- 26 Ocak 2021
- 1.290
- 2.218
-
- Konu Sahibi VivaLaJuicy
- #35.581
Özgüven sorunları var benceSosyal medyada ya da böyle platformlarda insanları linç etmek kolay geliyor ve bunun üzerinden bir tatmin yaşanıyor tek sebebi bu bence, altında ciddi ciddi böyle düşünmene şaşırdım veya üzüldüm düşüncesi yatmıyor. Diğer konularda gösterilen agresif tutumlar bunu açıkça gösteriyor. O yüzden üstünde durmaya bile değmez.
Ayy o fal işine ben bu dönem hiç girmek istemediğim için birini önerip yanlış da yönlendirmek istemiyorum. Zaten güvendiğim bir falcı da yokKIZLAR
hellodiger gruba da yazdım buraya da yazıyım herkes iyidir insallah bizi tanımayanların bizim konusmamıza dalıp polemik yaratıp bir de bizi elestirmeye calısmasını hayretle izliyorum neyse biz birbirimizi biliyoruz o yuzden sorun yok.. size sey sorucaktım
kahve kapattım, tellwede millete davetiye gondere gondere ve zorla uye yaparak 40 kredi biriktirdim onceden kalan küsüratlar o bu derken tamamladım. simdi sizce kime gonderiyim, yesil cingeneye gondermek istiyorum aslında ama gecen gun destan yazıp gonderdim falım gitmedi yazdıklarıma uzuldum sadece
Evet bu cümlen tam durumu anlatıyor, demek ki neymiş onlar aslında bize değil kendilerine saldırıyorlarmış deyip kendimizi üzmeyi bırakıyoruz...Aslında o insanların yaptıkları hatalarda kendinden bir parça görüyor ve kendine saldırıyor temelde. ...
Birşey söyleyim mi evim neresinden ziyade bu his benim için hep olan bi histi bendeki şöyle evim neresinden ziyade aitlik hissi bir yere kişiye asla ait değilim herkesin bi kapısı içinde yuvası çerçevesi içinde resmî herkes bit yere bir köşeye ait ama ben bazen kendimi aitsiz hissediyorum tuhaf hissediyorum hani böyle öylece tuhaf yani anlatılmaz yaşanırSizde de "evim neresi?" hissiyatı oluyor mu hiç? Ben bu çıkmazdan bir türlü kurtulamadım. Hiçbir yerde tam bir evim yok. Hiçbir yere ait değilim. O kadar göçebe, o kadar misafir ki bavul hep hazır duruyor sanki.
Kimseye ait olma zaten kendinden başka canım. Bu duyguyu insan üzerinden tanımlıyorsan diye söylemek istedim. Sen kendine aitsin ve böyle yeterince güzelsin. Birisi ya da birileri sadece eşlik edebilir bence. Benim soluklanacağım, kırıldığımda kaçıp sığınacağım bir kovuğum yok gibi daha çok. Kök salıp dinlenebileceğim bir yerim yok. Hayat bana bu şansı vermedi.Birşey söyleyim mi evim neresinden ziyade bu his benim için hep olan bi histi bendeki şöyle evim neresinden ziyade aitlik hissi bir yere kişiye asla ait değilim herkesin bi kapısı içinde yuvası çerçevesi içinde resmî herkes bit yere bir köşeye ait ama ben bazen kendimi aitsiz hissediyorum tuhaf hissediyorum hani böyle öylece tuhaf yani anlatılmaz yaşanır
Ben bu histe olmadım maalesef hiç. Maalesef diyorum çünkü fazla yerleşik bir insanım, konfor alanımdan çok zor çıkarım mesela ve en sevmediğim huyumdur bu.Sizde de "evim neresi?" hissiyatı oluyor mu hiç? Ben bu çıkmazdan bir türlü kurtulamadım. Hiçbir yerde tam bir evim yok. Hiçbir yere ait değilim. O kadar göçebe, o kadar misafir ki bavul hep hazır duruyor sanki.
Bir evde kalıyorum evet ama bu da geçici süreç, birikmişimle idare ediyorum. O da bitmek üzere. Hala iş yok.Suanda bir evin mevcut değil mi yurtdışında yaşıyordun ama maddi durumla ilgili çok kötü olduğunu söylemiştin
Benim tercihim değildi aslında. Benim hikaye uzun ama kısaca şöyle diyeyim her gittiğim yere yerleşeceğim fikriyle gittim ve hep bir aksilik bir sorun çıktı sonradan.Ben bu histe olmadım maalesef hiç. Maalesef diyorum çünkü fazla yerleşik bir insanım, konfor alanımdan çok zor çıkarım mesela ve en sevmediğim huyumdur bu.
