Tip1 Diyabetli, Miyomlu, Her Türlü Zorlukla..Şimdide Genital Siğilli..

MoruSevenAnne .!.:

İçim şişti üzülmücem derken. Üzülemiyorum çünkü bebek hisseder diye.. Üzülemiyorum çünkü eşim üzülüyor. Çok doldum, dertleşmek istiyorum sizlerle.
En başından beri yüksek riskli gebelik olarak görüldüm. Duymazdan geldim. Normal doğumu bile kafaya koyarak ona inandım. 6. aya girdim. Halen aynı hızla aynı sıklıkla kusuyorum. Hem diyabetim hem bebeğim hem miyomum hem evim hem işim hem eşim hem her türlü hamilelik sıkıntım.. Mantardan tut kanamalı enfeksiyona kadar, fitilleri ala ala kaşına kaşına, ayak damarlarımda reflü, buna bağlı ağrılar. Kan devir dayimini yapmıyomuş kalbe ayaklarımdaki damarlar, varislerde olmazsa olmazdı tabi. Gözlerin ikisindede halk arasındaki bitmek bilmeyen geçince tekrar tekrar tekrat eden arpacıklar. Kitle gibi kalan o şeyler...
Zor ilerliyorum. Gerçekten.. Ağrım sızım acım geçmiyor. Her doktor aynı şeyi diyor, hamilelik zor, ama seninki rahatsızlıklarınla dahada zor. 'Sabrın ve tahammülün sonundasın görüyorum ama annelik işte' dedi doktor bugün.
Onca şeyim varken, genital siğil ürettim birden. Birdenmiş. 2 haftada üretti vücudum bunu. Öğrenme aşaması, kanamam, korku ağlama stres, buna bağlı şekerin yükselmesi, sapıtması, birdende düşmesi. Bebeğe bulaşmış olabilir, olmayabilir. Bulaşadabilir, anormalliklere sebep olabilir. E zaten miyomlar var onlarda aynı şeylere sebep oluyor. Düşük,ölüm,ölü doğum,sakat....sıralıyor doktorlar. Tatlı tatlı dinliyorum.
Özel hastaneden üniversite hastanesine sevk...
Alttan görmeyen kalmasın akşama kadar. Gelen doçent baksın giden profesör baksın. Bi o aleti soksun, bi öteki asistan. Eşim panikten konuşamaz halde. Ben güçlü olma çabasında. Unutmak istiyorum bugün olanları. O aletleri. Uyuşturma olmadan direk içerden o siğil ya da kitle her ne menemse onların kıt kıt kıt alınmasını. Durmayan kanamamı.. İçimde hissettiğim o metal alet tıkırtılarını. Eşim sordu, çok acıdımı?.. Konuşmayı çok istiyorum ama konuşmak istemiyorum.. Unutmak istiyorum dedim.
Operasyon sırası oğlumun bi yandan ilk o ennn sert kuvvetli tekmeleri vardı bide. Çünkü benim canım acıdı, hissetti biliyorum. Sert sert vurdu hep bana. Geçicek annem dedim okşadım karnımı. Unutcaz hepsini, bak anne unuttu gitti. Sende hatırlama tamam mı olmadı hiçbişey. Üzülmedik canımız acımadı. Bugün bunlar hiç olmadı.
Yusufum... Sabrımın selameti, ferahlığım, neşem, aydınlığa çıkışım ol sen.

Genişletmek için tıkla...

coznur .!.:

Rabbim sana dayanma gücü versin..
Şafi ismiyle hastalıklarının şifasını versin..
Dayanıklı, güçlü annelere ihtiyacı var güzel insanlar yetiştirebilmek için,
bu dünya ve ahiretimiz için..
Dualarımızdasın..
Eften püften sebeplerle kendini dinleyenlere gelsin...
Bebeğin seninle..
Eşin seninle..
Rabbin seninle..
Bizimde dualarımız sizinle..

Genişletmek için tıkla...

sebnemmn .!.:

Off canım benim ya Allah yardımcın olsun, tez zamanda sağlık versin. ne zor bir imtihandan geçiyorsun sende abidikgudibik gibi. Allah kolaylıklar versin arkadaşım. bebeğini kucağına alınca hepsi geride kalmış olur inş.

Genişletmek için tıkla...

Sibelsss .!.:

Bitanem yaaa ne diyim bilemedim. Allah dermansız dert vermesin şimdi Dr.A gittiğinde teşhis ediliyor çözüm için Dr.lar müdahale ediyor evet fiziksel ve psikolojik etkileri çok fazladır eminim ama o prensi kucağına aldığında inş bunları hiç hatırlamayacak rahatlıkta ve mutlulukta olacaksın. Bebeğin attığı tekmelerle anneciğim ben iiyim her şey yolunda beni merak etme diyor. O da seni düşünüyor sana birazcık da olsa güç vermek istiyor. Çok az kaldı annecim birbirimize kavuşmaya birazcık daha sabır sonrasında acıların ve kaygıların büyük ölçüde son bulacak diyor. Kulak ver Yusuf'una annesiiii

Genişletmek için tıkla...

