Sürekli bitmeyen tartışmalar!!!

Kavganında hayırlısu gercekten..
Evinde sürekli bitmeyen tartışmalara şahit olan varmı?
Anne ile evladı arasında ,baba ile anne arasında bazen arkadaş arasında oluyordur elbette.Ama sürekli hemen hemen her gün bu kavgaların tam ortadında kaldığınızı düşünün.
Sürekli herşeyde yanlış anlama, sen öyle dedin ben bunu dedimler..hayır sen böyle dedinler, hayır sen onu kastetmedin,sen yalancısın, sen cok fenamışsın ,gerikafalılar ,aptal,ben senden ne gördüm kiler....karşılıklı yalanlamalar, sonra dönüp birde evdeki diğerlerine sorarlar,"ben bunu mu dedim söylesene",öteki der "hayır öyle demedi doğruyu söyle ne dedi", ağlamaya başlar bi taraf diğer tarafta bunaldım yeter ,bıktım...devam eder.
Evet hergün her Allahın günü bu kavgaya şahit olan varmı?
Yemin ederim booşaldı beynim ,içim kurudu,stresten başım ağrıyor,yasama hevesim söndü.
Bitmiyor bitmiyor,Hergün illa bişey çıkıyor kavgaya sebep.
Sonra günlerce küslük ve tartışmaya devam..
En kötüsü birde akşam gelen babaya anne anlatır ablam bağırır ağlar hayır öyle değil diye..Babam annem ablam başlar tartışmaya ..Tüm apartman inler gürültüyle.Bu yaşımda ben siniyırum bi köşeye bi çıcuk gibi ağlayıyorum .Birde 11 yaşımda kardeşim var.Oda cok etkileniyor.İkimizde bıktık bu kavgalardan.O kavga sırasında Allahım diyorum al canımı bıktım.bitmiyor bitmiyor insanın içi kuruyor yaşlanıyor.O gece küs ve ağlar annem ablam .Ertesi gün ikisinin de gözü şiş ,küs,hasta gibi ikiside ruh gibiler..Kahvaltıya gelmez ablam.Annem yemez pek.Tüm gün diğer küçük kardeşimle stres içinde bunalır ağlamaklı oluruz.bi yerlere giderim ben miniğim gelmek istemez anneme düşkün cok.
Yaşım 29 .ben küçükten beri hep böyleydi hiç değişmedi.
Şimdi istanbulda yaşıyorum bi başıma evime gitmek istemiyorum.Hiç özleyemiyorum.Ağlıyorum keşke mutlu bi ailem olsa..bende anneme babama aileme gitsem mutlu gülsek bişeyler yapsak..
İşte böyle hiç bitmeyen kavgalar hayatımı söndürdü,özgüven sıfır,yuvam huzursuz,adım atmak istemiyorum.
Onlarda diyor gel niye gelmiyorsun diye, içim bitti kurudu artık psikoloijk tedavi görüyorum.Canım kardeşim o daha beter .İçine kapanık cok.
Dertleşmek istedim var mı böyle hayata çözüm?bunları yaşayıp yolunu bulan huzuru bulsn varmı?yuva özlemim dinmiyor?bu yüzden hep evlilik konusu acan benim galiba...

Helcin10 .!.:

İlk evlendığımde eşim ve ailesi sürekli kavga ederlerdi. Bende odaya geçip ağlardım. Çünkü öyle büyümemiştim .
Şuan ayrıyız . Bir araya geldiklerinde yıne aynı durmadan kavga ederler..,
Nasıl ilişkileri var anlamıyorum..

Genişletmek için tıkla...

İnsan o an cok caresiz hissediyor kendini,Yer yarılsa içine girsem keşke diyorsun.Bu yaşıma geldim hala cözebilmiş değilim kavgayı.Konuşsam olmuyor ağlasam olmuyor.için yanıyor kacsam da kurtulamam ki ailem benim.

Canimm tartisma olunca al kardesini dışarı cik dolan bir hava al. Başka ne denir bilemedim.

Esim cok sakindir, ara ara manyak siniri tutmaz ki tutar
Annesi ve babasi biz evlendigimizden beridir kavga edip bize sariyorlardi, esimle zaten aralari yillardir kotuydu ama ogullarinin evlendigi bahanesiyle sanki hic birsey olmamis gibi gelip gitmelere baslamislardi , bizim ne zaman onemli bir gunumuz olsa kavga ediyorlar ve esime alo diyorlardi, yani bir tek iyi gunde aradiklari yok hep felaket haberi alo biz kavga ettik bosancaz.
Ne oldu benim canima bir gun tak etti ayrilmaya karar verdim sonra esim ailesine dur dedi
O gun bu gundur rahatim

darkmore .!.:

Esim cok sakindir, ara ara manyak siniri tutmaz ki tutar
Annesi ve babasi biz evlendigimizden beridir kavga edip bize sariyorlardi, esimle zaten aralari yillardir kotuydu ama ogullarinin evlendigi bahanesiyle sanki hic birsey olmamis gibi gelip gitmelere baslamislardi , bizim ne zaman onemli bir gunumuz olsa kavga ediyorlar ve esime alo diyorlardi, yani bir tek iyi gunde aradiklari yok hep felaket haberi alo biz kavga ettik bosancaz.
Ne oldu benim canima bir gun tak etti ayrilmaya karar verdim sonra esim ailesine dur dedi
O gun bu gundur rahatim

Genişletmek için tıkla...