Peki bir şey soracağım ; bu göçebe hayat senin tercihindi aslında ama gittiğin yerlerde bunaldığın için mi bu his geldi? Aslında aradığını bulsan yerleşip kalmak ister miydin mesela?
Anladım canım, bazen ne kadar istesek de elimizden geleni yapsak da olduramıyoruz bazı şeyleri. Elbette bir yerde olacak, o gün gelene kadar da epey sarsıyor ve yıpratıyor hayat. Yine de umut hep var, belki bundan sonraki durağın tam da yerleşmek istediğin ve yerleşebildiğin yer olurBenim tercihim değildi aslında. Benim hikaye uzun ama kısaca şöyle diyeyim her gittiğim yere yerleşeceğim fikriyle gittim ve hep bir aksilik bir sorun çıktı sonradan.
Ona olan inançla ayakta kalabiliyorumAnladım canım, bazen ne kadar istesek de elimizden geleni yapsak da olduramıyoruz bazı şeyleri. Elbette bir yerde olacak, o gün gelene kadar da epey sarsıyor ve yıpratıyor hayat. Yine de umut hep var, belki bundan sonraki durağın tam da yerleşmek istediğin ve yerleşebildiğin yer olur
Resmen çok kötü oldum okurken herşey üst üste geliyor yaz bazen dert güncellemesi gibi suanda seni çok iyi anlıyorum bi kız çocuğu olarak maddiyatsızlık çok kötü birşey sende bayağı üst üste dert güncellemesi gibi olmuş hayat kazıpı yedim dediğin yerde içimden bir parça koptu ben sana kıyamam kapım açık canım istediğin gibi gelebilirsin sakın kendini kötü hissetmeBenim konfor alanım yok işte. O alanı kurmak istedim bir türlü olmadı. İstanbulda tek yaşıyordum. Başıma gelmeyen kalmadı bir de üstüne işten katakulli ile attılar, kredi borcumla öyle kaldım ortada, özel derslerle vs kıt kanaat ucu ucuna yetiştirip idare ettim. Ben bir öğretmenim ve kuru ekmek yediğimi hatırlıyorum parasızlıktan. Sonra başka fırsatlar çıktı karşıma sırtımı biraz doğrulttum ve buralara gelebildim. Buraya geldikten sonra evlendim. Şimdi burada da eş diye güvendiğim insandan hayat kazığı yedim, bir de üstüne gene işsiz kaldım. Böyle ne yaşıyorum bilmiyorum.
Konfor alanı çok da matah bir şey değil ki, hepimiz biliyoruz ki o alandan çıkmayan büyüyemiyor gelişemiyor. Sen belki mecbur kaldın belki kendin istedin, sonuçta cesur davrandın. Sana çok şey kattığına eminim hem yaşadıklarının hem tanışıp yolları ayırmak zorunda kaldığın insanların... Acı deneyimler ama adı üstünde deneyim oldukları için tekrar etmeyeceğin davranışlar bütünü olarak hayatında yer aldı hepsi. Bundan sonrası daha güzel olur inşallahBenim konfor alanım yok işte. O alanı kurmak istedim bir türlü olmadı. İstanbulda tek yaşıyordum. Başıma gelmeyen kalmadı bir de üstüne işten katakulli ile attılar, kredi borcumla öyle kaldım ortada, özel derslerle vs kıt kanaat ucu ucuna yetiştirip idare ettim. Ben bir öğretmenim ve kuru ekmek yediğimi hatırlıyorum parasızlıktan. Sonra başka fırsatlar çıktı karşıma sırtımı biraz doğrulttum ve buralara gelebildim. Buraya geldikten sonra evlendim. Şimdi burada da eş diye güvendiğim insandan hayat kazığı yedim, bir de üstüne gene işsiz kaldım. Böyle ne yaşıyorum bilmiyorum.
Yaa canımsın, ne yumuşak yürekli bir insansın. Hayatında her şey güzel kalbine göre olsunResmen çok kötü oldum okurken herşey üst üste geliyor yaz bazen dert güncellemesi gibi suanda seni çok iyi anlıyorum bi kız çocuğu olarak maddiyatsızlık çok kötü birşey sende bayağı üst üste dert güncellemesi gibi olmuş hayat kazıpı yedim dediğin yerde içimden bir parça koptu ben sana kıyamam kapım açık canım istediğin gibi gelebilirsin sakın kendini kötü hissetme
Şeninde öyle hayatım benim kesinlikle hiç bir kadın yalnız değil ve bende bir kız çocuğuyum ve bu çaresizliği iyi bilirim aslında asla kendini öyle hissetme nereye gideceğim dediğinde bir kapın var bunu unutma beraber bakarız birşeyler hiç kendini üzmeYaa canımsın, ne yumuşak yürekli bir insansın. Hayatında her şey güzel kalbine göre olsun