bence insanoğlu özünde çok iyi bir yaratık değil.bu sorunun cevabı bu bence.
bence insanoğlu özünde çok iyi bir yaratık değil.bu sorunun cevabı bu bence.kızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
Ben kafayi bu kadar taksam unutkanlık başlar bende Bırak bilerek ezilmek isteyen ezilsin bin kere arasın yüz kere yalvarsin.Sen iyi ol iyi hisset.Kimseyi hata yapmaktan kirilmaktan koruyamayiz kimseye iyi niyet ve enayilik kullanılma arasındaki ince çizgiyi gosteremeyiz.Kimisi kazık yiye yiye kimisi yalnız kala kala kimisi ağlaya ağlaya öğrenecek.Yada ogrenmeyecek hayatini nasıl isterse öyle harcayacak.Stress topuda olabilir paspasda yada hayatının şoförü elimizden birşey gelmeztabi ki kimse %100 iyi değildir
aralarında iyi gözüken sinsiler de olabilir
ama gözle görülür biçimde kendisine resmen köpek çeken insanın afedersin g.tünden ayrılmayan birini gördüğümde
ne var bunda bu kadar bu saçmalıklara katlanıyor demekten kendimi alamıyorum
şey düşüncesinde değilim
bunların yanında toplaşan insanlar çok iyi çok kalpli falan demiyorum
şuna şahit oluyorum, toksik kişi x olsun, en yakın arkadaşı da y olsun mesela
y , x'i arıyor. x telefonu açmıyor. y bu defa 50 kere daha arıyor
o da bi tuhaf. neden 50 kere ararsın o an seni istemiyor işte ?
kapısına gitmiş bir gün x'in. x kapıyı açmıyor, bu defa y telefon ediyor.
x o telefonu da açmıyor. ya sen neden kapısına gittin ki mesela? garip .
hiç yaşamadım ben bu 2 örnekteki olayı ama yaşasam asla y gibi davranmam.
evet dediğin gibi her bir kişinin özeline derinine dalsak onlardan neler çıkar
Bu insanlar naif kisileri birakin birakin, kendi yanlis dusuncelerini gecersiz kiliyor diye bilimsel dogrulari bile inkar edip karsilarina alabilecek karakterdeler. Yeter ki yanls bildiklerini onaylayan, teyit eden guclu buldukari insanlarlarin gozunden dusmesinler.kızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
Ya ben manipüle olamayacak kadar odunum. Hassas insanlar bence acaba diyecek gibi oluyor. Drama queenlere dirençliyimdir ya.heh bak çok güzel bi konuya değindin: özgüvensizlik
belki yanlarında toplaşan kişiler sahiden özgüvensizdir
ben de seviyesizin seviyesine düşmemeye özen göstermeye çalışırım
ama bi noktadan sonra o insanların yanlarından uzaklaşabildiğimi farkettim
" bunların araları yakında bozulur, böyle tavırlara kim katlanır " dediğim insanlara bakıyorum bi süre sonra
daha da çok yaklaşıyorlar onlara
hani ben araları bozulur anlaşamazlar diye tahmin ederken o insanlar daha çok yaklaşmış oluyorlar
ve çok garibime gidiyor
ama merve , öyle bi manipüle ediyorlar ki öyle drama queenler ki bunlar,
bi yerden sonra "ya acaba ben de şu lafı etmese miydim " diye düşünürken buluyorsun kendini
sanki bi tek kendilerinin dertleri sorunları var gibi davranıyor böyle insanlar, onu farkettim
Deveye diken insana miken derlermiş...kızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
evet özellikle bunların yanındakilerden biri devamlı sen haklısın modundaBu insanlar naif kisileri birakin birakin, kendi yanlis dusuncelerini gecersiz kiliyor diye bilimsel dogrulari bile inkar edip karsilarina alabilecek karakterdeler. Yeter ki yanls bildiklerini onaylayan, teyit eden guclu buldukari insanlarlarin gozunden dusmesinler.
Ben bu insanlardan umidimi kestim. Gozumde dunya yuvarlak degildir demekte direten kisiler gibiler.
Ardinda sürüden atilmama psikolojisi yatiyor.
