Sürekli geçmişi düşünüyorum

Kızlar, aslında dert gibi de ama dertten sayılmazsa ban yemeyeyim diye konumu buraya açtım.

Ben sürekli çocukluğumu düşünüyorum, her gün.
Mesela ilkokula başlayana kadar yazlığımız vardı, hayal mayal hatırlıyorum ama sürekli orayı düşünüyorum. Bazen haritalardan, sarı sitedeki ilanlardan oraya bakıyorum ama çoğu zaman frenliyorum kendimi bakmamak için.

Aslında o yaştan sonra evde huzursuzluk başlayıp annem ve babam ayrıldığı için sanırım beynim sürekli o mutlu olduğumuz zamanları hatırlamak istiyor ama sürekli o yeri özlemek, sosyal medyada orada fotoğraf paylaşanların fotoğraflarından “aa burayı hatırlıyorum” diye sevinmek kendimi deli gibi hissettiriyor.

Anne baba ayrılığını aslında sakince karşılayıp ikisinin de dostça ayrılıp sonrasında görüşmelerinden dolayı sıfır sancıyla atlattım, misafirliğe gider gelirdik babama, babam gömleklerini getirirdi annem ütülerdi. Sadece aynı evin içinde huzursuzlardı.

Şimdi ben eşimle bile paylaşamadığım bu sırrımı size açtım ki, bi fikriniz vardır belki diye. Bunu aileme, eşime anlatsam kesinlikle boş boş bakıp “saçmalama” gibi tepkiler verecekler.

Bir insan haftanın 4 günü neden çocukluğunu düşünür? Neden sürekli o yılların müziklerini dinlemek ister?

Bende hep rüyalarımda eski gecekondu evimizi görürüm. Güzel bişey bence beni mutlu ediyor. Seni de mutlu ediyorsa sorun yok

BENDE ÇOK DÜŞÜNÜYORUM GEÇMİŞ GÜNLERİMİ HATIRALARIMI NORMAL KİMİSİ DAHA BAĞLI GEÇMİŞE