İy bi cözüm bulmuşsun sanslısınız ki sizin ailenizde yok .yoksa caresiz kalıyo insan

Melisagun08 .!.:

İy bi cözüm bulmuşsun sanslısınız ki sizin ailenizde yok .yoksa caresiz kalıyo insan

Genişletmek için tıkla...

Evet valla oyle
Dizginleyebilmek onemli, benim annem de bazen kantarin topuzunu kacirir insanlari kirar rencide eder ama iste idare etmek lazim

Kalma onlarla bırak insan erken ölür onlarla

Huzursuz ortamda olmak nasıldır bilmiyorum ama eskiler allah önce sağlık sonra huzur versin diye boşa dememis.

Kardeşimi alıp cıksam neye yarar döndüğüm yer aynı

Off bıktım ya bıktım

Aynı bizim ev.. ablam ve annem. Farkli olarak benimle kavga ediyorlar, gidin birbirinizi yiyin. Yook olurmu illa benide dahil edecekler. Evlensem biran önce

Çok haklısın. Hiç bir çocuk bunları yaşamamalı. Kimi insanın ayarı yok. Yaşamayın bari birlikte. ( siz ayrısınız biliyorum,onlar) Birde bu kavgacı insanlarda ne enerji var şaşıyorum. Ben bir gün kavga etsem 10 gün hasta yatarım. Tedaviye ihtiyaçları var kesin. Bir gün onları kaydedin kavga ederlerken ve izletin.

ben bu yazdıklarınızı bütün çocukluğumda yaşadım azalmış da olsa hala devam ediyor. ben balkonlara kaçardım bağıra bağıra ağlardım, kavgalarından yanlarında olsam bile beni duymazlardı. yeter derdim yeter. bir yanda herşeye bahane bulan ve yıllardır bir gıdım değişmeyen biri ve buna bir çare bulamayan diğeri. sürekli kavga. hala aynı sadece sesler kısık ama uyuşmazlık aynen devam. çılgın gibi ağlıyordum ne kötüydü. üniversiteye gittiğimde herşey güzeldi uzaktım şimdi evdeyim ve stres tavan yapmış durumda. ha şimdi kavga çıktı ha şimdi çıkacak psikolojisi. ama hep yaptığım bir tek şey oldu. Rabbime yalvarmak. çünkü biliyorum dünya imtihan dünyası ve herkesin bir imtihanı var benmki de ailem. ortalık sakinleşince herşeyi baştan analiz ediyorum onlara bir bir anlatıyorum. beni de üzdüklerinin farkına varmaları için uğraşıyorum. evet imtihan zor. konu aile... hani derler ya atsan atılmaz satsan satılmaz... sabır ve dua tek dayanak. şunu bil ki yalnız değilsin ben önceleri bi tek benim ailem böyle sanıyordum, böyle düşünerek kendimi çok yormuşum. sonra yakın dostlarla muhabbet ilerledikçe gördüm ki ben tek değilim, bu beni oldukça rahatlattı. bir ara obsesifliğin eşiğinden bunları düşünerek döndüm. elhamdülillah... bir de eğer çok bunalırsam limon melisa, sarı kantaron ya da papatya ıhlamur falan içiyorum. bu ara bir de lavanta çayı içiyorum o da iyi geldi. eğer bu çayları içmeye bir engeliniz yoksa tavsiye ederim. içinize atmayın gerçekten sizi en çok anlayan kardeşinizdir. konuşun birbirinize destek olun. sizi anlayan birileri mutlaka var bunu unutmayın. sorun ne bilmiyorum ama ablanız ve annenizi de anlamaya çalışın onların da size ihtiyacı var sizin de onlara. bunu anlatmaya çalışın. uzun oldu biliyorum hakkınızı helal edin. şükredin ve gülümseyin hala bunları okumaya yarayan gözleriniz, anlamaya yarayan sağlıklı bir beyniniz var. onları değiştiremeyiz ama kontrolü kısmen de olsa sağlayabiliriz.

bccsn .!.:

Aynı bizim ev.. ablam ve annem. Farkli olarak benimle kavga ediyorlar, gidin birbirinizi yiyin. Yook olurmu illa benide dahil edecekler. Evlensem biran önce

Genişletmek için tıkla...