Kral ciplaktir demeye cesaret edemeyen koylulerin mentalitesi bu. Hikayeyi duymussunuzdur.
toksik bir ailede yeni ergenlik, çocukluk geçiren elbette toksik insanları üzerine çekiyorkızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
Benim çevremde de çok var, hatta çok yakınım ve hayatımdan çıkaramıyorum da.teşekkür ederim
son dönemde algıda seçicilik edip bu tip insanları özellikle fazla fazla gözlemlemiş de olabilirim
ve konuda bahsettiğim kişilere gerçekten dünyayı da versek mutlu olmazlar
özellikle o kadın arkadaşta bunu deneyimledim artık öküzün altında buzağı aradığı bi konu oldu
yuh yani
ben de sessizce uzaklaştım ay bi kafam rahatladı
kesinlikle bu da ortak bi özellikleriBenim çevremde de çok var, hatta çok yakınım ve hayatımdan çıkaramıyorum da.
Her şeyin en çoğu onda olsun istiyor.
Dili yılan gibi ama kendisine söyleneni kabullenemiyor.
Bir de kalbim temiz çok diyorlar nedense, Allah onlara o yüzden veriyormuş.
Halbuki ben görüyorum yaptıklarını, işlerinin yolunda gitmesiyle övünerek kendilerini melek de ilan ediyorlar.
Selam görüşemedik bayadir. Konunun görünce hemen yazayım dedim.kızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
Aynı saflık bende de var. Yine aynı duruma geliyoruz ama o kişiyle, şartlar o son olayımızla aynı olduğunda, atılan kazık tekrar ediyor.kesinlikle bu da ortak bi özellikleri
bu da var
hayatıma az insan alıyorum ve aldıklarıma da bağlanıyorum
çünkü insanım ve hiçbir ilişkimi (arkadaşlık, aşk vs) bitmesi için başlatmıyorum
ve maalesef bende pek kin tutma huyu yok yani biri kötü bişey yapmışsa
üzerinden biraz zaman geçtikten sonra bana iyi yaklaştığında yelkenleri suya indiriyorum
çok şans veriyorum insanlara
bu toksik arkadaşlardan biriyle ciddi bi tartışma yaşadıktan sonra ben kendimi çekmiştim
uzun zaman sonra kendisi bana ulaştı ve beni özlediğini, görüşmek istediğini söyledi
ben de sanki bunca zaman uzak duran ben değilmişim gibi aptal gibi tekrar görüşmeye başladım
ama yok ya iflah olmuyor böyleleri
ne yazık ki ben de uzaklaşmak zorunda kaldım bu sefer daha kesin biçimde
evet, görüşemedik ama şu an konuma yazmana çok sevindim :)Selam görüşemedik bayadir. Konunun görünce hemen yazayım dedim.
Daha önce inanılmaz verici, fedakar ve herkesin sorununu çözen biriydim. İnsanlar yardım için ararlar, görüşmek isterler ama konu ben olduğumda pek yüzeysel kalirlardi. Yani benim bir sorunum olsun anlatirdim iki dakika dinleyip kendi sorunlarına gecerlerdi. Yine kalabalık bir cevreydi ama altı boş bir kitle. Öz arkadaş olan beş altı kisiyi tenzih ediyorum. Aile desen aynı.
Son altı aydır yavaş yavaş bencillestim. Yani ilginç bir şekilde bıktım insanlardan. Kırmaktan korkan ben şimdi takır takır sayiyorum. Bunu yapmaya başlayınca hemen çevrem azaldı önce. Sonra o gidenler teker teker geri geldiler. Sonra yenileri eklendi. Şimdi dikkat ediyorum çok dikkat ederek konuşup ilgileniyorlar. Yani özne ben oldum. Hatta daha ileri gideyim zamanında asılan yüz bulamayıp hemen pes eden, en ufak ters lafimda giden erkekler bile sildiklerim halde tekrar yazmaya tekrar eklemeye basladilar. Üç beş kişi değil baya kişi ki bahsettiğim uzun yıllar içinde olan şeyler. Ortak arkadaşlar ne konuşuyor ne oluyor bilmiyorum ama çok acı bu . insanları artık umursamiyorum ve umursanmaya basladim. Benimki intikam falan değil sanırım öğrenilmiş caresizlik bir de eskisi gibi insan ihtiyacım kalmadı. Kendime yetmeyi ogrendim. Ama hayatımda son altı ayda duyduğum özrü hiç duymadım kimseden. Eski beni özlüyorum. Sevdiklerime karşı hala kibar ve vericiyim ama kalanı içimdeki değer verme duygusunu öldürdü.