MoruSevenAnne .!.:

İnşallahhh inşallah. Az kaldı gerçekten 6 aydır sabrettim çok az kaldı sağlıkla inşallah. İsminede kararsızdık hep ama Yusufu kesinleştirdim operasyonda. Yusuf peygamber hani kuyuya atılmış, türlü şeylere sabretmiş. Öyle gördüm kendimi bebeğimi. Ben sabrediyorum, bebeğim inatla sabrediyor.
Sen nasıl hamile kaldın demişti doktor bana miyomlarımdan dolayı. Sonra 3 ay geçti, yusuf bırakmadı beni. Miyomlar çok kötü etkilermiş çünkü kayıpla sonuçlanırmış. Herşeye rağmen birbrimizi bırakmadık :) halende gelişimi kilosu diyabetime rağmen normal bebekler gibi ilerliyor şükürler olsun. Diyabetli hamileler çok iri bebek sahibi oluyorlar. İnşallah bu son aylarımdada böyle gider.
Bugün iyiyim zaten acım ağrım var başka bişey yok. Kanamamda durdu. Herşey güzel olcakkk

Genişletmek için tıkla...

MoruSevenAnne .!.:

İçim şişti üzülmücem derken. Üzülemiyorum çünkü bebek hisseder diye.. Üzülemiyorum çünkü eşim üzülüyor. Çok doldum, dertleşmek istiyorum sizlerle.
En başından beri yüksek riskli gebelik olarak görüldüm. Duymazdan geldim. Normal doğumu bile kafaya koyarak ona inandım. 6. aya girdim. Halen aynı hızla aynı sıklıkla kusuyorum. Hem diyabetim hem bebeğim hem miyomum hem evim hem işim hem eşim hem her türlü hamilelik sıkıntım.. Mantardan tut kanamalı enfeksiyona kadar, fitilleri ala ala kaşına kaşına, ayak damarlarımda reflü, buna bağlı ağrılar. Kan devir dayimini yapmıyomuş kalbe ayaklarımdaki damarlar, varislerde olmazsa olmazdı tabi. Gözlerin ikisindede halk arasındaki bitmek bilmeyen geçince tekrar tekrar tekrat eden arpacıklar. Kitle gibi kalan o şeyler...
Zor ilerliyorum. Gerçekten.. Ağrım sızım acım geçmiyor. Her doktor aynı şeyi diyor, hamilelik zor, ama seninki rahatsızlıklarınla dahada zor. 'Sabrın ve tahammülün sonundasın görüyorum ama annelik işte' dedi doktor bugün.
Onca şeyim varken, genital siğil ürettim birden. Birdenmiş. 2 haftada üretti vücudum bunu. Öğrenme aşaması, kanamam, korku ağlama stres, buna bağlı şekerin yükselmesi, sapıtması, birdende düşmesi. Bebeğe bulaşmış olabilir, olmayabilir. Bulaşadabilir, anormalliklere sebep olabilir. E zaten miyomlar var onlarda aynı şeylere sebep oluyor. Düşük,ölüm,ölü doğum,sakat....sıralıyor doktorlar. Tatlı tatlı dinliyorum.
Özel hastaneden üniversite hastanesine sevk...
Alttan görmeyen kalmasın akşama kadar. Gelen doçent baksın giden profesör baksın. Bi o aleti soksun, bi öteki asistan. Eşim panikten konuşamaz halde. Ben güçlü olma çabasında. Unutmak istiyorum bugün olanları. O aletleri. Uyuşturma olmadan direk içerden o siğil ya da kitle her ne menemse onların kıt kıt kıt alınmasını. Durmayan kanamamı.. İçimde hissettiğim o metal alet tıkırtılarını. Eşim sordu, çok acıdımı?.. Konuşmayı çok istiyorum ama konuşmak istemiyorum.. Unutmak istiyorum dedim.
Operasyon sırası oğlumun bi yandan ilk o ennn sert kuvvetli tekmeleri vardı bide. Çünkü benim canım acıdı, hissetti biliyorum. Sert sert vurdu hep bana. Geçicek annem dedim okşadım karnımı. Unutcaz hepsini, bak anne unuttu gitti. Sende hatırlama tamam mı olmadı hiçbişey. Üzülmedik canımız acımadı. Bugün bunlar hiç olmadı.
Yusufum... Sabrımın selameti, ferahlığım, neşem, aydınlığa çıkışım ol sen.

Genişletmek için tıkla...

pdrci1 .!.:

cnm özledik seni, nasılsın yusufun nasıl, güzel haberlerinle gel inşallah. Allaha emanetsiniz

Genişletmek için tıkla...

neffin .!.:

Rabbim yardımcın olsun..inşallah feraha ereceğin günler yakındır.

Genişletmek için tıkla...

acelyaozlem .!.:

canım benim ya...yazını yeni okudum.son durumun nedir acaba?merak ettim?iyi misin acaba???