Hadi ya var yani böyle ev başka..
Aynen bende o yüzden evlenip huzurlu bi yuva kurmak muhabbet içinde olmak istiyorum inşallah sanada banada hayırlı bi kısmet olur biran önce

Sizin en kucuk kardesiniz yerinde benim esim olmus etkilenmis ailesinden simdi evliyiz miraslari var malesef

Melisagun08 .!.:

Hadi ya var yani böyle ev başka..
Aynen bende o yüzden evlenip huzurlu bi yuva kurmak muhabbet içinde olmak istiyorum inşallah sanada banada hayırlı bi kısmet olur biran önce

Genişletmek için tıkla...

bu arada ben de evlenmek istiyorum sanırım genel bi kaçış düşüncesi bu. ama burda konu açan ve tam da bizim gibi düşünüp evlenmiş sonra da mutsuz olan çok insan var. düşünmeden sırf kaçış düşüncesiyle evlenmemek lazımmış onu öğrendim :) hayırlı kısmetler hepimize

izmirli meri .!.:

ben bu yazdıklarınızı bütün çocukluğumda yaşadım azalmış da olsa hala devam ediyor. ben balkonlara kaçardım bağıra bağıra ağlardım, kavgalarından yanlarında olsam bile beni duymazlardı. yeter derdim yeter. bir yanda herşeye bahane bulan ve yıllardır bir gıdım değişmeyen biri ve buna bir çare bulamayan diğeri. sürekli kavga. hala aynı sadece sesler kısık ama uyuşmazlık aynen devam. çılgın gibi ağlıyordum ne kötüydü. üniversiteye gittiğimde herşey güzeldi uzaktım şimdi evdeyim ve stres tavan yapmış durumda. ha şimdi kavga çıktı ha şimdi çıkacak psikolojisi. ama hep yaptığım bir tek şey oldu. Rabbime yalvarmak. çünkü biliyorum dünya imtihan dünyası ve herkesin bir imtihanı var benmki de ailem. ortalık sakinleşince herşeyi baştan analiz ediyorum onlara bir bir anlatıyorum. beni de üzdüklerinin farkına varmaları için uğraşıyorum. evet imtihan zor. konu aile... hani derler ya atsan atılmaz satsan satılmaz... sabır ve dua tek dayanak. şunu bil ki yalnız değilsin ben önceleri bi tek benim ailem böyle sanıyordum, böyle düşünerek kendimi çok yormuşum. sonra yakın dostlarla muhabbet ilerledikçe gördüm ki ben tek değilim, bu beni oldukça rahatlattı. bir ara obsesifliğin eşiğinden bunları düşünerek döndüm. elhamdülillah... bir de eğer çok bunalırsam limon melisa, sarı kantaron ya da papatya ıhlamur falan içiyorum. bu ara bir de lavanta çayı içiyorum o da iyi geldi. eğer bu çayları içmeye bir engeliniz yoksa tavsiye ederim. içinize atmayın gerçekten sizi en çok anlayan kardeşinizdir. konuşun birbirinize destek olun. sizi anlayan birileri mutlaka var bunu unutmayın. sorun ne bilmiyorum ama ablanız ve annenizi de anlamaya çalışın onların da size ihtiyacı var sizin de onlara. bunu anlatmaya çalışın. uzun oldu biliyorum hakkınızı helal edin. şükredin ve gülümseyin hala bunları okumaya yarayan gözleriniz, anlamaya yarayan sağlıklı bir beyniniz var. onları değiştiremeyiz ama kontrolü kısmen de olsa sağlayabiliriz.

Genişletmek için tıkla...

O kadar iy geldiki yazdıkların cok saol.
Aynen bende öyle düşünüyorum ailem imtihanım oldu malesef.Dayanacak güc kalmıyor yalnız bazen.Üni bitti benim de eve döndüğimde hersey aynı kavga gürültü olunca tekrar istanvula geldim benimde ailem izmirde.Kac kavgada bende balkonlarda ağladım.Sınıfta hiç ders dinleyenezdim kederden lise yıllarında..Diyorum ya bi ailem orda uzakta özleyesim geliyor ama hemen vazgeciyorum özleyemiyorum.O günler o sıkıntılar hiç gitmiyor aklımdan.
Çocukluğum ağlayarak gecti ,bir güzel aile muhabbetim olmadı ailede..Erken yasta göctüm.Stresten kac ay adet olmuyordum kimseye diyemiyordum.
Ne gecti elime bunca yıl gam keder dolu bir ailede sevgiye hasret büyüdüm.Biraz huzur için cırpındım.sarı kantoran ve papatya içiyorum coğu zaman.İlac kullanıyorum 3-4 yıldır.
Kacsam kacılmaz,evlensem yine aynılar biliyorum ama en azından yanımda bir dost eşim olur diyorum.Duanı bekliyorum.

izmirli meri .!.:

bu arada ben de evlenmek istiyorum sanırım genel bi kaçış düşüncesi bu. ama burda konu açan ve tam da bizim gibi düşünüp evlenmiş sonra da mutsuz olan çok insan var. düşünmeden sırf kaçış düşüncesiyle evlenmemek lazımmış onu öğrendim :) hayırlı kısmetler hepimize

Genişletmek için tıkla...

Evet aynen bi kacış bizimki..İnş bi hata yapmayız o mevzuda ..ne bileyim ya evlenen arkadaslarıma bakıyırumda cok iyler iyki diyorlar hep.Zaten coğu ailesiylede cok iyi ..İmreniyorum onlara..