Mesela bir arkadaşım vardı ben de hastanede refakatciyim hasta ağır. Acil konuşmak istedi. Konu da sevgilisi. Ayrılmışlar kaç sene olmuş o çocuk hikayesine bakmış. Onu anlatacak. Ben müsait değilim ama deyip ezilip buzuldum o biraz trip attı. Ben de tuttum yedi kat aşağı indim konuşmak için. Bana çünkü habire sordu müsait ol diye neyse 20 dk sonra arıyorum dedi. İndim aramadı ben aradım meşgule attı. Gene aradım gene attı. Durumu biliyor bu arada. Orda bekledim yirmi dakika aradım açmadı zaten. Sonra beş saat sonra mesaj x ile karsilastik da bize geldik acamadim. X samimi olmadığı bir kız. Yani mesaj bile atamamis kızla geyik yaparken. Kız gidince yazıyor özür falan yok. O arkadaşa da en son bir bağırdım aylar sonra buna benzer bir şey için. Sesimden ev titredi. Şimdi isyerinde bile toplantıda bile yazıyor arıyor. Ama benim için kızın tek bir anlamı kalmadi. Konuşmuyorum bile. Geçenlerde bir arkadaşı araya sokmuş çok uzgunmus özlemiş falan bana ne dedim.
Simdi yorumu gonderince bu yazinizi gördümevet, görüşemedik ama şu an konuma yazmana çok sevindim :)
sohbetini, fikirlerini, kendini ifade ediş tarzını seviyorum
galiba kendi içinde insanları gözden çıkarttığında enerjisel bişey mi oluyor nedir hissediyorlar mı
ya da o an sahiden çok net ve sahici bir tavır sergilediğin için ciddiye mi alıyorlar nedir
sonuçta ben içimizdeki enerjinin insanlara geçtiğini de düşünen biriyim
o ilk mesajımda toksik diye bahsettiğim kadın arkadaşla geçenlerde buluştuk
konuşurken ben ona rahatsız olduğum bi konudan bahsettim onunla ilgili
bana cevap olarak, madem rahatsız oluyordun sen de duruş sergileseydin, bunu yapmaya devam edersen görüşmeyelim deseydin falan dedi
yani aslında bayağı böyle rest çekmemi falan beklemiş
halbuki o durum onu hayatımdan çıkaracak, artık görüşmeyelim diyecek kadar koca çaplı bi durum değildi benim için
ama insanlar rest mi duymak istiyorlar, sert tavırlar mı görmek istiyorlar bunu çözemiyorum
bence olması gereken, bi sorun varsa çözülebiliyorsa çözülmeli. çözülmüyorsa o zaman hayatından silersin
" böyle yapacaksan ben yokum!!" gibi büyük cümleler olmamalı bence beklenen
çünkü ben bundan hoşlanmıyorum .
öyle olunca bu defa ben dedim diye o davranıştan vazgeçti anlamına geliyor benim için
şöyle düşünüyorum bu defa da,
neden değer verdiğim bi insana sert konuşmak, tavır almak zorundayım mesela ? insan gibi anlaşmak, çözmek varken
kendine çeki düzen vermek için sert yapmak mı gerekli ? diye düşünüyorum
neden ben rahatsız olduğum bişeyi dile getireceğim zaman karşı tarafı kaybetmeyi de göze almak zorundayım ?
doğru düzgün çözülmüyor mu bu işler kavgasız gürültüsüz :)
insan gibi bi davranışı hak etmek için evi barkı inleterek bağırmak mı gerekiyor mesela karşımızdakine ?
bu insanlar bu dilden mi anlıyor ? burdan bakınca öyle görünüyor.
buna inanılmaz sinir oluyorum işte