Takıntı bunalım değersizlik hissi

cok takıntılı bir insanım herseyi kafama takarım cevremdeki insanlarrın benı sevmedgini dusunurum arkadaslarımın onların yanında olmamı istemedigini dusurum kendimi hic begenmiyorum dudaklarım cok ınce kafama cok takıyorum bunu arkadaslarımın foograflarına bakıyorum hepsi cok guzel kızlar ben cok guzel degilim zaten bide fotojenik olmayınce fotograf makineleri kabusum bu cirkinlik hissini asıyorum sonra tekrar olusuyor ergenlikte oluyor diyorlar ama bilmiyorum istedigimi giymeme izin yok dısarı cıkmama izin yok bunalıyorum surekli derslerle mesgul olmaktan cok da mesgul oldugum soylenemez aslında ders calısmaktan bıktım derslerimin kotu olmasının yuzume vurulmasıdan da bıktım off

Sen hiç iyi değilsin bence en yakın zamanda bi uzman a basvur canım

duygularıma tercüman olmuşsun vallahi
okuyosun herhalde
en iyisi boşlamak kopmak herkesten herşeyden sadece derslerin olmalı zihninde herşey hepsi elip geçici ilkokuldada takıyodun o zamanda dertlerin vardı ama şimd gözüne ne kadarda küçük basit şeyler geliyo öyle değilmi
sonra çok pişman olursun kendine en iyisinden 1 en fazla 2 dost bul keyfine bak bir mesleğin kişiliğin olsun o zamanda senden güzeli olmaz zaten inan bana
ben sana böyle yazıyorum ama terzi kendi söküğün dikemez hesabı bende çok takıyorum herşeyi liyorum çok saçma ama engel olmayı öğrenmemiz lazım :)