Sürekli ağlamak istiyorum

24 yaşındayım evliyim.eşimle severek evlendim.ailem onu istemediği için evlenirken maddi-manevi yardımda bulunmadı.hatta abim nişanda gelen tüm takıları almasına rağmen çalıştığım paramı bile istedi.vermeyince tartıştık.evlilik kurtuluş gibi geliyordu geliba.
şimdi evimi çok seviyorum.bir gün eşimden ayrılsam ailemin yanına dönmem bunu biliyorum.yalnız yaşarım herhalde.
eşimle sorunlarımız var.bazen çok çok iyiyiz..bazen kapıları çarpıyoruz birbirimize.aramız iyiyken dünyanın en iyi eşiyim ona göre, küçük bir tartışmada herkesin eşi iyi, ben kötüyüm, menapozlu gibiyim, evde hiç huzuru yok beyefendinin, istemiyorsam gideyim, ayrılalım, şimdi ayrılmasak bile en fazla 5 sene gidermiş bu ilişki????????? ben ağlıyorum tabi..
evde biraz yardım istesem masa başı çalışıyorum diye sen yorulmuyorsun, seninki işmi gibi şeyler söylüyor.üzülüyorum.ağlıyorum.
kirayı, faturaların son ödeme günlerini, alışverişi, gelen giden parayı hep ben hesaplıyorum.onun öyle bir çabası yok.çalıştığı yerden 1 yıldır maaş alamıyor.evi ben geçindiriyorum.işte çok bunalsamda çıkıp gidemiyorum.omuzlarımda çok yük var.bazen iki el boğazımı sıkıyor gibi hissediyorum.AÖF de okuyorum.okumak en büyük hobim.1 hafta sonra sınavım var.bana çalışma geçemezsin zaten diyor.bazen ders ders çalış diyor tamamda bilgisayarı ve odayı meşgul ediyor.kalk diyemiyorum.
çok daralıyorum.hiçbiryere sığamıyorum.aileme kızgınım, eşime kızgınım, hayalerim böyle değildi.işe bile gitmek istemiyorum bazen.omuzlarımdaki yük bana kafayı yedirtecek.eşim bir ev reisi gibi davranmıyor.eve nasılsa para giriyor.işler yürüyor.bana istemiyorsan çalışma diyor.nasıl çalışmam.istediğini al diyor.üstüme giyecek doğru düzgün bişeyim yok ama nasıl alayım.2 kuruşu hesaplıyorum.
ağlıyorum, ağlıyorum, ağladıkça rahatlıyorum.bazen keşke ölsem diyorum.isteyince ölünmüyorki....
benim canımı yakanlar çok oldu ailem, eşim, arkadaşlarım.... ama yinede hepsini seviyorum.onlara bişey olmasın yinede.bana olsun olan.yok olup gideyim istiyorum bazen......... :a015:

canım bende bazen senin gibi hayata küsüyorum beni,mde ailem aslında çok iyidir ama bana az çektirmediler liseyi bitirdiğimden evlenene kadar 8 yıl evin bütün yükünü omuzlarıma aldım annem babam çalışmasına rağmen bana yüklendiler abim zaten ona keza eşimle severek evlendim dediğin gibi belkide bi kaçış yoluydu mutluyum ama eşimin ailesinden bu defada çekiyorum eşim aldığı maaşı annesine verio borçları var diye benim maaaşla geçiniyoruz 5 yıldır tabi arada buyüzden büyük kavgalarımız oluyor ama 2 aydır sadece 400 tl verişos on lara artık bıktırdılar ama ne yapalım 1,5 yaşındada bi oğlum var evimde mutluyum ama eşimin ailesi hiç huzur vermio yani herkesin derdi var kendini üzme daha 24 yaşındasın bende 28 ama kendimi 48 gibi hissediyorum ne yapalım bizim de hayatta sınavımız bu demek allah daha büyük dertler vermesin inşallah herşey gönlünce ilerler canım üzülme herşeye boşvermeye bak bence :)

Didoş, henüz çok gençsiniz.
Biliyor musunuz, yaşam böyle birşey değil. Hayata eziyet çekmek için gelmiyoruz. Eşiniz sizi sevmiyor ve saymıyorsa, o evliliği sürdürmek zorunda değilsiniz.
Yaşamınızı kzıgınlıklar, kırgınlıklar üzerine kurmayın.
Akıl ile düşünüp karar verin, duygularınızla değil.
Aslında hayatta ne kadar çok iş kotardığınıza bakın ve ne kadar güçlü olduğunuzu görün.
Hakketmediğiniz bir hayatı yaşamayı seçmeyin.