Genişletmek için tıkla...

MoruSevenAnne .!.:

Saolun kızlar.. :) bi şekilde ilerliyoruz, bunada şükür. Miyomlarım büyüdükcü büyüdü. 7.5 cm'e ulaştılar. durup durup miyom atakları mı diyim ağrıları mı diyeyim onları yaşıyorum. doktorlar miyom ağrısının doğum sancısının küçüğü olarak tanımlıyo. her tekrarladığında doğuruyorum sanıp nst'ye bağlıyorlar çünkü :) bildiğin dışardan belli oluyor karnımda. midemin az aşağısında ve göbek deliğinin orda bi çıkıntılık şeklindeler. bebekte orlarda biyerde başının çaresine bakıyo işte :) iyi olması için hep dua ediyorum.. Şekerim desen ne iyi ne kötü. Ama iniş çıkışlarda bebeğin etkilendiğini düşünüyorum, zorlanıyorum malesef şekerim konusunda.
Bi de şu genital siğiller alındıktan sonra patolojiden sonuçlar geldi 1 ay sonra, kötü huylu olmadıkları söylenildi. alınan 3 parçanın en büyüğü 7 cm en küçüğü 2 cm imiş falan. Diri diri uyuşturmadan aldılar o parçaları canım inanılmaz acımıştı, haftalarca toparlayamamıştım kendimi. Ebatlarını görünce anladımki haklıymışım acı çekmekte. 7 cm nedir ya günlerce geceleri rüyama girmişti operasyon anı hep sıçrayarak uyanmıştım
Bi şekilde götürüyorum vaziyeti. 7. aya girdim artık. Az kaldı, az daha sabır inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Morusevenanne .!.:

İçim şişti üzülmücem derken. Üzülemiyorum çünkü bebek hisseder diye.. Üzülemiyorum çünkü eşim üzülüyor. Çok doldum, dertleşmek istiyorum sizlerle.
En başından beri yüksek riskli gebelik olarak görüldüm. Duymazdan geldim. Normal doğumu bile kafaya koyarak ona inandım. 6. aya girdim. Halen aynı hızla aynı sıklıkla kusuyorum. Hem diyabetim hem bebeğim hem miyomum hem evim hem işim hem eşim hem her türlü hamilelik sıkıntım.. Mantardan tut kanamalı enfeksiyona kadar, fitilleri ala ala kaşına kaşına, ayak damarlarımda reflü, buna bağlı ağrılar. Kan devir dayimini yapmıyomuş kalbe ayaklarımdaki damarlar, varislerde olmazsa olmazdı tabi. Gözlerin ikisindede halk arasındaki bitmek bilmeyen geçince tekrar tekrar tekrat eden arpacıklar. Kitle gibi kalan o şeyler...
Zor ilerliyorum. Gerçekten.. Ağrım sızım acım geçmiyor. Her doktor aynı şeyi diyor, hamilelik zor, ama seninki rahatsızlıklarınla dahada zor. 'Sabrın ve tahammülün sonundasın görüyorum ama annelik işte' dedi doktor bugün.
Onca şeyim varken, genital siğil ürettim birden. Birdenmiş. 2 haftada üretti vücudum bunu. Öğrenme aşaması, kanamam, korku ağlama stres, buna bağlı şekerin yükselmesi, sapıtması, birdende düşmesi. Bebeğe bulaşmış olabilir, olmayabilir. Bulaşadabilir, anormalliklere sebep olabilir. E zaten miyomlar var onlarda aynı şeylere sebep oluyor. Düşük,ölüm,ölü doğum,sakat....sıralıyor doktorlar. Tatlı tatlı dinliyorum.
Özel hastaneden üniversite hastanesine sevk...
Alttan görmeyen kalmasın akşama kadar. Gelen doçent baksın giden profesör baksın. Bi o aleti soksun, bi öteki asistan. Eşim panikten konuşamaz halde. Ben güçlü olma çabasında. Unutmak istiyorum bugün olanları. O aletleri. Uyuşturma olmadan direk içerden o siğil ya da kitle her ne menemse onların kıt kıt kıt alınmasını. Durmayan kanamamı.. İçimde hissettiğim o metal alet tıkırtılarını. Eşim sordu, çok acıdımı?.. Konuşmayı çok istiyorum ama konuşmak istemiyorum.. Unutmak istiyorum dedim.
Operasyon sırası oğlumun bi yandan ilk o ennn sert kuvvetli tekmeleri vardı bide. Çünkü benim canım acıdı, hissetti biliyorum. Sert sert vurdu hep bana. Geçicek annem dedim okşadım karnımı. Unutcaz hepsini, bak anne unuttu gitti. Sende hatırlama tamam mı olmadı hiçbişey. Üzülmedik canımız acımadı. Bugün bunlar hiç olmadı.
Yusufum... Sabrımın selameti, ferahlığım, neşem, aydınlığa çıkışım ol sen.

Genişletmek için tıkla...