşamak eziyet gibi sanki.
 
Astoria Astoria affınıza sığınarak, rutini bozmamak deyince aklıma bu tweet geldi.

Diyor ki "uzmanlar evden çalışsanız bile günlük rutininizi korumanızı öneriyor" :KK70:

90285085_3003184416371724_5259519283125288960_o.jpg
 
X